Κονδύλης: “Βγάλτε απόφαση εις θάνατον κι εγώ μετά θα τους δώσω μετά χάρη”
akontogiannidis@yahoo.gr
Το αποτυχόν βενιζελικό Κίνημα του ΄35, ακολούθησαν όπως ήταν φυσικό, οι δίκες των πρωταιτίων και των συμμετασχόντων.Οι αρχηγοί του Βενιζέλος και Πλαστήρας είχαν διαφύγει στη Γαλλία. Και πίσω η κυβέρνηση Τσαλδάρη - και για να ακριβολογήσουμε ο καταστείλας το Κίνημα ισχυρός ανήρ υπουργός των Στρατιωτικών,πρώην βενιζελικός στρατηγός Γεώργιος Κονδύλης - έστησε τρείς μεγάλες δίκες.
Στην πρώτη δικάστηκαν οι αξιωματικοί που έλαβαν μέρος και δεν ήταν λίγοι. Ανάμεσά τους οι Σαράφης, Στεφανάκος, αδελφοί Τσιγάντε, με πρόεδρο του Στρατοδικείου τον στρατηγό Κων. Μπακόπουλο. Παραδόξως οι κατηγορούμενοι είχαν υποστηρικτές και δεξιούς παράγοντες, όπως οι Ιωάννης Ράλλης, Κων. Κοτζιάς, στρατηγοί, οι εφημερίδες “Πρωϊα” και “Βραδυνή” και έπεσαν στα μαλακά.
Η δεύτερη δίκη αφορούσε τους πολιτικούς, Βενιζέλο, Πλαστήρα (φυγόδικοι και οι δύο) Σοφούλη, Καφαντάρη, Γονατά Παπανδρέου, Παπαναστασίου, Ιασονίδη, Δ. Λαμπράκη (εκδότη) κ.α. Πρόεδρος του Στρατοδικείο ο ναύαρχος Αλέξ. Σακελαρίου. Ελάχιστοι από τους παρόντες στη δίκη καταδικάσθηκαν σε μικρές ποινές, οι άλλοι αθωώθηκαν. Ερήμην εις θάνατον οι Βενιζέλος, Πλαστήρας, Κούνδουρος, και Τζανακάκης. Ποινές για τον τύπο και ανεκτέλεστες.
Εκείνος όμως που αθώωσε με την κατάθεσή του τους πολιτικούς, ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς. “το Στρατοδικείο, είπε, δεν είναι πραγματικό δικαστήριο αλλά δικαστική επιτροπή εξαρτώμενη απο την εκτελεστική εξουσία.Οι στρατοδίκες δεν είναι δικαστές αλλά αντίδικοι των κατηγορουμένων και η δίκη δεν είναι δίκη, αλλά δίκη σκοπιμότητος και δεν αποβλέπει στην απονομή πραγματικής δικαιοσύνης”.
Στην τρίτη δίκη ( πρόεδρος ο πτέραρχος Ρέππας), κάθισαν στο εδώλιο απόστρατοι, μέλη της «Δημοκρατικής Αμύνης» ανάμεσά τους οι στρατηγοί Παπούλας και Κοιμήσης, που καταδικάστηκαν εις θάνατον! Σκληρή απόφαση.
Ο πρωθυπουργός Τσαλδάρης φαινόταν ικανοποιημένος απο τις μικρές ποινές στους αξιωματικούς και την αθώωση των πολιτικών και πίστευε πως οι θανατικές ποινές θα αναστέλοντο. Το ίδιο πίστευε και ο Ρέππας και αγωνιζόταν να τις αποτρέψει. Τι γινόταν όμως στο παρασκήνιο ;
Λίγο πριν πεθάνει ο παλαίμαχος συνάδελφός μου στην «Ακρόπολι» Δημήτρης Δεβετζής, που παρακολούθησε την δίκη, με φώναξε στο σπίτι του στην Φιλοθέη και μου αποκάλυψε ένα φάκελο με τίτλο “ Σημειώσεις δημοσιογράφου» με το τι είχε συμβεί. Ιδού τι έγραφε” :
“Γύρω στο 1950, με μία ομάδα συναδέλφων ετυχε να γνωρισθούμε με τον πρόεδρο του Στρατοδικείου Ρέππα. Η γνωριμία έγινε μέσω ενός διευθυντού του υπουργείου Βιομηχανίας, του Μάνου Βιδάλη, σε μια ταβερνούλα. Ο Βιδάλης που είχε στενό δεσμό με τον Ρέππα, μου είπε οτι ο στρατηγός είχε βάρος στην ψυχή του την εκτέλεση των δύο στρατηγών και οτι δεν είχε σκοπό να βγάλει σε θάνατο απόφαση. Το ότι ο γιός του σκοτώθηκε στο κίνημα του Ναυτικού στην Αλεξάνδρια απο ελληνική σφαίρα, το συσχέτιζε με την εκτέλεση των στρατηγών. Οπως μου είχε πεί ο Βιδάλης, ο Κονδύλης είχε ζητήσει απο τον Ρέππα να βγάλει απόφαση σε θανατο για να του δώσει την ευκαιρία να απονείμει χάρη. Ο Ρέππας έπεσε στην παγίδα που του έστησε ο Κονδύλης και πήρε το βάρος της εκτελέσεως. Γι αυτό και εκινείτο συνέχεια για την ματαίωση της εκτελέσεως.Κατά σύμπτωση είχα γνωρίσει και τον Παπούλα και τον Κοιμήση. Ο Παπούλας ερχόταν σχεδόν κάθε βράδυ στα γραφεία του “ Ημερήσιου Τύπου” του Ιωάννη Πασσά. Τον Κοιμήση τον είχα γνωρίσει οταν ήταν διοικητής στη Σχολή των Ευελπίδων”.
Οι δύο στρατηγοί εκτελέσθηκαν Μεγάλη Τετάρτη !…Ο Ρέππας έφερε βαρέως την εκτέλεση. Οπως και ο Τσαλδάρης, που συγκλονισμένος από την εκτέλεση των δύο στρατηγών και του ιλάρχου Βολάνη που καταδικάσθηκε απο Στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης, ανίσχυρος μπροστά στον πανίσχυρο Κονδύλη, αποσύρθηκε για μερικές μέρες στο σπίτι του στη Γλυφάδα.
1933: Αποτυγχάνει, μετά την άρνηση στήριξης από τον Ελ. Βενιζέλο, στρατιωτικό πραξικόπημα του στρατηγού Νικ. Πλαστήρα για να καταλάβει την εξουσία, προκειμένου να αποτρέψει τον σχηματισμό κυβερνήσεως από τον νικητή των εκλογών Παν. Τσαλδάρη.
Η εκφώνηση της απόφασης του Στρατοδικείου. Κάτω ο Δ. Δεβετζής, και στη μέση οι Γ.Φτέρης και Αχ. Μαμάκης
Του Τάσου κ. Κοντογιαννίδηakontogiannidis@yahoo.gr
Το αποτυχόν βενιζελικό Κίνημα του ΄35, ακολούθησαν όπως ήταν φυσικό, οι δίκες των πρωταιτίων και των συμμετασχόντων.Οι αρχηγοί του Βενιζέλος και Πλαστήρας είχαν διαφύγει στη Γαλλία. Και πίσω η κυβέρνηση Τσαλδάρη - και για να ακριβολογήσουμε ο καταστείλας το Κίνημα ισχυρός ανήρ υπουργός των Στρατιωτικών,πρώην βενιζελικός στρατηγός Γεώργιος Κονδύλης - έστησε τρείς μεγάλες δίκες.
Στην πρώτη δικάστηκαν οι αξιωματικοί που έλαβαν μέρος και δεν ήταν λίγοι. Ανάμεσά τους οι Σαράφης, Στεφανάκος, αδελφοί Τσιγάντε, με πρόεδρο του Στρατοδικείου τον στρατηγό Κων. Μπακόπουλο. Παραδόξως οι κατηγορούμενοι είχαν υποστηρικτές και δεξιούς παράγοντες, όπως οι Ιωάννης Ράλλης, Κων. Κοτζιάς, στρατηγοί, οι εφημερίδες “Πρωϊα” και “Βραδυνή” και έπεσαν στα μαλακά.
Η δεύτερη δίκη αφορούσε τους πολιτικούς, Βενιζέλο, Πλαστήρα (φυγόδικοι και οι δύο) Σοφούλη, Καφαντάρη, Γονατά Παπανδρέου, Παπαναστασίου, Ιασονίδη, Δ. Λαμπράκη (εκδότη) κ.α. Πρόεδρος του Στρατοδικείο ο ναύαρχος Αλέξ. Σακελαρίου. Ελάχιστοι από τους παρόντες στη δίκη καταδικάσθηκαν σε μικρές ποινές, οι άλλοι αθωώθηκαν. Ερήμην εις θάνατον οι Βενιζέλος, Πλαστήρας, Κούνδουρος, και Τζανακάκης. Ποινές για τον τύπο και ανεκτέλεστες.
Εκείνος όμως που αθώωσε με την κατάθεσή του τους πολιτικούς, ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς. “το Στρατοδικείο, είπε, δεν είναι πραγματικό δικαστήριο αλλά δικαστική επιτροπή εξαρτώμενη απο την εκτελεστική εξουσία.Οι στρατοδίκες δεν είναι δικαστές αλλά αντίδικοι των κατηγορουμένων και η δίκη δεν είναι δίκη, αλλά δίκη σκοπιμότητος και δεν αποβλέπει στην απονομή πραγματικής δικαιοσύνης”.
Στην τρίτη δίκη ( πρόεδρος ο πτέραρχος Ρέππας), κάθισαν στο εδώλιο απόστρατοι, μέλη της «Δημοκρατικής Αμύνης» ανάμεσά τους οι στρατηγοί Παπούλας και Κοιμήσης, που καταδικάστηκαν εις θάνατον! Σκληρή απόφαση.
Ο πρωθυπουργός Τσαλδάρης φαινόταν ικανοποιημένος απο τις μικρές ποινές στους αξιωματικούς και την αθώωση των πολιτικών και πίστευε πως οι θανατικές ποινές θα αναστέλοντο. Το ίδιο πίστευε και ο Ρέππας και αγωνιζόταν να τις αποτρέψει. Τι γινόταν όμως στο παρασκήνιο ;
Λίγο πριν πεθάνει ο παλαίμαχος συνάδελφός μου στην «Ακρόπολι» Δημήτρης Δεβετζής, που παρακολούθησε την δίκη, με φώναξε στο σπίτι του στην Φιλοθέη και μου αποκάλυψε ένα φάκελο με τίτλο “ Σημειώσεις δημοσιογράφου» με το τι είχε συμβεί. Ιδού τι έγραφε” :
“Γύρω στο 1950, με μία ομάδα συναδέλφων ετυχε να γνωρισθούμε με τον πρόεδρο του Στρατοδικείου Ρέππα. Η γνωριμία έγινε μέσω ενός διευθυντού του υπουργείου Βιομηχανίας, του Μάνου Βιδάλη, σε μια ταβερνούλα. Ο Βιδάλης που είχε στενό δεσμό με τον Ρέππα, μου είπε οτι ο στρατηγός είχε βάρος στην ψυχή του την εκτέλεση των δύο στρατηγών και οτι δεν είχε σκοπό να βγάλει σε θάνατο απόφαση. Το ότι ο γιός του σκοτώθηκε στο κίνημα του Ναυτικού στην Αλεξάνδρια απο ελληνική σφαίρα, το συσχέτιζε με την εκτέλεση των στρατηγών. Οπως μου είχε πεί ο Βιδάλης, ο Κονδύλης είχε ζητήσει απο τον Ρέππα να βγάλει απόφαση σε θανατο για να του δώσει την ευκαιρία να απονείμει χάρη. Ο Ρέππας έπεσε στην παγίδα που του έστησε ο Κονδύλης και πήρε το βάρος της εκτελέσεως. Γι αυτό και εκινείτο συνέχεια για την ματαίωση της εκτελέσεως.Κατά σύμπτωση είχα γνωρίσει και τον Παπούλα και τον Κοιμήση. Ο Παπούλας ερχόταν σχεδόν κάθε βράδυ στα γραφεία του “ Ημερήσιου Τύπου” του Ιωάννη Πασσά. Τον Κοιμήση τον είχα γνωρίσει οταν ήταν διοικητής στη Σχολή των Ευελπίδων”.
Οι δύο στρατηγοί εκτελέσθηκαν Μεγάλη Τετάρτη !…Ο Ρέππας έφερε βαρέως την εκτέλεση. Οπως και ο Τσαλδάρης, που συγκλονισμένος από την εκτέλεση των δύο στρατηγών και του ιλάρχου Βολάνη που καταδικάσθηκε απο Στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης, ανίσχυρος μπροστά στον πανίσχυρο Κονδύλη, αποσύρθηκε για μερικές μέρες στο σπίτι του στη Γλυφάδα.
1933: Αποτυγχάνει, μετά την άρνηση στήριξης από τον Ελ. Βενιζέλο, στρατιωτικό πραξικόπημα του στρατηγού Νικ. Πλαστήρα για να καταλάβει την εξουσία, προκειμένου να αποτρέψει τον σχηματισμό κυβερνήσεως από τον νικητή των εκλογών Παν. Τσαλδάρη.
Έτσι γράφεται η ελληνική ιστορία. Ο Βενιζέλος που απέτυχε στο κίνημα ήταν δημοκράτης, ο Μεταξάς που πέτυχε φασίστας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπηρον.Οι μεγαλοι προδοτες και οι υπευθυνοι εθνικων καταστροφων ποτε δεν πληρωσαν απο το 1821 μεχρι σημερον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι οι μασσώνοι εθνάρχες πωλητικοί, βενιζέλοι, καραμαναλήτες, μινέϋκοι, δεν ήσαν τίποτε παραπάνω από ιδιοτελείς αλήτες, ρουφχιάνοι των εγγλέζων και καρποί της πέρα για πέρα αποτυχημένης Ψωροκώσταινας, failed state. Προδότες, χαμερπείς, εξηρτημένοι. Τί στην οργή το θέλαμε τέτοιο ψευδοκράτος, δεν μπορώ να καταλάβω. Άξιζαν οι θυσίες και το αίμα που χύθηκε τζαμπαντάν τζάμπα; Χίλιες φορές καλύτερα ήμασταν με τους Οθωμανούς, αληθινοί πασάδες μπρός στην ξεφτίλα που επηκολούθησε: εμφύλιοι, βαυαροκρατία, εθνικές καταστροφές, δοσιλογισμοί, προδοσίες, δολοφονίες, ατιμωρησία... Για να μας κάνουν πέντε αλήτες τον καμπόσο και να μας πουλάν στα αφεντικά τους, τους εβραίους τραπεζίτες φτηνά και να καταθέτουν οι πρόστυχοι ΣΤΕΦΑΝΙΑ στον ...Κεμάλ τον έκφυλο όμοιό τους! +Απ. Κ. Γάτσιας
ΑπάντησηΔιαγραφήΑξίζει να σημειωθεί και οι δύο αδερφοί Τσιγάντε, Ιωάννης και Χριστόδουλος, καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη με παρεπόμενη ποινή την μεταφορά τους στην τάξη του οπλίτη. Τους δόθηκε χάρη από τον Γεώργιο οπότε και εγκαταστάθηκαν στο εξωτερικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμφανίστηκαν οικειοθελώς στην ελληνική κυβέρνηση στη Μέση Ανατολή, η οποία τους αποκατέστησε, και στάλθηκαν σε ειδικές αποστολές στην Ελλάδα. Ο Ιωάννης σκοτώθηκε το 1943 στην Αθήνα. Ο Χριστόδουλος συνέστησε τον Ιερό Λόχο (τον πρόδρομο του Λ.Ο.Κ.) που έκανε δολιοφθορές σε κατοχικές εγκαταστάσεις στα νησιά του Αιγαίου καθ'όλη τη διάρκεια του πολέμου. Η συνεισφορά του Ιερού Λόχου ήταν τέτοια ώστε όταν ο Γερμανός στρατηγός Wagner υπέγραψε το πρωτόκολο παράδοσης των Δωδ/νήσων στον Βρετανό ταξίαρχο Moffat του παρέδωσε συμβολικά και το περιστροφό του. Ο Βρετανός άμεσα έστρεψε και το παρέδωσε στον Τσιγάντε!
Ο Χριστόδουλος Τσιγάντες αποστρατεύθηκε κατόπιν αιτήσεώς του το 1948. Πέθανε το 1970 στο Λονδίνο όπου είχε μεταβεί για να αντιμετωπίσει σοβαρή ασθένεια. Ζήτησε να αποτεφρωθεί εκεί και να μην επιστρέψει η τέφρα του στην Ελλάδα όσο διαρκεί η δικτατορία. Τελικά η μεταφορά της τέφρας έγινε το 1977.
Διαφωτιστικό το αρθρο για το τι γινόταν την περίοδο εκείνο. Ο στρατηγός Κονδυλης ο επιλεγόμενος κεραυνός, βενιζελικός ηταν και μετα εστραφη εναντιον του βενιζελισμού, γιατί; Τι απωθημενα ειχε με τον Παπούλα και τον αφησε να εκτελεστεί;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αποκαλυψη του Κοντογιαννίδη ήταν μεχρι σημερα απ' οτι ξερω, αγνωστη...
Οπως παντα το παρασκηνιο , οι συμφωνιες κατω απ το τραπεζι και οι προσωπικες φιλοδοξιες των εκαστοτε πολιτικων της χωρας μας...Καποτε πρεπει να παραδειγματιστουν και να συναιτισθουν οι πολιτικοι μας αν θελουν το καλο της πατριδας μας !Συγχαρητηρια στον κο Κοντογιαννιδη για το τοσο διαφωτιτστικο αρθρο του για να μαθαινουμε οι νεοι και να μη λησμομουν οι παλιοι!
ΑπάντησηΔιαγραφή