Ποιο είναι το χρέος της Ελλάδας;

 Ελίνα Γαληνού
Όταν ο απλός πολίτης λαμβάνει μια «πανταχούσα» από την Εφορία ή άλλη δημόσια υπηρεσία, είτε διαπραγματεύεται την οφειλή και τον τρόπο πληρωμής της, ή προσφεύγει στα Δικαστήρια ενώ καταβάλει μόνο το 20% της απαιτηθείσας οφειλής προκαταβολικά.

Και αυτός ο απλός Ελληνας πολίτης που στραγγαλίστηκε από σκληρά μέτρα τα οποία όπως η τρόικα και η ίδια η κυβέρνηση δηλώνουν ότι αποδεικνύονται «αναποτελεσματικά», αρχίζει σήμερα ν΄αναρωτιέται το αυτονόητο «Μας έχουν πεί ότι έχουμε ένα τεράστιο Χ χρέος. Πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι χρωστάμε πράγματι τόσα και πρέπει να τα πληρώσουμε;»
Είναι ευνόητο ότι αυτό το χρέος για να πληρωθεί, θα πρέπει να χρεωθούν και τα τρισέγγονά μας ή να ξεπουλήσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε, ακόμα και τις πέτρες αυτής της χώρας. Και πάλι, αμφίβολο αν θα ξεπληρωθεί ακόμα και έτσι, αφού ο χρόνος που περνάει με την ύφεση να βαθαίνει, δουλεύει υπέρ του χρέους και ..του δικού μας καταποντισμού. Η κυβέρνηση έναν σχεδόν χρόνο μετά την εισαγωγή μας στο Μνημόνιο, παρ΄όλες τις βεβαιώσεις που σκορπίζει απλόχερα μέσα και έξω από τη χώρα ότι θα ξεπληρώσουμε μέχρι την τελευταία δεκάρα, μάλλον δεν έχει σχέδιο εξόδου από το αδιέξοδο. Κατά πολλούς, ούτε η ίδια πιστεύει στην αποτελεσματικότητα των μέτρων που επιβάλλει, ενώ κατ΄άλλους, ίσως το σχέδιό της να μην είναι αυτό που ευαγγελίζεται… Ετσι και αλλιώς όμως, η ουσία του προβλήματος παραμένει και μας απειλεί. Η Ελλάδα με τέτοιο βάρος στους ώμους της, σίγουρα θα λυγίσει και θα καταστραφεί. Είναι αδύνατο να τα βγάλει πέρα…
Ο προβληματισμός για το πραγματικό ύψος του χρέους που σαφώς παραπέμπει στην επαναδιαπραγμάτευσή του, άρχισε να ακούγεται όλο και συχνότερα και να κερδίζει έδαφος στην κοινή γνώμη. Όμως η πλευρά της κυβέρνησης και των υποστηρικτών της, εμφανίζονται σφόδρα αντίθετοι σε μια τέτοια κίνηση. «Είναι καταστροφή για την Ελλάδα η επαναδιαπραγμάτευση. Το έκαναν και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής και γι΄αυτό έμειναν εκτός αγορών για χρόνια και εξαθλιώθηκαν. Θέλετε να πάθουμε τα ίδια; Θέλετε να βγούμε από την Ευρωζώνη, γιατί έτσι θα συμβεί αν θέσουμε ζήτημα επαναδιαπραγμά-τευσης χρέους. Θέλετε να δείτε πτώχευση, στάση πληρωμών, πάγωμα τρίτης ή τέταρτης δόσης από την τρόικα;» Και εκεί οι συζητήσεις παγώνουν εν μέρει...υπό τον φόβο του χειρότερου.
Τα χειρότερα όμως, έτσι που βαδίζουμε θα έρθουν ακόμα και αν δεν κινήσουμε αυτά τα «πονηρά» νήματα. Και θα είναι δυστυχώς, μη αναστρέψιμα. Ισως αυτοί οι προβληματισμοί για το πραγματικό ύψος του χρέους, να έπρεπε να είχαν ακουστεί πέρυσι τέτοια εποχή, όταν η Ενωμένη Ευρώπη μας είχε κηρύξει τον πόλεμο μετά το άνοιγμα των ασκών του Αιόλου από την σεβαστή μας κυβέρνηση. Ισως εάν τα επίμονα επιχειρήματα για την αναθεώρησή του που θ΄άνοιγαν τον δρόμο για επαναδιαπραγμάτευση, είχαν ανακύψει έγκαιρα, να είχαμε προλάβει κάτι. Όμως χάθηκε πολύτιμος χρόνος. Είχαμε βρεθεί απότομα μέσα στον στρόβιλο της απειλής της χρεωκοπίας και σχεδόν δεν πιστεύαμε ότι η κυβέρνηση θα μας σύρει σαν πρόβατα επί σφαγή στους επαχθείς όρους του Μνημονίου, θεωρώντας ότι ήταν μονόδρομος. Τώρα όμως, ή θα βρεθεί λύση αποτελεσματική, ή η Ελλάδα θα καταστραφεί μια για πάντα, επιβαρυμένη από ένα χρέος το ύψος του οποίου δεν θα γνωρίζει ποτέ γιατί την αφορά. Όταν βρεθήκαμε στη μέγγενη, αρχίσαμε να ψάχνουμε δεξιά και αριστερά ποιοι φάγανε τα λεφτά του λαού και μας οδήγησαν στη χρεωκοπία και πράγματι, εντοπίσαμε πολλούς υπευθύνους. Όμως ξεκάθαρη εικόνα για το πώς δημιουργήθηκε και λογίστηκε το χρέος που μας σκοτώνει, δεν έχουμε. Τι έχουμε φορτωθεί να πληρώνουμε ίσως άδικα, δεν το γνωρίζουμε. Η Ιρλανδία όμως, αμφισβητώντας τον «μονόδρομο» που της επέβαλε η κυβέρνησή της, τολμά να επανεξετάσει το χρέος της. Στο κάτω-κάτω της γραφής, μια αναλογιστική μελέτη για την ανάλυση του χρέους μας, θα μπορούσε να ανατεθεί, όχι σε πρόσωπα της αντιπολίτευσης, αλλά σε ειδικούς επιστήμονες, ανεξάρτητους από πολιτικές παρατάξεις. Αν η κυβέρνηση θέλει πράγματι το «καλό της πατρίδας», δεν έχει λόγους να αποφεύγει κάθε σχετική συζήτηση γι΄αυτό…