Πολιτικό Ισλάμ: Πού οδηγεί την Τουρκία;

 To πολιτικό Ισλάμ χρησιμοποιεί η Τουρκία ως υπερόπλο για να λύσει το Κουρδικό και τα άλλα εθνοτικά και θρησκευτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει. Αιχμή του δόρατος η Υπηρεσία Θρησκευτικών Υποθέσεων και η σέχτα του Γκιουλέν, ο οποίος φιλοξενείται στις ΗΠΑ. Η φωτογραφία από εκδήλωση ισλαμιστών στο Ντιγιαρμπακίρ, στις 16 Απριλίου 2011.

του Σάββα Καλεντερίδη
Ενώ οι επιχειρήσεις στη Λιβύη δείχνουν να παγιώνουν μια κατάσταση που είναι πολύ πιθανόν να οδηγήσει τη χώρα στο διαμελισμό και ενώ η Συρία συγκλονίζεται από διαδηλώσεις που θέτουν σε κίνδυνο το καθεστώς Άσαντ, η Τουρκία περνά μια σχετικά ήρεμη προεκλογική περίοδο, που σκιάζεται από δυο γεγονότα. Το ένα είναι η προσπάθεια του Ερντογάν να προσεταιριστεί τις ψήφους των Κούρδων, χρησιμοποιώντας το υπερόπλο που λέγεται Ισλάμ, και το άλλο είναι η απόπειρα του ερντογανικού πλέον βαθέως κράτους να ‘κόψει’ το δρόμο σε πρόσωπα-σύμβολα του κουρδικού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, όπως η βραβευμένη με το Βραβείο Ειρήνης Ζαχάρωφ Λεϋλά Ζάνα.

Στην πρώτη περίπτωση ο Ερντογάν χρησιμοποιεί την πανίσχυρη Υπηρεσία Θρησκευτικών Υποθέσεων (Diyanet İşleri Başkanlığı), η οποία με προϋπολογισμό μεγαλύτερο από τα μισά υπουργεία της Ελλάδος ασκεί αφομοιωτική πολιτική σε όλες τις εθνότητες και τις θρησκευτικές ομάδες που κατοικούν στην Τουρκία, με κύριο στόχο τους Κούρδους και τους Αλεβίτες. Η υπηρεσία αυτή, που είναι στελεχωμένη από τα σκληρότερα και πιο επικίνδυνα ισλαμιστικά-εθνικιστικά στελέχη του κρατικού μηχανισμού, μέσα από δεκάδες χιλιάδες υπαλλήλους της που υπηρετούν στα ισλαμικά τεμένη της Τουρκίας και στα εκατοντάδες τεμένη που έχει αναγείρει η ίδια στην Ευρώπη, ασκεί ασφυκτικό έλεγχο στις λαϊκές μάζες και αποτελεί το ‘μακρύ χέρι’ του τουρκικού κράτους στις κοινωνίες εκείνες που τείνουν να ‘λοξοδρομήσουν’. Ειδικά για τον έλεγχο του Κουρδικού, μόνο τα τελευταία χρόνια αναγείρονται χιλιάδες ισλαμικά τεμένη σε κάθε χωριό και σε κάθε γειτονιά του τουρκικού Κουρδιστάν, με στόχο τον έλεγχο των κουρδικών μαζών δια της θρησκείας και την απομάκρυνσή του από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα που δίνει τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Στην προσπάθεια αυτή, που συντονίζεται από το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό Ερντογάν, γέννημα-θρέμμα αυτών των ισλαμο-φασιστικών μηχανισμών, εμπλέκεται με ύπουλο τρόπο και η ισλαμική σέχτα του Γκιουλέν, ο οποίος, όπως διατείνεται, αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και απολαμβάνει ειδικής ...θεραπείας στο Οχάιο των ΗΠΑ, από το 1997! Η σέχτα του Γκιουλέν, που διαθέτει χιλιάδες σχολεία και φροντιστήρια στην Τουρκία και το εξωτερικό και μια (ιδρυματική) περιουσία που ξεπερνά τα 10 δισεκατομμύρια δολάρια, εκτός από την ισλαμική πίστη, χρησιμοποιεί ως όπλο και την εκπαίδευση, για να αποκτήσουν οι μαθητές και οι οπαδοί του εκτός από ισλαμική και τουρκική εθνική συνείδηση.
Αυτοί οι δυο οργανισμοί, ο ένας κρατικός και ο άλλος -υποτίθεται- μη κρατικός, σε συνεργασία με τοπικές ισλαμιστικές οργανώσεις-παρακλάδια των ανωτέρω, στις 16 Απριλίου 2011 πραγματοποίησαν εκδήλωση στο στάδιο του Ντιγιαρμπακίρ, στα πλαίσια της «Εβδομάδος Ευλογημένης Γέννας», στην οποία συμμετείχαν περισσότερο από 100 χιλιάδες άτομα. Στη συγκέντρωση δόθηκε το βήμα σε τοπικούς Κούρδους θρησκευτικούς ηγέτες, οι οποίοι είχαν ως κεντρικό σύνθημα «Εμείς δεν είμαστε ούτε Τούρκοι ούτε Κούρδοι εθνικιστές, είμαστε όλοι παιδιά του Προφήτη Μωάμεθ». Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος και ο στόχος του εγχειρήματος, τονίζουμε ότι ενώ τα ίδια τα κόμματα δεν έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν συγκεντρώσεις στο τουρκικό Κουρδιστάν, όπου οι συμπαθούντες τον αγώνα των Κούρδων αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού, το βαθύ ισλαμικό-φασιστικό τουρκικό κράτος, εκμεταλλευόμενο το συντηρητικό χαρακτήρα των κουρδικών κοινωνιών, χρησιμοποιεί το Ισλάμ για να πετύχει τους στόχους του.
Επειδή εκτός όλων των άλλων, το εγχείρημα αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη στη ‘γειτονιά’ μας και με δεδομένο ότι ο ένας παρτενέρ αυτού του εγχειρήματος ‘φιλοξενείται’ στις ΗΠΑ τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια, κινώντας από αμερικανικό έδαφος τα νήματα του πολύπλοκου δικτύου της τουρκο-ισλαμικής αυτοκρατορίας του, εμείς απλά υπενθυμίζουμε στους αναγνώστες μας και σε όποιον ενδιαφερόμενο ότι το προηγούμενο ανάλογο εγχείρημα χρησιμοποίησης του Ισλάμ για πολιτικούς-γεωπολιτικούς λόγους στο Αφγανιστάν γέννησε το κίνημα των Ταλιμπάν και την Αλ Κάιντα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται όχι μόνο για την περιφερειακή αλλά και για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια.
Το δεύτερο γεγονός που σκιάζει την -κατά τα άλλα ήρεμη- προεκλογική περίοδο στη γείτονα είναι η απόφαση της Ανώτατης Εκλογικής Επιτροπής της Τουρκίας να απαγορεύσει τη συμμετοχή στις εκλογές σε 12 ανεξάρτητους Κούρδους υποψηφίους, χωρίς να δίνει τη δυνατότητα σε άλλους να αναπληρώσουν τη θέση τους. Το γεγονός αυτό, που θυμίζει τις χειρότερες στιγμές του κεμαλικού-φασιστικού κράτους, στην ουσία αποστερεί το κουρδικό κίνημα από 12 βουλευτές, τη θέση των οποίων θα λάβουν υποψήφιοι του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν.
Οι εκλογές του Ιουνίου είναι κοντά και το πιο πιθανό είναι το κόμμα του Ερντογάν να λάβει ποσοστά που θα του επιτρέψουν το σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης. Το θέμα είναι όμως ότι η παραμονή στην εξουσία των ‘μετριοπαθών’ ισλαμιστών, που κατά τα φαινόμενα έχουν καταφέρει να ελέγξουν το κοσμικό κράτος, μετατρέποντάς το σε ‘μετριοπαθές’ ισλαμο-φασιστικό, μετατρέπουν την Τουρκία σε μια ριζοσπαστική ισλαμιστική χώρα, με απρόβλεπτες συνέπειες για την ειρήνη, τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή. Άραγε η πορεία των πραγμάτων και το ενδεχόμενο αυτό απασχολεί εκείνους που υποβοήθησαν την πολιτική ανέλιξη του Ερντογάν και συνεχίζουν να παρέχουν ‘φιλοξενία’ στον πνευματικό του πατέρα;
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ το Σαββατο-Κύριακο 22-23 Απριλίου 2011