14/2/11

Σύγκρουση Εθνοτήτων για τον έλεγχο του Κιρκούκ

Ένα από τα πλέον επίμαχα ζητήματα του Ιράκ παραμένει ο έλεγχος των αμφισβητούμενων περιοχών μεταξύ των Αράβων των Σιιτών (που  διαδραματίζουν κυρίαρχο ρόλο στην κυβέρνηση του Ιράκ) και των Κούρδων. Στις αμφισβητούμενες αυτές περιοχές συγκαταλέγεται και το Κιρκούκ (η πιο πλούσια περιοχή σε αποθέματα πετρελαίου) του οποίου ο πληθυσμός αποτελείται από Τουρκμένους,Αραβες και Κούρδους με τους μεν Κούρδους να θεωρούν το Κιρκούκ διαχρονικά ως ιστορικό τμήμα της Κουρδικής Επικράτειας και Κόκκινη γραμμή,  τους δε Τουρκμένους και Αραβες να επιθυμούν να παραμείνει ο έλεγχος της περιοχής στην Κυβέρνηση του Ιράκ.

Η πρόσφατη δέσμευση του  Ιρακινού πρωθυπουργού Νουρί Μαλίκι για συνταγματική επίλυση του ζητήματος των αμφισβητούμενων περιοχών έχει προκαλέσει την αύξηση της δυσπιστίας των ενδιαφερόμενων μερών και τούτο γιατί θεωρείται βέβαιο πώς η εφαρμογή του άρθρου 140 του ιρακινού συντάγματος (το οποίο εμπεριέχει φόρμουλα για την επίλυση του προβλήματος των αμφισβητούμενων περιοχών) αποτέλεσε όρο των διαπραγματεύσεων με τους Κούρδους και αντάλλαγμα για την σήριξη από πλευράς τους της ιρακινής κυβέρνησης.

Ενθαρρυμένος από τις εκλογικές νίκες του στο Κουρδιστάν ο  Μπαρζανί έχει διακηρύξει το δικαίωμα των Κούρδων στην αυτοδιάθεση στο συνέδριο του κόμματος του  τον Δεκέμβριο του 2010, στο οποίο παρευρίσκονταν κορυφαίοι Ιρακινοί και Άραβες Ηγέτες  συμπεριλαμβανομένων του Ιρακινού πρωθυπουργού του Ιράκ, Νούρι Αλ Μάλικι,Μαλίκι και του πολιτικού αντιπάλου του, Iyad Allawi.

Παρά το γεγονός ότι ο Μπαρζανί δεν έχει διευκρινίσει αν το σχόλιό του σήμαινε ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν με την  δημιουργία κρατικής υπόστασης, τούτο θα είναι ευκολότερο εάν οι Κούρδοι έχουν τον έλεγχο του Κιρκούκ, λόγω των τεράστιων αποθεμάτων πετρελαίου που διαθέτει με συνέπεια να αποτελέσει ισχυρότατη οικονομική βάση σε μελλοντικό Κουρδικό Κράτος

Ο πρωθυπουργός του Ιράκ Νούρι αλ Μάλικι φέρεται να μην ανασκευάζει την πρόσφατη δήλωση του  ότι η κυβέρνηση στη Βαγδάτη θα τιμήσει τα συμβόλαια καταμερισμού της άντλησης πετρελαίου στην περιοχή του Κουρδιστάν.

Σημαντικό ρόλο στην παρεμπόδιση της εφαρμογής του άρθρου 140 του Ιρακινού Συντάγματος , το οποίο προϋποθέτει την διενέργεια δημοψηφίσματος για την επίλυση του ζητήματος των αμφισβητούμενων περιοχών, διαδραματίζει η Τουρκία και τούτο έρχεται φαινομενικά σε αντίθεση με την πολιτική της Τουρκίας έναντι του Ιρακινού Κουρδιστάν , καθώς τα τελευταία χρόνια έχει αναβαθμίσει σημαντικά τόσο τις πολιτικές όσο και τις οικονομικές σχέσεις. 

Καμιά γειτονική χώρα του Ιράκ δεν επιθυμεί την ένταξη του Κιρκούκ στην Κουρδική επικράτεια, το ίδιο δε ισχύει και για τις άλλες εθνότητες του Ιράκ και οι όποιες φωνές στήριξης της συνταγματικής επίλυσης του ζητήματος σιγούν υπο τις απειλές του Ιράν και της Τουρκίας. 

Η προσπάθεια της Κουρδικής Περιφερειακής Διοίκησης για ένταξη του Κιρκούκ και επίσημα στην επικράτεια του δεν έχει καμφθεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το πρόγραμμα επανεγκατάστασης των Κούρδων που είχαν εκδιωχθεί από τον Σαντάμ Χουσεΐν στα πλαίσια της πολιτικής της εθνοκάθαρσης που είχε εφαρμόσει εναντίον της Κουρδικής εθνότητας. Στην περιοχή του Κιρκούκ εγκαταστάθηκαν από το καθεστώς του Σαντάμ  Χουσεΐν 3,300 αραβικές οικογένειες (στην θέση των Κούρδων που εκδιώχθηκαν βίαια )  οι οποίες πλέον ζούν στην επαρχία του Κιρκούκ (κατέχουν εδάφη και περιουσίες τόσο των Κούρδων όσο και των Τουρκμένων) και οι οποίες πρέπει να αποζημιωθούν Για το πρόγραμμα αυτό έχουν δαπανηθεί  από την Κουρδική περιφερειακή διοίκηση ποσό περίπου US $ 825, 000 ,000 και έχει επιλυθεί το ζήτημα κατά ποσοστό του 80%..

Το ύψος της αποζημίωσης που πρέπει από την πλευρά της να καταβάλλει η Ιρακινή κυβέρνηση μέσω του προϋπολογισμού της για να διευκολυνθεί η  εφαρμογή του άρθρου 140 του Ιρακινού Συντάγματος ανέρχεται στο ποσό των 15 δισεκατομμυρίων δηναρίων Ιράκ( περίπου στο 1,300,000 US $) για το οποίο όμως  η Ιρακινή κυβέρνηση εμφανίζεται απρόθυμη. 
Βασισμένο σε πληροφορίες απο τον ιστότοπο rudaw.ne

3 σχόλια:

  1. Το 1921 στο Καϊρο έγινε μια διάσκεψη στο ξενοδοχείο Semiramis που διαμόρφωσε την τύχη του Κουρδιστάν.
    Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ προτίμησε να το δώσει προίκα στον Φαϊζάλ ( τον βασιλιά που προόριζαν για το τεχνικό κράτος του Ιράκ) παρα να του παραχωρήσει "ανεξαρτησία". Αυτό έγινε για λόγους αποκλειστικά οικονομικούς.

    Ενα "ανεξάρτητο" Κουρδιστάν θα απαιτούσε βάσεις Βρετανικού στρατού, κάτι που εκείνη την εποχή ήταν οικονομικά αδύνατο.

    Εκείνη την εποχή, όλες οι αποικίες της Βρετανικής αυτοκρατορίας την "έβαζαν μέσα" με την εξαίρεση της Ινδίας (Το διαμάντι του στέμματος) και είχε μεγάλο οικονομικό πρόβλημα.

    Ετσι προτίμησε να το δώσει προίκα στον Φαϊζάλ.
    Σε αυτο συμφώνησε και ο sir Percy Cox και η Gertrude Bell.

    Οι κούρδοι είναι ινδοευρωπάιοι και όχι άραβες. Είναι Σουνίτες ( όπως οι Τούρκοι) και όχι Σιίτες όπως το νότιο Ιράκ.
    Η γέννηση του Ιρακ απετέλεσε και την ταφόπλακα του Κουρδικού κράτους.
    Ελπίζω οι αμερικανοί να αποκαταστήσουν την αδικία γιατί ισως κρίνουν ότι ταιρίαζει προς το συμφέρον τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συνάδελφε Αγαπητέ Anpink σε ότι αφορά το Ιράκ η διαδικασία αποκατάστασης της αδικίας έχει χρονικό ορίζοντα 2 ετών.Το μόνο που φαίνεται ότι ίσως χρειαστεί λίγο χρόνο περισσότερο είναι η διέξοδος προς την θάλασσα του νέου Κουρδικού Κράτους μέσω της Μερσίνας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όταν λέμε μπήκε η "ταφόπλακα", σημαίνει ότι κάτι είναι νεκρό.
    Το Κουρδικό όμως δεν δείχνει για τέτοιο.
    τζιμης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.