Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: Η Ιταλία κέρδισε την έφεση για την παρουσία των σταυρών στις αίθουσες διδασκαλίας

Οι Ευρωπαίοι δικαστές αναγνώρισαν ότι η έκθεση
του Σταυρού είναι "η έκφραση της πολιτιστικής
και θρησκευτικής ταυτότητας των χωρών
με χριστιανική παράδοση". (φωτογραφία AFP)

ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ, Γαλλία (AP)

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που εδρεύει στο Στρασβούργο, συνεδρίασε την Παρασκευή και αποφάσισε  ότι είναι αποδεκτή η έκθεση των σταυρών στις αίθουσες διδασκαλίας στα δημόσια σχολεία.

Η απόφαση αυτή που αφορά την παρουσία των σταυρών στις σχολικές αίθουσες στην Ιταλία, θα εφαρμοστεί σε όλα τα 47 κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης.

«Σήμερα κέρδισε το λαϊκό αίσθημα στην Ευρώπη», δήλωσε ο επικεφαλής της ιταλικής διπλωματίας Φράνκο Φρατίνι.

Η υπόθεση χρονολογείται από το 2002, όταν η Soile Lautsi, μια γυναίκα φινλανδικής καταγωγής, είχε καταθέσει μήνυση κατά του ιταλικού Υπουργείου Παιδείας, απαιτώντας την απόσυρση των σταυρών που κρέμονται στο σχολείο των παιδιών της στη Άμπονο Τέρμε (Βόρειο ανατολική Ιταλία). 

Αφού διέσχισε όλες τις βαθμίδες των ιταλικών διοικητικών δικαστηρίων, μέχρι το Συμβούλιο της Επικρατείας, η αίτηση στάλθηκε το 2006 στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Το τελευταίο, που συνεδρίασε σε ένα απλό σχήμα επτά δικαστών, τον Νοέμβριο του 2009, είχε δικαιώσει την ενάγουσα, η οποία ισχυριζόταν ότι η παρουσία αυτών των θρησκευτικών συμβόλων θα μπορούσε να θεωρηθεί παραβίαση της αρχής της κοσμικότητας, είχε βγάλει την ετυμηγορία ότι ο σταυρός θα μπορούσε να παρεξηγηθεί από τους άθεους και μη-Χριστιανούς, και είχε απαιτήσει την  «θρησκευτική ουδετερότητα».

Η ιταλική κυβέρνηση, καθώς και αρκετές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, με πλειοψηφικό πληθυσμό Καθολικό ή Ορθόδοξο, έκαναν έφεση, και η συζήτηση πήρε ευρωπαϊκή διάσταση: η Ρώμη και άλλοι υποστήριξαν ότι ο σταυρός είναι ένα σύμβολο των ιστορικών και πολιτιστικών -χριστιανικών- ριζών της Ευρώπης, ενώ ορισμένες χώρες, κυρίως βόρειες, είδαν στην περίπτωση αυτή παραβίαση της αρχής της κοσμικότητας και του αυστηρού διαχωρισμού εκκλησίας - κράτους.

Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο συνεδρίασε αυτή τη φορά σε «μεγάλη συνεδρίαση" (που αποτελείται από 19 δικαστές), έβγαλε την ετυμηγορία του: «αν και πρέπει να βλέπουμε πρωτίστως το σταυρό ως θρησκευτικό σύμβολο, δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν την ενδεχόμενη επιρροή που θα μπορούσε να έχει η έκθεση ενός σύμβολου αυτής της φύσης στους τοίχους των αιθουσών διδασκαλίας στους μαθητές».

«Το δικαστήριο θεωρεί επίσης ότι η «υποκειμενική αντίληψη» της αιτούσας, αν και δικαιολογημένη και νόμιμη, δεν αρκεί για να χαρακτηρίσει ως παραβίαση» της υποχρέωσης σεβασμού των θρησκευτικών και φιλοσοφικών πεποιθήσεων των γονέων (άρθρο 2 του πρωτοκόλλου Αρ. 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, δικαίωμα στην εκπαίδευση).

Αν και το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι η ιταλική νομοθεσία «δίνει μείζονα προβολή στη πλειοψηφούσα θρησκεία της χώρας στο σχολικό περιβάλλον», έκρινε όμως ότι «ωστόσο δεν αρκεί για να χαρακτηριστεί ως μια διαδικασία κατήχησης εκ μέρους της Ιταλίας και να γίνει αποδεκτή ως προσβολή των διατάξεων του άρθρου αυτού. Αυτή η «αυξημένη έκθεση» δεν συνδέεται εξάλλου με την υποχρεωτική διδασκαλία του χριστιανισμού», αφού ο σχολικός ιταλικός χώρος είναι ανοικτός σε άλλες θρησκείες (δεν απαγορεύονται τα σύμβολα και οι ενδυμασίες με θρησκευτική χροιά στους μαθητές, δυνατότητα παρακολούθησης προαιρετικής διδασκαλίας όλων των αναγνωρισμένων θρησκειών....) και τίποτα «δεν δείχνει ότι οι αρχές είναι μισαλλόδοξες προς τους μαθητές των άλλων θρησκειών, τους άθεους ή τους υποστηρικτές φιλοσοφικών πεποιθήσεων οι οποίες δεν συνδέονται με τη θρησκεία », συνεχίζει το Δικαστήριο.

 

Le Nouvel Observateur 18.03.2011