της Ελίνας Γαληνού
Εβδομήντα πέντε χρόνια μετά την εξόντωση του ποντιακού ελληνισμού από τον Μουσταφά Κεμάλ, η ελληνική βουλή καθιέρωσε επιτέλους επίσημα την 19η Μαίου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας τους. Τόσα χρόνια χρειάστηκε να περιμένουν οι μάρτυρες και απόγονοι των θυμάτων της τουρκικής βαρβαρότητας, για να αναγνωριστεί η τραγωδία τους ιστορικά στην Ελλάδα. Ωστόσο, οι 353.000 επίσημα καταγεγραμμένοι νεκροί και οι άλλοι τόσοι ξεριζωμένοι και διασκορπισμένοι αγνοούμενοι, αποτελούν πάντοτε για τους Πόντιους μια μνήμη στοιχειωμένη στην ψυχή.
Η πατρώα γή τους που φιλοξένησε έναν πολιτισμό χιλιετιών, έγινε θέατρο μιας θηριωδίας που υπηρετούσε τα επεκτατικά σχέδια του Κεμάλ, και την επιδίωξή του να εξολοθρεύσει τις αλλότριες εθνικές ή θρησκευτικές μειονότητες. Ο ποντιακός ελληνισμός, υπέστη εντελώς άδικα απίστευτες βαρβαρότητες και βασανιστήρια, αναγκαζόμενος να εγκαταλείψει τα εδάφη ώστε να σβήσουν τα ίχνη του από την περιοχή. Ομως η ιστορία δεν τελείωσε εκεί, τότε. Η βάρβαρη τουρκική χείρα, εξακολούθησε το "αφομοιωτικό" της έργο, εφαρμόζοντας άγρια βασανιστήρια και δολοφονίες χριστιανών από το ισλαμο-κεμαλικό κατεστημένο. Προς έκπληξη πολλών, το συνεχίζει με ανάλογο τρόπο ακόμα και σήμερα. Η άσκηση βίας και τρομοκρατίας, στοχεύει συνεχώς στις εκφάνσεις του αυτόχθονου πολιτισμού, απαγορεύοντας την επικοινωνία στην ποντιακή γλώσσα και επιχειρώντας να καταστρέψει την πολιτισμική και ιστορική ταυτότητα της περιοχής.
Οι εκδηλώσεις μνήμης που γίνονται κάθε χρόνο, μας φέρνουν στο νού θλιβερές μνήμες, αλλά αυτό δεν αρκεί. Ο αγώνας που κάνουν οι Πόντιοι, είναι πολύ μεγάλος για να επιβραβευτεί με λίγα μόνο δάκρια από την πλευρά των Ελλήνων της κεντρικής Ελλάδας. Και ας μην ξεχνάμε, τα βρεγμένα μάτια στεγνώνουν εύκολα, αλλά η λήθη πληρώνεται ακριβά γιατί καμιά φορά εκδικείται... Αν η Ιστορία είναι ένα δώρο του Θεού στους ανθρώπους για να θυμούνται πώς βάδισαν στους δρόμους της ζωής, οι πικρές μνήμες θα έπρεπε να θεωρούνται διπλό δώρο. Γιατί ο πόνος διδάσκει και η διδαχή του συμβαδίζει με την διάρκεια της οδυνηρής μνήμης.
Αν λοιπόν οι εκδηλώσεις μνήμης της ποντιακής τραγωδίας ή άλλων συναφών, μας γεννούν κάποια συναισθήματα θλίψης, ας σταθούμε λίγο παραπάνω να σκεφτούμε. Ισως κάποιοι θεωρούν ότι οι ιστορίες των Ποντίων, δεν αφορούν τόσο πολύ εμάς τους παλιολαδίτες. Ισως αγνοούν ακόμα το μέγεθος εκείνης της τραγωδίας ή δεν έχουν εκτιμήσει τις μακροπρόθεσμες συνέπειές του στην εξέλιξη της ελληνικής επικράτειας, εδαφικά και πολιτισμικά. Επειτα, ας μην ξεχνάμε κάτι ακόμα "Μηδενί συμφορά ονειδίσεις, κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον..." Η ατυχία του ποντιακού ελληνισμού και εν γένει του Μικρασιατικού, είναι ατυχία πανελλήνιας εμβέλειας, ενώ ο τουρκικός επεκτατισμός, μια τάση που συνεχώς αναζωπυρώνεται εις βάρος της Ελλάδας.
Η αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, δεν είναι απλώς ένα δικαίωμά του -που θα έπρεπε να θεωρείται αναμφισβήτητο. Είναι χρέος όλων των Ελλήνων προς τους εαυτούς μας, εφ΄όσον μας αφορά η Ιστορία της πατρίδας μας. Της πατρίδας που πέρασε τα πάνδεινα από την τουρκική βαρβαρότητα και που δεν έπαψε ακόμα να κινδυνεύει από τον τουρκικό επεκτατισμό, παρ΄όλες τις ατελέσφορες μέχρι τώρα προσπάθειες της "ελληνοτουρκικής φιλίας". Γι΄αυτό, ας σταθούμε ευλαβικά δίπλα στον μακροχρόνιο αγώνα των Ποντίων αδελφών μας αναγνωρίζοντας συνειδητά και υπεύθυνα ότι η τραγωδία του ξεριζωμού τους, συνιστά για την Τουρκία ένα στίγμα βαρβαρότητας ανεξίτηλο. Είναι ένα χρέος εθνικό και ιστορικό που μονάχα η θλίψη μας στις ετήσιες τελετές μνήμης της Γενοκτονίας, δεν αρκεί για να το καλύψει...
Εβδομήντα πέντε χρόνια μετά την εξόντωση του ποντιακού ελληνισμού από τον Μουσταφά Κεμάλ, η ελληνική βουλή καθιέρωσε επιτέλους επίσημα την 19η Μαίου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας τους. Τόσα χρόνια χρειάστηκε να περιμένουν οι μάρτυρες και απόγονοι των θυμάτων της τουρκικής βαρβαρότητας, για να αναγνωριστεί η τραγωδία τους ιστορικά στην Ελλάδα. Ωστόσο, οι 353.000 επίσημα καταγεγραμμένοι νεκροί και οι άλλοι τόσοι ξεριζωμένοι και διασκορπισμένοι αγνοούμενοι, αποτελούν πάντοτε για τους Πόντιους μια μνήμη στοιχειωμένη στην ψυχή.
Η πατρώα γή τους που φιλοξένησε έναν πολιτισμό χιλιετιών, έγινε θέατρο μιας θηριωδίας που υπηρετούσε τα επεκτατικά σχέδια του Κεμάλ, και την επιδίωξή του να εξολοθρεύσει τις αλλότριες εθνικές ή θρησκευτικές μειονότητες. Ο ποντιακός ελληνισμός, υπέστη εντελώς άδικα απίστευτες βαρβαρότητες και βασανιστήρια, αναγκαζόμενος να εγκαταλείψει τα εδάφη ώστε να σβήσουν τα ίχνη του από την περιοχή. Ομως η ιστορία δεν τελείωσε εκεί, τότε. Η βάρβαρη τουρκική χείρα, εξακολούθησε το "αφομοιωτικό" της έργο, εφαρμόζοντας άγρια βασανιστήρια και δολοφονίες χριστιανών από το ισλαμο-κεμαλικό κατεστημένο. Προς έκπληξη πολλών, το συνεχίζει με ανάλογο τρόπο ακόμα και σήμερα. Η άσκηση βίας και τρομοκρατίας, στοχεύει συνεχώς στις εκφάνσεις του αυτόχθονου πολιτισμού, απαγορεύοντας την επικοινωνία στην ποντιακή γλώσσα και επιχειρώντας να καταστρέψει την πολιτισμική και ιστορική ταυτότητα της περιοχής.
Οι εκδηλώσεις μνήμης που γίνονται κάθε χρόνο, μας φέρνουν στο νού θλιβερές μνήμες, αλλά αυτό δεν αρκεί. Ο αγώνας που κάνουν οι Πόντιοι, είναι πολύ μεγάλος για να επιβραβευτεί με λίγα μόνο δάκρια από την πλευρά των Ελλήνων της κεντρικής Ελλάδας. Και ας μην ξεχνάμε, τα βρεγμένα μάτια στεγνώνουν εύκολα, αλλά η λήθη πληρώνεται ακριβά γιατί καμιά φορά εκδικείται... Αν η Ιστορία είναι ένα δώρο του Θεού στους ανθρώπους για να θυμούνται πώς βάδισαν στους δρόμους της ζωής, οι πικρές μνήμες θα έπρεπε να θεωρούνται διπλό δώρο. Γιατί ο πόνος διδάσκει και η διδαχή του συμβαδίζει με την διάρκεια της οδυνηρής μνήμης.
Αν λοιπόν οι εκδηλώσεις μνήμης της ποντιακής τραγωδίας ή άλλων συναφών, μας γεννούν κάποια συναισθήματα θλίψης, ας σταθούμε λίγο παραπάνω να σκεφτούμε. Ισως κάποιοι θεωρούν ότι οι ιστορίες των Ποντίων, δεν αφορούν τόσο πολύ εμάς τους παλιολαδίτες. Ισως αγνοούν ακόμα το μέγεθος εκείνης της τραγωδίας ή δεν έχουν εκτιμήσει τις μακροπρόθεσμες συνέπειές του στην εξέλιξη της ελληνικής επικράτειας, εδαφικά και πολιτισμικά. Επειτα, ας μην ξεχνάμε κάτι ακόμα "Μηδενί συμφορά ονειδίσεις, κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον..." Η ατυχία του ποντιακού ελληνισμού και εν γένει του Μικρασιατικού, είναι ατυχία πανελλήνιας εμβέλειας, ενώ ο τουρκικός επεκτατισμός, μια τάση που συνεχώς αναζωπυρώνεται εις βάρος της Ελλάδας.
Η αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, δεν είναι απλώς ένα δικαίωμά του -που θα έπρεπε να θεωρείται αναμφισβήτητο. Είναι χρέος όλων των Ελλήνων προς τους εαυτούς μας, εφ΄όσον μας αφορά η Ιστορία της πατρίδας μας. Της πατρίδας που πέρασε τα πάνδεινα από την τουρκική βαρβαρότητα και που δεν έπαψε ακόμα να κινδυνεύει από τον τουρκικό επεκτατισμό, παρ΄όλες τις ατελέσφορες μέχρι τώρα προσπάθειες της "ελληνοτουρκικής φιλίας". Γι΄αυτό, ας σταθούμε ευλαβικά δίπλα στον μακροχρόνιο αγώνα των Ποντίων αδελφών μας αναγνωρίζοντας συνειδητά και υπεύθυνα ότι η τραγωδία του ξεριζωμού τους, συνιστά για την Τουρκία ένα στίγμα βαρβαρότητας ανεξίτηλο. Είναι ένα χρέος εθνικό και ιστορικό που μονάχα η θλίψη μας στις ετήσιες τελετές μνήμης της Γενοκτονίας, δεν αρκεί για να το καλύψει...
To oti oi tourkoi einai varvaroi einai gnoston. Alla oi xeiroteroi apo autous einai ta zwa pou kathontai stin elliniki vouli. Kanane 75 xronia gia na kathierwsoun 19 maiou ws imera mnimis tin genoktonia twn Pontiwn. Alla akoma xeiroteroi einai Elladites pou tous psifizane tosa xronia Aisxos kai ntroph gia ekeinous pou theloun na legontai Ellines.
ΑπάντησηΔιαγραφήKala lene oi sumpatriotes kai apokaloune tous Elladites pseudoellines!!!
Pontios apo Kaukaso.
Κοιτάξτε. Το να αποκαλούμε τους Ελλαδίτες όλους "ψευδοέλληνες", είναι άδικο. Δεν αξίζουν όλοι αυτόν τον χαρακτηρισμό. Ούτε ευθύνονται για τα σφάλματα και τις επιλογές των πολιτικών-τα οποία πολλές φορές τα μαθαίνουν τελευταίοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειτα, πολλές φορές η λαική γνώμη αγνοείται, όπως "καλή" ώρα, γίνεται και αυτήν την εποχή.
Ελίνα
DION (2:15μμ): "Kala lene oi sumpatriotes kai apokaloune tous Elladites pseudoellines!!!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ DION, ξέρω αρκετούς Πόντιους αλλά αυτό το είχα ακούσει μόνο από έναν. Ο συγκεκριμένος μάλιστα (σε αντίθεση με τούς υπόλοιπους) προσομοίαζε αρκετά με τον γνωστό "ήρωα" τών ανεκδότων που κυκλοφορούν. Υπάρχουν βλέπεις συμπατριώτες και sumpatriotes...
Pigkouinos, Oi irwes twn anekdotwn einai oi Elladites stin pleiopsifia tous, pou kataferan na gonatisoun tin idia tous tin xwra. Eidika ekeinoi pou goustaroun tous laikismous kai diafora paramuthia pou tous poulane oi politikoi, alla meta kanoune parapona giati tous meionoun tous misthous. To kako tou simerinou Elladiti einai oti gia lefta ksepoulaei ta panta. Oute arxes exei, oute suneidisi, oute aksies. Katantise na einai enas aplws katanalotis, pou adiaforei ti ginetai gurw tou.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλίνα Γαληνού, prwta apo ola thelw na se euxaristisw gia to arthro auto. Eipes olh tin alitheia. Auth einai i pragmatikotita.Kai vevaia uparxoun polu aksioi Elladi tes, alla dustuxws i eutixws feugoun apo tin xwra pou tous pligwnei sunexeia. Otan eipa oloi (gia tous Elladites) ennousa tin pleiopsifia. Esu sigoura den eisai apo autous.
ΑπάντησηΔιαγραφήFilika, kai sugnwmi gia ta greeklish.
Καταλάβατε; 75 χρόνια οι παντελώς ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ ελλαδικές κυβερνήσεις στο σύνολό τους, βενιζελικές, βασιλικές, κατοχικές, χουντικές, δεξιές, σοσιαληστρικές, του μεσαίου χώρου κτλ, όχι μόνον ήσαν κουφές σε οποιουδήποτε είδους καταδίκης γενοκτονιών, ΑΛΛΑ προσκυνούσαν κιόλας τον ΣΦΑΓΕΑ των ποντίων και τον πρότειναν μάλιστα για ΝΟΜΠΕΛ ειρήνης (Βενιζέλος). Να ξερνάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ DION, μάλλον δεν διάβασες προσεκτικά το σχόλιό μου. Γιατί αν το έκανες θα έβλεπες τη σαφή διάκριση που έκανα μεταξύ τού ενός και τών πολλών. Δυστυχώς, πάντα υπάρχουν κάποιοι λίγοι που γενικεύουν και τσουβαλιάζουν τούς πάντες σε κάποιο στερεότυπο, ανεξάρτητα αν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ή όχι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση φαίνεται ότι οι όποιοι συμπατριώτες σου αποκαλούν ψευδοέλληνες τούς Ελλαδίτες που ψήφιζαν τούς πολιτικούς τόσα χρόνια, δεν παίρνουν υπόψη το γεγονός ότι ανάμεσα στα εκατομμύρια Ελλαδιτών ψηφοφόρων είναι και κανά εκατομμύριο Πόντιοι (που σύμφωνα με τη λογική αυτή, προφανώς κι αυτοί θα είναι ψευδοέλληνες).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ ευτυχώς είσαι πιο μεγαλόψυχος. Έχοντας τη δικαιοδοσία να μοιράζεις πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης, έκανες τουλάχιστον την παραχώρηση στο δεύτερο σχόλιό σου να απαλλάξεις την Ελίνα από την κατηγορία κι έτσι θα μπορέσει να κοιμηθεί το βράδυ. Όλοι οι υπόλοιποι μάλλον θα βρυκολακιάσουμε.