Υπάρχουν δύο τουλάχιστον απολύτως έγκυρα στοιχεία που υπογραμμίζουν τη νέα εξωτερική πολιτική της Γαλλίας. Το πρώτο αποκαλύπτει ότι η Γαλλία είναι η μόνη «μεγάλη δύναμη» που δεν έχει επωφεληθεί από τον κατακερματισμό τής άλλοτε Γιουγκοσλαβίας. Τη στιγμή που η γερμανόφωνη οικονομία ελέγχει ως και το 65% της οικονομικής ζωής της Κροατίας- Βοσνίας- Μαυροβουνίου - Σερβίας και η πολιτική του Βερολίνου βρίσκει σταθερή αποδοχή στη Βαλκανική, οι γαλλικές επενδύσεις έχουν περιοριστεί σε μόλις 11,3% των ξένων επενδύσεων στην περιοχή. Εννέα φορές τα τελευταία δεκατρία χρόνια πολεμικά σκάφη της Βρετανίας και της Αμερικής επισκέφθηκαν βαλκανικά λιμάνια στην Αδριατική αλλά μόλις πρόπερσι έκανε την εμφάνισή της μοίρα του γαλλικού στόλου.
Το δεύτερο στοιχείο αφορά την Ανατολική Μεσόγειο. Το γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών δεν υποστήριξε ποτέ την αραβική πολιτική του Μπερνάρ Κουσνέρ, των πρώτων δύο χρόνων της προεδρίας Σαρκοζί. Την έβρισκε «παθητική» και χωρίς πολιτικό προσανατολισμό. Ηταν οι γάλλοι διπλωμάτες οι οποίοι πρώτοι- από τον Μάιο του 2009- είδαν το «επαναστατικό πνεύμα» που διακατείχε τη νεολαία στην Τυνησία και στην Αλγερία και ενημέρωσαν σχετικώς το Παρίσι. Το αναφέρει τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στο Αλγέρι, το οποίο έφερε στη δημοσιότητα η WikiLeaks. Ακόμη πιο έντονη ήταν η αντίδραση των γάλλων διπλωματών στη Δαμασκό και στη Βηρυτό, οι οποίοι ήταν μάρτυρες τα τελευταία χρόνια της «σταθερής υποχώρησης της φραγκοφωνίας» στη Συρία και στον Λίβανο.
Ο Αλέν Ζιπέ άλλαξε τακτική από τις πρώτες ημέρες που ανέλαβε το Κε ντ΄ Ορσέ, τον περασμένο Φεβρουάριο. Η έντονη γαλλική παρουσία στη Βεγγάζη και στη θάλασσα της Λιβύης- ακόμη και το πυρηνικό αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκωλ» βρίσκεται εκεί- είναι δική του απόφαση, όπως με δική του «παρέμβαση»(;) ήπια μάλλον είναι η στάση της ΕΕ απέναντι στον πρόεδρο Μπασάρ Ασαντ της Συρίας.
Μιλώντας σε γάλλους και ξένους διπλωμάτες λίγο μετά το Πάσχα ο γάλλος υπουργός Εξωτερικών επέμεινε ιδιαίτερα στο να εκδηλώσει το ενδιαφέρον «του» να αποκαταστήσει τη γαλλική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο και στα Δυτικά Βαλκάνια.
Αυτά είναι στοιχεία συγκεκριμένα και η ακρίβεια τους ελεγμένη. Οπως πραγματικό είναι και το ενδιαφέρον του κ. Ζιπέ για τη Σερβία- τη μόνη ως τώρα απόκληρη από τον ευρωπαϊκό και νατοϊκό «παράδεισο». Το έχει διαμηνύσει προσωπικά στον σέρβο πρωθυπουργό Μπορίς Τάντιτς, όπως γράφει ο «Le Μonde Diplomatique». Οι φήμες στις Βρυξέλλες- πολλοί ορκίζονται ότι είναι απολύτως βάσιμες- θέλουν τον γάλλο υπουργό Εξωτερικών να «έχει σαφείς ενδείξεις ότι το Βελιγράδι γνώριζε πολύ καλά πού βρισκόταν ο στρατηγός Μλάντιτς» και να «διαβεβαίωσε» τον σέρβο πρωθυπουργό ότι θα έχει ανταλλάγματα πολιτικής και οικονομικής σημασίας «αν σπεύσει να τον παραδώσει» στο Δικαστήριο της Χάγης. Ο Μλάντιτς συνελήφθη- κατά... σύμπτωση - λίγες ημέρες αργότερα και σε χρόνο-ρεκόρ απεστάλη στη Χάγη. Η «Σερβία του Τάντιτς» έκανε το καθήκον της. Ισως έτσι εξηγείται και το κάπως ιδιαίτερα θερμό συγχαρητήριο τηλεγράφημα της γαλλικής κυβέρνησης στη σερβική για την «επιτυχία της» να συλλάβει τον φυγόδικο στρατηγό. Και τηρώντας την υπόσχεση του υπουργού Εξωτερικών, την ερχόμενη εβδομάδα επισκέπτονται το Βελιγράδι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και διευθυντικά στελέχη δύο γαλλικών τραπεζών.
«ΕΝΘΑΡΡΥΝΕΤΕ ΤΟΝ ΤΑΝΤΙΤΣ»
Η Γαλλία προσβλέπει σε μια στενή σχέση με τη Σερβία και έχει σοβαρές ελπίδες ότι θα τις εξασφαλίσει. Ούτε η Γερμανία ούτε η Βρετανία ούτε- πολύ λιγότερο- η Αμερική έχουν έντονη παρουσία στη χώρα, όπως έχουν λ.χ.
στην Κροατία (γερμανικές το 46% των ξένων επενδύσεων), στη Ρουμανία είτε ακόμη και στο Κοσσυφοπέδιο. Κατά ένα μεγάλο ποσοστό ο σερβικός πολιτικός και οικονομικός χώρος είναι ελεύθερος για τη Γαλλία- υπό την προϋπόθεση ότι το «επεισόδιο Μλάντιτς» δεν θα μείνει χωρίς (ουσιαστικά) γαλλικά ανταλλάγματα.
Στις Βρυξέλλες πιστεύουν ότι το Παρίσι θα σπεύσει. Βλέπουν άλλωστε κάποια ανησυχία στο Λονδίνο και στο Βερολίνο. Ετσι εξηγούν το ενδιαφέρον(!) τηςΚάθριν Αστοννα επισκεφθεί το Βελιγράδι. Η παραδοσιακά αργοκίνητη σε αντιδράσεις αρμόδια για τις εξωτερικές σχέσεις της ΕΕ εγγλέζα βαρόνη ανακοίνωσε την περασμένη Τρίτη ότι «θα συναντηθεί σύντομα με τη σερβική πολιτική ηγεσία».Η εφημερίδα «Le Figaro», που διατηρεί στενές σχέσεις τόσο με τον Σαρκοζί όσο και με τον Ζιπέ, παρακινούσε την περασμένη Δευτέρα τη γαλλική κυβέρνηση«να ενθαρρύνει με κάθε τρόπο»την κυβέρνηση Τάντιτς να λάβει«και άλλα μέτρα προς τη δημοκρατική κατεύθυνση»,ώστε«να διευκολυνθεί»ο δρόμος της Σερβίας προς την Ευρώπη και προς το ΝΑΤΟ. Η εφημερίδα άφηνε να εννοηθεί ότι η Γαλλία θα υποστηρίξει έναν τέτοιο «δρόμο» της Σερβίας.
Προφανώς ο πρόεδρος Σαρκοζί ετοιμάζεται να γίνει ο ανάδοχος της στην Ευρώπη, κατά το πρότυπο του Τζορτζ Μπους, ο οποίος ήταν ο ανάδοχος στο ΝΑΤΟ των Δυτικών (εκτός Σερβίας) Βαλκανίων.
http://www.tovima.gr
Οι κάτοικοι της Σερβίας και όλων των Βαλκανίων κατάγωνται από την Αρχαία Ελλάδα και το Βυζάντιο-Ρωμανία. Τα "έθνη" που υπάρχουν στα Βαλκάνια είναι τεχνητά κατασκευάσματα των μεγάλων δυνάμεων και της Δύσης, για να διασπάσουν τον Ελληνισμό και την Ρωμιοσύνη. Μέχρι πριν 150 χρόνια, σε όλα τα Βαλκάνια, το "Έλληνας" και το "Χριστιανός" ήταν ταυτόσημες έννοιες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ελλάδα, ως ηγέτης των Ορθοδόξων και διάδοχος του Βυζαντίου, πρέπει να τους υπενθυμίσει την καταγωγή τους, και να τους επανελληνοποιήσει χορηγώντας υπηκοότητα σε όποιον κάτοικο των Βαλκανίων είναι ή ξαναγίνει Ορθόδοξος και θέλει να επιστρέψει στον Ελληνισμό.
Δεν θυμαμαι καλα αλλα νομιζω οτι η Γαλλια ...δεν συμμετειχε στην ισοπεδωση με βομβαρδισμους της Σερβιας.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ sterg
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν συμμετείχε, διότι τότε ήταν ακόμη εκτός στρατιωτικού σκέλους του ΝΑΤΟ.
@ sterg
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροηγουμένως σε πληροφόρησα λάθος (δεν έχει αναρτηθεί το σχόλιό μου ακόμη), έχοντας την εντύπωση ότι η Γαλλία δεν συμμετείχε στους βομβαρδισμούς του Κοσόβου. Το κοίταξα από περιέργεια ξανά και είδα ότι συμμετείχε.
"The French Navy and Air Force operated the Super Etendard and the Mirage 2000."
Συγγνώμη.
>Τη στιγμή που η γερμανόφωνη οικονομία ελέγχει ως και το 65% της οικονομικής ζωής της Κροατίας- Βοσνίας- Μαυροβουνίου - Σερβίας και η πολιτική του Βερολίνου βρίσκει σταθερή αποδοχή στη Βαλκανική<
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ήταν σχέδιο καθαρά γερμανικό και μάλιστα πιστώνεται σαν προσωπική επιτυχία (από γερμανικής πλευράς βέβαια) στον τότε Γερμανό ΥπΕξ, D. Genscher. Όταν λέει "γερμανόφωνη" οικονομία, προφανώς εννοεί και την Αυστρία, αλλά τα περισσότερα κεφάλαια της χώρας αυτής είναι γερμανικά. Όταν έκλεισαν τα γερμανικά ανθρακορυχεία, δεκαετία '60 κυρίως, λόγω μη καταναλώσεως του κάρβουνου, πολλά κεφάλαια μεταφέρθηκαν και επενδύθηκαν στην Αυστρία. Δεν νομίζω κάτι να έχει αλλάξει.
Μάλιστα. Σού λέει ο Σαρκοζί: "Τώρα που βρήκαμε τον δοσίλογο, ας τον εξαγοράσουμε εμείς πριν προλάβει κανάς άλλος. Αφού ο Αμερικάνος κάνει παιχνίδι με το βαλκανικό μουσουλμανιστάν και ο Γερμανός με τα βαλκανικά νόθα τών Ες Ες, ας παίξω κι εγώ με το ορθόδοξο τόξο. Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά αλοιθωρίζει κι ο Ρώσσος προς τα 'κεί." Κι άσε την Άστον να κουρεύεται (αλήθεια, πώς είναι έτσι αυτή ρε παιδιά; σαν την Ψαρούδα Μπενάκη ένα πράμα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο προηγουμενο μικρο μουν ερωτημα
ΑπάντησηΔιαγραφήηθελα να τονισω με εμφαση οτι αναλογα με τον χωρο και τον χρονο μπορει και εμεις σαν Ελλαδα να βρουμε τα ιδια ατομα και εθνη την μια να θελουν την καταστροφη μας και της αλλη να θελουν να μας βοηθησουν να γινουμε....αυτοκρατορια.Ποτε μη ξεχναμε οτι το καθε εθνος κοιταει την παρτη του οπως και εμεις και ολες οι συμαχιες ειναι ευκαιριακες που σημαινει οτι οταν οι συγκυριες το επιβαλλουν τοτε με τολμη,εξυπναδα αλλα και ανδρεια συμμαχουμε και με τον διαβολο γιαυτο το εθνος που μας παρεδωσαν αλλοι και πρεπει να παραδωσωμε στα εγγονια μας.Δεν πρεπει να επιρρεαζομαστε ουτε απο θρησκειες ουτε απο παλαιες ιστοριες.Αλλα με προσοχη και ΓΝΩΣΗ να συνεχιζωμε με μεγαλη προσοχη για ενα καλο αποτελεσμα μεσα σε τοσες δυσκολιες.