Το σχέδιο επαναπροσδιορισμού του Ισλάμ, η Τουρκία ως Νέο Μοντέλο και «Καλβινιστικό Ισλάμ».

Το Ισλάμ ως γεωπολιτικό εργαλείο για τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής. του Mahdi Darius Nazemroaya*,  Global Research, 2 Ιουλίου 2011. Καθώς η Ουάσιγκτον και οι λεγεώνες της προελαύνουν προς το κέντρο της Ευρασίας, προσπάθησαν να χειραγωγήσουν το Ισλάμ ως γεωπολιτικό εργαλείο. Δημιούργησαν πολιτικό και κοινωνικό χάος στη διαδικασία εφαρμογής. Προσπάθησαν να επαναπροσδιορίσουν το Ισλάμ και να το εξαρτήσουν από τα συμφέροντα του παγκόσμιου κεφαλαίου πλασάροντας τη νέα γενιά των λεγόμενων Ισλαμιστών, κυρίως μεταξύ των Αράβων.   Το σχέδιο επαναπροσδιορισμού του Ισλάμ: η Τουρκία ως Νέο Μοντέλο και το «Καλβινιστικό Ισλάμ». Η Τουρκία με την παρούσα μορφή της, παρουσιάζεται σήμερα ως το δημοκρατικό μοντέλο που πρέπει να ακολουθήσουν οι επαναστατημένες αραβικές μάζες. Είναι αλήθεια ότι η Άγκυρα έχει προχωρήσει από την εποχή που απαγόρευε στους Κούρδους να μιλήσουν δημόσια, αλλά η Τουρκία δεν είναι μια λειτουργική δημοκρατία και είναι περισσότερο μια κλεπτοκρατία με φασιστικές τάσεις.  Ο στρατός εξακολουθεί να παίζει τεράστιο ρόλο στις κρατικές και κυβερνητικές υποθέσεις. Ο όρος «βαθύ κράτος», το οποίο υποδηλώνει μια κατάσταση που υφίσταται  κρυφά από την κορυφή προς τα κάτω από ασύδοτους φορείς και άτομα, στην πραγματικότητα προέρχεται από την ίδια τη Τουρκία. Τα πολιτικά δικαιώματα εξακολουθούν να μην είναι σεβαστά στην Τουρκία και οι υποψήφιοι για δημόσια αξιώματα πρέπει να εγκριθούν από τον κρατικό μηχανισμό και τις ομάδες ελέγχου του, που προσπαθούν να αποβάλουν όποιον είναι αντίθετο με το status quo.  Η Τουρκία δεν παρουσιάζεται σαν μοντέλο για τους Άραβες, λόγω δημοκρατικής μορφής.  Παρουσιάζεται σαν τέτοιο, λόγω ενός σχεδίου για πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικό «BIDA» (καινοτομία) που αποσκοπεί στη χειραγώγηση του Ισλάμ.  Παρά το γεγονός ότι είναι πολύ δημοφιλές, το τουρκικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (Adalet ve Kalkinma Partisi ή ΑΚΡ) μπόρεσε να τεθεί σε ισχύ το 2002, χωρίς αντίσταση από τον τουρκικό στρατό και τα τουρκικά δικαστήρια.  Πριν από αυτό, υπήρχε ελάχιστη ανοχή για πολιτικό Ισλάμ στην Τουρκία.  Το ΑΚΡ ιδρύθηκε το 2001 και η χρονική στιγμή της ίδρυσής του και της εκλογικής νίκης του το 2002 συνδεόταν επίσης με την επαναχάραξη της πολιτικής στην Νοτιοδυτική Ασίας και Βόρεια Αφρική. Πρόκειται για ένα  σχέδιο χειραγώγησης του Ισλάμ και υποταγής του  στην κυρίαρχη νέα παγκόσμια τάξη των καπιταλιστικών συμφερόντων μέσω ενός νέου κύματος «πολιτικού Ισλάμ», όπως το ΑΚΡ.  Διαμορφώνεται με αυτό το τρόπο μια νέα πτυχή του Ισλάμ που τείνει να ονομαστεί «καλβινιστικό Ισλάμ» ή «μουσουλμανική έκδοση της προτεσταντικής ηθικής». Αυτό το μοντέλο καλλιεργήθηκε στην Τουρκία που σήμερα παρουσιάζεται σαν μοντέλο στην Αίγυπτο και στους Άραβες από την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες.  Αυτό το «καλβινιστικό Ισλάμ" μεταξύ άλλων, δεν εμφανίζεται να έχει  κανένα πρόβλημα με τη ρίμπα (Reba) ή  τόκο που απαγορεύεται από το Ισλάμ. Είναι αυτό το σύστημα που χρησιμοποιείται για να υποδουλωθούν τα άτομα και οι κοινωνίες στις αλυσίδες του χρέους του παγκόσμιου καπιταλισμού. Είναι σε αυτό το πλαίσιο που η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (European Bank of Reconstruction and Development EBRD, ΕΤΑΑ), ζητά τις λεγόμενες «δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις» στον αραβικό κόσμο.  Οι κυβερνόντες οικογένειες της Σαουδικής Αραβίας και των Αραβικών Εμιράτων είναι επίσης εταίροι στην υποδούλωση του αραβικού κόσμου στο σύστημα του χρέους. Από αυτή την άποψη το Κατάρ και τα Αραβικά Εμιράτα του Περσικού Κόλπου βρίσκονται στη διαδικασία της δημιουργίας μιας Τράπεζας Ανάπτυξης της Μέσης Ανατολής (Middle East Development Bank) που έχει στόχο να χορηγήσει δάνεια προς τις αραβικές χώρες για την υποστήριξη της «μετάβαση τους προς τη δημοκρατία».  Η αποστολή της προώθησης  της δημοκρατίας από την  Τράπεζα Ανάπτυξης της Μέσης Ανατολής είναι ειρωνική, καθώς οι χώρες που την αποτελούν είναι όλες στυγνές δικτατορίες.  Είναι, επίσης, αυτή η υποταγή του Ισλάμ στον παγκόσμιο καπιταλισμό που προκαλεί εσωτερικές τριβές στο Ιράν.  Ανοίγοντας την πόρτα για μια νέα γενεά Ισλαμιστών  Η ελπίδα της Ουάσινγκτον είναι ότι αυτό το «καλβινιστικό Ισλάμ" θα ριζώσει με μια νέα γενιά ισλαμιστών κάτω από τη σημαία των νέων δημοκρατικών κρατών.  Αυτές οι κυβερνήσεις θα υποδουλώσουν πράγματι τις χώρες τους υποβάλλοντας τες σε περισσότερο χρέη και πουλώντας το εθνικό πλούτο τους.  Θα βοηθήσουν να ανατραπεί η περιοχή που επεκτείνεται από τη Βόρεια Αφρική στη Νοτιοδυτική και Κεντρική Ασία, καθώς οδηγείται  σε   βαλκανιοποίηση και αναδιάρθρωση. Το Τελ Αβίβ προορίζεται να ασκήσει μεγάλη επιρροή σ’ αυτά τα νέα κράτη.  Παράλληλα  με αυτό το σχέδιο, θα προωθούν επίσης διαφορετικές μορφές εθνογλωσσικού εθνικισμού και θρησκευτική μισαλλοδοξία για τη διαίρεση της περιοχής.  Η Τουρκία διαδραματίζει επίσης σημαντικό ρόλο, γιατί είναι ένας από τους λίκνους αυτής της νέας γενιάς ισλαμιστών.  Η Σαουδική Αραβία παίζει επίσης πολύ σημαντικό ρόλο στην υποστήριξη της μαχόμενης πτέρυγας αυτών των ισλαμιστών.   Αναδιάρθρωση της Γεωστρατηγικής Σκακιέρας από τη Ουάσιγκτον Η στόχευση του Ιράν και της Συρίας αποτελεί μέρος της ευρύτερης στρατηγικής για τον έλεγχο της Ευρασίας. Τα κινεζικά συμφέροντα έχουν δεχθεί επιθέσεις παντού στον παγκόσμιο χάρτη.  Το Σουδάν έχει βαλκανιοποιηθεί και τόσο το Βόρειο Σουδάν όσο και το Νότιο Σουδάν οδηγούνται σε σύγκρουση.  Η Λιβύη δέχτηκε επίθεση και είναι στο στάδιο της βαλκανιοποίησης.  Η Συρία πιέζεται να παραδοθεί και να ευθυγραμμιστεί.  Οι ΗΠΑ και η Βρετανία ενσωμάτωσαν τώρα τα εθνικά συμβούλια ασφάλειάς τους, που παραλληλίζουν τους αγγλοαμερικανικούς φορείς όπως στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.   Η στόχευση του Πακιστάν συνδέεται επίσης με την εξουδετέρωση του Ιράν και επιτίθεται στα κινεζικά συμφέροντα, καθώς και σε κάθε μελλοντική ενότητα στην Ευρασία.  Από αυτή την άποψη, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν στρατιωτικοποιήσει τα ύδατα γύρω από την Υεμένη. Παράλληλα, στην Ανατολική Ευρώπη, οι ΗΠΑ ενισχύουν τις στρατιωτικές βάσεις τους στη Πολωνία, Βουλγαρία και  Ρουμανία για να εξουδετερώσουν τη Ρωσία και τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες.  Η Λευκορωσία και η Ουκρανία τίθενται υπό αυξανόμενη πίεση.  Όλα αυτά τα βήματα αποτελούν μέρος μιας στρατιωτικής στρατηγικής για την περικύκλωση της Ευρασίας και τον έλεγχο της ροής ενέργειας προς την Κίνα.  Ακόμη η Κούβα και η Βενεζουέλα είναι υπό αυξανόμενη απειλή.  Η στρατιωτική θηλιά σφίγγεται παγκοσμίως από την Ουάσιγκτον.  Φαίνεται ότι τα νέα ισλαμικά κόμματα που διαμορφώθηκαν και καλλωπιστήκαν από τους Αλ-Σάουντ με τη βοήθεια της Τουρκίας θα αναλάβουν την εξουσία στις αραβικές πρωτεύουσες.  Τέτοιες κυβερνήσεις θα εργαστούν για να υποδουλώσουν τα αντίστοιχα κράτη τους.  Το Πεντάγωνο, το ΝΑΤΟ, και το Ισραήλ μπορούν να επιλέξουν ακόμα και μερικές από αυτές τις νέες κυβερνήσεις για να δικαιολογήσουν νέους πολέμους.  Ας σημειωθεί ότι ο Norman Podhoretz, αρχικό μέλος του Προγράμματος για ένα Νέο Αμερικάνικο Αιώνα (Project for a New American Century, PNAC), το 2008 υποδείκνυε ένα αποκαλυπτικό μελλοντικό σενάριο στο οποίο το Ισραήλ ξεκινούσε πυρηνικό πόλεμο έναντι του Ιράν, της Συρία και της Αίγυπτου μεταξύ άλλων γειτονικών χωρών του. Αυτό θα περιλάμβανε τον Λίβανο και την Ιορδανία.  Αμερικανικές βάσεις γύρω από το Ιράν Ο Podhoretz περιέγραφε ένα επεκτατικό Ισραήλ, και μάλιστα ότι οι Ισραηλινοί θα καταλάμβαναν στρατιωτικά τις πετρελαιοπηγές του Περσικού Κόλπου.  Αυτό που ήταν περίεργο ήταν ο υπαινιγμός του Podhoretz το 2008, ο οποίος επηρεάστηκε από τη στρατηγική ανάλυση του Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών (Center for Strategic and International Studies, CSIS), ότι το Τελ Αβίβ θα ξεκινούσε πυρηνική επίθεση κατά του αφοσιωμένου Αιγύπτιου συμμάχου του που κυβερνούσε στο Καΐρο υπό τον Πρόεδρο Μουμπάρακ. Παρά το γεγονός ότι το παλαιό καθεστώς εξακολουθεί να παραμένει, ο Μουμπάρακ δεν είναι πλέον στην εξουσία στο Κάιρο.  Ο αιγυπτιακός στρατός εξακολουθεί να δίνει διαταγές, αλλά οι ισλαμιστές μπορεί να έρθουν στην εξουσία. Και αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι το Ισλάμ εξακολουθεί να δαιμονοποιείται από τις ΗΠΑ και τους περισσότερους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ.   Άγνωστο μέλλον: Τι ακολουθεί; Οι ΗΠΑ, η ΕΕ, και το Ισραήλ προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τις αναταραχές στον τουρκο-αραβο-ιρανικό κόσμο για να επιβάλουν τους περαιτέρω δικούς τους στόχους, συμπεριλαμβανομένου του πολέμου στη Λιβύη και την υποστήριξη μιας ισλαμικής εξέγερσης στη Συρία.  Μαζί με τους Αλ-Σάουντ, προσπαθούν να διαδώσουν την «fitna» ή τη διάσπαση των λαών της νοτιοδυτικής Ασίας και της Βόρειας Αφρικής.  Η ισραηλινο-Khaliji στρατηγική συμμαχία, που σχηματίστηκε από το Τελ Αβίβ και τις κυβερνούσες αραβικές οικογένειες στον Περσικό Κόλπο, είναι ζωτικής σημασίας στο θέμα αυτό.     Στην Αίγυπτο η κοινωνική αναταραχή δεν τέλειωσε καθόλου και οι άνθρωποι γίνονται πιο ριζοσπαστικοί. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να γίνονται κάποιες  παραχωρήσεις από τη στρατιωτική χούντα. Το κίνημα διαμαρτυρίας αρχίζει τώρα να αντιμετωπίζει το ρόλο του Ισραήλ και τη σχέση του με τη στρατιωτική χούντα. Στην Τυνησία επίσης, το λαϊκό κίνημα ριζοσπαστικοποιείται.  Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοι της παίζουν με τη φωτιά. Μπορούν να πιστεύουν ότι αυτή η χαοτική περίοδος αποτελεί εξαιρετική ευκαιρία για την αντιπαράθεση με το Ιράν και τη Συρία. Η αναταραχή που έχει ριζώσει στο τουρκο-αραβο-ιρανικό κόσμο θα έχει απρόβλεπτα αποτελέσματα. Η ανθεκτικότητα των λαών του Μπαχρέιν και της Υεμένης υπό την απειλή αυξημένης κρατικής βίας δείχνει την άρθρωση συνεκτικότερου αντιαμερικανικού και αντισιωνιστικού κινήματος διαμαρτυρίας.  Ο *Mahdi Darius Nazemroaya είναι ειδικός για θέματα Μέσης Ανατολής και Κεντρικής Ασίας. Είναι επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Έρευνας για την Παγκοσμιοποίηση (CRG).

Πηγή μας