21/3/11

Ο απαγχονισμός του Οικ. Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ και οι πλαστογράφοι-πραγματικοί εχθροί της Ελλάδος και του Ελληνισμού

Ο Απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε το 1821
Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΝΕΟΙ ΑΓΡΙΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΚΑΙ ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ
Η είδηση για την έναρξη της επαναστάσεως στην Πελοπόννησο έφθασε στην Κωνσταντινούπολι προς το βράδυ της 31ης Μαρτίου και η είδηση για την επανάσταση στην ανατολική Στερεά Ελλάδα λίγες ημέρες αργότερα.

Ο σουλτάνος καταλήφθηκε από μεγάλη ταραχή και αντέδρασε όπως και όταν πριν ένα μήνα είχε μάθει την κήρυξη της επαναστάσεως από τον Υψηλάντη. Ενέμεινε ωστόσο στην ίδια εκτίμηση της καταστάσεως και των κινδύνων για την οθωμανική αυτοκρατορία. Αν και είχε μεσολαβήσει η αποδοκιμασία από τον Ρώσο αυτοκράτορα του Υψηλάντη και του κινήματός του και η Ρωσία τηρούσε ουδετερότητα στη Μολδοβλαχία ο σουλτάνος και οι σύμβουλοί του εξακολουθούσαν να πιστεύουν ότι η ρωσική στάση ήταν απλώς «επίδειξις αποδοκιμασίας», ότι ήταν αδύνατον οι «ραγιάδες» να τόλμησαν την επανάσταση μόνοι τους χωρίς υποκίνηση από τη Ρωσία, ότι ήδη με την επανάσταση και στη νότια περιοχή της Βαλκανικής, ύστερα από την επανάσταση στις βόρειες επαρχίες της, προχωρούσε η εφαρμογή του γενικότερου επαναστατικού σχεδίου και έπρεπε να αναμένεται η εξέγερση και μέσα στην Κωνσταντινούπολι.
Συνέπεια της εκτιμήσεως αυτής ήταν να εξακολουθήσουν να θεωρούνται ως κύρια μέτωπα η Μολδοβλαχία, που ήταν προωθημένη θέση για τη συγκράτηση των Ρώσων, και η ίδια η Κωνσταντινούπολις έπρεπε άρα να συνεχιστή η αποστολή στρατευμάτων προς τον Δούναβη και η συγκέντρωση μεγάλων δυνάμεων στρατού και στόλου στην πρωτεύουσα, προς μεγάλη ωφέλεια της Επαναστάσεως στην Ελλάδα, που η αντιμετώπισή της, κατά τους πρώτους μήνες, αφέθηκε βασικά στις επιτόπιες τουρκικές δυνάμεις.
Θεωρήθηκε εξ άλλου από τον σουλτάνο και τους συμβούλους του, υπό την επήρεια και των αισθημάτων εκδικήσεως εναντίον των Ελλήνων, ότι το αποτελεσματικότερο μέτρο για τη μη εξάπλωση της επαναστάσεως στην Ελλάδα και σε άλλες επαρχίες και για την καταστολή της στις ήδη επαναστατημένες περιοχές ήταν η εξαπόλυση τρομοκρατίας.
Έτσι, άρχισε, από την Κωνσταντινούπολι πρώτα, νέο κύμα άγριων διωγμών που επεκτάθηκε σε όλες σχεδόν, τις περιοχές της αυτοκρατορίας, όπου υπήρχαν ελληνικοί πληθυσμοί στη διάθεση των τουρκικών άρχων.

Ο ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ
10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1821 (ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ)
Ήδη την 1η Απριλίου οργανώθηκε οχλαγωγική διαδήλωση στην Κωνσταντινούπολι με επικεφαλής φανατικούς «σοφτάδες», τρόφιμους σπουδαστές των ιερατικών σχολείων. Οι διαδηλωτές, αφού διέτρεξαν επί ώρες τους δρόμους της πρωτεύουσας με κραυγές και απειλές εναντίον των απίστων, καταπάτησαν την έξω από το τείχος ελληνική εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, την λεηλάτησαν και την έκαψαν.
Ο κύριος σκοπός των οργανωτών της διαδηλώσεως ήταν να προκληθεί σύγκρουση με Έλληνες «επαναστάτες» και έτσι να υπάρξει πρόσχημα για τη γενική σφαγή των απίστων, χωρίς η πραγματοποίησή της να παρεβαίνη τον τουρκικό νόμο και δίχως να παρέχει επιχειρήματα για επέμβαση της Ρωσίας, που οι Συνθήκες της παρείχαν δικαίωμα προστασίας των Χριστιανών της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Έλληνες «επαναστάτες» όμως δεν εμφανίσθηκαν στους δρόμους, όπως φαντάσθηκαν οι τούρκοι. Οι Έλληνες κλείσθηκαν στα σπίτια τους. Δεν δόθηκε έτσι πρόσχημα για τη γενική σφαγή.
Ο σουλτάνος εφάρμοσε τότε τη μέθοδο των μερικών σφαγών και των θανατώσεων εκλεκτών Ελλήνων, αυτών ιδίως που κατείχαν ηγετικές θέσεις. Αλλα οι εγκληματικές αυτές πράξεις, αντί να τρομοκρατήσουν και να κάμψουν τους Έλληνες επαναστάτες, τους φανάτισαν και τους συσπείρωσαν περισσότερο και αντί να εξασθενίσουν, ενδυνάμωσαν την Επανάσταση.
Εν τω μεταξύ, ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε', που είχε κατορθώσει κατά τον Μάρτιο να διασώσει τους χριστιανικούς πληθυσμούς, τους υποκείμενους στην εξουσία των Τούρκων, από τους μείζονες κινδύνους που είχαν προκύψει ως συνέπεια της αντιδράσεως του σουλτάνου στα επαναστατικά γεγονότα της Μολδοβλαχίας, αντιλήφθηκε, όταν έμαθε την επανάσταση της Πελοποννήσου, ότι θα άρχιζε νέος κύκλος αγριώτερων διωγμών. Προβλέποντας ότι ο σουλτάνος θα στρεφόταν εναντίον των κορυφαίων του Έθνους, έσπευσε στο σπίτι του μεγάλου διερμηνέως Κωνσταντίνου Μουρούζη και τον προέτρεψε να φύγει, ώστε να σωθεί, λέγοντάς του, σύμφωνα με την αφήγηση του Φιλήμονος:
«Αφετέ με να πληρώσω εγώ την εκδίκησιν του τυράννου. Είμαι γέρων, καταβαίνων τον τάφον. Το σχήμα μου, η λειτουργία μου, με καλούσιν εις θυσίαν υπέρ του ποιμνίου. Σωθείτε όμως υμείς, διότι έχετε και ηλικίαν και ικανότητα και θέσιν κοινωνικήν, να υπηρετήσετε την πατρίδα».
Ο Κ. Μουρούζης «ουδόλως... κατώτερος των περιωνύμων Γεωργίου και Δημητρίου, ... της αυτής οικογενείας» απάντησε στον πατριάρχη: «Γνωρίζω την τύχην ήτις με αναμένει. Αλλά, αν φύγω εγώ, σώζω μεν την ζωήν μου, θέλω όμως ιδεί εξαγορασθησομένην αυτήν δια του αίματος απείρων αθώων. Η φυγή μου θέλει βεβαιώσει έτι μάλλον τα περί ενοχής του γένους υποψίας του σουλτάνου, και η γενική σφαγή θέλει παρακολουθήσει ταύτην. Συμφέρει ένα απολέσθαι υπέρ του λαού. Ας θυσιασθώ εγώ, Δεσπότη μου αλλ' ας σωθώσιν οι άλλοι, ας σωθή το έθνος». Έτσι και ο πατριάρχης και ο μέγας διερμηνέας παρέμειναν στις θέσεις τους, για να υπερασπισθούν όσο μπορούσαν το έθνος.
Ο σουλτάνος στράφηκε πρώτα εναντίον του μεγάλου διερμηνέως. Για την ενοχοποίησή του χρησιμοποιήθηκε σκευωρία. Τη Μεγάλη Δευτέρα, 4 Απριλίου, ενώ πήγαινε στην υπηρεσία του, άγνωστος τον πλησίασε έξω από την πόρτα του «πασά - καπούσου» και του έδωσε επιστολή με υπογραφή του Αλεξάνδρου Υψηλάντη. Ο Μουρούζης αναγνώρισε ότι η υπογραφή ήταν πλαστή και παρουσίασε αμέσως την επιστολή στον τούρκο υπουργό των Εξωτερικών, που τον καθησύχασε. Αλλά, ενώ έβγαινε από την αίθουσα, τον άρπαξε ο δήμιος και τον οδήγησε στο «γιαλί - κιοσκιού», όπου σε λίγα λεπτά εμφανίσθηκε ο ίδιος ο σουλτάνος, για να παρακολουθήσει τη θανάτωση του μεγάλου διερμηνέως. Εκείνος πρόφθασε και του φώναξε στην τουρκική γλώσσα:
«Αιμοβόρε σουλτάνε! σουλτάνε άδικε! σουλτάνε άθλιε! η τελευταία ώρα της βασιλείας σου εσήμανε αι ωμότητές σου τιμωρηθήσονται ο Θεός εκδικήσοι σοι το ελληνικόν έθνος». Αμέσως θανατώθηκε από τον δήμιο με αποκεφαλισμό. Έτσι τελείωσε τη ζωή του, σε ηλικία 32 ετών, ο Κωνσταντίνος Μουρούζης, «αναμφιβόλως», όπως γράφει o Κούμας, «ο αγαθοφρονέστατος πάντων των συγχρόνων του φαναριωτών».

Επακολούθησαν όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα θανατώσεις εγκρίτων Ελλήνων. Έτσι, θανατώθηκαν ο βάνος Μαυροκορδάτος, ο Παναγιώτης Χαντζέρης, ο βάνος Νικόλαος Χαντζέρης, ο σπαθάρης Δημήτριος Χαντζέρης, ο Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος από την Πελοπόννησο, ο Αντώνιος Τσίρας από την Πελοπόννησο και ο γιός του Στέφανος, ο βάνος Παναγιώτης Τσέγκης, ο Τσορμπατσόγλου με άλλους τέσσερεις άγνωστους, ο αγάς Αλέξανδρος Ράλλης, ο παχάρνικος Γεώργιος και ο κλουτσιάρης Ζαφείρης από τα Θεράπεια και άλλοι.
Εν τω μεταξύ η Πύλη διέταξε τον πατριάρχη να στείλη απογραφή των ελληνικών οικογενειών που έμεναν στο Φανάρι με τα ονόματα των ανδρών, τις πατρίδες και τα επαγγέλματά τους. Ήθελε να έχει κατάλογο των «αρχοντικών» προσώπων και των μετοίκων Πελοποννησίων, Στερεοελλαδιτών και Αιγαιοπελαγιτών, ώστε να επιλέγει εύκολα τα θύματα, ανάλογα με τις αποφάσεις της κάθε φορά. Επειδή δεν υπήρχε τέτοια απογραφή, ανέλαβαν να την πραγματοποιήσουν δύο Τουρκοκρήτες, που γνώριζαν ελληνικά, με δύο εφημέριους ως οδηγούς των.
Συγχρόνως εκδόθηκε διάταγμα, που απαγόρευε με ποινή θανάτου την αναχώρηση των ραγιάδων υπό οποιαδήποτε σημαία. Ζητήθηκε σχετική συγκατάθεση των πρέσβεων των ευρωπαϊκών δυνάμεων και δόθηκε. Απέκτησαν έτσι οι τουρκικές αρχές το δικαίωμα να ενεργούν έρευνα στα πλοία των δυνάμεων αυτών. Έστειλαν μάλιστα οι πρέσβεις διαταγές στους προξένους των σε όλη την οθωμανική επικράτεια, να μην παρέχουν στους Έλληνες άσυλο ή υπεράσπιση, ούτε να επιτρέπουν στους πλοιάρχους να δέχωνται φυγάδες. Μόνο o πρέσβυς της Ρωσίας Στρόγανωφ δεν παραδέχθηκε το απάνθρωπο αυτό διάταγμα της Πύλης και υποστήριξε ότι αντέβαινε στις Συνθήκες. Με το μέτρο αυτό της απαγορεύσεως των αναχωρήσεων ήθελε η Πύλη να αποτρέψει την ενίσχυση των επαναστατών στην Ελλάδα με φυγάδες, αλλά και να έχει στην Κωνσταντινούπολι και τις άλλες πόλεις «επί το προχειρότερον πλείονα θύματα κατά τας περιστάσεις».
Ο πατριάρχης είχε τη δυνατότητα να διαφύγει παρ' όλα αυτά τα μέτρα, αλλά έκρινε πάντοτε, ότι όφειλε να παραμείνη ως το τέλος στη θέση του. Στις προτροπές να φύγη, όταν γνώσθηκε η επανάσταση της Πελοποννήσου, απάντησε, όπως αναφέρει βιογράφος του:
«Με προτρέπετε εις φυγήν μάχαιρα θα διέλθη τας ρύμας της Κωνσταντινουπόλεως και λοιπών πόλεων των Χριστιανικών επαρχιών. Υμείς επιθυμείτε, όπως εγώ μετημφιεσμένος καταφύγω εις πλοίον ή κλεισθώ εν οικί οιουδήποτε ευεργετικού ημών πρεσβευτού, ν' ακούω δ' εκείθεν πως οι δήμιοι κατακρεουργούσι τον χηρεύσαντα λαόν ουχί. Εγώ δια τούτο είμαι Πατριάρχης, όπως σώσω το έθνος μου, ουχί δε όπως απολέσω τούτο δια της χειρός των γενιτσάρων. Ο θάνατός μου ίσως επιφέρει μεγαλυτέραν ωφέλειαν παρα η ζωή μου. Οι ξένοι Χριστιανοί ήγεμόνες δεν θα θεωρήσωσιν αδιαφόρως πως η πίστις αυτών εξυβρίσθη εν τω προσώπω μου. Οι Έλληνες, οι άνδρες της μάχης, θα μάχωνται μετά μεγαλυτέρας μανίας, όπερ συχνάκις δωρείται την νίκην εις τούτο είμαι πεπεισμένος. Βλέπετε μεθ' υπομονής εις ό,τι και αν μου συμβεί... Ναι ας μη γείνω χλεύασμα των ζώντων δεν θα ανεχθώ ώστε εις τας οδούς της 0δησσού, της Κερκύρας και της Αγκώνος διερχόμενος εν μέσω των αγίων να με δακτυλοδεικτώσι λέγοντες :Ιδού έρχεται ο φονεύς Πατριάρχης. Αν το έθνος μου σωθεί και θριαμβεύσει τότε πέποιθα ότι θα μου αποδώσει θυμίαμα επαίνου και τιμών, διότι εξεπλήρωσα το χρέος μου... Υπάγω όπου με καλεί ο νους μου, ο μέγας κλήρος του έθνους και ο πατήρ ο ουράνιος, ο μάρτυς των ανθρωπίνων πράξεων».
Ως το Μεγάλο Σάββατο οι τούρκοι είχαν θανατώσει μόνο λαϊκούς Έλληνες. «Έμεινε...», όπως γράφει ο Κούμας, «να επιφερθή ποινή εις τον κλήρον, ως εγγυητήν της υπακοής των Χριστιανών. Δια να γείνη επαισθητοτέρα, και ως καθόλου του Χριστιανικού γένους επαγομένη, επρόσμενεν η Οθωμανική αυλή την ημέραν του Πάσχα» και αποφάσισεν να θανωτώση και τον ίδιο τον πατριάρχη.
Στις 10 το πρωί της Κυριακής του Πάσχα, 10ης Απριλίου, έφτασε στα Πατριαρχεία ο νέος μέγας διερμηνέας Σταυράκης Αριστάρχης και κατευθύνθηκε στη μεγάλη αίθουσα, το «μεγάλον συνοδικόν». Ανέβηκε τότε εκεί και ο πατριάρχης, και συνδιαλεγόταν μαζί του, ενώ εκείνος έκρυβε τον λόγο της αποστολής του και την ταραχή του όσο μπορούσε. Έφτασαν σε λίγο οι αρχιερείς που κατοικούσαν κοντά, αμέσως ακούσθηκε θόρυβος από άλογα στην αυλή και παρουσιάστηκαν στην αίθουσα, «μορφήν φέροντες τεράτων! αγριωπών», όπως γράφει ο Φιλήμων, «ο γενιτσάραγας, ο μποσταντσίμπασης, ο τσαουσλάρ εμινή, ο κεσεδάρης του υπουργού τωv εξωτερικών και άλλοι πολλοί ..,. μέχρι πεντήκοντα».
Ο Πατριάρχης τότε κατάλαβε τον λόγο της παρουσίας τους και ζήτησε να του φέρουν «τον τρίβωνα και το επανω­καλύμαυχον». Τα φόρεσε και αποσύρθηκε στο κάτω μέρος της αίθουσας. Ο μέγας διερμηνέας σηκώθηκε όρθιος και διάβασε διάταγμα παύσεως του πατριάρχη και εξορίας του. Ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε', που δεν ήταν πια ούτε αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως ούτε πατριάρχης, στράφηκε, στην έξοδο της αίθουσας. Τον περιστοίχισαν τότε οι τούρκοι και ο κεσεδάρης τον οδήγησε στην αποβάθρα του Φαναρίου όπου τον επιβίβασαν σε ακάτιο μαζί με τον ανεψιό του Δημήτριο και τον ιεροδιάκονο Αγάπιο, που τον συνόδευαν. Το ακάτιο όμως, αντί να κατευθυνθεί προς το Καδίκιοϊ (Χαλκηδόνα), τον τόπο της εξορίας, σύμφωνα με το διάταγμα, στράφηκε προς το γιαλί - κιοσκιού, οπότε φάνηκε ότι είχε αποφασισθεί η θανάτωση του πατριάρχη. Μετά την αποβίβαση τον έκλεισαν στην τρομερή φυλακή του μποσταν­τσίμπαση.
Εν τω μεταξύ στα Πατριαρχεία, όπου είχαν συγκεντρωθεί για την εκλογή νέου πατριάρχη, οι αρχιερείς, οι ηγεμόνες Αλέξανδρος Καλλιμάχης και Σκαρλάτος Καλλιμάχης, ο μέγας διερμηνέας, ο μέγας λογοθέτης της Εκκλησίας Στέφανος Μαυρογένης, οι πρόκριτοι και οι προϊστάμενοι των Συντεχνιών, διάβασε πάλι ο μέγας διερμηνέας το διάταγμα για την έκπτωση του πατριάρχη και την εκλογή νέου:
«Επειδή ο πατριάρχης Γρηγόριος εφάνη ανάξιος του πατριαρχικού θρόνου, αχάριστος και άπιστος προς την Πύλην και ραδιούργος, γίνεται έκπτωτος της θέσεώς του και τω προσδιορίζεται διαμονή εις το Καδίκιοϊ μέχρι δευτέρας διαταγής... Μη επιθυμούσα η Υψηλή Πύλη να στερήσει τους πιστούς της υπηκόους από της πνευματικής κηδεμονίας του κοινού πατρός των, διατάττει να εκλέξωσι πατριάρχην κατά την ανέκαθεν συνήθειά των».
Η εκλογή όμως καθυστερούσε. Οι καταλληλότεροι για τον πατριαρχικό θρόνο αρχιερείς παρακαλούσαν να μην εκλεγούν. Έφθασε τότε νέα, αυστηρή διαταγή της Πύλης, να γίνη αμέσως η εκλογή. Τελικά δέχθηκε ο Πισιδίας Ευγένιος, Φιλιππουπολίτης. Εφοδιάσθηκε αμέσως με τη συστατική αναφορά και πήγε στην Πύλη σύμφωνα με τα καθιερωμένα. Όταν γύρισε, έγινε δεκτός με τις συνηθισμένες τυπικές τιμές και επακολούθησε η δοξολογία μέσα σε ατμόσφαιρα κατήφειας, θλίψεως και αγωνίας.
Μετά την αναχώρηση από την Πύλη του νέου πατριάρχη οι τούρκοι βγάλανε από τη φυλακή τον πατριάρχη Γρηγόριο, τον επιβίβασαν πάλι σε ακάτιο με συνεπιβάτη τον κοτσίμπαση (αρχιβασανιστή) και απομάκρυναν τους δικούς του συνοδούς. Το ακάτιο, κυκλωμένο από άλλα, με 4 ως 5 στρατιώτες, κατευθύνθηκε πίσω στην αποβάθρα του Φαναρίου, όπου και αποβίβασαν τον πατριάρχη με τα χέρια του δεμένα πίσω. Εκεί άγριο πλήθος Τούρκων ενόπλων και στρατιωτών είχε συγκεντρωθεί και περίμενε, γαυριώντας, να παρακολουθήσει τη θανάτωση του αρχηγού των Ελλήνων, "ως πρώτου δήθεν και κυρίου αρχηγού της επαναστάσεως της Πελοποννήσου."
Ο πατριάρχης Γρηγόριος προχώρησε λίγα βήματα, γονάτισε και έσκυψε το κεφάλι, περιμένοντας το μαχαίρι του δημίου. Αλλά ο κοτσίμπασης του έδωσε λάκτισμα και του είπε αγρία «καλκ γιου ρου» (σήκω και προχώρα) και, όπως ο πατριάρχης από το γήρας και την εξάντληση δεν μπορούσε να σηκωθεί, τον βοήθησε o ίδιος. Δυό στρατιώτες τον υποβάσταζαν για να συνεχίσει την πορεία στον ανηφορικό δρόμο προς τα Πατριαρχεία.
Όταν έφτασαν εκεί χρειάσθηκε να περιμένουν. Είχε αποφασιστεί για τον πατριάρχη θάνατος με απαγχονισμό και ως θέση η μεσαία από τις τρείς εξωτερικές θύρες των Πατριαρχείων ετοίμαζαν τότε την αγχόνη με δοκούς που έμπηγαν στον θριγκό του τοίχου επάνω από τη θύρα αυτή και δεν είχε τελειώσει ακόμη η εργασία. Κατά τον χρόνο της αναμονής ο πατριάρχης προσευχόταν. Όταν όλα συμπληρώθηκαν, ο μποσταντσήμπασης του είπε με βροντώδη φωνή, όπως αναφέρει ο Φιλήμων: «Κακούργε, ουκ ει συ ο διαφθείρας τους δούλους του σουλτάνου, του καταφυγίου του κόσμου; ουκ ει συ ο ωθήσας τους απίστους υπηκόους εις την αποστασίαν;...» και έδωσε διαταγή στους δημίους. Αυτοί τον έσυραν στην αγχόνη. Ο θάνατός του επήλθε αμέσως.
Στο στήθος του αναρτήθηκε έγγραφο, που ανέφερε την αιτία της καταδίκης του:
«Επειδή χρέος των ανωτέρων και των αρχηγών, οιουδήποτε έθνους, είναι το επαγρυπνείν νυχθημερόν επί των εις την επιτήρησιν αυτών εμπεπιστευμένων προσώπων, το πληροφορείσθαι περί πασών των πράξεων αυτών και αναφέρειν εις την κυβέρνησιν πάντα τα μεταξύ αυτών ανακαλυπτόμενα εγκλήματα και οι Πατριάρχαι, όντες επίσης, ως εκ της θέσεως αυτών, ανώτεροι και αρχηγοί των υπηκόων, οίτινες ζώσιν εν ασφαλεία υπό την σκιάν της αυτοκρατορικής εξουσίας, οφείλουσιν, ίνα προ πάντων ώσιν άμωμοι, έντιμοι, χρηστοί και ειλικρινείς κεκτημένοι δε τας ιδιότητας ταύτας, αφ' ου εννοήσωσι τας αγαθάς και κακάς κλίσεις λαού τίνος, οφείλουσιν, ίνα προλαμβάνωσιν εγκαίρως τας κακάς δι' απειλών τε και συμβουλών, εν ανάγκη δια τιμωριών κατά τα παραγγέλματα της θρησκείας αυτών, και πληρούσιν ούτω μέρος της ευγνωμοσύνης ην οφείλουσι τη υψηλή Πύλη δια τας ευεγερσίας και τας ελευθερίας, ην απολαύουσιν υπό την αγοθοεργόν αυτής σκιάν.
Αλλ' ο άπιστος Έλλην Πατριάρχης, όστις όμως έδωκε προηγουμένως τοσαύτα αφοσιώσεως δείγματα, δεν ηδυνήθη να μη συμμεθέξη νυν εις τας στάσεις και την επανάστασιν του έθνους αυτού, επιχειρισθείσαν υπό διαφόρων διεφθαρμένων ανθρώπων, επιλαθομένων εαυτών και παρασυρομένων υπό διαβολικών και χιμαιρικών ιδεών χρέος δε αυτού ην, όπως διδάξη τους αμαθείς, ότι προέκειτο ενταύθα περί επιχειρήσεως ματαίας, ουδέποτε δυναμένης ίνα πραγματοποιηθή, επειδη τα κακα σχέδια ουδέποτε θριαμβεύουσι κατα της μωαμεθανικης ισχύος και θρησκείας, λαβουσών την ύπαρξιν αυτών παρά του θεού από χιλίων και πλέον ετών, και διατηρηθησομένων μέχρι της τελευταίας κρίσεως, ως βεβαιεί ημάς ο ουρανός δια αποκαλύψεων και θαυμάτων. Εν τούτοις ένεκα της διαφθοράς της καρδίας αυτού ου μόνον δεν εγνωστοποίησεν, ουδ' ετιμώρησε τους απλούς ανθρώπους, οίτινες επλανήθησαν, αλλά, κατά πάσαν πιθανότητα, αυτός ο ίδιος μετέσχε κρυφίως ως αρχηγός της επαναστάσεως, ώστε αναποφεύκτως σχεδόν άπαν το Ελληνικόν έθνος, εν υπάρχουσι πολλοί αθώοι και δυστυχείς υπήκοοι, ουδέ την ελαχίστην ταύτης γνώσιν έχοντες, θέλει καταστραφή ίσως εκ θεμελίων και καταστή το αντικείμενον της οργής του Θεού.
Όταν η αστυνομία επληροφορήθη περί της επαναστάσεως, και αφ' ου αυτή εγνώσθη υπό του κοινού, η υψηλή Πύλη, υπό μόνης της συμπαθείας προς τους δυστυχείς αυτής υπηκόους ορμουμένη, εζήτησεν ίνα επαναγάγη αυτούς δια της γλυκύτητος εις την οδόν της σωτηρίας, και διεύθυνεν επί τούτω προς τον Πατριάρχην προσταγήν, διαλαμβάνουσαν διαταγάς και συμβουλάς αναλόγους προς τον σκοπόν τούτον, μετά διαταγής προς τον Πατριάρχην, όπως αναθεματίση πάντα τα μέρη του τόπου, ένθα ο τρόπος ούτος κατέστη αναγκαίος κατά των συμμετασχόντων της επαναστάσεως υπηκόων.
Άλλ' αντί να δαμάση αυτούς, και πρώτος αυτός να επανέλθη εις το χρέος αυτού, αυτός ο άπιστος υπήρξεν υπέρ πάντα άλλον ο άξων πασών των αταξιών, των μέχρι του δεδιαταραξασών την κοινήν ησυχίαν, επείσθημεν, ότι και αυτός εγεννήθη εις Πελοπόννησον, και ότι συμμετέσχε πασών των βιαίων πράξεων, ας τινές υπήκοοι πεπλανημένοι έπραξαν εκεί και εις την επαρχίαν των Καλαβρύτων. Ούτω λοιπόν αυτός ο ίδιος υπήρξεν αίτιος της εξοντώσεως και της απωλείας, ην βεβαίως θέλουσιν υποστεί τη βοήθεια του Θεού. Επειδή δε επείσθημεν απανταχόθεν περί της προδοσίας αυτού ου μόνον κατά της υψηλής Πύλης, αλλά και κατά του ιδίου αυτού έθνους, αναγκαίον κατέστη, όπως αφαιρεθή το σώμα του από της γης και δια τούτο απηγχονίσθη, ίνα χρησιμεύση εις παράδειγμα δια τους λοιπούς.»
Εξεδόθη την 19 του μηνός Ρετζέπ έτος 1230
(10 Απριλίου 1821)

ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛ.ΕΘΝΟΥΣ ΕΚΔ.ΑΘΗΝΩΝ

Ο Άγιος Γρηγόριος Ε΄
Ο Γρηγόριος Ε΄ (1746-1821) από τους επιφανέστερους πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως (1797-1798, 1806-1808, 1818-1821) εθνομάρτυρας από τους διαπρεπέστερους του απελευθερωτικού αγώνα, Άγιος της Εκκλησίας (10 Απριλίου), ανήκει εξίσου στην Εκκλησία, στο Έθνος και την Παιδεία. Παράλληλα πολυσυζητημένη μορφή, λόγω της εμπλοκής του στις ιδεολογικές συγκρούσεις του νεότερου ελληνισμού.
_________ Βιογραφικά
Το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος Αγγελόπουλος. Γεννήθηκε στην Δημητσάνα από γονείς ασήμους και φτωχούς. Η φιλομάθεια του όμως τον ώθησε στην σπουδή. Σπούδασε αρχικά στη σχολή της γενέτειρας του και από το 1756 για δύο χρόνια στην Αθήνα. Με τη βοήθεια ενός θείου του, νεωκόρου στη Σμύρνη, μπόρεσε να φοιτήσει άλλα πέντε χρόνια στο περίφημο Γυμνάσιό της. Ήταν όμως φύση όχι μόνο φιλομαθής, αλλά και ασκητική. Αναθρεμμένος σε κλίμα παραδοσιακό- ησυχαστικό, ακολούθησε το χάρισμά του και στράφηκε στο μοναστικό βίο. Τον έρωτά του για το μοναχισμό ενίσχυσε η περίφημη Μονή Φιλοσόφου στην πατρίδα του και η από την παιδική ηλικία σχέση του μαζί της. Η κουρά του έγινε στις Στροφάδες και πήρε το όνομα Γρηγόριος. Στη συνέχεια θα σπουδάσει στην Πατμιάδα Σχολή (θεολογία και φιλοσοφία) κατορθώνοντας να αποκτήσει υψηλή για την εποχή παιδεία. Ξαναγυρίζει στη Σμύρνη, όπου χειροτονείται διάκονος από τον Σμύρνης Προκόπιο, υπηρετώντας ως αρχιδιάκονός του.
Γρήγορα όμως γίνεται πρεσβύτερος και πρωτοσύγκελος. Το 1785 ο Προκόπιος εκλέγεται Οικουμενικός Πατριάρχης και ο Γρηγόριος χειροτονείται επίσκοπος και ανέρχεται στο Μητροπολιτικό θρόνο της Σμύρνης. Η πλούσια δραστηριότητά του τον κάνει πλατιά γνωστό και γι’ αυτό τον Μάιο του 1797, μετά τη χηρεία του Οικουμενικού Θρόνου, εκλέγεται πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ως Γρηγόριος Ε΄. Η παραμονή του στον Οικουμενικό Θρόνο συνδέεται με πλήθος περιπετειών και δυσχερειών. Αυτό φαίνεται και από την ανώμαλη πορεία της πατριαρχίας του. Εκθρονίζεται και εξορίζεται το 1798. Αποσύρεται στη Μονή Ιβήρων του Άθωνα, όπου μένει επτά χρόνια, επιδιδόμενος στην άσκηση και μελέτη. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1806 καλείται για δεύτερη φορά από τους αρχιερείς στον Πατριαρχικό Θρόνο.
Τα προβλήματα όμως δεν παύουν. Η αλλαγή της τουρκικής πολιτικής και η επανάσταση των Γενιτσάρων επιφέρουν και νέα πτώση του Γρηγορίου, που εξορίζεται στην Πριγκηπόνησο και το 1810 αποσύρεται πάλι στο Άγιο Όρος, όπου μένει άλλα 9 χρόνια. Εκλέγεται όμως και για Τρίτη φορά πατριάρχης (15 Δεκεμβρίου 1818 )κι επιστρέφει στην Πόλη τον Ιανουάριο του 1819. Η Τρίτη πατριαρχία του συνδέεται με κρισιμότατες στιγμές του Γένους. Η θέση του γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη και η πατριαρχία του λήγει με τη μαρτυρική του θυσία. Αφού τη νύχτα του Πάσχα (10 Απριλίου 1821) μαζί με 8 άλλους αρχιερείς τέλεσε τη θεία Λειτουργία της Αναστάσεως συνελήφθη, κηρύχθηκε έκπτωτος και φυλακίστηκε. Αλλά στις 3 το απόγευμα της ίδιας μέρας απαγχονίστηκε στη μεσημβρινή πύλη του Πατριαρχείου. Επί τρεις ημέρες το σώμα του έμεινε μετέωρο, δεχόμενο τους εξευτελισμούς του μανιασμένου όχλου. Μια σπείρα Εβραίοι αγόρασαν το νεκρό, τον περιέφεραν στους δρόμους και τελικά τον έριξαν στον Κεράτιο. Ο Κεφαλλονίτης πλοίαρχος Νικ. Σκλάβος, βρήκε το σκήνωμα και το μετέφερε κρυφά στην Οδησσό, όπου τάφηκε στον Ελληνικό ναό της Αγίας Τριάδος.
_________ Δράση
Παρά το σύντομο διάστημα της πατριαρχίας του (συνολικά 6 χρόνια), τις περιπέτειες του και τους δύσκολους καιρούς, ο Γρηγόριος ανέπτυξε σημαντική δράση. Ήδη στη Σμύρνη αφοσιώθηκε στο κήρυγμα και σε κοινωνική δράση, ευεργετική για το ποίμνιο του και ενίσχυσε σημαντικά την παιδεία. Την αγάπη του για την παιδεία και το φωτισμό του Γένους μέχρι το μαρτύριό του δείχνουν οι σωζόμενες Εγκύκλιοι του. Παράλληλα έδινε διέξοδο στα θεολογικά ενδιαφέροντά του, προσανατολίζοντάς τα στο διαφωτισμό του ποιμνίου του, τοποθετώντας όμως το διαφωτιστικό του έργο στα πλαίσια της ελληνορθόδοξης – ρωμαϊκής παράδοσης, που καθορίστηκαν από τους αγίους Πατέρες. Προσπαθεί έτσι να εκλαϊκεύσει την πατερική γνώση για να στηρίξει την πίστη.
Γι’ αυτό μεταφράζει και εκδίδει τους Περί Ιερωσύνης λόγους του Ι. Χρυσοστόμου. Στην Πόλη αργότερα θα εκδώσει στο πατριαρχικό τυπογραφείο τα Ηθικά του Μ. Βασιλείου, εξήγηση των ομιλιών του στην Εξαήμερο και Κυριακοδρόμιο σε απλή γλώσσα. Το ενδιαφέρον του για την παιδεία μένει αδιάπτωτο, εκφραζόμενο με πλήθος ευεργετικών ενεργειών. Θέλει όμως διαφωτισμό ρωμαϊκό, ελληνότροπο, και γι’ αυτό δεν κρύβει την επιφυλακτικότητά του απέναντι στον δυτικό διαφωτισμό και τον προοδευτισμό της εποχής, όχι για λόγους τυφλής συντηρητικότητας, αλλά κυρίως από την επιθυμία να διασώσει την ρωμαϊκή παράδοση, στην οποία ολόκληρος ανήκε και την οποία έβλεπε να απειλείται από ιδεολογικά ρεύματα, κατευθυνόμενα από την Γαλλική Επανάσταση και τον αντιχριστιανισμό της.
Στην Πόλη μερίμνησε για τη στέγαση του Πατριαρχείου, διαρρύθμισε τον πατριαρχικό ναό, εργάστηκε για την ανόρθωση του ηθικού βίου. Κατά τις τρεις πατριαρχίες του εκδίδει πλήθος τόμων, σιγγιλίων, εγκυκλίων, επιστολών που αποβλέπουν στην ευστάθεια της Εκκλησίας. Υποδειγματική θα είναι η σταθερή προσήλωσή του στους ιερούς κανόνες και την εκκλησιαστική παράδοση. Οργανώνει τη λειτουργία της Συνόδου του πατριαρχείου, μεριμνά για την παιδεία και το ήθος των εισερχομένων στον κλήρο, όντας ο ίδιος υψηλό παράδειγμα ασκητικού βίου, σε σημείο που να προκαλεί γι’ αυτό αντιδράσεις. Επιδεικνύει παράλληλα θαυμαστή σύνεση και αξιοπρέπεια απέναντι στους κρατούντες. Η νομιμοφροσύνη του – τόσο σκανδαλιστική για τους επικριτές του - δεν μπορεί να κατανοηθεί και ερμηνευθεί έξω από την διάθεσή του να μην προκαλεί επεμβάσεις της εξουσίας στα εσωτερικά της Εθναρχίας. Αλλά και τα οικονομικά προβλήματα του θρόνου τράβηξαν την προσοχή του. Έλυσε με επιτυχία το χρονίζον ζήτημα των Κολλυβάδων, ρύθμισε τη λειτουργία των ναών, ενδιαφέρθηκε για τα ληξιαρχικά βιβλία και το Κιβώτιο του Ελέους, έλαβε εύστοχες αποφάσεις για τις προικοδοσίες και τους αρραβώνες, για τους γάμους και τα διαζύγια, την αναδιοργάνωση των μοναστηριών κ.λ.π. Έργο τεράστιο, θαυμαστό για μια φύση ασκητική, όπως ο Γρηγόριος.

_________ Στάση στο Εθνικό Ζήτημα
Ο Γρηγόριος ανέβηκε στον Πατριαρχικό θρόνο σε μια κρίσιμη και πολυτάραχη εποχή που γεννήθηκε από την κοσμογονία της Γαλλικής Επανάστασης και τους ναπολεόντειους πολέμους. Η Ιερά Συμμαχία διαμορφώνει την αντίπερα όχθη και ο ευρωπαϊκός χώρος συγκλονίζεται αδιάκοπα από τις σφοδρές συγκρούσεις και την πολυδαίδαλη δράση της διπλωματίας. Η οθωμανική πολιτική αναπροσανατολίζεται με γρήγορο ρυθμό, όπως και η ρωσική και τα συμμαχικά μέτωπα αλλάζουν συνεχώς όψη. Παράλληλα εξαπλώνονται στην Ανατολή οι επαναστατικές (όχι μόνο πολιτικά) ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης και ο ριζοσπαστικός αγγλογαλλικός διαφωτισμός, ο οποίος με την εκρηκτικότητά του γίνεται για τους Ανατολικούς σύμβολο της ασέβειας και της αθεΐας. Οι καιροί όμως αλλάζουν και για τους ίδιους τους υπόδουλους Ρωμιούς. Σημειώνεται μεγάλη πρόοδος στο εμπόριο και στην παιδεία. Ιδιαίτερα αναπτύσσονται οι κοινότητες του εξωτερικού, αλλά και εσωτερικά οργανώνεται η αυτοδιοίκηση και η ζωή των κοινοτήτων. Αντίθετα τα εσωτερικά της Μεγάλης Εκκλησίας παρουσιάζουν πολλά προβλήματα.
Χαλάρωση και αρρυθμία, αλλαξοπατριαρχίες, δράση των ιεραποστόλων και της ξένης προπαγάνδας, δημιουργούν όλα ένα κλίμα αντίξοο και απρόσφορο για ομαλή δημιουργική πορεία. Σ’ αυτό το κλίμα όμως κλήθηκε να κινηθεί και να δράσει ο Γρηγόριος. Η κριτική που αναπτύχθηκε γύρω από τη δράση του, είναι τελείως αντιφατική. Κινείται μεταξύ απόλυτης εξιδανίκευσης και απόλυτης απόρριψης, γιατί και στην περίπτωση του Γρηγορίου δεν αποφεύχθηκε η ιδεολογική ερμηνεία και χρήση της Ιστορίας. Αξιοσημείωτο είναι ότι η κριτική δεν περιορίστηκε στο χώρο της ιστορικής επιστήμης, αλλά επεκτάθηκε και στον χώρο της (ανεύθυνης) μυθιστοριογραφίας – λογοτεχνίας, η οποία τροφοδοτεί το λαϊκό αίσθημα και δημιουργεί παραπλανητικές εντυπώσεις.
Για τον ιστορικό όμως υπάρχει η πραγματικότητα, που προσφέρεται για ανοικοδόμηση αντικειμενικής κρίσης, με την προϋπόθεση βέβαια της αποδέσμευσης από τις οποιεσδήποτε θεολογικές δεσμεύσεις. Ακόμη απαιτείται μετάθεση δική μας στην εποχή του Γρηγορίου και εσωτερική συμμετοχή στη μαρτυρική πορεία του, γιατί στους οποιουσδήποτε αναχρονισμούς δεν βρίσκεται η λύση.
Πρωτ. Γεωργ. Δ. Μεταλληνός Καθηγητής Παν/μιου
(Από την εφημ. Επάλξεις, 1-4-2000

ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΔΙΑΘΗΚΗΣ
Του αοιδήμου Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄
1813
Του Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄ έγγραφον, υπό τύπον διαθήκης. Εύρηται εν τη Μονή Ιβήρων.
Πανοσιολογώτατοι Προεστώτες και λοιποί συγκοινοβιάται της σεβασμίας Μονής Ιβήρων. Επειδή επλήρωσα το κοινόν χρέος, ομολογώ ότι η ομολογία αύτη υπάρχει εξωφλημένη και αμέσως να σχισθή και να κατακαή και να γραφή το όνομα της εμής αναξιότητος, Γρηγορίου μοναχού να μνημονεύηται.
Και εν τη ημέρα της αποβιώσεώς μου κατ’ έτος να εκτελήται έν μνημόσυνον εις άφεσιν αμαρτιών μου.
Και τα διακόσια πενήντα να μοιρασθώσιν εις τους ευρεθέντας εφημερίους, ανά έν σαρανταλείτουργον και εις μίαν τράπεζαν.
Τα λοιπά επειδή κατ’ έτος ελάμβαναν ανά πεντακόσια, εξωφλήθησαν τέλεον.
Γρηγόριος πρώην Κων/πόλεως αναξιώτατος.

Ακριβές αντίγραφον εξ ανεκδότου ιδιογράφου ειδικώς διά την Μονήν Αγίαν Λαύραν Καλαβρύτων.
Εν τη εν Αγίω όρει Ι. Μονή Ιβήρων,
17 Οκτωβρίου 1953,
Ο Βιβλιοθηκάριος
Ιερομ. Αθανάσιος Ιβηρίτης.
Επί του φακέλου αναγράφεται:
«Το παρόν έγγραφον υπάρχει του Πατριάρχου πρώην Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου του Πελοποννησίου και, ει μεν συμβή θάνατος, αμέσως να ανοιχθή παρά των επιτρόπων της Ιεράς τούτης Μονής των Ιβήρων».

Η ΔΙΑΘΗΚΗ
Επειδή η ώρα της εκάστου τελευτής υπάρχει αδιόριστος κατά την θείαν απόφασιν, δια τούτο καγώ ο αμαρτωλός και ανάξιος του Θεού δούλος διατίθημι την παρούσαν διαθήκην και ζητώ παρά πάντων συγχώρησιν, συγχωρώ καγώ πάσιν. Και διορίζω επίτροπόν μου τον λογιώτατον χαρτοφύλακα κυρ. Νικηφόρον Ιβηρίτην, ίνα εκτελέση μετά θάνατόν μου.
Και πρώτον δύο χιλιάδες γρόσια, όπου έχω δάνεια εις το κοινόν του όρους, αφείς το δεδουλευμένον διάφορον, τα μεν χίλια γρόσια να αποστείλη εις το νοσοκομείον Κωνσταντινουπόλεως, τα δε πεντακόσια τω κατά καιρόν Πατριάρχη, ίνα εκτελέση έν μνημόσυνον υπέρ της αμαρτωλής μου ψυχής, και τα άλλα πεντακόσια τη Ιερά Συνόδω, ίνα σειλλειτουργήσωσιν, ότι ταύτα επί τούτω είχον εν τω κοινώ πεφυλαγμένα.

Τα δε ευρεθέντα εν τω κιβωτίω μου εναπομείναντα εκ των εξόδων του ετησίου μου, να μοιρασθώσιν εις τους ιερείς του Όρους και πτωχούς, αμέσως και εις την θανήν μου.
Άλλην χρηματικήν περιουσίαν δεν έχω, ειμή μόνον τα φορέματά μου παλαιόγουνες, αντεροκάβαδα, τα οποία να μοιρασθώσιν όσοι ευρεθώσιν εις την υπηρεσίαν μου.
Εξ αυτών δε ο αρχιδιάκονος και ανεψιός μου θέλει λάβει τα τιμιώτερα και οι λοιποί κατά την τάξιν των. Τα στρώματα του οντά και παπλώματα να δοθώσιν εις το νοσοκομείον των Ιβήρων, ομοίως και μπακιρικά.
Ταύτα διατάσσω να γίνωσιν απαρασάλευτα, μηδείς δε των συγγενών τολμήσθω να ζητήση ή να παρασαλεύση τι των διαταχθέντων, ότι εστί πυρ καταναλίσκον εις αυτόν, και διότι είτι ευρίσκεται εις εμέ υπάρχει εκκλησιαστικόν, και ουδέν πατρικόν ή μητρικόν. Ούτως διατάσσω και αράν μεγίστην, αποφαίνομαι να ενεργηθώσιν απαρασάλευτα.

αωιγ΄ (1813) Απριλίου ε΄ (5).
Ο πρώην Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος υποβεβαιώ ιδία χειρί.
Ακριβές αντίγραφον εκ της βιβλιοθήκης Ι. Μονής Ιβήρων
17 Οκτωβρίου 1953.
Ο βιβλιοθηκάριος
Ιερομ. Αθανάσιος Ιβηρίτης.
Επί του φακέλου αναγράφεται:
«Αύτη υπάρχει διαθήκη του πρώην Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου,
η οποία θέλει ανοιχθή μετά θάνατον αυτού παρά των επιτρόπων της Ιεράς Μονής Ιβήρων».
Ακριβές αντίγραφο του αντιγράφου εκ της βιβλιοθήκης κειμηλίων
της Ιεράς Μονής Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων,
Κυριακή 05 Μαρτίου 2005.
Π. Α. Μ.

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης για τον Γρηγόριο Ε΄ και τον 'αφορισμό'
Ο Αλ. Υψηλάντης, τον Ιανουάριο του 1821 γράφει σε επιστολή του στον Κολοκοτρώνη:
«Ο Πατριάρχης, βιαζόμενος υπό της Πόρτας, σας στέλλει αφοριστικά και Εξάρχους, παρακινώντας σας να ενωθήτε με την Πόρταν. Εσείς όμως να τα θεωρήτε αυτά ως άκυρα, καθότι γίνονται με βίαν και δυναστείαν και άνευ της θελήσεως του Πατριάρχου» 
(Ιστορία του ‘Ελλην. Εθνους Εκδοτικής Αθηνών, τομ. ΙΒ’, σ.130β)
Πηγή: Αντίβαρο, "Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον"

39 σχόλια:

  1. Ο ΣΕΙΧΟΥΛΙΣΛΑΜ ΜΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ 1821.
    VIDEO:
    http://apantaortodoxias.blogspot.com/2011/02/1821_28.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο πατριαρχης αυτος ειχε ΑΝΑΘΕΜΑΤΗΣΕΙ την Ελληνικη Επανασταση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. (Από τον Λόγο περί Ελευθερίας Ανωνύμου του Έλληνος, 1806)

    Μύριοι είναι οι τρόποι με τους οποίους οι σκληροτράχηλοι Οθωμανοί δίδωσι τον θάνατον εις τους αθώους Έλληνας, ο συχνότερος όμως είναι το κρέμασμα. Οι πλάτανες των Ιωαννίνων είναι αδιακόπως φορτωμένοι από σώματα νεκρά. Ο σκληρόκαρδος τύραν­νος Αλής πολλούς απεκεφάλισε με το πριόνι, άλλους έπνιξεν εις την λίμνην, άλλους εφόνευσεν θέτοντας επάνω εις το στήθος των ανυπόφορα βάρη, άλλους έθαψεν ζωντανούς, πολλών εσύντριψεν τας χείρας, τους πόδας και έπειτα την κεφαλήν, πλήθος επαλούκωσεν και από δύο Σουλιώτας όπου εφύλαττεν διά ενέχυρον, τον μεν ένα επρόσταξε και τον έγδαραν ζωντανόν, τον δ’ έτερον εσούβλισαν και έπειτα έψησαν ζωντανόν.

    ΚΙΒΩΤΟΣ
    ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΦΥΛΛΑΔΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΙΔΑΧΗΣ
    ΕΤΟΣ Α’ ΜΑΡΤΙΟΣ 1952 ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ “ΑΣΤΗΡ”

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αν το έθνος μου σωθεί και θριαμβεύσει τότε πέποιθα ότι θα μου αποδώσει θυμίαμα επαίνου και τιμών, διότι εξεπλήρωσα το χρέος μου...

    ----------------------

    Ναι, αμέ!!!!

    Πρέπει να διαβάσεις τι λένε ορισμένοι του "έθνους" σου, για να δεις τι "θυμίαμα" σου επιφυλάσσουν με τα σχόλια τους!!

    Εδώ τον Κολοκοτρώνη είπαν γκέι, εσένα θα σε άφηναν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΔΙΚΑΊΟΣ ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

    Ο Παπαφλέσσας έχει τήν ρίζα τής καταγωγής του από τήν Μεγαλόπολιν Αρκαδίας.Θέλησε νά φορέσει τό ράσο,γιατί έτσι θά πολεμούσε καμουφλαρισμένος τήν εποχή τής τουρκοκρατίας,τής άγριας
    τ υ ρ α ν ν ί α ς,πού καί τό 74 σκλάβωσε καί ρήμαξε τήν ενάλιον Κύπρον μας!
    Καί νάτος ο φλογερός αυτός πατριώτης κάτω απο τά πλατάνια τού μοναστηριού τής Βελανιδιάς,νά τραγουδάει μέ τούς αντρειωμένους "ντρέδες"καί νά χορεύει:
    "Γιά έβγα,ήλιε,γιά θά βγώ
    γιά έβγα γιά θά λάμψω...".
    Τί συμβολισμός κρύβεται στό τραγούδι.Απειλεί τόν ήλιο ο ΠαπαΦλέσσας,πώς θά βγεί αυτός,γιά νά λάμψει καί νά φωτίσει,άν ο ήλιος δέν θέλει νά βγεί καί νά λάμψει.Ίσως φαίνεται ως υπερβολή.Αλλά η δράση τού ΔΙΚΑΊΟΥ δέν ήταν μιά υπερβολή;
    Αυτός δέν ήταν ,αυτός πού ξέρουμε,ό ζεστός,ο λαμπερός σάν τόν ήλιο,καί ο λόγος του δέν έμαιαζε σάν πύρινη λάβα πού λιώνει καί πυρακτωμένο σίδερο;
    Χωρίς τόν Μεγαλήνωρα,πυρίπνουν,μεγαλόψυχον,πυριφλεγή ,Γρηγόριον Παπαφλέσσαν,τό 1821 ίσως νά μήν υπήρχε!Μπορεί νά είχε άλλην ονομασία.
    Γιατί στά μεγάλα γεγονότα τής ιστορίας,στούς μεγάλους σταθμούς τών εθνών,πάντα βρίσκεται καί κάποια μεγάλη μορφή,προσωπικότητα,βγαλμένη μέσα από τά "ιερά κόκκαλα" τών αγωνιστών ,πού κινεί τά πράγματα.Είναι ο ρόλος τής προσωπικότητας μέσα στήν ιστορική πορεία καί του ελληνικού Γένους!

    {Ο παπαΦλέσσας υπερασπίστηκε τήν περιουσία τού μοναστηριού,καί μέ ένα στρατήγημα κέρδισε τόν Χουσείν αγά.Αυτό όμως ο Τούρκος αφέντης δέν μπορούσε νά τό χωνέψει,καί άρχισε νά πιέζει τόν ΠαπαΦλέσσα,καί ήθελε νά τόν εξοντώσει.Αλλά ο ΠαπαΦλέσσας δέν ήταν από κείνους πού προσφέρουν τόν σβέρκο τους καί λένε:"σφάξε με αγά μου,ν'αγιάσω".Μόλις είδε τούς τούρκους στρατιώτες τού πασά νά έρχονται νά τόν συλλάβουν,ταμπουρώθηκε μαζί μέ τά αδέλφια του ανάμεσα τού Αγριλιού καί τού Γαρδικιού καί τούς κοπάνισε μέ άγριο τ ο υ φ ε κ ί δ ι
    Αυτό ήταν ,τό ποτάμι τόν εξόρισε στά επτάνησα,εις τήν ΖΑΚΥΝΘΟ!...}
    Αίτια καί αφορμές!
    Σκλαβιά καί ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
    Υποταγή καί Ήλιος !
    Ζωή καί Θάνατος !

    ΖΗΤΩ ΣΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΚΑΡΔΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΎ ΕΛΛΗΝΙΚΟΎ '21 !

    Πολύβιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. .....Αλλά στις 3 το απόγευμα της ίδιας μέρας απαγχονίστηκε στη μεσημβρινή πύλη του Πατριαρχείου. Επί τρεις ημέρες το σώμα του έμεινε μετέωρο, δεχόμενο τους εξευτελισμούς του μανιασμένου όχλου. Μια σπείρα Εβραίοι αγόρασαν το νεκρό, τον περιέφεραν στους δρόμους και τελικά τον έριξαν στον Κεράτιο. Ο Κεφαλλονίτης πλοίαρχος Νικ. Σκλάβος, βρήκε το σκήνωμα και το μετέφερε κρυφά στην Οδησσό, όπου τάφηκε στον Ελληνικό ναό της Αγίας Τριάδος.....

    Εμείς οι Έλληνες υπόδουλοι τότε των Τούρκων το καταλαβαίνουμε.
    Οι εβραίοι τι δουλειά είχαν να ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ μάλιστα το Σεπτό Σκήνωμα του Πατριάρχη και να το σύρουν στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης και μετά να το πετάξουν στη θάλασσα.
    Πλήρωσαν μάλιστα για αυτό το ανόμημα τους. Κι έχουμε άλλους (σημερινούς εβραίους) οι οποίοι αντί να κρύβονται μας καυτηριάζουν ότι πρέπει να σεβόμεθα την "μνήμη των θυμάτων" του αμφισβητίσημου ολοκαυτώματος.

    Αυτό δεν μπορούμε να το καταλάβουμε εκτός και κάποιος που αναλύει τα γεγονότα μπορεί.
    Αρχέλαε μήπως έχεις καμία αναλυτική επεξήγηση στο θέμα αυτό;


    Μιχάλης και Κάρολ Στέγρος
    Άγιος Νικόλας
    ΤΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ 21 Μαρτίου 2011 2:50 μ.μ.
    Εγω συμφωνώ μαζί σου Galia

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμε (2:50μμ), έπρεπε να διαβάσεις όλη την ανάρτηση πριν σχολιάσεις. Αν δεν είχες βιαστεί, θα είχες διαβάσει την τελευταία παράγραφο με την επιστολή τού Υψηλάντη. Κατάλαβες τώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κάπου για τον αφορισμό της επανάστασης δεν γράφεται στο πιο πάνω κείμενο, υπήρξε ή δεν υπήρξε.
    μετά εμείς στα σχολεία μας μάθαμε οτι πρώτα λειτούργησε το πασχα με μετά τον κρέμασαν!! μάλιστα σε πορτρέτα εμφανίζεται με τα "μεγάλα" άμφια.
    Μετά ξέρουμε οτι το άγιο Πνεύμα φωτίζει του αρχιερεις να την ανάδειξη σε θρόνο!! Εδώ πως οι αρχιερεις δέχονταν να τον εξορίζουν και να τον επανα εκλέγουν.
    Καθε χρόνο και καινουργια εκδοχη της ιστοριας μας μαθαινω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μέ σεβασμό στήν ΜΝΗΜΗ αυτών πού μέ τό αίμα τους πότισαν τό δέντρο τής ΛΕΥΤΕΡΙΆΣ !
    ΤΉΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ ΤΏΝ ΕΛΛΗΝΩΝ !
    Καί σε όλους τούς ελευθερόψυχους απανταχού Ελληνες !

    ***Αφιερώνω το παρακάτω τραγούδι πού τό χόρευαν οι "αντρείοι" τού 1821!

    "Ο Ήλιος εβασίλεψε
    Ελληνά μου,βασίλεψε
    Καί τό φεγγάρι εχάθη,
    κι ο καθαρός Α υ γ ε ρ ι ν ό ς πού πάει κοντά στήν Πούλια/τά τέσσερα κουβέντιαζαν καί κρυφοκουβεντιάζουν.
    Γυρίζει ο Ήλιος καί τούς λέει
    γυρίζει καί τούς κρένει:
    "Εψές οπού βασίλεψα πίσου από μιά ραχούλα,άκουσα γυναίκια κλάματα καί αντρών τά μυργιολόγια,
    γι'αυτά τά η ρ ω ι κ ά κορμιά στόν κάμπο ξ α π λ ω μ έ ν α,πού μέσα στό γαίμα τό πολύ είναι όλα βουτηγμένα.
    Γιά τήν Π α τ ρ ί δ α πήγανε στόν ΄Αδη τά καημένα !"

    ΑΡΚΑΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. pros 21 mart. 2.50


    eee, eisai nlithios...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δυστυχως αγαπητε Dimitris T ο αφορισμος της επαναστασης υπηρξε πραγματικο γεγονος, κατι το οποιο επιβεβαιωνει και ο Υψηλαντης, ασχετως αν με την φραση "πιεζομενος" δινει καποια ελαφρυντκα στον τοτε πατριαρχη.Ιδου λοιπον ολοκληρο το κειμενο του αφορισμου παρμενο απο το διαδικτυο.
    ..........................

    Γρηγόριος ελέω Θεού αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, νέας Ρώμης και Oικουμενικός Πατριάρχης.

    Οι τω καθ’ ημάς αγιωτάτω, πατριαρχικώ, αποστολικώ και οικουμενικώ θρόνω υποκείμενοι ιερώτατοι μητροπολίται και υπέρτιμοι και θεοφιλέστατοι αρχιεπίσκοποι τε και επίσκοποι, εν αγίω Πνεύματι αγαπητοί αδελφοί και συλλειτουργοί, και εντιμότατοι κληρικοί της καθ’ ημάς του Χριστού μεγάλης εκκλησίας και εκάστης επαρχίας ευλαβέστατοι ιερείς και οσιότατοι ιερομόναχοι, οι ψάλλοντες εν ταις εκκλησίαις της Πόλεως, του Γαλατά και όλου του Καταστένου και απανταχού, και λοιποί απαξάπαντες ευλογημένοι Χριστιανοί, τέκνα εν Κυρίω ημών αγαπητά, χάρις είη υμήν και ειρήνη παρά Θεού, παρ’ ημών δε ευχή, ευλογία και συγχώρεσις.

    Η πρώτη βάσις της ηθικής, ότι είναι η προς τους ευεργετούντας ευγνωμοσύνη είναι ηλίου λαμπρότερον και όστις ευεργετούμενος αχαριστεί είναι ο κάκιστος των ανθρώπων. Αυτήν την κακίαν βλέπομεν πολλαχού στηλιτευομένην και παρά των ιερών γραφών και παρ’ αυτού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ασυγχώρητον, καθώς έχομεν το παράδειγμα του Ιούδα. Όταν δε η αχαριστία ήναι συνωδευμένη και με πνεύμα κακοποιόν και αποστατικόν εναντίον την κοινής ημών ευεργέτιδος και τροφού, κραταιάς και αηττήτου βασιλείας, τότε εμφαίνει και τρόπον αντίθεον, επειδή ουκ έστι, φησί, βασιλεία και εξουσία ειμή υπό Θεού τεταγμένη’ όθεν και πας ο αντιττατόμενος αυτή τη θεόθεν εφ’ ημάς τεταγμένη κραταιά βασιλεία, τη του Θεού διαταγή ανθέστηκε.

    Και τα δύο ταύτα ουσιώδη και βάσιμα ηθικά και θρησκευτικά χρέη κατεπάτησαν με απαραδειγμάτιστον θρασύτατα και αλαζονείαν ο,τε προδιορισθείς της Μολδαυίας ηγεμών ως μη ώφειλε, Μιχαήλ, και ο του γνωστού αγνώμονος και φυγάδος Υψηλάντου αγνώμων υιός Αλέξανδρος Υψηλάντης. Εις όλους τους ομογενείς μας είναι γνωστά τα άπειρα ελέη, όσα η αένναος της εφ’ ημάς τεταγμένης κραταίας βασιλείας πηγή εξέχεεν εις τον κακόβουλον αυτόν Μιχαήλ’ από μικρού και ευτελούς τον ανύψωσεν εις βαθμούς και μεγαλεία’ από αδόξου και ασήμου τον προήγαγεν εις δόξας και τιμάς’ τον επλούτισε, τον περιέθαλψε, τέλος πάντων τον ετίμησε και με τον λαμπρότατον της ηγεμονίας αυτής θρόνον και τον κατέστησεν άρχοντα λαών.
    (συνεχεια)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. (συνεχεια)
    Αυτός όμως, φύσει κακόβουλος ων, εφάνη τέρας έμψυχον αχαριστίας και συνεφώνησε μετά του Αλεξάνδρου Υψηλάντου, υιού του δραπέτου και φυγάδος εκείνου Υψηλάντου, όστις παραλαβών μερικούς ομοίους του βοηθούς ετόλμησε να έλθη αίφνης εις την Μολδαυίαν, και αμφότεροι απονενοημένοι επίσης, αλαζόνες και δοξομανείς, ή μάλλον ειπείν, ματαιόφρονες, εκήρυξαν του γένους ελευθερίαν και με την φωνήν αυτήν εφείλκυσαν πολλούς των εκεί κακοήθεις και ανοήτους, διασπείραντες και αποστόλους εις διάφορα μέρη δια να εξαπατήσωσι και να εφελκύσωσιν εις τον ίδιον της απωλείας κρημνόν και άλλους πολλούς των ομογενών μας.

    Διά να δυνηθώσι δε τρόπον τινά να ενθαρρύνωσι τους ακούοντας μετεχειρίσθησαν και το όνομα της Ρωσσικής Δυνάμεως, προβαλλόμενοι, ότι και αυτή είναι σύμφωνος με τους στοχασμούς και τα κινήματά των’ πρόβλημα διόλου ψευδές και ανύπαρκτον, και μόνον της ιδικής των κακοβουλίας και ματαιοφροσύνης γέννημά τε και αποκύημα’ επειδή, εν ω το τοιούτον είναι αδύνατον ηθικώς και πολλής προξένον μομφής εις την ρωσσικήν αυτοκρατορίαν, και ο ίδιος ενταύθα εξοχώτατος πρέσβυς αυτής έδωκεν έγγραφον πληροφορίαν, ότι ουδεμίαν ή είδησιν ή μετοχήν έχει το ρωσσικόν κράτος εις αυτήν την υπόθεσιν, καταμεμφόμενον μάλιστα και αποτροπιαζόμενον του πράγματος της βδελυρίαν’ και προσεπιπλέον η αυτού εξοχότης ειδοποίησεν εξ επαγγέλματος τα διατρέχοντα, υπομνήσας το βασίλειον κράτος, ότι ανάγκη πάσα να φροντίση ευθύς εξ αρχής τον αποσκορακισμόν και την διάλυσιν των τοιούτων κακών’ και τόσον εκ της ειδοποιήσεως ταύτης, όσον και από τα έγγραφα, τα οποία επιάσθησαν από μέρους των μουχαφίσιδων των βασιλικών σερχατίων, και από άλλους πιστούς ομογενείς επαρρησιάσθησαν, έγεινε γνωστή εις το πολυχρόνιον κράτος η ρίζα και η βάσις όλου αυτού του κακοήθους σχεδίου.

    Με τοιαύτας ραδιουργίας εσχημάτισαν την ολεθρίαν σκηνήν οι δύο ούτοι και οι τούτων συμπράκτορες φιλελεύθεροι, μάλλον δε μισελεύθεροι, και επεχείρησαν εις έργον μιαρόν, θεοστυγές και ασύνετον, θέλοντες να διαταράξωσι την άνεσιν και ησυχίαν των ομογενών μας πιστών ραγιάδων της κραταιάς βασιλείας, την οποίαν απολαμβάνουσιν υπό την αμφιλαφή αυτής σκιάν με τόσα ελευθερίας προνόμια, όσα δεν απολαμβάνει άλλο έθνος υποτελές και υποκείμενον, ζώντες ανενόχλητοι με τας γυναίκας και τα τέκνα των, με τας περιουσίας και καταστάσεις, και με την ύπαρξιν της τιμής των, και κατ’ εξοχήν με τα προνόμια της θρησκείας, ήτις διεφυλάχθη και διατηρείται ασκανδάλιστος μέχρι της σήμερον επί ψυχική ημών σωτηρία.
    (συνεχεια)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. (συνεχεια)
    Αντί λοιπόν φιλελευθέρων εφάνησαν μισελεύθεροι, και αντί φιλογενών και φιλοθρήσκων εφάνησαν μισογενείς, μισόθρησκοι και αντίθεοι, διοργανίζοντες, φευ, οι ασυνείδητοι με τα απονενοημένα κινήματά των την αγανάκτησιν της ευμενούς κραταιάς βασιλείας εναντίον των ομογενών μας υπηκόων της, και σπεύδοντες να επιφέρωσι κοινόν και γενικόν τον όλεθρον εναντίον παντός του γένους. Και αγκαλά είναι γνωστόν, ότι, όσοι είναι κατηρτισμένοι τω όντι εις την ευσέβειαν, όσοι νουνεχείς και τίμιοι και των ιερών κανόνων και θείων νόμων ακριβείς φύλακες δεν θέλουν δώσει ευηκοιαν εις τας ψευδολογίας των αχρείων εκείνων και κακόβουλων’ επειδή όμως είν’ ενδεχόμενον να σηνηρπάσθησάν τινές και παρασυρθώσι και άλλοι, διά τούτο προκαταλαμβάνοντες εκ προνοίας εκκλησιαστικής υπαγορεύομεν πάσιν υμίν τα σωτήρια, και γράφοντες μετά των περί ημας ιερωτάτων συναδελφών, του μακαριωτάτου πατριάρχου των Ιεροσολύμων, των εκλαμπροτάτων και περιφανεστάτων προυχόντων του γένους, των τιμιωτάτων πραγματευτών, των αφ’ εκάστου ρουφετίου προκριτωτέρων και όλων των εν τη βασιλευούση ορθοδόξων μελών εκάστης τάξεως και εκάστου βαθμού, συμβουλεύομεν και παραινούμεν και εντελλόμεθα και παραγγέλλομεν πάσιν υμίν τοις κατά τόπον αρχιερεύσι, τοις ηγουμένοις των ιερών μοναστηρίων, τοις ιερεύσι των εκκλησιών, τοις πνευματικοίς πατράσι των ενοριών, τοις προεστώσι και ευκαταστάτοις των κωμοπόλεων και χωρίων, και πάσιν απλώς τοις κατά τόπον προκρίτοις να διακηρύξετε την απάτην των ειρημένων κακοποιών και κακοβούλων ανθρώπων, και να τους αποδείξετε και να τους στηλιτεύσετε πανταχού ως κοινούς λυμεώνας και ματαιόφρονας, και να προσέχετε όσον το δυνατόν εις τας απάτας αυτών και ραδιουργίας, γινώσκοντες, ότι η μόνη απόδειξις της αθωότητος των είναι να εμφανίσωσιν όσα γράμματα λάβωσι τυχόν εις χείρας περί της αυτής υποθέσεως, ή ειδήσεις μάθωσι, και να παρρησιάσωσιν οι μεν ενταύθα εν βασιλευούση προς ημάς, οι δ’ εν τοις έξω μέρεσιν εις τους κατά τόπον αρχιερείς και τους διοριζομένους παρ’ ημών εκκλησιαστικούς εξάρχους και τους βασιλικούς εξουσιαστάς και διοικητάς, δηλοποιούντες και παραδίδοντες και εκείνους τους απλουστέρους, όσοι ήθελαν φωραθή ότι ενεργούν ανοίκεια του ρεαγιαδιακού χαρακτήρος, καθότι οι τοιούτοι διαταράττουσι την γενικήν ησυχίαν, και κατακρημνίζουσι τους αδυνάτους και αθώους ομογενείς μας εις της απωλείας το βάραθρον.

    Και τόσον υμείς οι αρχιερείς, οι μοναστηριακοί, οι ιερωμένοι, και οι προεστώτες και ευκατάστατοι και πρόκριτοι εκάστου τόπου με την άγρυπνον προσοχήν σας, όσον και οι λοιποί εκάστης τάξεως και βαθμού άνθρωποι με τας εκ μέρους σας αδιαλείπτους συμβουλάς και νουθεσίας, και κατά τας πατρικάς και προνοητικάς εκκλησιαστικάς ημών οδηγίας και παραινέσεις να γενήτε εδραίοι και αμετακίνητοι επί του κέντρου του ρεαγιαλικίου, και εξ όλης ψυχής και καρδίας σας να διαφυλλάττετε την πίστιν και κάθε υποταγήν και ευπείθειαν εις αυτήν την θεόθεν εφ’ ημάς τεταγμένην κραταιάν και αήττητον βασιλείαν, και να αποδεικνύετε εντελώς με όλα τα πραγματικά της ειλικρινείας σημεία’ καθότι η μετ’ ευχαριστίας και ειλικρινείας υποταγή χαρακτηρίζει και την προς Θεόν αγάπην και πίστιν, και την προς τας θείας αυτού εντολάς και τας υπαγορεύσεις των θείων νόμων και ιερών κανόνων υπακοήν, και την ευγνωμοσύνην της καρδίας ημών διά τ’ άπειρα ελέη, οπού απολαμβάνομεν παρά της βασιλικής φιλανθρωπίας.
    (συνεχεια)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. (συνεχεια)
    Επειδή δε προς τοις άλλοις εγένετο γνωστόν, ότι οι το σατανικόν της δημεγερσίας φρόνημα επινοήσαντες, και εταιρίαν τοιαύτην συστησάμενοι προς αλλήλους συνεδέθησαν και με τον δεσμόν του όρκου, γινωσκέτωσαν, ότι ο όρκος αυτός είναι όρκος απάτης, είναι αδιάκριτος, και όμοιος με τον όρκον του Ηρώδου, όστις, διά να μη φανή παραβάτης του όρκου του, απεκεφάλισεν Ιωάννην τον βαπτιστήν. Αν ήθελεν αθετήσει τον παράλογον όρκον του, τον οποίον επενόησεν η άλογος επιθυμία του, έζη βέβαια τότε ο θείος πρόδρομος’ ώστε ενός απλού όρκου επιμονή έφερε τον θάνατον του προδρόμου. Η επιμονή άρα του όρκου εις διατήρησιν των υποσχεθέντων παρά της φατρίας αυτής, πραγματευομένης ουσιωδώς την απώλειαν ενός ολοκλήρου γένους, πόσον είναι ολεθρία και θεομίσητος είναι φανερόν’ εξ εναντίας, η αθέτησις του όρκου αυτού, απαλλάττουσα το γένος εκ των επερχομένων απαραμυθήτων δεινών, είναι θεοφιλής και σωτηριώδης. Διά τούτο τη χάριτι του παναγίου Πνέυματος έχει η εκκλησία αυτόν διαλελυμένον, και αποδέχεται και συγχωρεί εκ καρδίας τους μετανοούντας και επιστρέφοντας, και την προτέραν απάτην ομολογούντας, και το πιστόν ρεαγιαλίκι αυτών εναγκαλιζομένους ειλικρινώς.

    Ταύτα αμέσως να κοινολογήσετε εις όλους του γνωστούς σας, και να κατασταθήτε όλοι προσεκτικώτεροι, ανατρέποντες και διαλύοντες ως αραχνιώδη υφάσματα, όσα η απάτη και η κακοβουλία των πρωταιτίων εκείνων καθ’ οιονδήτινα τρόπον συνέπλεξε. Επειδή, εάν, ο μη γένοιτο, δεν ήθελε καθαρισθή η θανατηφόρος αύτη λύμη, και φωραθώσί τινες τολμώντες εις επιχειρήματα εναντία των καθηκόντων του ρεαγιαλικίου, κοντά οπού οι τοιούτοι έχουσι να παιδευθώσι χωρίς ελέους και οικτιρμών (μη γένοιτο, Χριστέ βασιλεύ!) αμέσως θέλει εξαφθή η δικαία οργή του κράτους του καθ’ ημών, και ο θυμός τής εκδικήσεως γενικός των εχλιϊσλάμιδων, και θέλουν εκχυθή τόσων αθώων αίματα αδίκως και παραλόγως, καθώς αποκριματίστως ταύτα πάντα διεσάλπισεν η κραταιά και αήττητος βασιλεία διά του εκδοθέντος και επ’ ακροάσει κοινή ημών αναγνωσθέντος υψηλού βασιλικού προσκυνητού ορισμού.

    Εκείνους δε τους ασεβείς πρωταιτίους και απονενοημένους φυγάδας και αποστάτας ολεθρίους να τους μισήτε και να τους αποστρέφεσθε και διανοία και λόγω, καθότι και η εκκλησία και το γένος τους έχει μεμισημένους, και επισωρέυει κατ’ αυτών τας παλαμναιοτάτας και φρικωδεστάτας αράς’ ως μέλη σεσηπότα, τους έχει αποκεκομμένους της καθαράς και υγιαινούσης χριστιανικής ολομελείας’ ως παραβάται δε των θείων νόμων και κανονικών διατάξεων, ως καταφρονηταί του ιερού χρήματος της προς τους ευεργέτας ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας, ως εναντίοι ηθικών και πολιτικών όρων, ως την απώλειαν των αθώων και ανευθύνων ομογενών μας ασυνειδήτως τεκταινόμενοι, αφωρισμένοι υπάρχειεν και κατηραμένοι και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον άλυτοι, και τω αιωνίω υπόδικοι αναθέματι, και αυτοί, και όσοι τοις ίχνεσιν αυτών κατηκολούθησαν του λοιπού, αν μη θελήσωσιν εννοήσαι την αρπαγήν και απάτην, και επιστραφήναί τε και βαδίσαι την ευθείαν της σωτηρίας οδόν, αν δεν αναλάβωσιν, ό εστι, τον εντελή χαρακτήρα του ρεαγιαδικού αυτών επαγγέλματος.
    (συνεχεια)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ο δήθεν "αφορισμός" της Επανάστασης από τον Πατριάρχη έγινε γιά να σώσει τους Έλληνες από γενικευμένες σφαγές και από πιθανή γενοκτονία.
    Ο Γρηγόριος ο Ε΄ όπως και αργότερα ο Χρυσόστομος Σμύρνης το 1922, μείνανε ηρωϊκά στις θέσεις τους, γιά να υποστούν μαρτυρικό θάνατο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. (συνεχεια)
    Τα αυτά δε και κατά της αρχιερωσύνης σας και ιερωσύνης σας επανατείνομεν, εαν μη βαδίσετε, εις όσα εν Πνέυματι αγίω αποφαινόμεθα δια του παρόντος εκκλησιαστικώς, εάν δεν δείξετε εν έργω την επιμέλειάν σας και προθυμίαν εις την διάλυσιν των σκευωριών, εις την αναστολήν των καταχρήσεων και αταξιών, εις την επιστροφήν των πλανηθέντων, εις την άμεσον και έμμεσον καταδρομήν και εκδίκησιν των επιμενόντων εις τα αποστατικά φρονήματα, εάν δεν συμφωνήσετε τη εκκλησία του Θεού, και, εν ενί λόγω, εάν καθ’ οιονδήτινα τρόπον δολιευθήτε και κατενεχθήτε κατά της κοινής ημών ευεργέτιδος κραταιάς βασιλείας, έχομεν υμάς αργούς πάσης ιεροπραξίας, και τη δύναμει του παναγίου Πνεύματος εκπτώτους του βαθμού της αρχιεροσύνης και ιερωσύνης και το πυρί της γεέννης ενόχους, ως την κοινήν του γένους απώλειαν προτιμήσαντας. Ούτω τοίνυν γινώσκοντες, ανανήψατε προς Θεού και ποιήσατε καθώς γράφομεν εκκλησιαστικώς και γενικώς παρακελευόμεθα, και μη άλλως εξ αποφάσεως, ότι περιμένομεν κατά τάχος την αισίαν των γραφομένων αποπεράτωσιν, ίνα και η του θεού χάρις και το άπειρον έλεος είη μετά πάντων υμών.
    αωκα’ εν μηνί Μαρτίω.

    Υπεγράφη συνοδικώς επάνωθεν του ιερού θυσιαστηρίου παρά της ημών μετριότητος και της μακαριότητός του και πάντων των συναδέλφων αγίων αρχιερέων.

    Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως αποφαίνεται.
    Ο Ιεροσολύμων Πολύκαρπος συναποφαίνεται.
    Ο Καισαρίας Ιωαννίκιος.
    Ο Νικομηδείας Αθανάσιος.
    Ο Δέρκων Γρηγόριος.
    Ο Αδριανουπόλεως Δωρόθεος.
    Ο Βιζύης Ιερεμίας.
    Ο Σίφνου Καλλίνικος.
    Ο Ηρακλείας Μελέτιος.
    Ο Νικαίας Μακάριος.
    Ο Θεσσαλονίκης Ιωσήφ.
    Ο Βερροίας Ζαχαρίας.
    Ο Διδυμοτοίχου Καλλίνικος.
    Ο Βάρνης Φιλόθεος.
    Ο Ρέοντος Διονύσιος.
    Ο Κυζίκου Κωνστάντιος.
    Ο Χαλκηδόνας Γρηγόριος.
    Ο Τουρνόβου Ιωαννίκιος.
    Ο Πισειδίας Αθανάσιος.
    Ο Δρύστας Ανθιμος.
    Ο Σωζοπόλεως Παίσιος.
    Ο Φαναρίου και Φερσάλων Δαμασκηνός.
    Ο Ναυπάκτου και Άρτης Άνθιμος.
    .................................

    Και απο τους ιεραρχες που συνυπογραφουν το κειμενο του αφορισμου, μπορεις να καταλαβεις τους λογους που ουδεποτε διεξηχθη πολεμικη επιχειρηση κατα των Τουρκων στις περιοχες στις οποιες προϊσταντο εκκλησιαστικα οι ως ανω αρχιερεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Η ταφή του Οικουμενικού Πατριάρχη και οι σχετικές τελετές πραγματοποιήθηκαν υπο την αιγίδα του Τσάρου Αλεξάνδρου Α' (1801-1825), ο οποίος απέστειλε στην Οδησσό «και μεγαλοπρεπέστατη ν αρχιερατικήν στολήν, μίτραν και εγκόλπιον αδαμαντοκόλλητον», πραγματοποιήθηκε η νεκρώσιμη ακολουθία στο μητροπολιτικό ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος της Οδησσού, στις 17 Ιουνίου 1821.
    Στην Ρωσική Αυτοκρατορία κηρύχθηκε κρατικό πένθος 14 ημερών! Ι.Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Τι προσπαθείς να αποδείξης, 21 Μαρτίου 2011 6:37 μ.μ. ?
    Δέν καταλαβαίνης ότι ο υποτιθέμενος "αφορισμός" έγινε γιά να γλυτώσουν από σφαγές οι υπόδουλοι Έλληνες και όχι ο ίδιος ο Πατριάρχης? Ο Πατριάρχης κάθησε στην θέση του, τον κρέμασαν, δεν το έσκασε.
    Εσύ θα καθόσουν να σε κρεμάσουν οι Τούρκοι?
    Εκ του ασφαλούς ξέρεις να κάνεις κριτική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ελληνοπρεπή Αρχέλαε!
    Εσύ που παρακολουθείς και αναλύεις!
    που είσαι; Χάθηκες!
    Μήπως έχεις καμία αναλυτική επεξήγηση στο θέμα αυτό που προαναφέραμε την 21 Μαρτίου 2011 3:30 μ.μ.;


    Μιχάλης και Κέρολ Στέργος
    Άγιος Νικόλας
    ΤΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Και μονο το γεγονος οτι κανενας απο τους αγωνιστες του 1821 στα απομνημονευματα του δεν θεωρει οτι ο ΠΑΤΡΙAΡΧΗΣ εκανε τον "αφορισμο" με την θεληση του ειναι υποθετω η καλυτερη απαντηση σε καθε "καλοθελητη"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ΥΣ Αν ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ηθελε οπωςδηποτε να σωσει την ζωη του θα του ηταν πολυ ευκολο να το κανει π.χ. να καταφυγει στους Ρωσους.Αλλα ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΕΠΕΛΕΞΕ την θυσια γιατι αυτο του επιτασε το καθηκον του ως Ποιμενα της Εκκλησιας και του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.Εξαλλου ηξερε οτι ο θανατος του θα εδειχνε για μια ακομα φορα το πραγματκο προσωπο των τουρκων και επισης θα προκαλουσε αλγεινη εντυπωση στην Ρωσσια αλλα και στην υπολοιπη Ευρωπη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Προθεση μου δεν ηταν να αμφισβητησω το γεγονος οτι ο πατριαρχης εκανε πραγματι το καθηκον του ως ποιμην και εθναρχης, αλλα να απαντησω στον Dimitris T για το αν πραγματι ο αφορισμος υπηρξε ενα πραγματικο γεγονος.Παρολα αυτα το γεγονος και μονο οτι στις περιοχες που προϊσταντο εκκλησιαστικως οι συνυπογραφοντες ιεραρχες δεν διαξηχθη καμια πολεμικη ενεργεια εναντιον των Τουρκων, θα πρεπει να μας βαλει σε σκεψεις για το αν ο αφορισμος υπηρξε ενα κενο γραμμα η επηρεασε πραγματι-επι το αρνητικοτερον- την εκβαση του αγωνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ανώνυμε 6:37, γράφεις τα πιο κάτω:
    "Και απο τους ιεραρχες που συνυπογραφουν το κειμενο του αφορισμου, μπορεις να καταλαβεις τους λογους που ουδεποτε διεξηχθη πολεμικη επιχειρηση κατα των Τουρκων στις περιοχες στις οποιες προϊσταντο εκκλησιαστικα οι ως ανω αρχιερεις".

    Το ότι είσαι εμπαθής είναι βέβαιον. Είσαι βέβαιος όμως ότι γνωρίζεις ιστορία ή γεωγραφία της Ελλάδος;

    Κωνσταντίνος εκ Κύπρου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ο ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΦΟΡΙΣΜΟ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΔΕΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΦΑΓΕΣ ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΔΡΑΓΑΤΣΑΝΙ ΟΠΟΥ ΟΣΟΙ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΗΤΑΝ ΧΩΡΙΣ ΗΘΙΚΟ.
    Ο ΙΔΙΟΣ ΕΙΧΕ ΑΦΟΡΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΛΕΜΟΥΣΑΝ ΤΟΝ ΑΛΗ ΠΑΣΑ. ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΦΟΡΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΗΘΙΖΕ.
    ΑΝ Ο ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ ΗΤΑΝ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΟΣ ΥΠΗΡΧΕ ΤΡΟΠΟΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΝΑ ΜΗ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ.
    ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ ΣΜΥΡΝΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΗΡΩΙΚΟΥΣ ΠΑΠΑΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΟΣΥΛΟΣ.
    ΑΥΤΟΣ ΑΝ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΑ ΕΙΧΕ ΓΛΥΤΩΣΕΙ.
    ΣΤΑΥΡΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Ο ΤΟΤΕ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΕΣΤΕΙΛΕ ΠΑΛΙ ΕΞΑΡΧΟΥΣ ΣΤΗ ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟ ΚΑΙ ΖΗΤΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΝΑ ΔΗΛΩΣΟΥΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΟ ΣΟΥΛΤΑΝΟ. ΒΕΒΑΙΑ Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΤΟΥΣ ΕΣΤΕΙΛΕ ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ. ΟΠΟΙΟΣ ΤΟ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΣΤΕΙΛΩ ΟΝΟΜΑΤΑ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΚΑΙ ΠΗΓΕΣ.
    ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕΤΑ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΠΟΣΧΙΣΘΗΚΕ, ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΟΥΤΕ ΖΩΓΡΑΦΙΣΤΟ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ!!
    ΣΤΑΥΡΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Ο ΤΟΤΕ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΕΣΤΕΙΛΕ ΠΑΛΙ ΕΞΑΡΧΟΥΣ "ΣΤΗ ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟ ΚΑΙ ΖΗΤΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΝΑ ΔΗΛΩΣΟΥΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΟ ΣΟΥΛΤΑΝΟ. ΒΕΒΑΙΑ Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΤΟΥΣ ΕΣΤΕΙΛΕ ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ. ΟΠΟΙΟΣ ΤΟ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΣΤΕΙΛΩ ΟΝΟΜΑΤΑ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΚΑΙ ΠΗΓΕΣ.
    ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕΤΑ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΠΟΣΧΙΣΘΗΚΕ, ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΟΥΤΕ ΖΩΓΡΑΦΙΣΤΟ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ!!
    ΣΤΑΥΡΟΣ"
    Η Εκλλησια της Ελλαδας ΔΕΝ αποσχισθηκε "ιδια θεληση" αλλα την απεσχυσαν οι Βαυαροι επι Αντιβασιλειας πιθανον για δικους τους λογους (Βαυραοι= ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ καθολικοι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. ΑΓΑΠΗΤΕ ΧΡΗΣΤΟ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΒΑΥΑΡΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΕΠΑΝΕΝΩΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ;
    ΣΤΑΥΡΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. ΑΓΑΠΗΤΕ ΧΡΗΣΤΟ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΒΑΥΑΡΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΕΠΑΝΕΝΩΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ;
    ΣΤΑΥΡΟΣ

    24 Μαρτίου 2011 7:59 π.μ.

    ------------------

    Απαντώ εγώ, φίλε Σταύρο!

    Διότι το Πατριαρχείο συνέχισε να βρίσκεται πάντα υπό την ομηρεία και υπό τον έλεγχο των Τούρκων.
    Λογικό είναι λοιπόν μετά την απελευθέρωση της χώρας η Ελλαδική Εκκλησία να αποφασίσει την διοικητική αυτονομία και την αυτοτέλεια της, μολονότι οι πνευματικοί δεσμοί της με το Πατριαρχείο συνέχισαν και συνεχίζουν.
    Φαντάζεσαι η Εκκλησία μιας ελεύθερης πλέον χώρας να υπάγεται μέσω του σκλαβωμένου ακόμη Πατριαρχείου, στους χθεσινούς της δυνάστες και τυράννους;
    Το Αυτοκέφαλο ήταν μια απόφαση που υπαγορεύθηκε από λόγους καθαρά εθνικούς και όχι πνευματικούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. 24 Μαρτίου 2011 2:13 π.μ.
    Χρήστος Βούλγαρης

    Σε χαιρετω Χρηστο και θεωρω τιμη μου που καποιοι σε αυτο το ιστολογιο μας μπερδευουν μεχρι...ταυτησης,οτι δηθεν ειμαστε το ιδιο ...προσωπο!!!
    Συνεχισε τις σπουδες που κανεις και φυσικα τα πολυ υψηλου επιπεδου σχολια σου.Σε αυτο το ιστολογιο υπαρχουν πολλοι,μερικοι με την διπλασια ηληκια απο την δικη σου, που σε εκτιμανε και περιμενουν να μελετησουν οτι μας δωσεις που "κλεβεις" χρονικα απο τις ωρες τις πανεπιστημιακες σου.
    Γειασου Ελληνοπουλο.
    Αρχελαος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Αρχελαος

    24 Μαρτίου 2011 1:39 μ.μ.

    θεωρω τιμη μου που καποιοι σε αυτο το ιστολογιο μας μπερδευουν μεχρι...ταυτησης,οτι δηθεν ειμαστε το ιδιο ...προσωπο!!!

    -------------------

    Φυσικά και να το θεωρείς τιμή σου, γιατί με τον Βούλγαρη, μόνο ένας ηλίθιος θα σε μπορούσε να σε μπερδέψει!!

    Είμαι αυτός που εδώ και πολύ καιρό υποστηρίζω ότι ο Βούλγαρης δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με εσένα και την εβραιογιάφκα σου!
    Τώρα, πως κάποιοι νόμισαν ότι το παληκάρι έχει σχέση μαζί σας, δεν το έχω καταλάβει ακόμη.
    Ο Βούλγαρης είναι χριστιανός καταρχήν και πατριώτης κατά δεύτερον.
    Εσύ τίποτα από τα δύο!!!
    Αυτός είναι Ελληνόπουλο, αλλά εσύ είσαι ένας Εβραίος ανταποκριτής που μας δίνει πακέτο τις "αναλύσεις"!!

    Καμία σχέση λοιπόν με τον Βούλγαρη και σε αυτό έχεις απόλυτα δίκιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Χμμ!

    Τώρα θα εμφανιστούν "ξαφνικά" η Πετρούλα, η Νικολέτα, ο Μάρκος από την Ρόδο, ο Απορών , ο Στεργκ, η Γκαλία, ο ανώνυμος και όλο το κακό συναπάντημα!!


    Φτου!, φτου!, φτου! να φτύσω τον κόρφο μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Ψυχραιμια Απελλη-στοχε.Σε χρειαζεται το ...συστημα.Προσφερεις στην παρεα
    το τοσο αναγκαιο και αναντικαταστατο γελιο.Σε ευγνωμονουμε Μεγαλε μας.
    Τετοια που ειναι η κατασταση , εσυ μας κρατας ...ζωντανους.
    πετρος...ο φιλος και σκια σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Είπον οι κάτωθι σχολιαστές:
    Αυτό δεν μπορούμε να το καταλάβουμε εκτός και κάποιος που αναλύει τα γεγονότα μπορεί.
    Αρχέλαε μήπως έχεις καμία αναλυτική επεξήγηση στο θέμα αυτό;

    Μιχάλης και Κάρολ Στέγρος
    Άγιος Νικόλας


    Αρχέλαε! σε ποια τρούπα κρύβεσαι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Αρχέλαε! σε ποια τρούπα κρύβεσαι;
    25 Μαρτίου 2011 12:13 π.μ.

    Την τυφλα σου απελι ...ηδη εχω διαβασει αρκετα νεα σχολια του αλλα εσυ κολλημενος με την μπαλα τον ψαχνεις στο...παρελθον.Χανεις την ωρα σου μωρε.
    ΥΓ
    βλεπω οτι δεν ασχολεισαι πλεον με τον τυπο αυτον γιαυτο και επενεβηκα
    στον αποτρελαμμενο απελι.sorry.
    πετρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. @ Χρήστο, Αρχέλαο, Κίμον, Πέτρο, κλπ

    Έτσι ΥΓ οχι ΥΣ.
    Για να μη σε παίρνουμε χαμπάρι οτι είσαι το ίδιο λαμόγιο.
    Αναλφάβητε κόπρε!


    Γιαουρτάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Γιαουρτάς

    26 Μαρτίου 2011 12:20 π.μ.

    Τα χαπια σου απελληηηηηηηηηηη!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Για να μη σε παίρνουμε χαμπάρι οτι είσαι το ίδιο λαμόγιο.
    Αναλφάβητε κόπρε!
    Γιαουρτάς
    26 Μαρτίου 2011 12:20 π.μ.


    27 Μαρτίου 2011 7:17 μ.μ.
    Εισαι ενας αναλφαβητος ενω ειμαι ενας καταξιωμενος ζωγραφος συμφωνα και με τις πωλησεις μου στις Λαικες.Ειμαι τοσο μεγαλος που προχθες η ΣΔΟΕ ανοιξε και τον δικο μου τραπεζικο λογαριασμο ψαχνοντας για φοροδιαφυγη στις Λαικες αγορες.
    Ενω εσενα ουτε η μαννα σου δεν σε ξερει ποσο μαλλον η ΣΔΟΕ.Η καταξιωση μου να μου ανοιξουν τον λογαριασμο με τοποθετει διπλα σε αστερια οπως τον τσοχατζοπουλο.
    Καπελις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. @ 28 Μαρτίου 2011 10:51 π.μ.

    Και ξαφνικά, όπως το είπα, χάθηκε ο Αρχέλαος και εμφανίστηκαν η Πετρούλα και ο Καπελις (μάλλον βγαίνει από το Απελλής επί το "καλλιτεχνέστερον")

    Είτε γράφει ο Μιχάλης Στέργος 25 Μαρτίου 2011 12:13 π.μ.

    Είτε γράφει ο Γιαουρτάς 26 Μαρτίου 2011 12:20 π.μ.

    Η Πετρούλα καρβέλια (συγνώμη τον Απελλή) ονειρεύεται!!

    Τι σου έχει κάνει μανάρι μου ο Απελλής με τα "πινέλα" του; Τον έχεις ερωτευτεί και όλο για αυτόν σκέφτεσαι;
    Η αλήθεια είναι ότι είσαι
    τόσο κακάσχημη που η φάτσα σου δεν πουλιέται ούτε στις λαϊκές!!
    Στο έχω ξαναπει και μην επιμένεις. Για μοντέλο μου δεν σε θέλω!!!

    Για κάτι άλλο, αν θες, να έχω πιει και κανα μπουκάλι ουίσκι, να είναι και νύχτα και με καμιά πετσέτα στη μάπα σου, κάτι μπορεί να γίνει!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.