21/3/11

Λιβύη: Ο βομβαρδισμός της … «διεθνούς κοινότητας»

 Παναγιώτης Ήφαιστος
Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων-Στρατηγικών Σπουδών,
Πανεπιστήμιο Πειραιώς www.ifestosedu.gr
Αν και μακάβρια τα γεγονότα της Λιβύης αποτελούν εν τούτοις «ευκαιρία» για να αποκρυσταλλωθούν ακριβείς εκτιμήσεις για το διεθνές σύστημα. Ο καθείς μπορεί να επιβεβαιώσει καθημερινά κατά την διάρκεια μιας κρίσεως όπως αυτή της Λιβύης τα αυτονόητα που συχνά λένε οι διεθνολόγοι της Θουκυδίδειας παράδοσης πλην πολλοί άνθρωποι νεφελοβατούν και τα λησμονούν τάχιστα αφήνοντας την πατρίδα τους να γίνει έρμαιο των θηρίων της διεθνούς πολιτικής:
i)        Παρά την αφελή και επικίνδυνα ασυνάρτητη παραφιλολογία της μεταψυχροπολεμικής εποχής για τον επερχόμενο παγκοσμιοποιημένο ανθόσπαρτο ενοποιημένο πλανήτη, το διεθνές σύστημα παραμένει εθνοκρατοκεντρικό. Η ειρήνη είναι συνάρτηση της ισορροπίας δυνάμεων και συμφερόντων και της αποτροπής των απειλών. Σε ζητήματα που αφορούν τον πόλεμο και τις ανακατανομές συμφερόντων, επιπλέον, οι διεθνείς θεσμοί είναι είτε αδρανείς είτε εξαρτημένες μεταβλητές της εκάστοτε δεσπόζουσας ηγεμονικής δύναμης.
ii)      Στο διεθνές σύστημα λόγω κατακερματισμένης εθνοκρατικής δομής και των εξ αυτής της πραγματικότητας εγγενώς ανταγωνιστικών εθνικών συμφερόντων, είναι ανέφικτο να υπάρξει μια νομιμοποιημένη πολιτική εξουσία λήψης αποφάσεων επί ζητημάτων ενδοκρατικής ή διακρατικής δικαιοσύνης και κατανομής συμφερόντων. Αυτή η νομοτέλεια προσδιορίζει και την συμπεριφορά των κυβερνήσεων.
iii)    Η απουσία διεθνούς εξουσίας και διεθνών κριτηρίων διανεμητικής δικαιοσύνης σημαίνει ότι στις διακρατικές σχέσεις κυριαρχούν τα διπλά κριτήρια, η υποκρισία, η εξαπάτηση και η κατάχρηση εξουσίας.
iv)    Βλάπτονται τα συμφέροντα όποιου δεν κατανοεί ότι οι διεθνείς θεσμοί δεν είναι θεσμοί διεθνούς δικαιοσύνης αλλά θεσμοί διεθνούς τάξης και ότι όταν τα συμφέροντα συγκρούονται και η τάξη αυτή διαταράσσεται για τους εμπλεκόμενους ισχύει η αρχή της αυτοβοήθειας. Στο διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον, αν τα κράτη δεν μεριμνήσουν για την ασφάλειά τους, αργά ή γρήγορα θα έχουν την τύχη του κάθε Καντάφι τον οποίο σήμερα βομβαρδίζουν όσοι προχθές τον εναγκαλίζονταν με πάθος.
v)      Ο πόλεμος και τα τετελεσμένα λειτουργούν διανεμητικά βλάπτοντας όποιον δεν στηρίζει τα συμφέροντά του με επαρκή ισχύ. Μόνο γραφικοί δακρύβρεκτοι ιεραπόστολοι δεν μπορούν να κατανοήσουν τον ρόλο του πολέμου στο ιστορικό γίγνεσθαι, μας υπενθύμισε ο Λένιν σε αναφορά με όσους δεν κατανοούν τον ρόλο του πολέμου και τον «κινητήριων ιδιοτήτων του». Αν για παράδειγμα οι Επαναστάτες της Αμερικανικής Επανάστασης αποτύγχαναν θα ήταν σήμερα γνωστοί ως κάποιοι γκάγκστερ του 18ου αιώνα. Αν η Σοβιετική Ένωση δεν κατέρρεε θα ήταν σήμερα για τον μισό πληθυσμό της γης ο ηθικός ηγεμονικός άξονας. Όσο ο Καντάφι ενοχλούσε ήταν τρομοκράτης, όσο ο Καντάφι έκανε συμβόλαια εξόρυξης ενέργειας ήταν φίλος, όταν τα συμφέροντα άλλαξαν ο Καντάφι έγινε ένας εγκληματικός εχθρός και το ίδιο ισχύει για κάθε ένα όπως θα δούμε να εξελίσσονται τα πράγματα στην ευρύτερη περιφέρειάς μας. Όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος διάβασε πως η ελληνική εκστρατεία στη Μικρά Ασία ήταν λάθος ειρωνικά είπε πως «κάθε εγχείρημα που δεν στέφεται με επιτυχία είναι λάθος».
vi)    Όσο υπάρχουν πολλά κράτη, όσο δεν υπάρχει παγκόσμια κοινωνία (δηλαδή για πάντα) και όσο αίτια πολέμου όπως η άνιση ανάπτυξη και οι ηγεμονικές στάσεις διαιωνίζονται, θα ισχύει η Θουκυδίδεια νομοτέλεια: Σε ένα τέτοιο σύστημα «δίκαιο υπάρχει όταν υπάρχει ίση δύναμη και όταν αυτό δεν ισχύει ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί και προσαρμόζεται». Ακόμη, ότι: «όσοι είναι ελεύθεροι το χρωστούν στην δύναμή τους».
vii)  Για όσους βιάστηκαν να μιλήσουν για «διεθνή κοινότητα» που συγκροτεί νομιμοποιημένες αρμοδιότητες διεθνών διανεμητικών προεκτάσεων ας παρακολουθήσουν προσεκτικά τις κυμάνσεις των εμπλεκομένων που επιτίθενται κατά της Λιβύης στο όνομα ενός κατά τα άλλα αμφίσημου και επεισοδιακού ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας. Θα προσέξουν ότι οι συμπεριφορές προσδιορίζονται όχι από κάποιο υψηλό παγκόσμιο σκοπό αλλά από ιδιοτελή δικά τους συμφέροντα, από τις επιθυμίες τους να διαδραματίσουν τον ένα ή άλλο ρόλο στην διεθνή πολιτική και από τους φόβους τους και τα διλήμματα ασφαλείας στην περίπτωση που άλλα κράτη πρωτοστατήσουν αυξάνοντάς έτσι την δύναμή τους.
viii)            Τα κράτη λειτουργούν ορθολογιστικά, δηλαδή είναι ευαίσθητα στην πλάστιγγα όπου στον ένα δίσκο είναι το όφελος και στο άλλο οι ζημιές εναλλακτικών στάσεων και συμπεριφορών. Η επίθεση κατά της Λιβύης εκτελέστηκε όταν τους δόθηκε ευκαιρία λόγω πρωτίστως εσωτερικής αστάθειας και δευτερευόντως λόγω ατολμίας άλλων δυνάμεων. Στις στάσεις και συμπεριφορές τους, επίσης, υποδηλώνεται πως ενώ για τη Λιβύη που βομβαρδίζεται οι προεκτάσεις είναι βαθύτατες, οι αποφάσεις των κυβερνήσεων που ασκούν βία επηρεάζονται από ιδιοτελή προσωπικά και μικροκομματικά συμφέροντα. Στην Γαλλία, και λόγω πολιτικού αναστήματος των ηγετών, σωστά αναφέρθηκαν και τα υποβόσκοντα Ναπολεόντια σύνδρομα ιστορικά ασήμαντων ηγετίσκων.
ix)    Όταν ένας κράτος χάσει την συνοχή και την δύναμή του γίνεται βορά των άγριων θηρίων και η τύχη του εξαρτάται από τις ιδιοτελείς και καταχρηστικές στάσεις και συμπεριφορές τρίτων. Τα λάθη του βέβαια συντελούν σε αυτό, πλην τα πράγματα ανεξαρτήτως αξιολογικών κρίσεων για τα καθεστώτα των ισλαμικών ή άλλων κρατών, τα πράγματα στην διεθνή πολιτική ποτέ δεν είναι πάντα ευθύγραμμα: Κρίσεις όπως της Λιβύης, χθες (ή αύριο) της Αιγύπτου, προχθές του Ιράκ, μεθαύριο της Συρίας ή της Σαουδικής Αραβίας, και τα λοιπά, έχουν ιστορική ουρά. Η ιστορία καταμαρτυρεί αναρίθμητα διαίρει και βασίλευε, γιγαντιαίες καταχρηστικές ανακατανομές πόρων για τις οποίες ευθύνονται όσοι τώρα υπόκεινται τους βομβαρδισμούς και αναρίθμητες εναλλαγές «εχθρών» και «φίλων» ανάλογα και αντίστοιχα με τις ανάγκες αυτοσυντήρησης και διεύρυνσης της ισχύος.
x)      Κύριο νόμισμα των διεθνών σχέσεων, μας λέει ο μέγας Kenneth Waltz (http://www.ifestosedu.gr/54waltzduo.htm), είναι η ισχύς και κύριος σκοπός των κρατών η κατοχύρωση της ασφάλειάς τους, δηλαδή η επιβίωση, η διατήρηση της εδαφικής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας ως του υπέρτατου και κοσμοθεωρητικά επικυρωμένου συμφέροντος. Υπέρτατου και κοσμοθεωρητικά επικυρωμένου καθότι οι θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου είναι πιο σοφές απ’ ότι οι καταχρηστικές ερμηνείες των ηγεμονικών κρατών και όσων διανοουμένων τα υπηρετούν. Υπευθυνότητα και ορθολογισμός, ακριβώς, απαιτεί προσεκτική και φειδωλή χρήση των όρων βαρβαρότητα, πολιτισμός και πολιτική. Πολιτική  ως πολιτισμός νοείται μόνο Αριστοτελικά στο πλαίσιο του πολιτειακού βίου όπου συγκροτείται κοινωνική ένωση και Πολιτικό γεγονός που παράγει κριτήρια δικαιοσύνης συμβατά με την ανθρωπολογική ετερότητα κάθε κοινωνικής οντότητας. Και στον Καταστατικό Χάρτη αυτό καταγράφηκε ρητά και σαφώς πως απαγορεύεται κάθε ενέργεια ή δράση που παρεμβαίνει στην εσωτερική δικαιοταξία (Κεφάλαιο Ι, άρθρο 2 παρά. 7).
Επειδή εδώ στην Ελλάδα τις δύο τελευταίες δεκαετίες πολλά λέχθηκαν για το τέλος της κυριαρχίας, για τους μη κυβερνητικούς δρώντες, για την «διεθνή κοινότητα» και για τα εθνικά συμφέροντα, απαιτείται να γραφτούν μερικά λόγια για τον «σκοπό» μιας διεθνούς επέμβασης.
Η διαφορά μεταξύ βαρβαρότητας και πολιτισμού είναι η διαφορά μεταξύ πολιτικά προσδιορισμένων σκοπών και σκοπών που προσδιορίζονται εκτός πολιτικής. Στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχει νομιμοποιημένος πολιτικός σκοπός πέραν αυτών των ελάχιστων που τα ίδια κράτη συμφωνούν υπογράφοντας διάφορες συμβάσεις όπως οι Συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα εγκλήματα πολέμου. Οι υποχρεώσεις αυτές μπορούν μόνο να αποτελέσουν αντικείμενο νομικής διαδικασίας για όσους υπέγραψαν τις συμβάσεις και όχι στρατιωτικής όπως πολλοί πίστεψαν στην μεταψυχροπολεμική εποχή ξεχνώντας τα δύο μέτρα και δύο σταθμά, την εθνική ιδιοτέλεια, την αναπόδραστη κατάχρηση μιας υπερισχύουσας θέσης και το γεγονός ότι στον ΟΗΕ δεν συγκροτήθηκαν σταθεροί κανόνες έκτακτης ανάγκης καθολικής εφαρμογής.
Όπως ξεκάθαρα διαγράφεται ακόμη μια φορά την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, στην διεθνή πολιτική δεν υπάρχει κάποιος πολιτικός φορέας κοινωνικοπολιτικά νομιμοποιημένης δεσμευτικής ερμηνείας των «δικαιωμάτων» και ελέγχου των πάντοτε αδηφάγων διαθέσεων των ηγεμονικών δυνάμεων σε περίπτωση καταχρηστικής άσκησης βίας εκ μέρους τους. Έτσι, στους διεθνείς θεσμούς όπου κυριαρχούν τα ηγεμονικά κράτη, ισχύει το ρηθέν «οι ελέφαντες είτε παλεύουν είτε κάνουν έρωτα υποφέρει το γρασίδι». Εδώ, δηλαδή, το γρασίδι είναι η λιβυκή κοινωνία που δεν συμμετείχε στις εναλλαγές εναγκαλισμών του Καντάφι με όλους τους άλλους.
Επειδή αυτά που εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια μας είναι εκπληκτικά πλην δυσδιάκριτα για μερικούς κατ’ επάγγελμα προπαγανδιστές,  συντομογραφικά παρατηρούμε ότι μια απόφαση στην οποία δεν συμμετείχαν όλοι για αποκλεισμό πτήσεων πάνω από την Λιβύη, εξελίχθηκε τάχιστα στην καλύτερη περίπτωση σε κωμικοτραγωδία και στην χειρότερη σε μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες των τελευταίων χρόνων. Ρώσοι και Κινέζοι, εκτιμώ, μάλλον σκόπιμα, στο πλαίσιο της γνωστής στρατηγικής «κατατριβής του αντίπαλου», αφήνουν τους δυτικούς να βυθιστούν στην άβυσσο των μεσανατολικών εξεγέρσεων και να εμπλακούν στις επερχόμενες ατέρμονες αντιπαλότητες όλων εναντίον όλων. Κανένα δεν πρέπει να ξενίζει πάντως, ο κυκεώνας που ακολούθησε το αμφιλεγόμενο ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Πριν καταλήξουν όπως έγινε και στο Ιράκ πριν λίγα χρόνια σε κάποιο διακανονισμό του ηγεμονικού πλιάτσικου των πλουτοπαραγωγικών πόρων, η πολυφωνία είναι εντυπωσιακή. Ακόμη και ο θολός σκοπός της επίμαχης απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας και η σπασμωδική συναίνεση κάποιων περιδεών κρατών της Μέσης Ανατολής, μεταλλάσσονται διαρκώς.
Ο πονηρός τούρκος ΥΠΕΞ Αχμέτ Νταβούτογλου, εξάλλου, ο οποίος από καιρό στο βιβλίο του Εναλλακτικές Κοσμοθεωρίες πρόβλεψε την κυριαρχία της ισλαμικής κοσμοθεωρίας στα Μεσανατολικά κράτη όπου «οι κρατικές δομές δεν είναι συμβατές με τις υποκείμενες μουσουλμανικές κοινωνίες», αφού αρχικά υιοθέτησε την πετυχημένη συνταγή του «επιτήδειου ουδέτερου», στην συνέχεια ελίσσεται, παζαρεύει και επιχειρεί να παρουσιαστεί ξανά ως ο προστάτης όλων των μουσουλμάνων.
Η Ευρώπη όπως και το ΝΑΤΟ διαιρέθηκαν ξανά σε πρόθυμους, απρόθυμους και ουδέτερους. Ενώ κρινόταν η τύχη μιας χώρας και ενός λαού θόλωσαν τα σύνορα μεταξύ σκοπών, άσκησης βίας, ρόλου περιφερειακών οργανισμών και ρόλου των κρατών που εμπλέκονταν.Η ιδιοτέλεια εκδηλώθηκε σε όλο της το μεγαλείο και οι δράσεις θηριωδών κρατικών και ιδιωτικών φορέων θόλωσαν, εξίσου γρήγορα, τα σύνορα μεταξύ μιας γιγαντιαίας δράσης που αλλάζει την εσωτερική πολιτειακή δομή και μιας περιορισμένης δράσης που θα μπορούσε σύμφωνα με την απόφαση του ΟΗΕ να αφορά μόνο τις πτήσεις πάνω από την Λιβύη. Η τύχη ενός κράτους κρίνεται από ρευστούς και αμφίσημους σκοπούς, στάσεις και συμπεριφορές που αφορούν πρωτίστως τον ηγεμονικό ανταγωνισμό και κυρίως το πλιάτσικο των πλουτοπαραγωγικών πόρων.
Είναι χαρακτηριστικό πάντως ότι μετά το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας δεν ήταν καθαρό ποιος ασκεί μαζική αεροπορική βία, ποιος είχε «νόμιμο» δικαίωμα να ασκήσει μια τέτοια μεγάλης έκτασης βία, ποιος παρανομούσε κατάφωρα, ποιος ελέγχει την κλιμάκωση της βίας και κυρίως τι παζάρια γίνονται στα παρασκήνια εις βάρος της άτυχης λιβυκής κοινωνίας. Η διγλωσσία και υποκρισία, εξίσου αναμενόμενα, βυσσοδομεί. Το αίμα μιας ακόμη κοινωνίας ρέει στους λαβύρινθους του θολού βασιλείου της «διεθνούς νομιμότητας» το νόημα της οποίας ροκανίζεται όποτε και όταν υπάρχει ανισορροπία δυνάμεων και όποτε μια κοινωνία δεν κατορθώνει να διασφαλίσει την εσωτερική συνοχή και τάξη. 
Για ακόμη μια φορά, ο πόλεμος στην Λιβύη ξεδιπλώνει την θηριώδη ανθρώπινη φύση και τον τρόπο που εκδηλώνεται όταν δεν ελέγχεται πολιτικά. Κάθε φορά που η ανθρώπινη φύση διαφεύγει τους κοινωνικοπολιτικούς ελέγχους στο εσωτερικό μιας πολιτείας, κάθε φορά που η κρυμμένη μέσα στα πανεπιστήμια διανοουμενίστικη θηριωδία μεταμφιέζει ηγεμονικά συμφέροντα με κοσμοπλαστικές ασυναρτησίες και κάθε φορά που η διακρατική θηριωδία δεν ελέγχεται με ισορροπία δυνάμεων, το αποτέλεσμα είναι να εξαπολύονται θηρία ανήμερα μπροστά στα οποία τα θεριά της ζούγκλας είναι μικρογραφία.
Το εθνοκράτος είναι ότι πιο πολύτιμο διαθέτει μια κοινωνία. Απαιτείται να είναι πάντοτε κοσμοθεωρητικά, ηθικά, πνευματικά και στρατιωτικά αταλάντευτα σιδερόφρακτο, ιδιαίτερα απέναντι σε αυτούς που το απειλούν. Έθνος, δημοκρατία και ελευθερία είναι οι κοσμοθεωρίες κάθε  λογικού και ορθολογιστή πολίτη κάθε κράτους. Για τους έλληνες αυτή είναι η μακραίωνη παράδοσή τους.

Υστερόγραφο
Ανάλυση για το ζήτημα της επέμβασης υπάρχει στα εξής δοκίμια:
Για το βαθύτερο σκεπτικό της τουρκικής στρατηγικής στην Μέση Ανατολή:

24 σχόλια:

  1. Την προϊστορία, με τα καμώματα των δυνατών για την επιβουλή των ορέξεων τους, όπως τα της Λιβύης της Παλαιστίνης της Κύπρου κ.α. μας τα αποθανάτισε ο Θουκυδίδης πριν 2500 χρόνια με την περιγραφή του διάλογό Αθηναίων Μιλίων, και την ουσία αυτού του διαλόγου την αναπτύσσεται εκτενώς εδώ ...

    Copyright © 2001 F. K. Voros Το πλήρες μελέτημα του κ. Φ.Κ. Βώρου
    url: http://www.voros.gr/ http://www.scribd.com/doc/7070743/-

    ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΗΛΙΩΝ ΚΑΙ ΑΘΗΝΑΙΩΝ:
    ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗΣ
    του Φ. Κ. Βώρου

    Το κείμενω αυτό θα έπρεπε να υπάρχει με παραπομπή σε εμφανές σημείο της αρχικής σελίδας του INFOGNOMON, για μην το παίζουν ειδήμονες της βίας οι υπουργοί εξωτερικών της κάθε χώρας ΑΛΛΑ και να μαθαίνουν οι πολίτες το λεπτεπίλεπτο του ΣΤΡΙΝΓΚ που διαπερνά και αποκρύπτει τη λογική ΤΩΝ συνειρμών ΤΩΝ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Την προϊστορία, με τα καμώματα των δυνατών για την επιβουλή των ορέξεων τους, όπως τα της Λιβύης της Παλαιστίνης της Κύπρου κ.α. μας τα αποθανάτισε ο Θουκυδίδης πριν 2500 χρόνια με την περιγραφή του διάλογό Αθηναίων Μιλίων, και την ουσία αυτού του διαλόγου την αναπτύσσεται εκτενώς εδώ ...

    Copyright © 2001 F. K. Voros Το πλήρες μελέτημα του κ. Φ.Κ. Βώρου
    url: http://www.voros.gr/ http://www.scribd.com/doc/7070743/-

    ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΗΛΙΩΝ ΚΑΙ ΑΘΗΝΑΙΩΝ:
    ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗΣ
    του Φ. Κ. Βώρου

    Το κείμενω αυτό θα έπρεπε να υπάρχει με παραπομπή σε εμφανές σημείο της αρχικής σελίδας του INFOGNOMON, για μην το παίζουν ειδήμονες της βίας οι υπουργοί εξωτερικών της κάθε χώρας ΑΛΛΑ και να μαθαίνουν οι πολίτες το λεπτεπίλεπτο του ΣΤΡΙΝΓΚ που διαπερνά και αποκρύπτει τη λογική ΤΩΝ συνειρμών ΤΩΝ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και μια εκ βαθέων εξομολόγηση για τους υπερατλαντικούς συμμάχους και «προστάτες μας»
    από δυό εξέχουσες προσωπικότητες που ταιριάζει γάντι
    με τα εξελισόμενα και μέλλοντα να εξελιχθούν στην Λιβύη.
    "Μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι οι Αμερικάνοι θα διαπράξουν όλες τις βλακείες που μπορούν να φαντασθούν ,συν κάποιες που είναι πέραν κάθε φαντασίας. Ντε Γκώλ"
    "Πάντα μπορείς να υπολογίζεις στους Αμερικάνους ότι θα κάνουν το σωστό –αφού ,όμως ,προηγουμένως δοκιμάσουν οτιδήποτε άλλο. Τσώρτσιλ"
    ΑΜΑ ΕΧΕΙΣ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΝΤΑΦΙ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συμφωνω απολυτα...
    Να προσθεσω ακομη για να γινει πιο σαφης ο θουκιδιδης: η σκληροτητα των δυνατων ειναι αναλογη με την αδυναμια των αδυνατων.
    Δηλ.οσο πιο μεγαλη η αδυναμια(που απορεει απο την βλακεια)του αδυνατου τοσο πιο
    μεγαλη η σκληροτητα του δυνατου...
    Αρα δεν θα πρεπει να κατηγορουμε τους αλλους για την σκληροτητα τους
    γιατι αυτη δημιουργειται απο την βλακεια μας...
    Κιο κανταφης δεν νομιζω οτι μπορει να χαρακτηριστει ως εξυπνος...
    Αλλα ουτε κιοι πλουτοκρατες μιας κοινωνιας που συσσωρευουν αφηνοντας πισω τους "φαβελες".
    Γενναιος δεν ειναι αυτος που αφηνει τον φοβο του να τον κυριευει,
    αλλα αυτος που κυριευει τον φοβο του...
    Και η γενναιοτης ειναι αρετη αρα μερος της εξυπναδας...
    Δεν νομιζω ακομη οτι γενναιοτης ειναι να πουλας τσαμπουκα με "δυνατους" συμμαχους.
    Κιαν οι ανθρωποι παραβλεπουν,η φυση ποτε...
    Ισως θα επρεπε να μην ζηταμε παντα
    τα αιτια στην ορθολογικη σχεση των
    συμφεροντων και των συμμαχιων αλλα να την ψαχνουμε και στο ποσο στεκομαστε συνεπεις απεναντι στους θειους νομους που ισως απεχουν αρκετα απο τα γλυκαναλατα ανθρωπινα δημιουργηματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κυριε Παναγιωτη Ηφαιστε
    Εχετε χασει πολλες σελιδες απο το σεναριο που ξετυλιγεται
    Με εκτιμηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καταπληκτικό βίντεο του στρατηγού Κλαρκ!!
    Δείτε το ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!!

    ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ των ΗΠΑ τα λέει, όχι κάποιος συνωμοσιολόγος! "ΠΩΣ ΘΑ ΑΦΑΝΙΣΟΥΜΕ 7 ΧΩΡΕΣ" video


    http://hellenicrevenge.blogspot.com/2011/03/7-video.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. "Νέα Τάξη Πραγμάτων καί Παγκοσμιοποίηση"

    "...Ο Έγκελος στό περίφημο Vor-
    lesungen uber die Phiosophie der Geschichte (Παραδόσεις γιά τή Φιλοσοφία τής Ιστορίας),γράφει ότι ένα δίδαγμα τής Ιστορίας είναι ότι ό άνθρωπος δέν διδάσκεται από τήν Ιστορία.
    Κατά μία εξαιρετικά επικαιρη ειρωνεία τής Ιστορίας,ο Αμερικανός πρόεδρος τού Β'Παγκοσμίου Πολέμου,Χάρρυ Τρούμαν,κρίνοντας τή "Neue Ordnung"τού Χίτλερ,έλεγε ακριβώς ότι "ούτε νέα είναι ούτε τάξη".Καί αυτό είναι σκαλισμένο μέ κεφαλαία γράμματα στό μνημείο του έξω από τόν Λευκό Οίκο στή Washington.
    Προτείνω τό εξής:ο ίδιος άνθρωπος πού θά υποδείξει νά βραβευθεί ο πρόεδρος Μπούς μέ τό Νόμπελ...ειρήνης νά τόν οδηγήσει νά διαβάσει μέ τά ίδια του τά μάτια τί έλεγε γιά τή Νέα Τάξη Πραγμάτων ο πρώην συνάδελφός του.Ο κάθε ένας καταδικάζει,λοιπόν,τήν προηγούμενη "νέα τάξη πραγμάτων"καί προετοιμάζει πυρετωδώς τό επόμενο λάθος,τή δική του "νέα τάξη πραγμάτων".
    Άλλα λέει καί άλλα κάνει.Η αναντιστοιχία καί ανακολουθία μεταξύ λόγων κάι έργων (καποτε καί σκέψεων)αποτελούν τό θρίαμβο άλλοτε τού κυνισμού κι άλλοτε τής υποκρισίας.Δηλαδή όσα είναι αληθινά,διατυπώνονται μέ κυνισμο κάι πραγματοποιούνται μέ βαρβαρότητα καί όσα είναι ψευδή,διατυπώνονται μέ κομψεπίκομψη υποκρισία καί πραγματοποιούνται ωμά,μέ άμεση,αποστειρωμένη καί ατσαλακωτη αίτηση . . .συγγνώμης καί έκφραση . . .λύπης (τού τύπου:"For any loss of damage caused in property or life very much regretted".Yφολογικώς έχει πολύ ενδιαφέρον ότι στήν κλίμακα αξιών η περιουσία προηγείται τής ζωής καί τό ρήμα χύνει κροκοδείλια δάκρυα συγκρατημένου πόνου).
    Εδω είναι χρήσιμο να θυμουθούμε ότι άλλο είναι τό πραγατικό καί άλλο τό αληθινό.Ο Τhomas Hpbbes (στό Λεβιάθαν του,1.4)έχει διδάξει ήδη από τό 1651 ότι "τό αληθές καί τό ψευδές είναι χαρακτηριστικά τού λόγου,όχι τών π ρ α γ μ ά τ ω ν.Όταν δέν υπάρχει λ ό γ ο ς,δέν υπάρχει ούτε αληθινό ούτε ψεύτικο"!
    Τό "αληθές"καί τό "ψευδές"δηλαδή γνωρίσματα δηλώσεων,όχι καταστάσεων".
    ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ(αείμνηστος καθηγητής Πανεπιστημίου).

    Πολύβιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν μπορώ να καταλάβω... η υπερδύναμη που λέγεται Κατάρ, έστειλε Φ16, να ενεργούν από Ελλάδα. Το ίδιο και ο πλανητικός κολοσσός Βέλγιο και η διαπλανητική υπερδύναμη Νορβηγία. Κι αν δεν έχει το Βέλγιο σχέσεις με τους Άραβες κι αν δεν έχει Άραβες και μουσουλμάνους γενικώς στο έδαφός του!!! Για το Κατάρ δεν χρειάζεται να πω κάτι. Οι δε χώρες που χτυπάνε στα ίσια, αυτές κι αν έχουν σχέση με τους Άραβες. Εμείς τι σκατά σχέσεις έχουμε και χεζόμαστε επάνω μας να στείλουμε αεροσκάφη για επιτήρηση; Μια ζωή στον φόβο; Μικρά αλλά τιμία Ελλάς; Δεν είμαι ούτε στρατόκαυλος ούτε στ' αλήθεια θέλω να ρίξει μπόμπες η Ελλάδα στη Λιβύη, αλλά τι διαφορά έχει να δίνεις τα πάντα στους άλλους να χτυπούν; Είναι λιγότερο από το να στείλεις 4 Α/Φ για επιτήρηση, όταν μάλιστα δεν πετάει και τίποτα από πλευράς Λιβύης; Ακόμα και οι ίδιοι οι Άραβες που υποτίθεται θέλουμε τη φιλία τους και γι' αυτό δεν στέλνουμε Α/Φ στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους μας έχουν κατατάξει στις κότες...Από αυτή την άποψη είμαστε πανικοβλημένη αγέλη. Βρε μπας και μας έτριξε τα δόντια ο Ερντο; Λες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σχετικά με το:
    Κυριε Παναγιωτη Ηφαιστε
    Εχετε χασει πολλες σελιδες απο το σεναριο που ξετυλιγεται
    Με εκτιμηση

    21 Μαρτίου 2011 8:18 μ.μ.

    ---------------------

    Ελπίζω να είναι τουλάχιστον για καλό ...

    Π. Ήφαιστος
    www.ifestosedu.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πάντα επίκαιρος και διδακτικός ο Θουκιδίδης !!!!"οι δυνατοί κάνουν ο,τι θέλουν ,οι αδύνατοι ο,τι μπορούν"!!!! Ζούγκλα δλδ και εμείς ανυποψίαστοι και μοιραίοι.Καλά ξεμπερδέματα !!!! από την Θεσσαλονίκη Α.Λ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ 1:28 π.μ.

    Για το καλό της τσέπης των προδοτών που καταστρέφουν την πατρίδα με την δημιουργία μιας επιτροπής κολλητών ικανότητος μηδέν για να συζητήσουν το οποιοδήποτε εθνικής σημασίας ζήτημα, αντί να ακολουθούν την προβλεπόμενη λύση, ΣΙΓΟΥΡΑ.

    Ο Φρουρός της Πρεσβείας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μήπως θα έπρεπε να ξανά αναρωτηθούμε για το ΠΟΙΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ήσαν πίσω απ την 11η Σεπ 2001;
    Θέτω αυτό το ερώτημα για όλους μας γιατί τα προσχήματα τους τελείωσαν τώρα, και βρίσκονται τελείως ακάλυπτοι οι φονιάδες των λαών.

    Μη παει ο νους σας στους αμερικανούς γιατί θα εξαπατήσετε εαυτούς.


    Λόνι Σερφατή
    Washington DC

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΑΠ.ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
    Ο καθηγητης κ.Ηφαιστος επισημαίνει το αυτονόητο, θα έλεγα, αν τόσοι και τόσοι δεν υποστήριζαν διάφορα άλλα θολά αν όχι ύποπτα. Εγραφα σε πρόσφατη ανάρτηση εδω (η κρίση και το έθνος)οτι η Δύση έχει κάψει τηνιδεολογία της (περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων,πολυπολιτισμού κλπ)και ότι όσοι επαρχιώτες εξακολουθούν να τηνυποστηρίζουν το κάνουν μάλλον για λόγους μισθοδοσίας και όχι ιδεολογίας.
    Το έθνος/κράτος είναι και παραμένει ο τόπος σύγκρουσης και εσωτερικών αντιθέσεων (ταξικός αγώνας)και συγκρούσεων με εξωτερικούς ανταγωνιστές.
    Ωστοσο υππαρχουν κοινά (αλλά όχι ταυτισμένα)συμφέροντα των χωρών της Δυσης έναντι πχ των χωρών της Μ. Ανατολής και γενικότερα των πρώην υποτελών, από τους Αραβες ως την Κίνα, Ινδία κλπ.
    Θεωρώ 'οτι είναι μάλλον βιαστική η θέση ότι η Ρωσία αφήνει τους Δυτικούς να βυθίζονται στο τέλμα της Μ.Ανατολής. Τοπιθανότερο είναι ότι υπαρχει διαφωνία στην ηγεσία της Ρωσίας που δεν περιορίζεται στο Μεσανατολικό αλλα αφορά στη γενικότερη αντίληψη για τη ρωσική στρατηγική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΑΠ.ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
    ΥΓ Ξέχασα να ρωτήσω με πραγματικό ενδιαφέρον τον σχολιαστή που επικρίνει τον κ.Ηφαιστο ότι έχει χάσει τεύχη και σενάρια. Για να το λέει κάτι ξέρει. Ας το πει και σε μας αν βεβαίως δεν έχει λόγους να μας κρατάει στο σκότος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Η Τουρκία έχει το ανάστημα να ακολουθεί την πολιτική εκείνη, που νομίζει ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντά της. Εμείς δεν το έχομε.

    Τουρκική κριτική για τις επιθέσεις στη Λιβύη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Σχετικά με σχόλιο κ Αποστολόπουλου.
    Υπάρχουν τριών ειδών αναλυτές (και αναφέρομαι κυρίως σε όσους είναι ακαδημαϊκοί και στους άλλους που μεταμφιέζουν την προπαγάνδα ακαδημαϊκά).

    Πρώτα, είναι αυτοί που κυκλοφορούν στους διαδρόμους, στα υπόγεια και καταγώγια των διεθνικών δρώντων και των ηγεμονικών κρατών. Οι αξιωματούχοι των τελευταίων τους δίνουν κανένα κοκκαλάκι πληροφόρησης και το γλύφουν και παριστάνουν τους έξυπνους στις επιφυλλίδες κάποιων ξεπεσμένων κρατών. Είναι ενήμεροι για το πόσους ανθρώπους θα φάει το θηρίο και αλύπητα το χαίρονται επικροτώντας με υπαινιχτικά υπονοούμενα στα οποία είναι και τα μόνα που ειδικεύονται. Η κυρίως βέβαια εξειδίκευσή τους είναι υπηρεσίες στο θηρίο. Πριν αρκετά χρόνια για παράδειγμα είχα συναντήσει σε κάποιο ανελκυστήρα υπάλληλο του υπερατλαντικού Πενταγώνου που μόλις είχε γράψει υποστηρικτική επιφυλλίδα για το φασιστικό σχέδιο Αναν πριν αυτό δημοσιοποιηθεί και ανακοινωθεί. Άφωνος όντως ήμουν μερικές σελίδες πίσω και όταν δημοσιοποιήθηκε αυτός ο φασισμός μαζί με άλλους καθυστερημένους το παλέψαμε με νύχια και με δόντια (στις επιστημονικές επάλξεις, νοείται).

    Δεύτερον, είναι όσοι κρύβονται μέσα στα πανεπιστήμια και ανεπίγνωστα λένε ασυναρτησίες. Θα τους συναντήσεις την δεκαετία του 1990 να υποστηρίζουν την Κάρλε Πόντε και τους βομβαρδισμούς. Ανάμεναν την έλευση της «διεθνούς κοινότητας» χωρίς να γνωρίζουν ότι ο Κλίντον και ο Μπους την διεθνή κοινότητα βομβάρδιζε μαζί και κάποιους άλλους.

    Τρίτον, υπάρχουν τέλος και οι ασκητικοί και φιλότιμοι ακαδημαϊκοί οι οποίοι ούτε κοσμοπλάστες είναι ούτε υπάλληλοι του ενός ή άλλου διεθνικού και ή διεθνούς θηρίου. Λένε την άποψή τους και συχνά χάνουν τεύχη κα σενάρια, όσον αφορά δηλαδή τις ηγεμονικές «λύσεις», το πόσα δηλαδή ανθρώπινα όντα θα καταβροχθίσει το θηρίο. Δεσμεύονται, κυρίως, από εκείνη την δεοντολογία της επιστήμης που θέλει τον αναλυτή αποστασιοποιημένο από θηριώδεις κοσμοπλαστικές διαθέσεις. Χάνουν τεύχη και σελίδες λοιπόν, αλλά είναι ευχαριστημένοι να παραμένουν στα ταπεινά και ουσιώδη και όχι τα προπαγανδιστικά και θηριώδη
    Π. Ήφαιστος
    www.ifestosedu.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ελπίζω να είναι τουλάχιστον για καλό ...
    Π. Ήφαιστος
    www.ifestosedu.gr
    22 Μαρτίου 2011 1:28 π.μ.
    {{Κυριε Παναγιωτη Ηφαιστε
    Εχετε χασει πολλες σελιδες απο το σεναριο που ξετυλιγεται
    Με εκτιμηση
    21 Μαρτίου 2011 8:18 μ.μ.}}



    Ουτε καλο ουτε κακο.Απλως πληροφοριακο ειναι το θεμα.
    Με εκτιμηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. ΑΠ.ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
    ΥΓ Ξέχασα να ρωτήσω με πραγματικό ενδιαφέρον τον σχολιαστή που επικρίνει τον κ.Ηφαιστο ότι έχει χάσει τεύχη και σενάρια. Για να το λέει κάτι ξέρει. Ας το πει και σε μας αν βεβαίως δεν έχει λόγους να μας κρατάει στο σκότος.

    22 Μαρτίου 2011 9:10 π.μ.

    Αποστολη
    Μη το ψαχνεις και θα μπερδευτεις.
    Δεν ητανε για σενα.Και δεν χρειαζεται να σου πω.Ο κ.Ηφαιστος εχει την γνωση να καταλαβαινει οτι δεν του τα λενε ολα,και ετσι πρεπει να γινεται.Με εκτιμηση στον κ.Καθηγητη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Π. Ήφαιστος
    www.ifestosedu.gr
    22 Μαρτίου 2011 9:53 π.μ.
    "...Δεύτερον, είναι όσοι κρύβονται μέσα στα πανεπιστήμια..."
    Οπως τα λετε κ.Ηφαιστε.Γνωριζετε ομως οτι ο ακαδημαισμος και η ξυλινη ακαδημαικη γλωσσα και σταση απλως διδασκει γενικοτητες,Ευτυχως η και δυστυχως δεν σας δινει ΚΑΝΕΝΑΣ την δυνατοτητα να εχετε μεγαλυτερο λογο απο αυτον των εγχειριδιων σας για τους φοιτητες.
    Τα μεγαλα αλματα στις Κοινωνιες δεν ειναι στην δικη σας αρμοδιοτητα
    γιατι ο "ακαδημαισμος" ειναι ευχη και καταρα ταυτοχρονα στα πολυ σοβαρα γεγονοτα στην Ιστορια.πιστευω οτι με κατανοειτε.
    Με εκτιμηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ο κ.Ηφαιστος εχει την γνωση να καταλαβαινει οτι δεν του τα λενε ολα,και ετσι πρεπει να γινεται.Με εκτιμηση στον κ.Καθηγητη.

    22 Μαρτίου 2011 12:48 μ.μ.

    ---------------

    Εν πρώτοις, φαίνεται σαν να έχεις δίκιο, όμως μετά από δεύτερη σκέψη, δεν είναι ακριβώς έτσι.
    Κανείς δεν είναι μέσα στα συμβούλια για να γνωρίζει απόλυτα τι διαμοίβεται, αλλά τα λόγια και τα σχέδια πρέπει κάποτε να γίνουν πράξεις-ενέργειες και αυτές είναι αντιληπτές από όσους έχουν τα μάτια!!
    Η γάτα και αν δεν φαίνεται, μπορεί όμως να φανούν τα ίχνη της.
    Έτσι το ό,ποιο κενό της πρωταρχικής πληροφόρησης, αντισταθμίζεται-λίγο πιο αργά βέβαια- από την "τακτοποίηση" και τον συσχετισμό των δεδομένων.
    Ένας οξυδερκής παρατηρητής με καλές πηγές πληροφοριών είναι σε θέση να καταλάβει στις γενικές του γραμμές ένα υπό εξέλιξη σχέδιο!
    Και οι γενικές γραμμές είναι που ενδιαφέρουν, αφού οι λεπτομέρειες είναι πλέον άχρηστες από την στιγμή που θα αποτύχουν οι γενικές.


    Όμως εσύ, φαίνεται σαν να υπονοείς ότι γνωρίζεις περισσότερα από τον Καθηγητή.
    Για φανέρωσε μας λοιπόν τα χαμένα τεύχη και τις σελίδες.
    Σου το ζήτησε και ο Αποστόλης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. 22 Μαρτίου 2011 2:39 μ.μ.

    Απελλη.Δεν διαφερεις σε τιποτα απο τον χωροφυλακα της 10ετιας του '50
    που σαν ρουφιανος επαιρνε απο πισω τον πολιτη με μοναδικο του σκοπο να δει ποια εφημεριδα ειναι τυλιγμενη στην τσεπη του πολιτη για να τον ρουφιανεψει και οχι τι γραφει η εφημεριδα γιατι ο μπατσος ουτε να διαβασει ηξερε.Το Δημοτικο το εβγαλε με το ζωρι και να ΔΙΑΒΑΣΕΙ δεν εμαθε ποτε.Εκει κινεισαι αχρηστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. επαιρνε απο πισω τον πολιτη

    23 Μαρτίου 2011 8:40 π.μ.
    -------------------

    Και τώρα, εσάς τους χαχαμίκους από πίσω σας "παίρνω"!!!
    Γιατί, δεν σου αρέσει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @ ΑΠΕΛΛΗ 23 Μαρτίου 2011 10:19 π.μ.

    Καλοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.