30/6/11

Αρχή ή τέλος;


Τελικά το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής ψηφίστηκε και από χθες είναι νόμος του κράτους, βάζοντας τέλος στην κυβερνητική αγωνία.

Τελικά το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής ψηφίστηκε και από χθες είναι νόμος του κράτους, βάζοντας τέλος στην κυβερνητική αγωνία. Όσοι διαφωνούσαν δεν ήταν σίγουροι, είχαν αμφιβολίες, φοβόντουσαν για το πού θα οδηγήσει, δεν συμφωνούσαν με τη λιτότητα που επιβάλλει, τελικά επείσθησαν!


Επέλεξαν όλοι το «μαχαίρι» αντί να διαλέξουν το «περίστροφο», όπως δήλωσε και η κα Βάσω Παπανδρέου. Λίγη σημασία έχει, εκείνο που μετρά πλέον είναι να διαπιστώσει κανείς αν η ψήφος αυτή ανοίγει την πόρτα για τον «ενάρετο δρόμο».

Σύντομα, έως το τέλος του έτους, ενδεχομένως και το φθινόπωρο θα έχει φανεί εάν το Μεσοπρόθεσμο μπορεί να προχωρήσει ή όχι. Εάν τα μέτρα που επιβάλλει εφαρμόζονται. Για παράδειγμα εάν κάθε δεκαήμερο θα γίνεται και από μία αποκρατικοποίηση. Εάν οι πολίτες με τα νέα δεδομένα στην αγορά εργασίας και στους μισθούς θα έχουν τη δυνατότητα να αντεπεξέλθουν στις καθημερινές πλέον ανάγκες τους.

Οι δανειστές μας και εισηγητές του προγράμματος ενδεχομένως να διακατέχονται από αισθήματα ανακούφισης θεωρώντας ότι «μπήκε το νερό στ' αυλάκι». Είναι βέβαιο όμως ότι τα συναισθήματα αυτά δεν τα συμμερίζονται και όσοι κατοικούν εντός των συνόρων οι οποίοι διαπιστώνουν μια δραματική ανατροπή του βιοτικού τους επιπέδου. Κι αν η θυσία από τους «συνήθεις υπόπτους», τους πάντα συνεπείς σε όλες τις υποχρεώσεις τους πολίτες, συμβάλλει στη σωτηρία της χώρας, έχει καλώς! Όμως κανείς δεν το διασφαλίζει αυτό.

Όταν το φθινόπωρο επιστρέψει η τρόικα, είναι πολύ πιθανόν ότι η «μαύρη τρύπα» του προϋπολογισμού θα έχει μεγαλώσει λόγω της «ασφυξίας» που θα επικρατεί στην αγορά, αφού η κατανάλωση θα έχει πέσει στο ναδίρ, με αποτέλεσμα τα φορολογικά έσοδα να βουλιάζουν, ο ΦΠΑ να μην εισπράττεται και η ρευστότητα να αναζητείται με μεγεθυντικό φακό. Και αν θελήσει κανείς να δει λίγο μακρύτερα θα διαπιστώσει ότι το χρέος, που το 2010 ήταν στο 140% του ΑΕΠ θα βρεθεί το 2015, σύμφωνα με τις υπάρχουσες επίσημες εκτιμήσεις και παρά τα μέτρα, στο 139,5% του ΑΕΠ αν δεν υπάρξει μεγάλη παρέμβαση που να αλλάξει τα δεδομένα.

Μένει λοιπόν να δούμε πώς θα καταγράψει η Ιστορία την 29η Ιουνίου 2011, ως ημέρα σωτηρίας για την Ελλάδα ή ως την αρχή της διαδικασίας ενός προαναγγελθέντος θανάτου.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΟΣ - gkouros@naftemporiki.gr

2 σχόλια:

  1. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος σοφός για να ξέρει ότι:
    1. Όταν αυξάνεις τους φόρους μειώνεις τα έσοδα
    2. Όταν τα έξοδα είναι περισσότερα από τα έσοδα τότε έχεις αρνητικό αποτέλεσμα
    3. Όταν ο δανεισμός ενός κράτους δεν είναι για ανάπτυξη αλλά για αποπληρωμή τόκο-χρεολυσίων τότε το μόνο που επιτυγχάνεται είναι αύξηση του κεφαλαίου δανεισμού με αποτέλεσμα την χρεωκοπία (όσο μακριά και αν την πάει κάποιος με την έννοια της στάσης πληρωμών)
    5. Τέλος όταν μια εταιρία δεν πάει καλά δεν αλλάζουν το οίκημα αλλά τα στελέχη και τους υπαλλήλους....(αλληγορικό το παράδειγμα γιατί δεν μου επιτρέπεται να πω το πραγματικό)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Αρχη η τελος"

    ΑΡΧΗ και μαλιστα προλογος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.