ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ:Με καθαρά μηνύματα

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Ηεσπευσμένη επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Δημήτρη Δρούτσα στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, και η παρατεταμένη παραμονή του γενικού διευθυντή του κυπριακού υπουργείου Εξωτερικών Νίκου Αιμιλίου στην Ουάσιγκτον δεν είναι δύο τυχαία περιστατικά. Σε όσους ζήσαμε τα γεγονότα του2004, ιδιαίτερα τον τρόπο επιβολής της διαιτησίας μέσω συντονισμένου εκβιασμού της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και των Βρυξελλών, η κινητοποίηση της Αθήνας και της Λευκωσίας μας προβληματίζει μεν, αν και την ίδια στιγμή μας καθησυχάζει ότι οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου ξύπνησαν επιτέλους και αντιλήφθηκαν ότι η Τουρκία δεν χωρατεύει και θα συνεχίσει την προσπάθεια επιβολής των απόψεών της, που είναι άκρως διχοτομικές και εναντίον των συμφερόντων των Ελληνοκυπρίων.
Ο κ. Δρούτσας επέλεξε τις δύο δυνάμεις, τη Βρετανία και τον ΟΗΕ, που εργάζονται συστηματικά σε συνεργασία με την Άγκυρα εναντίον της Κύπρου και της Ελλάδας. Ο κ. Αιμιλίου αφιερώθηκε στους γραφειοκράτες του Λευκού Οίκου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και ήταν κατηγορηματικός, όπως και ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών. Το μήνυμα ήταν κοινό: Σταματήστε την πολεμική και φερθείτε ως ανεξάρτητοι παίκτες, όπως είστε υποχρεωμένοι.

Ο κ. Δρούτσας που εσχάτως αναφέρεται συχνά στην κατοχή της Κύπρου, η οποία ΔΕΝ τερματιζόταν με το σχέδιο Ανάν, προχώρησε και ένα βήμα παραπάνω. Στη διάρκεια τετ-α-τετ συνάντησης με τον Μπαν κι Μουν μετέφερε μήνυμα ότι οι ωραιοποιήσεις και απλοποιήσεις είναι μεγάλη πρόκληση για την Αθήνα. Ήταν καιρός.

Δυστυχώς ο άβουλος, άρα και επικίνδυνος, γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών αφέθηκε ανενόχλητος το προηγούμενο διάστημα να υλοποιεί το σχέδιο παράδοσης της Κύπρου στην Τουρκία. Εάν μετρήσει κανείς τις συναντήσεις και τις επαφές του ίδιου του Μπαν κι Μουν και των συνεργατών του με την τουρκική πλευρά θα συνειδητοποιήσει ότι οι αξιωματούχοι στην Αθήνα και τη Λευκωσία άργησαν πολύ, αν και θα επαναλάβω ότι η αντίδρασή τους, τις τελευταίες δύο εβδομάδες είναι ελπιδοφόρα.

Ελπίζω ότι ο γενικός γραμματέας έλαβε το μήνυμα, το οποίο -και δεν έχω λόγο να μην το πιστέψω- εκφράστηκε με καθαρότητα από τον κ. Δρούτσα και τον κ. Αιμιλίου. Εάν πέτυχαν τον στόχο τους θα φανεί τις επόμενες ημέρες. Ο κ. Μπαν κι Μουν έχει ανακοινώσει ότι ετοιμάζει έκθεση που θα παραδώσει στο Συμβούλιο Ασφαλείας και στην οποία φαίνεται ότι θα θέτει στην ίδια μοίρα τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας με τον κατοχικό ηγέτη.

Ο κ. Χριστόφιας έκανε πολύ πικρές υποχωρήσεις για να δώσει ώθηση στη διαπραγμάτευση, ενώ ο κ. Ερογλου και τα αφεντικά του στην Αγκυρα αρνήθηκαν να συμβιβαστούν, αντίθετα άλλαξαν τις θέσεις τους προς το χειρότερο οδηγώντας τον διάλογο σε αδιέξοδο.

Ο γενικός γραμματέας που παριστάνει το παλικάρι εκ των υστέρων -χαρακτηριστική η περίπτωση της Αιγύπτου- δεν τόλμησε ποτέ να κάνει την παραμικρή κριτική στην κατοχική δύναμη. Δείχνει μία άνευ προηγουμένου δειλία και δουλικότητα έναντι της Τουρκίας ως να είναι το αφεντικό του. Ο κ. Δρούτσας, που έχει δεχθεί σκληρή κριτική για την στάση του κ. Παπανδρέου το 2004, έχει μοναδική ευκαιρία να αποδείξει πως οι απόλυτα ορθές δηλώσεις του για την κατοχή είναι ο κανόνας πια και όχι η εξαίρεση. Διότι ο λαός της Κύπρου είναι υποψιασμένος και δεν εμπιστεύεται τη σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας...

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ποια συμπεράσματα βγάζει κανείς όταν ο ηγέτης της υπερδύναμης, τηλεφωνεί δεξιά και αριστερά και ζητά γνώμες για την αντιμετώπιση της κατάστασης στην Λιβύη; Τα χειρότερα θα πείτε και πολύ σωστά θα κάνετε... Ο Αμερικανός πρόεδρος είναι καθημερινά στα τηλέφωνα και μιλά με ξένους ηγέτες, αλλά αποφάσεις δεν λαμβάνονται. Στο μεταξύ, οι άνθρωποι στη Λιβύη πεθαίνουν. Και εάν ο γιός του Μουαμάρ Καντάφι κάνει πράξη την απειλή του, το αίμα των πολιτών θα γίνει ποτάμι. Πάντως η αμερικανική κυβέρνηση αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά κατώτερη των περιστάσεων... Είναι πρώτη και καλύτερη στις πιέσεις και τους εκβιασμούς όταν πρόκειται για μικρές χώρες, όπως η Κύπρος, και κάνει την πάπια όταν βρίσκει αντίσταση...

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Πότε άραγε θα τους βαρεθεί ο λαός και θα τους αντιμετωπίσει όπως τους αξίζει... Αν δεν το καταλάβατε, το μεγάλο πρόβλημα της Κύπρου είναι ο «Συνεταιρισμός για την Ειρήνη». Ούτε κατοχή υπάρχει, ούτε οικονομική κρίση... Ο καβγάς είναι για το ΝΑΤΟ και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Θα δώσω συγχαρητήρια στον Αμερικανό πρέσβη που κατάφερε να τους βάλει να τσακώνονται σαν τα πετεινάρια! Αν και δεν ήταν δύσκολο να το πετύχει... Αναμένουμε με αγωνία το τηλεγράφημα για τον Νίκο και τον Άντρο...
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 27/02/2011