Μήπως ήρθε η σειρά της Συρίας;

ΤΟΥΒΙLLΜΑLLΙΝSΟΝ

Οι βομβαρδισμοί συνεχίζουν να μαίνονται στη Λιβύη, αλλά ακόμη κι όταν κοπάσουν, το θεωρώ απίθανο όσοι εξάγουν και επιβάλλουν τη δυτική ελευθερία να δοκιμάσουν να επιτεθούν στη Συρία για τους εξής λόγους:
Πρώτον, η Τουρκία δεν πρόκειται να στηρίξει μια τέτοια ιδέα, καθώς ο κουρδικός πληθυσμός της θα υιοθετήσει αυτομάτως οποιαδήποτε συμπεριφορά των Κούρδων της Συρίας. 

 

Δεύτερον, η τρέχουσα πολιτική της Τουρκίας επιβάλλει τη στήριξη της Συρίας και κατακρίνει -δικαίως- το Ισραήλ για τη μαζική κακοποίηση των Παλαιστινίων. 

Τρίτον, μείζον πρόβλημα θα αποτελούσε ο συριακός Στρατός εφ’ όσον είναι αρτιότερα εξοπλισμένος και καλύτερα ελεγχόμενος από εκείνο της Λιβύης. 

Τέταρτον, η Συρία βρίσκεται κοντά στο επίκεντρο της εύφλεκτης μεσανατολικής πυριτιδαποθήκης και μια νατοϊκή επίθεση θα δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα για το εβραϊκό κράτος απ’ ό,τι θα επέλυε. 

Πέμπτον, το Ιράν θα εκμεταλλευόταν αδιαμφισβήτητα την κατάσταση προς όφελός του. 

Έκτον, η Συρία -σύμφωνα με στοιχεία της CΙΑ για το 2009- αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 5% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου.Συνεπώς, μία ενδεχόμενη επέμβαση στη χώρα δεν θα ήταν ιδιαιτέρως -ή, καλύτερα, καθόλου- συμφέρουσα για τους άπληστους μεγαλομετόχους. Η παραγωγή πετρελαίου της Λιβύης είναι τέσσερεις φορές μεγαλύτερη από την αντίστοιχη συριακή. 

Έβδομον, η Ρωσία, έχοντας υπόψη το πώς οι ΗΠΑ, ο Καναδάς (πάντα πρόθυμος οπαδός τους), το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία έχουν διαστρεβλώσει το περιεχόμενο των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, απλούστατα δεν θα επιτρέψει ενδεχόμενη επίθεση στη Συρία. 

Οι καιροσκόποι δήθεν επαναστάτες στη Λιβύη, οι οποίοι έχουν εξοπλιστεί παρανόμως από την επιλεγόμενη Δύση, είναι οι ίδιοι που σκοτώνουν αμέτρητους πολίτες και θέτοντας όρους σχετικά με τον Καντάφι, αποδεικνύουν ότι δεν ενδιαφέρονται για σοβαρό διάλογο. Όπως έχω αναφέρει σε παλαιότερο άρθρο μου, «η Ρωσία παρακολουθεί προσεκτικά και θα επέμβει όταν το κρίνει απαραίτητο…», κι απ’ ό,τι φαίνεται επιβεβαιώνομαι μέχρι στιγμής, καθώς τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες μιας επιδέξιας ρωσικής διπλωματίας αντί της ανούσιας φανφάρας ενδεχομένων εγκληματιών πολέμου όπως ο Σαρκοζί, ο Κάμερον και ο Ομπάμα. 

Οι «δυνάμεις ελευθερίας» (και επιχειρήσεων) επέλεξαν τη Λιβύη ως την εύκολη λύση. Ωστόσο, όσο δυσάρεστο κι αν είχε αρχίσει να γίνεται το σύστημα του Καντάφι για μερικούς, η κατάσταση στη Λιβύη ωχριά σε σύγκριση προς το σαουδαραβικό καθεστώς, όπου ο λαός φοβάται ακόμα και να διαδηλώσει για τα δικαιώματά του και η κοινωνία μεταχειρίζεται τις γυναίκες σαν «ιδιοκτησία» του άνδρα. Στη Λιβύη, πάντως, δεν λιθοβολούν μέχρι θανάτου τους μοιχούς! Ορισμένα καθεστώτα της Μέσης Ανατολής είναι χειρότερα από εκείνο της Λιβύης. Η Σαουδική Αραβία, όμως, παραείναι σημαντικός πελάτης αμερικανικών, βρετανικών και λοιπών εταιρειών όπλων για να βομβαρδιστεί!

 Αξίζει, λοιπόν, να αναλογιστούμε τα βαθύτερα ιστορικά αίτια αυτού του κυκεώνα υποκρισίας: η συμφωνία Sykes-Ρicotτου 1916 και οι «διακανονισμοί» που την ακολούθησαν κατά τον τεμαχισμό της Μέσης Ανατολής από το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία, δημιούργησαν πολλά αφύσικα σύνορα, τα οποία αποτελούν ουσιαστικώς επιχειρηματικά σύνορα (εδώ μάς έρχεται αναπόφευκτα στο νου η πρωτόγονη ψευδοεπιστήμη της γεωπολιτικής και οι προσπάθειές της να δικαιολογήσει τη γεωστρατηγική). 

Η Λιβύη ανήκει στην ίδια κατηγορία έχοντας κι εκείνη υποστεί την επιβολή αφύσικων συνόρων, για τα οποία μπορεί να ευχαριστεί τους Ιταλούς, τους Γάλλους και τους Βρετανούς. Θυμάστε τις χώρες ονόματι Κυρηναϊκή και Τριπολίτιδα; Το να επιβάλλεις οτιδήποτε -είτε πρόκειται για «ελευθερία», είτε για σύνορα- σπανίως αποδεικνύεται καλή ιδέα. Η Γιουγκοσλαβία ήταν επίσης ένα τεχνητό δημιούργημα και δείτε τι συνέβη.

Εν ολίγοις, θα πρέπει να ξεχάσουμε τις ανθρωπιστικές υποκρισίες και, προτού προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε εμφυλίους πολέμους σε άλλες χώρες, να βάλουμε τάξη στα του οίκου μας.
Μετάφραση στα ελληνικά: Θοδωρής Μπουχέλος

Η πολεμική βιομηχανία και οι εταιρείες πετρελαίου ΟΠΩΣ έγραψε το 1934 ο Αϊνστάιν, «η πολεμική βιομηχανία είναι όντως ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους για την ανθρωπότητα. Είναι η κρυφή διαβολική δύναμη πίσω από τον εθνικισμό που οργιάζει παντού». Ας μου επιτραπεί να προσθέσω σ’ αυτή τη ρήση και τις εταιρείες πετρελαίου - ωή έστω τη συμπεριφορά τους.  
Ο Αϊνστάιν έγραψε, επίσης, 15 χρόνια αργότερα: «Η οικονομική αναρχία της καπιταλιστικής κοινωνίας, όπως υπάρχει σήμερα, είναι, κατά τη γνώμη μου, η πραγματική πηγή του κακού». Ειλικρινά αποδίδω αυτή τη βρόμικη επίθεση στη Λιβύη σε στοιχειώδεις ανθρώπινους παράγοντες όπως η ανασφάλεια, η απληστία και η φιλοδοξία. 
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 19/06/2011