6/3/11

Εχθρολαγνεία, ο «Άλλος» και εμείς

Με αφορμή το νέο βιβλίο του Αχμέτ Νταβούτογλου: Εναλλακτικές Κοσμοθεωρίες
«Το Παρόν» www.paron.gr 6.3.2011. σελ. 23.
Παναγιώτης Ήφαιστος,
Kαθηγητής  Διεθνών Σχέσεων - Στρατηγικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πειραιώς, www.ifestosedu.gr
Ολοκληρώνοντας το διάβασμα του νέου και ίσως πιο σημαντικού βιβλίου  του Αχμέτ Νταβούτογλου, Εναλλακτικές Κοσμοθεωρίες (Εκδόσεις Ποιότητα, Μάρτιος 2011), διερωτήθηκα γιατί κάποιοι αντί ανορθολογικής εχθρολαγνείας δεν προσπαθούν ορθολογιστικά να καταλάβουν τον «Άλλο». Δεν περιγράφει μόνο την θεοκεντρική Ισλαμική Κοσμοθεωρία. Την συγκρίνει και την υπερθέτει στην Δυτική Κοσμοθεωρία. Είναι μια γνήσια ανάλυση των νοηματικών θεμελίων του ύστερου νέο-Οθωμανισμού. Αν λοιπόν κανείς θέλει να ξέρει τον «Άλλο» ας διαβάσει το βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε συνδυαστικά με το Στρατηγικό βάθος, η διεθνής θέση της Τουρκίας (Εκδόσεις Ποιότητα, Ιούνιος 2010). Θα μάθει τον «Άλλο» σχεδόν απόλυτα. Πριν αγαπήσουμε, πριν παντρευτούμε ή και πριν υποταχθούμε στον φαντασιακά θεοποιημένο «Άλλο», καλό είναι να τον ξέρουμε.
Η τουρκολαγνεία των δύο τελευταίων δεκαετιών δεν  έχει λογική πολιτική βάση και οι προεκτάσεις για τα συμφέροντά μας, την ελευθερία μας και την ευημερία μας είναι βαθύτατες. Θα βλάψει και την ίδια την τουρκική κοινωνία αν οι συγκαιρινοί ισλαμιστές νεότουρκοι πάρουν λανθασμένα ελληνικά μηνύματα. Θα υποτιμήσουν την ελληνική κοινωνία και θα νομίσουν πως μπορούν ανέξοδα να βλάψουν τα ζωτικά συμφέροντα της Ελλάδας και άλλων κρατών. Και θα είναι μεγάλο λάθος, ενδεχομένως και η καταστροφή τους.
Δεν αποκλείω τα σύνδρομα εχθρολαγνείας μεμονωμένων ατόμων, σε συνδυασμό με την συντρέχουσα οικονομική και πολιτική κρίση, να τρέφουν μια κάποια κοινωνική τάση. Σύνδρομα εχθρολαγνείας, όμως, σε ατομικό επίπεδο δεν μπορεί παρά να οφείλονται σε προσωπικά τραύματα. Μπορεί επίσης να οφείλονται σε στοχαστικά ελλείμματα ή και σε μια συνήθη ψυχική αδυναμία. Ως γνωστό, οι ασθενείς ψυχές στην ιστορία πάντα ήταν ευάλωτες. Και μηδίζουν. Γενικότερα, η ιστορική εμπειρία διδάσκει ότι η προσχώρηση στην λογική του εχθρού ενίοτε οφείλεται σε αδυναμίες κάθε άλλου είδους. Ενδέχεται να κρύβουν παιδικές πληγές και καταπιέσεις. Ψυχικές αδυναμίες κάνουν μια αξιοθρήνητη ύπαρξη, επιπλέον, να επιχειρεί ως φελλός να επιπλεύσει. Αντισταθμίζοντας τις αδυναμίες του μπορεί να γίνει θρασύς, επιθετικός και αυτιστικός. Γιατί αυτισμός είναι και η εχθρολαγνεία. Και στο πολιτικό πεδίο, ιδιαίτερα το διεθνές και διεθνικό, πολλοί είναι που παραμονεύουν να εκμεταλλευτούν ψυχικές αδυναμίες και αυτιστικά σύνδρομα.
Μια αδύναμη ψυχή, πάντως, αν αποκτήσει πολιτική και επικοινωνιακή ισχύ μπορεί να γίνει επικίνδυνη για τις ενδοκρατικές και διακρατικές σχέσεις. Είναι πηγή πολιτικού ανορθολογισμού. Το κοινωνικοπολιτικό σώμα, όμως, σε τίποτα δεν φταίει αν κάποιος ή κάποιοι δεν πιστεύουν στην δική τους ύπαρξη. Σε τίποτα δεν φταίνε οι πολλοί αν ο ένας ή ο άλλος τρέφει ενδεχομένως κάποια ψυχοτικομαζοχιστικά σύνδρομα και εάν για κάποιους ενδόμυχους, μυστήριους και ανεξιχνίαστους λόγους κρυμμένους μέσα στην άβυσσο της ατομικής ανθρώπινης ετερότητας κανείς είναι παθιασμένος με τον εχθρό του. Τι φταίνε όλοι οι υπόλοιποι που δεν θέλουν καταστολή της ετερότητάς τους, δηλαδή της ελευθερίας τους! Τι φταίνε αυτοί που θέλουν να έχουν τα αγαθά τους, τους πλουτοπαραγωγικούς τους πόρους, την ακεραιότητα της κυριαρχικής επικράτειάς τους και μια ελεύθερη πατρίδα για το μέλλον των παιδιών τους.
Σωστό είναι να τονίσουμε και να ξεκαθαρίσουμε πως αφετηρία κάθε σοβαρής συζήτησης είναι πως για κάθε κοινωνική οντότητα, εξ αντικειμένου, ελευθερία σημαίνει Εθνική Ανεξαρτησία. Η Εθνική Ανεξαρτησία είναι η Υψηλή κοσμοθεωρητική παραδοχή για την οποία τα μέλη των κοινωνικών οντοτήτων που τους αξίζει να είναι ελεύθερα τρέφουν πίστη και νομιμοφροσύνη. Την στηρίζουν ασυμβίβαστα και αδιατάραχτα και αν χρειαστεί πεθαίνουν για αυτή. Ή μήπως υπάρχει αντίρρηση γι’ αυτό! Μήπως δηλαδή υπήρξε ποτέ στην ιστορία ή μήπως θα υπάρξει στο μέλλον στιγμή που η ελευθερία μιας κοινωνικής οντότητας δεν θα είναι συνάρτηση της ικανότητας και της ετοιμότητας των μελών να αντικρούσουν όσους την επιβουλεύονται!
Πολλοί συνάδελφοί μου θα συμφωνήσουν πως η ψυχιατρική ως κοινωνική «επιστήμη» (που δήθεν «αναγάγει» τις φροϋδικές αρχές στο κοινωνικό επίπεδο) μάλλον τσαρλατανιά είναι. Έρχεται μια στιγμή, όμως, μετά από την οποία μια κοινωνία διολισθαίνει στο τέλμα. Είναι εκείνη η νοερή στιγμή όταν πλέον η εχθρολαγνεία δεν είναι ατομικό σύνδρομο αλλά και κοινωνικό φαινόμενο. Οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν ότι μια εχθρολαγνεία όταν μολύνει πολλά μέλη μιας κοινωνικής οντότητας αυτό οφείλεται σε μαζικό αίσθημα αδυναμίας, κοινωνικοπολιτική παρακμή, πνευματική παρακμή, ηθική παρακμή και καλλιεργημένο φόβο. Ότι επίσης τέτοια φαινόμενα είναι εφήμερα και επικίνδυνα ακόμη και για τον αντίπαλο που θα υποτιμήσει το πώς αντιδρούν τα μέλη μιας κοινωνικής οντότητας όταν στο πεδίο των ζωτικών εθνικών συμφερόντων κόκκινες γραμμές παραβιάζονται.
Αυτό που λέω, βασικά, είναι ότι η εχθρολαγνεία όταν κατακυριεύει πολλά μέλη μιας κοινωνίας δεν  μπορεί να είναι ψυχιατρικό φαινόμενο αλλά μόνο πολιτικό. Μόνο πολιτικά μπορεί να είναι τα αίτια. Οφείλεται στην πνευματική, επιστημονική και ηθική παρακμή που κάνει πολλούς πολίτες να αισθάνονται αδύναμοι, ανυπεράσπιστοι και φοβισμένοι και να αναζητούν έτσι διέξοδο στον κατευνασμό. Αυτά όμως είναι επίπλαστα, εφήμερα και επικίνδυνα. Είναι κατηφόρισμα στο τέλμα για όλους.
Μια υγιής κοινωνία απέναντι σε κράτη που επιβουλεύονται τα συμφέροντά της ούτε λαγνεία τρέφει ούτε και έχθρα. Αμφότερες οι αντιλήψεις στις διεθνείς σχέσεις είναι ερασιτεχνικές. Ορθολογισμός σημαίνει να έχεις γνώση του απειλούντος, να καλλιεργείς τον ορθολογισμό του με αποτρεπτικές στάσεις και να του κάνεις σαφές ότι επιζητούμενο είναι ειρήνη και σταθερότητα. Κόκκινη γραμμή για κάτι τέτοιο, όμως, είναι ο απόλυτος σεβασμός της διεθνούς νομιμότητας. Ήδη, αποδείχθηκε ότι το «βιβλιογραφικό φαινόμενο Νταβούτογλου» είναι πολλαπλά ωφέλιμο. Ίσως μάλιστα βοηθήσει και την Τουρκία να μην κάνει λάθος: Εάν υποτιμήσει τις αντιδράσεις των μελών της ελληνικής κοινωνίας και δοκιμάσει να εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες μας για να κάνει πλιάτσικο θα πάθει μεγάλες ζημιές. 
Στην  στρατηγική ανάλυση η ακριβής, πρωτογενής και αυθεντική γνώση των άλλων κρατών είναι προϋπόθεση ειρήνης και σταθερότητας. Στην προκείμενη περίπτωση των βιβλίων του Αχμέτ Νταβούτογλου, πέραν της περιγραφής της ισλαμικής κοσμοθεωρίας, η εκδίπλωση των τουρκικών θέσεων και των βαθύτερων σκέψεων της ισλαμικής ηγεσίας των νεοτούρκων συντείνει στον διακρατικό ορθολογισμό:
Πρώτον, όσοι θέλουν να γνωρίσουν τον «Άλλο» τους λύνει το πρόβλημα. Θα τον μάθουν όχι μέσα από ερωτικές τηλεοπτικές εκπομπές ή ανεκδοτολογικές ιστοριογραφικές αφηγήσεις ιδεολογικά προκατειλημμένες αλλά πρωτογενώς, αυθεντικά και με πολιτικά συναφή τρόπο.
Δεύτερον, η σκέψη ενός κατά τα άλλα αυθεντικού συγγραφέα αναιρεί ψεύδη, αμάθεια, παραπληροφόρηση και τον συνήθη επιστημονικοφανή χαβαλέ. Έτσι μόνο θα κατανοήσουμε τον «Άλλο»: Με όρους αληθείας και απαλλαγμένοι από προπαγάνδες, φαντασίες και παιδικά σύνδρομα εχθρολαγνείας.
Στο βιβλίο Εναλλακτικές κοσμοθεωρίες κανείς θα δει ότι ο Νταβούτογλου μπορεί να κάνει, κατά την εκτίμησή μου, μερικά επιστημονικά άλματα και σφάλματα –που υποθέτω θα ελεγχθούν από τους ακριβοπληρωμένους «πολιτικούς επιστήμονές» μας τους θεολόγους και τους φιλόσοφους– αλλά η πνευματική και κοσμοθεωρητική συγκρότησή του δεν αμφισβητείται: Είναι ρητά θεοκεντρική και αντί-δυτική. Αυτό το γεγονός θα πρέπει να το ξέρουμε καλά γιατί στην συνέχεια αποτέλεσε το όχημα της ύστερης εκδοχής του νέο-Οθωμανισμού.
Ξεκαθαρίζω ότι όταν μιλώ για θεοκεντρισμό δεν το λέω ως κατηγορία. Αυτό που ενδιαφέρει ένα αναλυτή της στρατηγικής είναι η ακριβής δομή σκέψης των ηγετών και της συμπεριφοράς των άλλων κρατών. Η σωστή, ακριβής και πρωτογενής γνώση είναι προϋπόθεση ορθολογιστικών διακρατικών σχέσεων. Η σωστή και ορθολογιστική γνώση του «Άλλου», επιπλέον, αποτελεί προϋπόθεση ορθολογιστικής εθνικής στρατηγικής. Για να είμαι τελείως σαφής, παρά τις επιστημονικές και ασφαλώς πολιτικές μου διαφωνίες με τον Νταβούτογλου, έμαθα πολλά από το Εναλλακτικές Κοσμοθεωρίες. Παίρνω πλέον πολύ πιο σοβαρά υπόψη την θεοκεντρική ισλαμική κοσμοθεωρία όπως με σαφήνεια την περιγράφει ο Νταβούτογλου στο Εναλλακτικές κοσμοθεωρίες.
Αν μη τι άλλο, γιατί αποτελεί εδώ και μια δεκαετία!! την πνευματικοπολιτική δομή των ισλαμιστών νεότουρκων. Κάποια ιδρύματα προπαγάνδιζαν πως είναι διαφορετική ενώ τώρα ξέρουμε την αλήθεια. Τέλος, ας πω με σαφήνεια ότι με εντυπωσίασε ο θεοκεντρισμός όπως τον αποτυπώνει ο Νταβούτογλου. Ούτως ή άλλως, σεβόμαστε την πίστη και τα δόγματα όλων των ανθρώπων και όλων των θρησκειών. Ερμηνευτικά, επιπλέον, σημαίνει πολλά: Περιγράφει και ερμηνεύει τις πνευματικές και κοσμοθεωρητικές ρίζες του νέο-Οθωμανισμού, ερμηνεύει πολλά από όσα συμβαίνουν αυτή την στιγμή στην Μέση Ανατολή, δείχνει τους κινδύνους που διατρέχει η ίδια η Τουρκία και φωτίζει την πίστη 1,5 δισεκατομμυρίων μουσουλμάνων. 
Αναρτημένο και στην σελίδα http://www.ifestosedu.gr/109Νταβούτογλου Κοσμοθεωρίες.htm

16 σχόλια:

  1. Αναδημοσιευση απο το Το ελληνάκι Υπάρχουν κάποια βιβλία που αναπόφευκτα σε οδηγούν σε νέους δρόμους συνειδητοποίησης της πραγματικότητας. Κυρίως όταν έχεις σχηματίσει από μόνος σου μία αντίληψη για ένα θέμα αλλά με διάφορα σκόρπια κομμάτια εδώ και κει, και ξαφνικά διαβάζεις ένα κείμενο που δένει τα κομμάτια μαζί. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και το «Δοκίμιο Περί Ανθρώπινης Βλακείας» του Carlo M. Cipolla*, το οποίο σε κάποια φάση της ζωής μου, ήρθε να βάλει στη θέση τους διάφορες σκόρπιες σκέψεις που είχα σχετικά με έναν από τους μεγαλύτερους χαοτικούς παράγοντες του σύμπαντος· την ανθρώπινη βλακεία.

    Ως έννοια, της έχουν αποδοθεί πολλοί και διάφοροι ορισμοί. Αρκετοί μάλιστα από αυτούς δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι η βλακεία συσχετίζεται με τον δείκτη νοημοσύνης ή το μορφωτικό επίπεδο ενός ανθρώπου. Στην πραγματικότητα όμως, ο σαφέστερος ορισμός δίνεται από τον Cipolla στον Τρίτο Θεμελιώδη Νόμο της Ανθρώπινης Βλακείας (βλ. παρακάτω) ως εξής:...

    «Ένα ηλίθιο άτομο είναι ένα πρόσωπο που προκαλεί ζημιά σε ένα άλλο πρόσωπο ή ομάδα προσώπων χωρίς ταυτόχρονα να εξασφαλίζει κάποιο πλεονέκτημα για το ίδιο· πολλές φορές, μάλιστα, το ίδιο υφίσταται μίαν απώλεια».

    Έχοντας αυτό κατά νου, μπορούμε να προχωρήσουμε σε μία ανάλυση προκειμένου να καταλήξουμε σε ένα σύνολο νόμων, όπως αυτοί διατυπώθηκαν από τον Cipolla, που ενδεχομένως να εντάσσονται στο ίδιο επίπεδο με την «Ενοποιημένη Θεωρία των Παντών», όταν αυτή ανακαλυφθεί κάποια στιγμή από τους Φυσικούς. Τους 5 Θεμελιώδεις Νόμους της Ανθρώπινης Βλακείας.

    Ο 1ος Νόμος

    «Πάντα και αναπόφευκτα ο καθένας από μας υποτιμά τον αριθμό των ηλίθιων ατόμων που κυκλοφορούν».

    Παραδεχτείτε το. Η μικρή φούσκα λογικής του μικρόκοσμού μας, που περιλαμβάνει έναν κλειστό κύκλο από συζητήσιμα άτομα κάποιας αντίληψης, κάθε μέρα μικραίνει όλο και περισσότερο. Γιατί σε ένα τυχαίο κοινωνικό σύνολο με πεπερασμένο αριθμό ανθρώπων, οποιοδήποτε αυθαίρετο ποσοστό θεωρήσουμε εμείς ότι είναι ηλίθιο, η πραγματικότητα θα μας προσθέτει συνεχώς ένα ποσοστό παραπάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο 2ος Νόμος

    «Η πιθανότητα να είναι ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ηλίθιο είναι ανεξάρτητη από οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό του ίδιου προσώπου».

    Η κοινωνία, και κατ’ ακολουθία η ζωή θα ήταν πολύ πιο όμορφη και βολική αν κάποια επίκτητα χαρακτηριστικά εξάλειφαν την βλακεία. Η πραγματικότητα όμως έχει άλλη άποψη. Δεν έχει σημασία αν κάποιος έχει 10 πτυχία, ή κατέχει υψηλή θέση ευθύνης ή IQ 200. Επίσης δεν έχει σημασία η οικονομική κατάστασή του, η φυλή του ή ο σεξουαλικός προσανατολισμός του. Η βλακεία είναι μία equal opportunities έννοια και δεν κάνει τέτοιου είδους διακρίσεις.

    Ο 3ος (και χρυσός) Νόμος

    Επαναδιατυπώνεται για λόγους συνοχής:
    «Ένα ηλίθιο άτομο είναι ένα πρόσωπο που προκαλεί ζημιά σε ένα άλλο πρόσωπο ή ομάδα προσώπων χωρίς ταυτόχρονα να εξασφαλίζει κάποιο πλεονέκτημα για το ίδιο· πολλές φορές, μάλιστα, το ίδιο υφίσταται μίαν απώλεια».

    Αυτός είναι και ο κανόνας που κάνει τη λεπτή διαφορά μεταξύ ενός βλάκα και ενός μη-βλάκα. Και φυσικά συνδέεται άμεσα με την ικανότητα αντίληψης της πραγματικότητας ενός ατόμου, αφού μέσω αυτής μπορεί να ρυθμίζει τις πράξεις του με τρόπο ώστε αυτές να αποφέρουν ταυτόχρονα εποικοδομητικά στοιχεία τόσο για αυτόν όσο και για τους γύρω του.

    Άλλωστε, ο λόγος που ένας βλάκας γίνεται εκνευριστικός, δεν είναι τόσο για το γεγονός ότι μία πράξη του μπορεί να βλάπτει εμάς έμμεσα ή άμεσα, αλλά επειδή μπορούμε να δούμε πως από την ίδια πράξη βλάπτεται και ο ίδιος χωρίς να το καταλαβαίνει. Είναι το συναίσθημα που νοιώθεις όταν βρίσκεσαι σε ένα δωμάτιο με έναν βλάκα που επεξεργάζεται μία χειροβομβίδα, και ενώ του λες να μην τραβήξει την περόνη, αυτός για κάποιον αψυχολόγητο λόγο την τραβάει επίτηδες, χωρίς βέβαια να καταλαβαίνει σε τί χρησιμεύει η περόνη, και σε κοιτάει με το βλέμμα «Χα! Την τράβηξα». Ο εκνευρισμός που δημιουργεί η υποτίμηση μίας βλακώδους πράξης, είναι στην ουσία αυτός που μας οδηγεί και στον επόμενο Νόμο.

    Ο 4ος Νόμος

    «Τα μη ηλίθια άτομα υποτιμούν πάντα τη βλαπτική ενέργεια των ηλίθιων ατόμων. Ιδίως οι μη ηλίθιοι ξεχνούν διαρκώς ότι σε οποιαδήποτε στιγμή και τόπο και σε οποιαδήποτε περίσταση η συναναστροφή και/ή ο συγχρονισμός με ηλίθια άτομα αποδεικνύεται ασφαλώς ένα σοβαρότατο σφάλμα».

    Η βλακεία είναι σαν τον παραλογισμό. Είναι απρόβλεπτη άρα ανίκητη. Όσο και αν θεωρεί κανείς ότι μπορεί να αποφύγει έναν βλάκα και τις πράξεις του, πλανάται οικτρά. Και αυτό το απρόβλεπτο είναι που συντελεί στην κορύφωση του προαναφερθέντος εκνευρισμού. Διότι, ο βλάκας όπως και ο παράλογος, δεν αντιμετωπίζονται με κανένα επίπεδο λογικής. Ο βλάκας αντιμετωπίζεται με περισσότερη βλακεία, αλλά αυτό φυσικά έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της γενικότερης βλακείας στο όλο σύστημα, οπότε νικητής πάλι βγαίνει ο βλάκας.

    Σε αυτό το σημείο, αξίζει να κάνουμε μία μικρή ανάλυση για τον συσχετισμό τύπων ανθρώπων και πράξεών τους. Έστω ένα καρτεσιανό σύστημα αξόνων, πάνω στο οποίο τοποθετούμε τον Τάδε. Ο Χ άξονας μετράει το όφελος που εξασφαλίζει ο Τάδε από τη δράση του. Ο Υ άξονας μετράει το όφελος που εξασφαλίζει ένα άλλο άτομο ή ομάδα ατόμων ως συνέπεια της ίδιας δράσης από τον Ταδε. Ας εξετάσουμε τις 4 περιπτώσεις όπως αυτές διαφαίνονται από το παρακάτω διάγραμμα.-2απο3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Α: Ο Τάδε κάνει μία πράξη από την οποία ο ίδιος δεν εξασφαλίζει κάποιο όφελος, αλλά εξασφαλίζουν όφελος οι άλλοι (αρνητικό Χ, θετικό Υ). Ο Τάδε με αυτή την πράξη συμπεριφέρεται ως αμόρφωτος.

    Β: Ο Τάδε κάνει μία πράξη από την οποία και αυτός και οι άλλοι εξασφαλίζουν όφελος (θετικό Χ, θετικό Υ). Ο Τάδε με αυτή την πράξη συμπεριφέρεται ως έξυπνος.

    C: Ο Τάδε κάνει μία πράξη από την οποία ούτε αυτός, ούτε οι άλλοι εξασφαλίζουν όφελος (αρνητικό Χ, αρνητικό Υ). Ο Τάδε με αυτή την πράξη συμπεριφέρεται ως ηλίθιος.

    D: Ο Τάδε κάνει μία πράξη από την οποία αυτός εξασφαλίζει κάποιο όφελος, αλλά εις βάρος του οφέλους των άλλων (θετικό Χ, αρνητικό Υ). Ο Τάδε με αυτή την πράξη συμπεριφέρεται ως κακοποιός.

    Εξετάζοντας πλέον την ευημερία μίας ολόκληρης κοινωνίας με μία απλή μακροανάλυση του ανωτέρω διαγράμματος μπορούμε να δούμε ότι σε γενικές γραμμές η μεγαλύτερη πηγή δράσεων με κόστος για την ίδια την κοινωνία δεν προέρχεται από τον κακοποιό, όπως ίσως θα περίμενε κανείς. Έτσι, με ασφαλή τρόπο μπορούμε να καταλήξουμε στον τελευταίο και συμπερασματικό νόμο...

    Ο 5ος Νόμος

    «Το ηλίθιο άτομο είναι ο πιο επικίνδυνος τύπος ανθρώπου που υπάρχει».

    Με ένα μικρό παράρτημα: «Ο βλάκας είναι πιο επικίνδυνος από τον κακοποιό».

    Για μία λεπτομερέστερη ανάλυση των 5 νόμων, με περισσότερες περιγραφές, διαγράμματα και παραδείγματα, θα συνιστούσα την ανάγνωση του αναφερόμενου βιβλίου.

    Υστερόγραφο η εξισωση πρεπει να εχει ολους τους συντελεστες .Τ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ώραίες αυτές οι εξισώσεις. Απομένει όμως να μάθουμε ποιος είναι ο βλάκας, ποιος ο εχρθολάγνος
    Ο Νταβούτογλου πάντως ερχόμενος εδώ στην Αθήνα θα συναντήσει πολλούς εχθρολάγνους. Τους επιλέγει κάποιο ελληνόφωνο ίδρυμα εξωτερικής πολιτικής (νομίζω ΕΛΙΑΜΕΠ το λένε). Στην συνάντηση θα γίνει προσπάθεια, όπως είναι φυσικό, να μαζευτούν όσοι περισσότεροι νταβουτολάγνοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φιλε Ανωνυμε 5.11.Εξαιρετικο το σχολιο σου περι βλακειας.Το μονο που του λειπει ειναι ενα παραδειγμα,μαλιστα αν υπολογισω οτι το σχολιο σου εγινε για την συγκεκριμενη αναρτηση,καταληγω στο συμπερασμα οτι εννοεις τον νταβουτογλου.Ε,λοιπον εξαιρετικο παραδειγμα.Αν παλι εννοεις τους δικους μας κυβερνωντες,αδικα εκανες τοσο κοπο να γραψεις.Αυτους ακομα καμμια επιστημη του γνωστου συμπαντος δεν μπορει να αναλυσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. {Πριν αγαπήσουμε, πριν παντρευτούμε ή και πριν υποταχθούμε στον φαντασιακά θεοποιημένο «Άλλο», καλό είναι να τον ξέρουμε. }



    {Πριν αγαπήσουμε, πριν παντρευτούμε ή και πριν υποταχθούμε στον φαντασιακά θεοποιημένο «Άλλο», καλό είναι να τον ξέρουμε.}



    πολύ σωστό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Ανωνυμε 5:11μ.μ.
    Για σκεψου λοιπον ενα μη βλακα οταν εχει να αντιμετωπισει ενα κακοποιο αλλα ο ιδιος δεν μπορει να γινει κακοποιος.
    Τοτε γινεται βλακας.
    Ειναι η μονη μεθοδος να αντιμετωπισει τον κακοποιο-πονηρο.
    Αρα λοιπον κατι που πιθανον να παραλειπη ο Cipolla, ειναι οτι ο κακοποιος μπορει ναναι ο ποιητης της βλακειας.
    Ετσι δεν δημιουργουνται λοιπον κιοι καμικαζι ή οι επιθεσεις αυτοκτονιας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το ξέρετε ότι εκεί στην Συγγρού έχει ένα πανεπιστήμιο που ονομάζεται Πάντειον. Και έχει κάποιο Τμήμα που κάτι για ιστορίες κάνει και όπου κυριαρχούν μέσα διάφοροι ηρακλειδείς του άλλου. Ακούονται κάτι ιστορίες για συνέδρια για Τζάμηδες, για βιβλία τα οποία λένε, περίπου, πως δεν αξίζουμε ανεξαρτησία επειδή ο Κολοκοτρώνης δεν ήξερε ελληνικά και η Μπουμπουλίνα ήταν … σεξομανής. Και επίσης ότι γράφονται βιβλία μέσα στα οποία το «Άλλος» είναι με κεφαλαίο και όπου αναγράφονται κάποια ψυχοπαθητικά ιδεολογήματα περί κατανόησης του Άλλου στο Αιγαίο και στο Αιγαίο (για δε την Θράκη πριν λίγα χρόνια γράφτηκε στο Βήμα ότι άμα σε μια περιοχή είναι 10% μια μειονότητα μπορεί να οδηγήσει σε … απόσχιση, βάσει μάλιστα του … διεθνούς δικαίου). Και ότι για το κυπριακό έβγαιναν και έβαζαν κάτι υπογραφάρες κατά εκατοντάδες κάτω από το σχέδιο Αναν. Και ότι για το Καστελόριζο και αυτοί όπως τον Νταβούτογλου πιστεύουν ότι ανήκει στην … Μεσόγειο. Και τα λοιπά. Βέβαια όλες αυτές οι διαστροφές δεν καλλιεργούνται μόνο εκεί στην κακόφημο λεωφόρο Συγγρού όπου τα βράδια όταν περνάς προσέχεις να μην πατήσεις κανένα ξεφωνισμένο αλλά και σε πολλά άλλα μέσα μαζικής εχθρολαγνείας και σε πολλά πανεπιστήμια.

    Και τι θα λέγατε αν για παράδειγμα κάποιου ο πατέρας ήταν υπουργός ή πρέσβης ευπατρίδης, τίμιος, ακέραιος, φιλόπατρις και ολόρθος, πλην ο υιός του εξ αντιδράσεως έτρεχε στα Εξάρχεια, μετά στα πανεπιστήμια του foreign office για γεννιτσαρική εκπαίδευση στην εξυπηρέτηση του «Άλλου». Υποθετικό βέβαια το παράδειγμα πλην στην ζωή όλα είναι πιθανά.

    Μην φοβάστε βέβαια τον εξ Ανατολών κίνδυνο. Όλα θα πάνε καλά στην συνάντηση του ιδρύματος όπου θα περιποιηθούν τον Νταβούτογλου, θα τους τα πει καλά και μετά αυτοί δασκαλεμένοι και στημένοι θα μας τα λένε εμάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. "Τέλος, ας πω με σαφήνεια ότι με εντυπωσίασε ο θεοκεντρισμός όπως τον αποτυπώνει ο Νταβούτογλου."

    Θα περιμένω να μας αναλύσει κάποιος και τον αμερικάνικο θεοκεντρισμό, εκεί να δούμε σχόλια τύπου "ηλίθιος".
    Αλλά δεν κατάλαβα την εξήγηση της έννοιας "Οθωμανός", δίνεται υπο το πρίσμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ή του θρησκευτικού imperium του Ισλάμ. Άλλο η Οθωμανική αυτοκρατορία και άλλο ο επεκτατικός εξ(παν)ισλαμισμός.

    Πάσα γνώσις δεκτή. Ι.Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Βέβαια στην δική μας περίπτωση ποιητές, κακοποιοί, εχθρολάγνοι κτλ, είναι πιο απλή αν όχι ευθύγραμμη υπόθεση. Να την πούμε:
    1. Απέναντι είναι ο Νταβούτογλου, ένας οξυδερκής και επιδέξιος στοχαστής και διπλωμάτης.
    2. Δυτικά του Αιγαίου είναι μια κλίκα κατόχων της κρατικής εξουσίας που καταλήστευσαν και πτώχευσαν το νεοελληνικό κράτος. Πέραν των τρωκτικών-κατόχων κτίστηκε και ένα άλλο σύστημα τρωκτικών: «Ιδρύματα», ΜΚΟ, μέσα μαζικής παραπληροφόρησης, μερικές εκατοντάδες χιλιάδες άσκοπα διορισμένοι στο δημόσιο, ένας όχλος ιστορικών, διεθνολόγων και κάθε είδους επιστημονικών τσαρλατάνων που με το παραμικρό υπογράφουν την λίστα για τα ψευτοβιβλία ιστορίας, για το σχέδιο Αναν και αύριο για την παράδοση της Θράκης. Τρωκτικά επίσης θα βρεις πολλά εκεί στην Πλατεία κολωνακίου, πάρα πολλούς δήθεν αναρχικούς των εξαρχείων και πάρα πάρα πολλούς στις διπλανές ξένες πρεσβείες. Κινούνται επίσης μεταξύ ιδρυμάτων Σόρος, χορών, ποτών και ζεϊμπέκικων Ανατολικά του Αιγαίου και σε υπόγεια με πράκτορες, κατασκόπους και άλλα σιχαμερά κτήνη. Είναι και κάτι ιδρύματα, άστα να πάνε.
    3. Αυτοί κινούνται δυτικόθεν, ανατολικόθεν, στα πεντάγωνα, στα εξάγωνα και τρωκτικά-πολιτικολογούντες, τρωκτικά-επιστημονικοολογούντες, τρωκτικά-δημοσιογραφούντες και τρωκτικά ιστοριοανεκδοτολογούντες.
    4. Αυτοί όμως είναι λίγοι. Πόσοι; (δεν βάζω τον λαουτζίκο που διορίστηκε να παίρνει ένα μισθό επειδή τον εξαγόρασαν στην κομματική της γειτονιάς). Κάτω από τους δυνάστες-τρωκτικά είναι οι έλληνες. Αυτοί λοιπόν να ξέρουμε κάτι. Ότι δεν έχουν και πολλή σχέση με τα εγκληματικά στοιχεία μέσα στα εποικοδομήματα. Δεν είναι βλάκες, δεν είναι εχθρολάγνοι και δεν είναι τουρκολάγνοι. Απλά συχνά άγονται και φέρονται. Τι να κάνουμε έτσι είναι η ζωή, έτσι ήταν πάντα και πάντα θα το παλεύουμε.
    Ευθύγραμμες σχέσεις δεν υπάρχουν. Βλάκες οι από κάτω δεν είναι παρά μόνο θύματα. Εχθρολάγνους βρίσκεις μέσα στα εποικοδομήματα, όπως επίσης και κακοποιούς, κακούργους, και όχι βλάκες αλλά «χρήσιμους ηλίθιους» όπως έλεγε και ο γνωστός ναζί.
    Καμιά εξίσωση λοιπόν δεν χρειάζεται.
    Τώρα, μάλλον καλά τα λέει η ανάρτηση. Προσωπικά εγώ όσους τουρκολάγνους είχα την κακή τύχη να συναπαντήσω οφειλόταν στο ότι εκδικούνται κάποιον μπαμπάκα. Μπαμπάκα καλό και πατριώτη συνήθως, που για να τον εκδικηθούν περνούν πρώτα από τα Εξάρχεια, μετά από το Κολωνάκι, στην συνέχεια σε κανένα κομματικό γραφείο και μετά χέρι-χέρι με κανένα πράκτορα. Σε κάθε κοινωνία συνήθως είναι οι ηρακλειδείς του εχθρού, του Άλλου. Εκδικούνται τον μπαμπά τους, την πατρίδα τους και την κακή τους ύπαρξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. >>... Θα περιμένω να μας αναλύσει κάποιος και τον αμερικάνικο θεοκεντρισμό, εκεί να δούμε σχόλια τύπου "ηλίθιος".<<

    Για πες μας και εσυ τι εννοεις με "αμερικανικο θεοκεντρισμο",

    >>Αλλά δεν κατάλαβα την εξήγηση της έννοιας "Οθωμανός", δίνεται υπο το πρίσμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ή του θρησκευτικού imperium του Ισλάμ. Άλλο η Οθωμανική αυτοκρατορία και άλλο ο επεκτατικός εξ(παν)ισλαμισμός.
    Πάσα γνώσις δεκτή. Ι.Κ.
    6 Μαρτίου 2011 7:17 μ.μ.<<

    και πια θαρρεις ειναι η διαφορα του Ισλαμοφασιστικου Death Cult της "οθωμανικης αυτοκρατοριας" και του "επεκτατικου εξ(παν)ισλαμισμος".

    Δημοκριτος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΝΟΗΘΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΓΛΩΣΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΓΛΩΣΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΙΝΕΣ ΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΟΥΣΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΚΟΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ .ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΚΕΙΝΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΙΣ ΕΧΕΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΣΕΙ.ΠΩΣ ΛΟΙΠΟΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΠΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΩΡΟΣ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ .ΠΩΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΞΗΓΗΣΟΥΜΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΛΤΡΟΥΙΣΜΟΣ ΤΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΑ ΟΤΑΝ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΔΟΜΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΡΑΣ ΚΑΙ Η ΜΠΑΜΠΕΣΙΑ ΟΤΑΝ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΟΥΒΛΙΣΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ΟΤΑΝ ΠΕΡΝΑΝΕ ΑΠΟ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΦΟΒΑΣΕ ΜΗ ΚΟΛΗΣΕΙΣ ΧΟΛΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΚΥΡΙΕ ΝΤΑΒΟΥ ... ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΠΛΕΝΕΣΤΕ ΓΙΑΤΙ Η ΒΡΩΜΑ ΣΑΣ ΔΕΣΜΕΥΕΙ ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ένας πονηρός τρόπος να κρύβει κανείς την αλήθεια είναι να μιλάει ακατανόητα, μεταμοντέρνα.
    Όποιος είναι πολύ δειλός ή πολύ αδέξιος για να πει ψέματα, εκφράζεται με ασάφεια.
    Συχνά καταφέρνει έτσι τον σκοπό του, γιατί πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ότι η υποβολή ερωτήσεων αποτελεί παραβίαση κάποιου κανόνα ευπρέπειας. Η συστολή, που κάνει κάποιον να ντρέπεται να υποβάλει ερωτήσεις, είναι αποτέλεσμα ντρεσαρίσματος.
    Ο Δημήτρης Ευαγγελίδης, προφητικά πριν 32 χρόνια, είχε πει ότι «η διαστρέβλωση των εννοιών και η χρησιμοποίηση των όρων είτε με άλλο, παραπλήσιο περιεχόμενο είτε ακόμη και με εντελώς αντίθετο του πραγματικού, είναι ένα ανυπολόγιστης άξιας όπλο στα χέρια εκείνων πού ξέρουν να το χειρισθούν».

    Έτσι λοιπόν δεν υπάρχουν μόνον άτομα που εκφράζονται με ασάφεια για να μας αποκρύψουν την αλήθεια, αλλά ακόμα και οι θεσμοί εκφράζονται σ' ορισμένες περιπτώσεις συγκεχυμένα, και μάλιστα επί ολόκληρες δεκαετίες. Αν κάτι το ασαφές επαναλαμβάνεται αρκετά συχνά, οι περισσότεροι άνθρωποι το συνηθίζουν, σαν να ήταν κάτι το σαφές. Όσο ασαφέστερα γράφει ή μιλάει κανείς, τόσο περισσότερο καιρό μένει κρυμμένο το ψέμα που υπάρχει στα λόγια του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η λέξη «Ιθαγένεια». Υπάρχουν όμως και άλλες λέξεις, πιο ευρέως διαδομένες και καθημερινές στο λεξιλόγιο των «εχθρολάγνων».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ο αμερικανικός θεοκεντρισμός δεν είναι θεοκεντρισμός αλλά Θεοκρατία. Την διαφορά την αναλύει ο Νταβούτογλου στο Εναλλακτικές Κοσμοθεωρίες και υπό την αίρεση κάποιων εξειδικεύσεων θέτει αρκετά κριτήρια του προβληματισμού εκατέρωθεν.
    Πρώτον, θεοκρατία είναι όταν επίγειοι επικαλούνται αυθαίρετα τον Επουράνιο για ίδιο πολιτικό όφελος.
    Δεύτερον, ο Νταβούτογλου ισχυρίζεται ότι λόγω ιδιομορφίας του Ισλάμ απουσιάζουν, κατ’ ουσίαν, ενδιάμεσοι μεταξύ Θεού και επίγειων όντων. Ακόμη και οι Ιμάμηδες κ αι οι Χαλίφηδες κατ’ αυτόν δεν μπορούν να υπάρξουν αν δεν αποδίδουν γνήσια τον λόγο του Προφήτη (που επειδή είναι απλός τον κατανοούν όλοι).
    Τρίτον και συναφές, το κύριο επιχείρημά του είναι ότι επειδή εγγενώς στην Δυτική κοσμοθεωρία υπάρχει «Εκκλησία» και πολλά άλλα επίπεδα (τα εμπεριέχει σε ένα πρωτότυπο επιστημονικό όρο, την «οντολογική εγγύτητα») εμφιλοχωρεί μεγαλύτερος κίνδυνος για θεοκρατία από ότι στο Ισλάμ.
    Τέταρτον, συναφή με όλα τα πιο πάνω είναι η εχθρότητά του για το εθνοκράτος. Στην συνέχεια, βέβαια, μετά από λίγα χρόνια στο Στρατηγικό βάθος η διεθνής θέση της Τουρκίας βολικά και ελεύθερα υιοθέτησε το Τουρκικό εθνοκράτος ως τον φορέα ηγεμονικής ισχύος που θα εξελιχθεί σε φορέα εκφραστή συμφερόντων όλων των μουσουλμάνων του κόσμου …
    Πέμπτον, αυτό το φοβερό εκλογικευτικό σχήμα πλήρες αλμάτων είναι που οι ημέτεροι ραγιάδες –που τώρα βάλθηκαν να τον πλασάρουν στο κέντρο της Αθήνας και που οι δυτικοί ακόμη και οι ισραηλινοί υποτίμησαν– γονάτισαν περιδεείς παραμιλώντας περί «ευρωπαϊκής πορείας», «οδικού χάρτη» και άλλες πολιτικές ασυναρτησίες και επικίνδυνες πολιτικές αηδίες.
    Έκτον, το εγχείρημα του Νταβούτογλου είναι ριψοκίνδυνο και ενδεχομένως καταστροφικό για την Τουρκία καθότι κινείται σε διεθνοπολιτικό και ανθρωπολογικό ναρκοπέδιο, αλλά ταυτόχρονα αν οι άλλοι δειλιάσουν και προσαρμοστούν μπορεί να είναι πολύ πιο εφικτό από ότι νομίζουμε (όχι με την έννοια της «απόλυτης επιτυχίας» του νέο-Οθωμανισμού αλλά με την έννοια αποκόμισης πολλών ερεισμάτων βραχυχρόνια και μεσοπρόθεσμα).
    Τέλος, πολλοί έχουν αναλύσει την δυτική θεοκρατία. Ο Κονδύλης, βέβαια, περιγραφικά και ερμηνευτικά απόλυτα από τον Μεσαίωνα μέχρι σήμερα. Εγώ στο σημαντικότερο μου βιβλίο, Αμερικανική εξωτερική πολιτική με τον δηλωτικό υπότιτλο «Από την ιδεαλιστική αθωότητα στο “πεπρωμένο του έθνούς”» (1994, επεξεργάζομαι τώρα νέα έκδοση) αυτό ακριβώς ανέλυσε. Βέβαια, τις έσχατες απολήξεις του μοντερνισμού στην πολιτική θεολογία τις έχω εξετάσει στο Κοσμοθεωρία των Εθνών συγκρότηση και συγκράτηση των κρατώ, της Ευρώπης και του Κόσμου - http://www.ifestosedu.gr/104ΕθνικήΚοσμοθεωρία.htm ).
    Τέλος, το κύριο άμεσο ζήτημα που θέτουν τα βιβλία του Νταβούτογλου είναι ότι είναι ζωντανά και άμεσα η τουρκική διπλωματία. Το ομολόγησε στην χθεσινή συνέντευξη στην Καθημερινή. Ούτε λίγο ούτε πολύ θέλει να μας ενσωματώσει.
    Π.Ήφαιστος www.ifestosedu.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Η ψυχολογική ανάλυση του αδυνάτου που μετατρέπεται σε επικίνδυνο, είχε πάρα πολύ ενδιαφέρον.
    Εχω την εντύπωση ότι η ανάλυση αυτή "φωτογραφίζει" πολύ χαρακτηριστικά, κάποια πρόσωπα στην Ιστορία, που έφεραν πολλά δεινά στην ανθρωπότητα.
    Εστω, ας μην αναφερθούν ονόματα γιατί άλλωστε, οι πράξεις έχουν μεγαλύτερη σημασία.
    Η τέχνη του πολέμου όμως, υπαγορεύει ότι πρέπει να ξέρεις καλά τον αντίπαλό σου. Γι΄αυτό πρέπει να διαβάσουμε το βιβλίο. Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Sun Zu: «Εάν γνωρίζεις τον εχθρό σου και τον εαυτό σου, δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι το αποτέλεσμα ακόμη και εκατό μαχών. Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι τον εχθρό, για κάθε νίκη που κερδίζεις θα έχεις και μια ήττα. Εάν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, ούτε τον εχθρό, θα νικηθείς σε κάθε μάχη».
    Για την αντιγραφή
    Π.Ήφαιστος
    www.ifestosedu.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.