17/4/11

Κένυα και Αυτοκρατορία - Η εκπολιτιστική αποστολή των Εγγλέζων

Του Μάριου Ευρυβιάδη
Επτά χρόνια μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το 1952, και για τα επόμενα δέκα σχεδόν χρόνια, στην καρδιά της Αφρικής, στη βρετανική αποικία της Κένυας, οι Βρετανοί αποικιοκράτες προσπαθούσαν να καταστείλουν τον απελευθερωτικό αγώνα των Κενυατών με ακριβώς τις ίδιες μεθόδους που οι Ναζί χρησιμοποιούσαν κατά των μη γερμανικών πληθυσμών στην υπό κατοχή Ευρώπη και Ρωσία.

Στρατόπεδα συγκέντρωσης, μαζικές δολοφονίες, ευνουχισμοί, σοδομισμοί, βιασμοί, εκτελέσεις και ανείπωτα βασανιστήρια ήταν, από το 1952 μέχρι το 1961, στην ημερήσια διάταξη. Το μόνο που έλειπε την περίοδο αυτή στη βρετανική αποικία της Κένυας, ώστε να ταυτιστούν απόλυτα τα τεκταινόμενα με τις θηριωδίες των Ναζί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν τα ναζιστικά κρεματόρια.

Την περίοδο από το 1952 μέχρι το 1961 ένα εκατομμύριο Κενυάτες της κυρίαρχης φυλής των Κικουγιού (Κikuya) που εξεγέρθησαν κατά των αποικιοκρατών κλείσθηκαν σε κρατητήρια στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι ιστορικοί ονόμασαν τα στρατόπεδα αυτά γκούλακς (gulags), ονομασία που παραπέμπει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Στάλιν.

Αν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Κένυα περιείχαν και κρεματόρια, θα πληρούσαν και το απαραίτητο κριτήριο για να ονομασθούν Άουσβιτς, δηλαδή ναζιστικά. Μέχρι 100.000 άνθρωποι έχασαν συνολικά τις ζωές τους από τη βία και τις κακουχίες στην Κένυα. Από αυτούς 12.000-20.000 πέθαναν σε ένοπλες συγκρούσεις και λόγω των συγκρούσεων αυτών, ενώ 1.090 εκτελέσθηκαν διά απαγχονισμού από τους Βρετανούς αποικιοκράτες.

Από τους εκτελεσθέντες μόνο γύρω στους 20 θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι διέπραξαν εκείνου του είδους τις εγκληματικές πράξεις που δικαιολογούσαν τη θανατική καταδίκη. Οι υπόλοιποι οδηγήθηκαν στην αγχόνη σχεδόν αυθαίρετα, απλά και μόνο για να επιβεβαιώνεται η βρετανική κυριαρχία στην αποικία.

Τα εγκλήματα των Βρετανών στην Κένυα και σε άλλες βρετανικές αποικίες δεν αποτελούν κανένα μυστικό. Τα εγκλήματά τους στις Ινδίες, για παράδειγμα, υπήρξαν παροιμιώδη. Από το 1875 μέχρι το 1900 πάνω από 30 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από ασιτία στις Ινδίες λόγω μια γενοκτονικής πολιτικής των Εγγλέζων που αφαιρούσε την εγχώρια παραγωγή ρυζιού, ώστε αυτή να διατίθεται στη διεθνή αγορά ρυζιού μέσω του λονδρέζικου χρηματιστηρίου. Και για να καταστρέψουν την ανθούσα κλωστοϋφαντουργία των Ινδιών, ώστε να κερδηθεί η διεθνής αγορά από την αναδυόμενη αγγλική κλωστοϋφαντουργία, οι Βρετανοί αποικιοκράτες ακρωτηρίαζαν τα δάχτυλα των Ινδών που ασχολούνταν με την κλωστοϋφαντουργία!

Ωστόσο, οι λεπτομέρειες των βρετανικών θηριωδών στην Κένυα δεν έγιναν ευρέως γνωστές μέχρι το 2005. Τότε κυκλοφόρησαν οι μελέτες της Caroline Εlkins , Ιmperial Reckoning: Τhe Untold StoryofΒritain’s Gulagin Κenya και του David Αnderson, Ηistoryofthe Ηanged: Τhe Dirty Warin Κenya and the Εnd ofΕmpire.

Στα δυο βιβλία καταγράφονται με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες οι θηριωδίες των αποικιοκρατών και τα πολιτικά τους κίνητρα. Οι δυο μελετητές ανατρέπουν επίσης την περίτεχνη και αποτελεσματική προπαγάνδα της εποχής. Κατά τη βρετανική προπαγάνδα οι Κενυάτες αγωνιστές της ελευθερίας δεν ήταν παρά οι αιμοσταγείς Μάου Μάου που τρομοκρατούσαν τους λευκούς εποίκους και τους νομοταγείς υπηκόους της Αυτοκρατορίας και οι οποίοι αφιονίζονταν τις νύκτες μετά από τελετές μαύρης μαγείας.

Παρά το γεγονός ότικαι τα δυο βιβλία προήλθαν από μακρόχρονη έρευνα, τα στοιχεία και τα συμπεράσματά τους αμφισβητήθηκαν από τους λογής-λογής απολογητές του βρετανικού ιμπεριαλισμού και της αποικιοκρατίας. Οι αμφισβητίες αυτοί δεν περιορίζονται μόνο στις μητροπόλεις του ιμπεριαλισμού. Όλο και πιο συχνά τους συναντάμε στις ίδιες τις χώρες που υπήρξαν θύματα των αποικιοκρατών. Είναι οι νοσταλγοί της αποικιοκρατίας. Είναι αυτοί που θεωρούν ότι τα δεινά του τόπου τους άρχισαν από τη μέρα που οι αποικιοκράτες «εκδιώχθηκαν» κακήν κακώς και την εξουσία ανέλαβαν οι ιθαγενείς.

Η ιστορική αλήθεια, ωστόσο, ούτε παραγράφεται, ούτε εκλογικεύεται και σίγουρα δεν παραχαράσσεται.

Τις μέρες αυτές στα βρετανικά δικαστήρια γράφεται ο ιστορικός επίλογος των βρετανικών θηριωδών στην Κένυα και, κατ’ επέκταση, των θηριωδών της αυτοκρατορίας σε πολλές αποικίες, συμπεριλαμβανομένης και της Κύπρου. Η δικαστική αγωγή που κατέθεσαν πέντε Κενυάτες θύματα των Βρετανών (συμπεριλαμβανομένου και ενός που ευνουχίστηκε στα 24 του χρόνια) φαίνεται να οδεύει σε αίσιο τέλος. Οι πέντε μηνυτές κατά του βρετανικού Στέμματος, που εκπροσωπούν περίπου άλλους 1.400 επιζώντες, διεκδικούν υλικές αποζημιώσεις και απαιτούν ηθική παραδοχή ευθύνης από τη βρετανική Κυβέρνηση για τα όσα υπέστησαν. Το Λονδίνο αρνείται ότι ευθύνεται. Αλλά η άμυνά του είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Χιλιάδες επίσημα έγγραφα που ξεπερνούν τις 17.000 και που περιέχουν verbatim records επίσημων συνομιλιών για την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης στην Κένυα εντοπίσθηκαν «ξεχασμένα» σε υπόγεια του κράτους και εξασφαλίστηκαν ως τεκμήρια για την αγωγή των Κενυατών.

Η προκαταρκτική επεξεργασία των εγγράφων αυτών επιβεβαιώνει το περιεχόμενο των βιβλίων Εlkins - Αndersson και το αξιόπιστο της αγωγής κατά του Στέμματος. Επιβεβαιώνει επιπλέον ότι η ναζιστικού περιεχομένου εφαρμοζόμενη βρετανική πολιτική στην Κένυα ήταν εν γνώσει και έχαιρε της κάλυψης του Λονδίνου.

Το εύρος και οι ναζιστικές μέθοδοι των Εγγλέζων στην Κένυα επιβεβαιώνουν και ένα ακόμη βρόμικο μυστικό της εκπολιτιστικής τους αποικιακής αποστολής. Επιβεβαιώνουν ότι στη βάση της η αποστολή αυτή ήταν ρατσιστική. Το κυρίαρχο γνώρισμα του βρετανικού ιμπεριαλισμού υπήρξε ανέκαθεν ο βαθιά ριζωμένος ρατσιστικός δεσποτισμός του.

Τα εγκλήματα στην Κένυα συντελέσθηκαν ώστε οι λευκοί Βρετανοί έποικοι να διατηρήσουν την εύφορη γη της κυρίαρχης φυλής των μαύρων Κικουγιού, από την οποία οι τελευταίοι εκδιώχθηκαν συστηματικά, μετατράπηκαν σε είλωτες μέχρι που απελπισμένοι επαναστάτησαν. Με ή χωρίς τη δίκη του Λονδίνου οι Κενυάτες αγωνιστές της ελευθερίας έχουν δικαιωθεί από τα πράγματα. Έχουν κερδίσει το ηθικό πεδίο της μάχης.

Ωστόσο, το γεγονός αυτό δεν αποτρέπει έναν εσμό «πρόθυμων διανοούμενων» στις πρώην αποικίες και στις μητροπόλεις του ιμπεριαλισμού να συνεχίζουν να χειροκροτούν, να επιδοκιμάζουν και να εξαγνίζουν τους πρώην δυνάστες τους και την αυτοκρατορική τους πολιτική. Αντίθετα με τους Κενυάτες, η ζημιά για αυτούς τους «πρόθυμους διανοούμενους» είναι ανεπανόρθωτη, διότι έχει γίνει μέσα στα μυαλά τους.

* Ο Μάριος Ευρυβιάδης διδάσκει Διεθνείς Σχέσεις στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 17/04/2011

9 σχόλια:

  1. Αν τελικά καταδικαστεί η Μ. Βρετανία, θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και για την Γαλλία. Μόνο να σκεφτεί κανείς τα αίσχη που έκαναν στην Αλγερία, φτάνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Βρετανία και Εβραϊσμός είναι έννοιες αλληλένδετες.Μην μπερδέυεστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το κυρίαρχο γνώρισμα του βρετανικού ιμπεριαλισμού υπήρξε ανέκαθεν ο βαθιά ριζωμένος ρατσιστικός δεσποτισμός του.

    Βρίσκω ότι ο χαρακτηρισμός του Καθηγητή κ. Ευρυβιάδη για τους Άγγλους είναι απόλυτα επιτυχημένος ...!

    Δεν νομίζω ότι κομίζω γλαύκα εις Αθήνας, εάν αναφέρω ότι αντίστοιχα αίσχη και φρικαλεότητες διέπραξαν οι Άγγλοι και στην μαρτυρική μας Κύπρο κατά την διάρκεια του ηρωϊκού και νικηφόρου (κατά τον Στρατάρχη Χάρντινγκ) απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ.

    Ευμένης ο Καρδιανός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Άντε πάλι οι Εβραίοι.... Βρε Ασσαντ τέλειωνε με τον εκδημοκρατισμό σου να μετακομίσουν εκεί οι ιμάμηδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σας ευχαριστώ. Συγχαρητήρια που μας θυμίσατε άλλο ένα έγγλημα των σιχαμερών καθαρμάτων. Άγγλοι, γάλλοι, πορτογάλοι, τούρκοι, γιάγκηδες κι εβραίοι, ποταποί φονιάδες, ζώα, σιχαμένοι αρουραίοι. Προφανώς οι λαοί -θύματα δικαιούνται να λάβουν την εκδίκησή τους κι ο ελληνισμός έχει καθήκον να συνταχθή μαζί τους κι όχι με τους φονιάδες και βιαστές του, όπως η σάπχια ηγεσία μας ανέκαθεν πράττει. Πιο σιχαμένοι ωστόσο είναι οι αλήτες 'διανοούμενοι' του έθνους μας, συνήθη κωλοσφούγκια και εμετικοί τσανακογλύφτες του μασονικού αγγλοεβραϊσμού. Η νέα γενιά διανοουμένων δεν πρέπει να προδώση είτε το δικό μας έθνος τώρα που ξεψυχά ούτε τα τυραγνισμένα έθνη αυτού του πλανήτη που υπέστησαν παντός είδους γενοκτονίες από τους γνωστούς 'πολιτισμένους' αλήτες. +Απ. Γάτσιας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Άντε πάλι οι Εβραίοι.... Βρε Ασσαντ τέλειωνε με τον εκδημοκρατισμό σου να μετακομίσουν εκεί οι ιμάμηδες.

    18 Απριλίου 2011 12:03 π.μ.

    -------------------------

    Αμήν!
    Από το στόμα σου και στου θεού το αυτί!
    Μαζί τους όμως να φύγουν και οι Ραβίνοι!
    Τι στο διάβολο, τώρα πια έχετε χώρα για να πάτε!
    Άντε, καλά ξεκουμπίδια και εσείς και οι Ιμάμηδες!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. 17 Απριλίου 2011 8:35 μ.μ.
    18 Απριλίου 2011 10:06 π.μ.

    Γιατί πρέπει σε κάθε σχόλιο να γράφετε για Εβραίους;
    Από πού κι ως πού "Βρετανία και Εβραϊσμός είναι έννοιες αλληλένδετες"; Ποιοι εμπόδιζαν τους Εβραίους να κάνουν κράτος στην Παλαιστίνη;

    Αλλά αυτό είναι το θέμα του άρθρου; Δεν βρήκατε τίποτε άλλο να πείτε σχετικά;

    @ 17 Απριλίου 2011 8:11 μ.μ.

    Αυτό είναι πραγματικά ενδιαφέρον και πολύ φοβούμαι ότι, αν χάσει η Κένυα, θα είναι αιτία ακριβώς αυτό. Πού θα βρουν οι Αγγλογάλλοι να πληρώνουν τόσες αποζημιώσεις. Θα δημιουργηθεί μείζον θέμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Να προσθέσω κάτι με Ελληνικό ενδιαφέρον:

    Την εποχή εκείνη ο πατέρας μου ζούσε και εργάζονταν εκει. Το πώς βρέθηκε,έ σε όλο τον πλανήτη,όπου σηκώσεις πέτρα, θα βρεις Έλληνα από κάτω!

    Όταν λοιπόν η εξέγερση των Μάου-Μάου ήταν στο αποκορύφωμά της, η οικογένειά μου ζούσε σε μια φάρμα στα βάθη της ζούγκλας-για να ακριβολογούμε, στα βάθη της σαβάνας- χωρίς καμιά προστασία. (και για την ιστορία, οι ακρότητες των εξεγερμένων ήταν αντίστοιχες με αυτές των Βρετανών).

    Ο πατέρας μου ήξερε μάλιστα πως ένας από τους υπηρέτες μας (τι να κάνουμε, το παίζαμε αποικιοκράτες!) ήταν ένας από τους τοπικούς αρχηγούς των Μάου Μάου.

    Και όμως δε μας πείραξε ποτέ κανείς. Και αυτό παρ’ολο το γεγονός πως οι αντάρτες δεν ξεχώριζαν τους Εγγλέζους από τους άλλους Ευρωπαίους, όλοι οι λευκοί ήταν στόχοι.

    Τότε όμως ,ήταν η εποχή του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο. Και ο Μακάριος στο δρόμο για της εξορία στις Σευχέλες, είχε μείνει ένα διάστημα στην Κένυα, όπου η παρουσία του είχε προκαλέσει αίσθηση.

    Έτσι λοιπόν , οι αντάρτες ,πού όπως είπα δεν ξεχώριζαν τις εθνότητες και τα κράτη της Ευρώπης, είχαν μάθει όμως πώς οι Έλληνες «ανήκουν στη φυλή του Μακάριου», που πολεμάει τους Εγγλέζους!

    Σαν αποτέλεσμα ,σε όλα τα χρόνια της εξέγερσης, δεν πειράχτηκε ποτέ ουτε τρίχα από τους πολυάριθμους ¨Ελληνες που ζούσαν τότε στην Ανατολική Αφρική!

    Πυροβολητής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η ετυμηγορια του Ιστορικου του μελλοντος για την βρεττανικη αυοκρορια θα ειναι η ιδια με αυτην για την Ρωμαικη οπως την διατυπωσε ο Τακιτιος¨"δημιουργησαν μια ερημο και την αποκαλεσαν ειρηνη"

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.