Τι θέλουν οι Κούρδοι; (Μέρος Γ’)

Εθνοσυνέλευση για μια Δημοκρατική Κοινωνία - Κουρδική Νεολαία Γαλλίας   Μέρος Α’  Μέρος B’                                                                                     

Σχέδιο για ένα δημοκρατικό και αυτόνομο Κουρδιστάν – Μέρος Γ’, Το μοντέλο σε οκτώ διαστάσεις.

Στις 14 Ιουλίου 2011, το DTK (Εθνοσυνέλευση για μια Δημοκρατική Κοινωνία) ανακήρυξε την δημοκρατική αυτονομία του Βόρειου Κουρδιστάν στο Αμέντ (Ντιγιαρμπακίρ). 

Ποια είναι η Δημοκρατική Αυτονομία; Μοιραστήκαμε μαζί σας δύο άρθρα με τίτλο «Τι θέλουν οι Κούρδοι;». Αυτό είναι το τελευταίο μέρος αυτού του εξαιρετικού εγγράφου το οποίο μεταφράστηκε στα γαλλικά ( από τα οποία το μεταφράσαμε εμείς) από το Σύνδεσμο Arjîn, Κουρδική Νεολαία Γαλλίας.

 Αυτή η ενότητα εκθέτει ένα μοντέλο της Δημοκρατικής Αυτονομίας οκτώ διαστάσεων.  Πολιτική, νομική, αυτοάμυνα, πολιτιστική, κοινωνική, οικονομική, οικολογική και διπλωματική.

Σχέδιο για ένα δημοκρατικό και αυτόνομο Κουρδιστάν

3.1 - ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Η πολιτική εξουσία του δημοκρατικού και αυτόνομου Κουρδιστάν θα προέλθει από τη δημοκρατική οργάνωση της κοινωνίας. Η Κοινότητα θα πάρει,  τη δύναμη της από την ελεύθερη άσκηση των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών, όπως και από την άσκηση των συλλογικών δικαιωμάτων μέσω των οργανώσεων τους. Για το καλό της κοινωνίας, αυτή η εξουσία θα χρησιμοποιηθεί στα πλαίσια μιας δημοκρατικής πολιτικής. Ως εκ τούτου, σε αντίθεση με τον αυστηρά συγκεντρωτικό και γραφειοκρατικό οργανωτικό σχεδιασμό του κράτους-έθνους, θα βασίζεται στην δημοκρατική οργάνωση. Μια δημοκρατική πολιτική θα επιτρέψει σε όλους τους τομείς της κοινωνίας να συμμετέχουν στην πολιτική διαδικασία, και οι κοινότητες οργανωμένες κατά τρόπο διαφανή και πολιτικοποιημένο, θα αποτελέσουν την κινητήρια δύναμη της αλλαγής και του εκδημοκρατισμού.    

Στο πολιτικό πεδίο, η δημοκρατική αυτονομία θα πάρει τη μορφή μιας συνομοσπονδίας με δήμους χωριών και συνοικιακά συμβούλια. Όλες αυτές οι οντότητες θα ωφεληθούν από μια δημοκρατική εκπροσώπηση στην Εθνοσυνέλευση της Κοινωνίας. Η Δημοκρατική Εθνοσυνέλευση  των Κοινοτήτων του Αυτόνομου Κουρδιστάν θα στείλει τους εκπροσώπους της στο κοινοβούλιο της Δημοκρατίας της Τουρκίας, και θα συμμετάσχει στην άσκηση κοινής πολιτικής της χώρας. Το Αυτόνομο και Δημοκρατικό Κουρδιστάν θα έχει τη δική του σημαία και τα δικά του σύμβολα. Οι διάφορες κοινότητες που εκπροσωπούνται στην αυτόνομη και δημοκρατική περιοχή θα κάνουν και αυτές χρήση των δικών τους συμβόλων.  

Η δημοκρατική αυτονομία είναι η έκφραση της βούλησης του κουρδικού λαού να συνυπάρξει με την Δημοκρατία της Τουρκίας. Αντιπροσωπεύει επίσης το μελλοντικό πολιτικό καθεστώς του κουρδικού λαού.    

Η δημοκρατική αυτονομία δεν βασίζεται σε θρησκευτική, εθνοτική ή γεωγραφική κοινότητα, αλλά στις έννοιες της δημοκρατίας και της συνύπαρξης. Με δημοκρατικά κριτήρια, ρυθμίζει την χορήγηση των πολιτιστικών, κοινωνικών, εθνικών και θρησκευτικών δικαιωμάτων στις διάφορες οντότητες που την αποτελούν. Αυτό το μοντέλο μπορεί να  εφαρμοστεί στο Κουρδιστάν, αλλά και σε άλλες περιοχές της Τουρκίας.    

Στο πλαίσιο της δημοκρατικής αυτονομίας, οι εκπρόσωποι των συνοικιακών συμβουλίων της πόλης και της υπαίθρου ασκούν την αποφασιστική εξουσία.  Οι λαϊκές συνελεύσεις θα πρέπει να επιτρέπουν σε κάθε κοινότητα να εκφραστεί, να συζητά  και να λαμβάνει  αποφάσεις, βασισμένες  στην άμεση, λαϊκή, πλουραλιστική και συμμετοχική δημοκρατία. 

Η δημοκρατική αυτονομία δεν θα περιορίσει μόνο την εξουσία και τη δύναμη του κράτους: Θα επικεντρωθεί στην έννοια του κράτους και της δημοκρατίας, διασφαλίζοντας τη δημοκρατική ζωή της κοινότητας και επιτρέποντας την άμεση, συμμετοχική και πλουραλιστική δημοκρατία παράλληλα με το κράτος.    

Όλες οι πολιτιστικές, εθνικές, θρησκευτικές κοινότητες θα μπορούν να οργανωθούν με αυτόνομο τρόπο. Οι διαφορετικοί λαοί (Ασσυροχαλδαίοι, Άραβες, Αρμένιοι, Αζέροι, κ.λπ.) και οι διαφορετικές θρησκευτικές ομάδες, όπως οι Yezidis ή οι Αλεβίτες, θα εκπροσωπηθούν με προτεραιότητα στο πλαίσιο της δημοκρατικής αυτονομίας. Αυτό είναι απαραίτητο για να επιτευχθεί μια πολιτική και ηθική κοινωνία.    

Ο ατομικισμός που διαχωρίζεται από την κοινωνία και την αντιστρατεύεται, όπως  και η  παραδοσιακή άρνηση των ατομικών δικαιωμάτων είναι εξίσου απαράδεκτα. Θεωρούμε τις σχέσεις μεταξύ του ατόμου και της κοινωνίας ως αλληλεξαρτώμενα στοιχεία της κοινωνίας στο σύνολό της. Επίσης,  το επίπεδο της ελευθερίας που απολαμβάνουν οι γυναίκες είναι ένα από τα  βασικά κριτήρια μιας δημοκρατικής κοινωνίας.    

Θα δημιουργηθούν οργανώσεις για τις κοινωνικές, οικονομικές, πολιτιστικές, καλλιτεχνικές, αθλητικές, εκπαιδευτικές και νομικές δραστηριότητες. Καθώς επίσης  και για τις δημόσιες μεταφορές, το εμπόριο, τα χρηματοοικονομικά και την βιομηχανία. Αυτό είναι απαραίτητο για τις κοινότητες του Αυτόνομου και Δημοκρατικού Κουρδιστάν. 

Τα πολιτικά κόμματα, απαραίτητα εργαλεία για τη δημοκρατία, πρέπει ανασυσταθούν,  ώστε να μην έρχονται σε αντίθεση με την ηθική και πολιτική κοινωνία και να μη στοχεύουν σε οποιαδήποτε ιδεολογική ηγεμονία ή πολιτική κυριαρχία.    

Οι δήμοι κοινοτήτων και χωριών και τα αστικά συμβούλια είναι οι κύριοι θεσμοί αυτού του αυτόνομου και δημοκρατικού συστήματος. Για την ορθή λειτουργία ενός τέτοιου συστήματος και των ηθικών αναγκών που αφορούν την πολιτική κοινωνία, όλοι οι τομείς της κοινωνίας –αρχής γενομένης από τις γυναίκες και τους νέους- θα πρέπει να συμμετέχουν στην πολιτική, μέσω των τοπικών συνελεύσεων. Οι αρχηγοί των χωριών και οι συνελεύσεις των σοφών πρέπει να γίνουν δημοκρατικές δυνάμεις  και να παύσουν να είναι στην υπηρεσία του κράτους. 

3.2 – Νομική Διάσταση    

Ο απελευθερωτικός αγώνας του κουρδικού λαού έχει σαν στόχο τη δημιουργία ενός καθεστώτος δημοκρατικής αυτονομίας. Το τελευταίο θα βάλει τέλος  στις παράνομες και απάνθρωπες συμπεριφορές και στο καταστροφικό πόλεμο που διεξάγεται εναντίον των Κούρδων, εξασφαλίζοντας με συνταγματικές αλλαγές και νομικά μέσα, την δημοκρατική, ελεύθερη και ειρηνική συνύπαρξη εντός των συνόρων της Δημοκρατίας της Τουρκίας. Θεωρούμε την Τουρκία και το Κουρδιστάν να υπάρχουν σε κοινό έδαφος. Το νέο Σύνταγμα της Τουρκικής Δημοκρατίας, όπως και το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρέπει να αναγνωρίσουν και να ενσωματώσουν την έννοια της δημοκρατικής αυτονομίας. Θα πρέπει επίσης να διασφαλίζεται με την υπογραφή συμφωνιών αμοιβαιότητας.    

Το καθεστώς  της δημοκρατικής αυτονομίας σημαίνει την παραχώρηση  στον κουρδικό λαό  δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθερίων εντός των συνόρων της Τουρκίας. Αυτό το καθεστώς είναι μια έκφραση της βούλησης του κουρδικού λαού να συμμετάσχει σε μια ισότιμη ένωση που βασίζεται στην ελεύθερη συναίνεση. Επομένως, θα πρέπει να διασφαλίζεται από το Σύνταγμα και το Δίκαιο της Δημοκρατίας της Τουρκίας. Το μοντέλο της δημοκρατικής αυτονομίας του Κουρδιστάν μπορεί να εφαρμόζεται στο σύνολο της Τουρκίας. Αποτελεί επίσης απαραίτητη προϋπόθεση για την καθιέρωση της άμεσης δημοκρατίας.    

Η Δημοκρατική Αυτονομία σημαίνει ελευθερία για τους Κούρδους εντός των συνόρων των υφιστάμενων κρατών. Οι Κούρδοι που ζουν στο Κουρδιστάν και σε άλλα μέρη της Τουρκίας θα διαχειριστούν τις σχέσεις τους με τη Δημοκρατία της Τουρκίας, με βάση αυτό το καθεστώς.    

Οι θεμελιώδεις αρχές του δημοκρατικού και αυτόνομου Κουρδιστάν και ολόκληρης της Τουρκίας πρέπει να είναι τα ακόλουθα:

Πρωτογενή δικαιώματα: τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ελευθερία για όλους ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης, έθνους, θρησκείας, φύλου, εθνοτικής ομάδας, κατάργηση  όλων των μορφών διακρίσεων, ελευθερία της έκφρασης, ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και συνέρχεσθαι,  ελευθερία διαδήλωσης και   παιδεία στη μητρική γλώσσα.

Δευτερογενή δικαιώματα:  οικονομικά και κοινωνικά

 και

τελικά τριτογενή δικαιώματα που έχουν σχέση με  την ελευθερία του λαού να αναπτύξει τα πολιτιστικά στοιχεία της επιβίωσης και της αυτοδιοίκησης. 

Τα δικαιώματα αυτά πρέπει να είναι εγγυημένα από το Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Τουρκίας.    

         

Το παράδειγμα, του κούρδου ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν, συνδεδεμένο με τις αυτονομιστικές παραδόσεις της ανθρώπινης ιστορίας και ιδίως με τις αυτονομιστικές λύσεις που υπάρχουν σήμερα στην Ιρλανδία, τη Σκωτία, τη Χώρα των Βάσκων και την Καταλονία, θα αποτελέσουν τα θεμέλια αυτού του συστήματος. Το τουρκικό Σύνταγμα του 1921, η πράξη της κουρδικής αυτονομίας που επικυρώθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1922 από την Μεγάλη Εθνοσυνέλευση, και στη συνέχεια οι ομιλίες του Μουσταφά Κεμάλ στη Σμύρνη το 1924 και τα Σύμφωνα των Ηνωμένων Εθνών που σχετίζονται με αυτές, θα είναι επίσης βασικά στοιχεία.    

Το νομικό σύστημα του δημοκρατικού και αυτόνομου Κουρδιστάν δεν θεωρεί ότι μόνο το δίκαιο ρυθμίζει την κοινωνία. Το δημοτικό σύστημα θα πρέπει να προστατεύεται μέσω ηθικής και πολιτικής, χωρίς να χρειαστεί να κάνει μια επιλογή μεταξύ της «ηθικής και του δικαίου». Βασισμένο στην πεποίθηση ότι μια κοινωνία που έχει χάσει τη συνείδησή της είναι μια χαμένη κοινωνία, αυτό το σύστημα την ηθικοποιεί και ως συνείδηση ​​και ως καρδιά της κοινωνίας. Με βάση την Αρχή μιας  ελεύθερης  δημοκρατικής, οικολογικής και χωρίς διακρίσεις λόγω φύλου κοινότητας,  μπορεί να οικοδομηθεί ένα δίκαιο κοινωνικό σύστημα. 

3.3-  Η αυτοάμυνα

 Όλα τα πλάσματα της φύσης υπερασπίζονται τον εαυτό τους και λαμβάνουν ενστικτωδώς τις αναγκαίες αποφάσεις για τη διατήρηση της ύπαρξης τους. Ανάμεσα σε αυτά τα πλάσματα, μόνο το ανθρώπινο ον ανάπτυξε συνειδητά μεθόδους αυτοάμυνας. Η ιστορία της αυτοάμυνας είναι συνεπώς μια σημαντική πτυχή της ανθρώπινης ιστορίας. Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, από τις οικογένειες στις φυλές, από τις φυλές στα έθνη και στις θρησκευτικές κοινότητες, από τα χωριά στις πόλεις, κάθε κοινωνία άσκησε το δικαίωμά της για αυτοάμυνα. Η αυτοάμυνα είναι, όπως ο αέρας και το νερό, μια ζωτική ανάγκη.  Επιτρέπει στις κοινότητες να προστατεύονται από τους  εξωτερικούς εχθρούς, που απειλούν την ύπαρξή της,  αλλά και   από τους  εσωτερικούς, όπως είναι ο κίνδυνος που παραμονεύει να καταστρέψει  τις ηθικές και πολιτιστικές αξίες της.    

Η αυτοάμυνα είναι μια πολιτική ασφάλειας για την ηθική και την πολιτική κοινωνία. Δεν  περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στην στρατιωτική άμυνα της κοινωνίας,  αλλά  σημαίνει εν τέλει την προστασία της ταυτότητας, της πολιτικοποίησης και του εκδημοκρατισμού της κοινωνίας. Η αυτοάμυνα βασίζεται στην οργάνωση της κοινότητας. Οι οργανωμένες κοινότητες είναι πιο ικανές για να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους. Η αυτοάμυνα είναι επομένως, για όλες τις κοινωνίες, μια εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για την προστασία της ύπαρξής τους.    

   

Σε όλη την ιστορία του, ο λαός του Κουρδιστάν πολέμησε για να προστατευθεί από επιθέσεις από το εξωτερικό. Από τις πρώτες δυνάμεις εισβολής και κατοχής μέχρι σήμερα, οι Κούρδοι βρέθηκαν σε κατάσταση αυτοάμυνας και χρειάστηκε να προστατευθούν από επιθέσεις που στοχοποιούσαν την ίδια την ύπαρξή τους. Οι κουρδικές εξεγέρσεις του δέκατου ένατου και εικοστού αιώνα ήταν επίσης μια μορφή αυτοάμυνας. Με την αποδοχή της δημοκρατικής αυτονομίας, υπό την επίβλεψη δημοκρατικών οργάνων, η αυτοάμυνα μπορεί να θεωρηθεί, όχι ως στρατιωτικό μονοπώλιο, αλλά ανάγκη της κοινωνίας. Όλοι οι κάτοικοι των πόλεων, κωμοπόλεων, συνοικιών και χωριών θα είναι συνειδητοί και ενεργοί απέναντι των φασιστικών και γενοκτονικών επιθέσεων και θα συμμετέχουν στην κοινωνική αντίσταση εναντίον  αυτών των τάσεων. Η αυτοάμυνα είναι δικαίωμα που αναγνωρίζεται από τις διεθνείς συμβάσεις, συμπεριλαμβανομένων και αυτών των Ηνωμένων Εθνών. 

   

3.4 – Η Πολιτιστική Διάσταση    

Το κράτος-έθνος άνοιξε το δρόμο για τις πολιτικές της γενοκτονίας και της εξαφάνισης  όλων των γλωσσών και των πολιτισμών που βρίσκονται εντός των συνόρων του. Ο κουρδικός πολιτισμός και η κουρδική γλώσσα ήταν από τους κύριους στόχους αυτών των κατασταλτικών πολιτικών. Η χρήση της κουρδικής γλώσσας στην καθημερινή ζωή απαγορεύτηκε, η διδασκαλία της ως πρώτη γλώσσα στα κρατικά εκπαιδευτικά ιδρύματα απαγορεύεται από το Σύνταγμα και διάφορους νόμους. Ο σκοπός αυτής της πολιτικής ήταν να δημιουργηθεί μια κοινωνία αποξενωμένη από τη γλώσσα και τον πρωτότυπο πολιτισμό της για να αφομοιωθούν το πνεύμα και η σκέψη της. Έχουμε φθάσει στο σημείο όπου μια διαδικασία αφομοίωσης έχει ξεκινήσει στο Κουρδιστάν.    

Ωστόσο, οι συμβάσεις των Ηνωμένων Εθνών και οι δημοκρατικοί κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θεωρούν την απαγόρευση του πολιτισμού ενός λαού και της γλώσσας του και «ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας» ή  όπως ορίζεται  από τον όρο «πολιτιστική γενοκτονία». Αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας συνεχίζεται όμως, με επίμονο τρόπο, με πλήρη επίγνωση της διεθνούς κοινής γνώμης.    

Ο κουρδικός λαός δεν είχε την ευκαιρία να ασκήσει το δικαίωμά του σε μια ελεύθερη ζωή και να αναπτυχτεί εντός ενός δημοκρατικού περιβάλλοντος. Συνεπώς, το εθνικιστικό περιβάλλον στο οποίο ζούσε η κουρδική κοινωνία οδήγησε τα άτομα σε  κατάσταση εγκεφαλικού θανάτου. Αυτός είναι ο λόγος που δεν αναπτύχτηκε μια υγιής κοινωνία. Η απουσία εκπαίδευσης στη μητρική γλώσσα είναι υπεύθυνη για την κραυγαλέα έλλειψη Κούρδων επιστημόνων.  Απαιτούνται σοβαρές μελέτες στους γλωσσικούς και πολιτιστικούς τομείς, ώστε να αναδυθεί μια κουρδική κοινωνία με νοοτροπία και πνεύμα ελεύθερο που θα μπορέσει να παράγει υγιή άτομα.    

Η τέχνη υπερασπίζεται μια κοινωνία ενάντια στην εξάπλωση των ιμπεριαλιστικών  πολιτικών κάθε είδους, και επιτρέπει να συνδεθεί με την ιστορία, τη γλώσσα και τον πολιτισμό. Είναι απαραίτητο να αναπτυχθεί μια βασική κουλτούρα και ένα καλλιτεχνικό κίνημα που να επιτρέπει τη συμμετοχή όλων των κοινοτήτων, ακόμη και των μικρότερων. Τα αναγκαία μέτρα πρέπει να ληφθούν έτσι ώστε να μην εκφυλίζουν την τέχνη και τον πολιτισμό σε απλά εμπορικά προϊόντα. 

«Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο για έναν λαό να δει την ιστορία του γραμμένη από άλλους». 

Στην περίπτωση των Κούρδων αυτή η ρήση είναι μια κραυγαλέα αλήθεια. Η ιστορία του Κουρδιστάν γράφτηκε κυρίως από άλλους λαούς, και αυτό, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα δικά τους συμφέροντα. Η κουρδική ιστορική συνείδηση ​​δεν αναπτύχτηκε σωστά. Πρόκειται για μια σοβαρή απειλή ενάντια της ανάπτυξης της ταυτότητας του λαού μας, της ύπαρξής του και του μέλλοντος του.    

Όλοι οι περιορισμοί στη χρήση της κουρδικής γλώσσας σε δημόσιο χώρο θα πρέπει να αρθούν και η κουρδική γλώσσα πρέπει να γίνει η γλώσσα εκπαίδευσης, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο. Πρέπει να κατοχυρωθούν όλες οι νομικές και συνταγματικές διατάξεις για την πρόληψη της πολιτισμικής αφομοίωσης και να δοθεί στους Κούρδους που ζουν σε μεγάλες πόλεις της Τουρκίας και στο εξωτερικό η δυνατότητα να εκπαιδεύονται στη μητρική γλώσσα.    

Το Σύνταγμα και οι νόμοι θα πρέπει να διασφαλίζουν νομική προστασία σε όλες τις γλώσσες και στις διαλέκτους που ομιλούνται εντός των συνόρων μας (ασσυριακά και συριακά, αραβικά, αρμενικά, κ.λ.π.). Αυτές θα ενσωματωθούν στο εκπαιδευτικό σύστημα, θα διδάσκονται παράλληλα με την κουρδική και τουρκική γλώσσα και θα προστεθούν στις επίσημες γλώσσες του Κουρδιστάν. Η γλώσσα των δημόσιων υπηρεσιών θα είναι τα κουρδικά και θα αποκατασταθούν τα αρχικά ονόματα των περιοχών και οικισμών. 

 3.5 - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Στόχος της αφομοίωσης ήταν να αλλοτριώσει την κουρδική κοινωνία από τις κοινωνικές αξίες της, από την ιστορία και την κουλτούρα της. Για το σκοπό αυτό, εφαρμόστηκε ένα σχέδιο εκκένωσης του Κουρδιστάν με αναγκαστικές μεταναστεύσεις, προκαλώντας τραυματισμούς στον ιστό της κοινωνίας και αλλαγές στη δημογραφική δομή. Ο κουρδικός λαός ήταν στόχος μιας φυσικής και πολιτιστικής γενοκτονίας. Περαιτέρω,  οι γυναίκες και η νεολαία αποξενώθηκαν από τις κοινωνικές δραστηριότητες,  τον αθλητισμό, τις τέχνες και από τα γεγονότα. Ναρκωτικά και πορνεία εισήχθηκαν στο Κουρδιστάν, με στόχο την ηθική κατάρρευση της κοινωνίας. Στη συνέχεια, ακολούθησαν ειδικές πολιτικές για κάθε κοινωνικό τομέα με στόχο τη αποδιοργάνωση του κουρδικού λαού.    

Οι Κούρδες γυναίκες εξακολουθούν να υφίστανται την κρατική τρομοκρατία και την σεξιστική καταπίεση. Σε αυτή την σεξιστική κοινωνία, η οικογένεια σχεδιάστηκε σαν ένα μίνι-κράτος διοικούμενο από τους άνδρες, πράγμα που διατήρησε τις γυναίκες σε  κατάσταση βαθιάς δουλείας. Στο πλαίσιο αυτής της κοινωνικής πραγματικότητας, δεν σχεδιάζουμε να απαλλαγούμε από το κοινωνικό θεσμό της οικογένειας, αλλά να τον μετατρέψουμε σε κοινωνική πολιτική. Ως εκ τούτου, πρέπει να αντικατασταθούν οι νόμοι και οι αρχές που εκφράζουν την ιδιοκτησία των γυναικών και παιδιών με ιεραρχικό τρόπο. Στο πλαίσιο αυτό, η συνειδητοποίηση των γυναικών και το επίπεδο οργάνωσης τους θα παίξουν αποφασιστικό ρόλο για το μετασχηματισμό της οικογένειας και της κοινωνίας σε ελεύθερες και δημοκρατικές οντότητες. Η δημοκρατική κοινωνία, που βασίζεται στην ελεύθερη βούληση των γυναικών, θα πάρει σάρκα και οστά σε ένα δημοκρατικό και αυτόνομο Κουρδιστάν.    

Από την πρώτη ιεραρχική δομή, ενισχύθηκαν οι πολιτικές που στόχευαν στην εξάρτηση τους. Η ιδεολογική προπαγάνδα με τα δόγματα που την πλημμυρίζουν, ο έλεγχος της σεξουαλικότητάς και  η αντιδραστική νοοτροπία έχουν στόχο να εκτρέψουν τις ενέργειές της νεολαίας και των γυναικών, έτσι ώστε να μην τεθεί το σύστημα σε αμφισβήτηση και να διατηρηθεί. Αντιμέτωποι με αυτό το πρόβλημα, η ελεύθερη οργάνωση της νεολαίας διαδραματίζει θεμελιώδη ρόλο στην εγκαθίδρυση μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Είναι δύσκολο να καθοδηγηθούν οι νέοι  προς την ελευθερία. Αυτό προκαλεί προβλήματα στα σημερινά συστήματα ηγεσίας, αλλά μπορεί να διαδραματίσει καθοδηγητικό ρόλο στην οικοδόμηση και την υπεράσπιση μιας νέας κοινωνίας.    

Σε μια αταξική κοινωνία, οι συλλογικοί ιδιώτες ιδιοκτήτες θα χρησιμοποιούν ελεύθερους εργάτες. Συνεπώς, είναι πρωταρχικό να οργανωθούν οι εργάτες, οι αγρότες, οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι έμποροι και να παραχθούν συνθήκες που διασφαλίζουν την ενεργό συμμετοχή τους στην κοινωνική ζωή. Το βασικό καθήκον της δημοκρατικής κοινωνίας είναι η δημιουργία και εφαρμογή προγραμμάτων για την κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη αυτών των ανθρώπων.    

Η αντίσταση και η πολιτιστική αναγέννηση των θρησκειών μπορούν να προσφέρουν ένα δημοκρατικό περιεχόμενο ενάντια στον καπιταλισμό και στην έννοια του κράτους-έθνους. Αντιπροσωπεύουν επίσης ηθικά διανύσματα που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε.  Σ 'ένα δημοκρατικό έθνος είναι σημαντικό να προωθηθεί το προοδευτικό περιεχόμενο της θρησκευτικής κουλτούρας, ως στοιχείο ισότητας, ελευθερίας και δημοκρατίας και να της δώσουμε μια θέση στην επίλυση των υπαρχόντων προβλημάτων.    

Παρ 'όλες τις προσπάθειες καταστροφής και διάβρωσης, ο άξονας της ιστορικής κοινωνίας και το κύριο θεμέλιο της κοινωνίας διαμορφώνονται από τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευομένους όλων των εθνών, των λαών και  εθνοτικών ομάδων,  των γυναικών, της νεολαίας, των κοινοτήτων του χωριού και των αγροτών, των άνεργων,  των νομάδων, των  διαφόρων θρησκευτικών κοινοτήτων και των εργατικών κοινοτήτων. Η κοινωνική διάσταση που αντιπροσωπεύεται από όλες τις κοινωνικές ομάδες έχει τα αναγκαία χαρακτηριστικά  για μια ελεύθερη και δημοκρατική ζωή. Η δημοκρατική κοινωνία αποτελεί τη σύγχρονη μορφή της ηθικής και πολιτικής κοινωνίας και επιτρέπει την έκφραση της διαφορετικότητας μέσα σε αυτήν. Η κοινότητα  δεν πρέπει να υποχρεωθεί να υιοθετήσει ένα ενιαίο πολιτιστικό τύπο,  αλλά θα πρέπει να είναι σε θέση να ζήσει με τις διαφορές των πολιτισμών  και των ταυτότητων.    

   

Ως εκ τούτου, στο αυτόνομο και δημοκρατικό Κουρδιστάν, η ελεύθερη οργάνωση της εργασίας, της παιδείας, της υγείας και της αλληλεγγύης, μεταξύ άλλων κάτω από την ηγεσία των γυναικών και της νεολαίας, θα επιτρέψει την εγκαθίδρυση μιας λειτουργικής κοινωνίας. Αυτή η κοινωνία θα έχει τη δυνατότητα ανταλλαγής απόψεων,  λήψης αποφάσεων, αναδιάρθρωση και προγραμματισμό. Οι γυναίκες και η νεολαία είναι οι κινητήριες δυνάμεις της συνομοσπονδιακής οργάνωσης του Δημοκρατικού και αυτόνομου Κουρδιστάν. Ο ρόλος των γυναικών είναι ουσιαστικής σημασίας στη κοινοτική ζωή, σε όλους τους τομείς και σε όλες τις οργανώσεις.    

Η σχέση μεταξύ των ατόμων και της κοινωνίας πρέπει να καθορίζεται με βάση τις αρχές της ισότητας, ελευθερίας και δημοκρατίας και ενάντια στον σεξισμό στην κοινωνία. Με την ενέργεια και τη ζωτικότητά της, η νεολαία θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην αποκατάσταση και στην προστασία της κοινωνίας. Θα διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στην κοινωνική αλλαγή. Πρέπει να βρεθούν συνθήκες που εξασφαλίζουν την προτεραιότητα για την φυσική και ψυχολογική αγωγή των παιδιών και την προαγωγή  της ανάπτυξής τους. Η εκμετάλλευση της παιδικής εργασίας και η σεξουαλική παρενόχληση θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως εγκλήματα και να αντιμετωπίζονται σύμφωνα με τις συμβάσεις του διεθνούς δικαίου για τα δικαιώματα των παιδιών. 

3.6- ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ    

Στο Κουρδιστάν εμφανίστηκαν οι πρώτες μορφές  κοινοτικής  ζωής και συντελέστηκε η αγροτική επανάσταση της Νεολιθικής εποχής. Δυστυχώς, το Κουρδιστάν έγινε σήμερα η γη ενός διάσπαρτου λαού στις τέσσερεις γωνιές του κόσμου λόγω της φτώχειας και του λιμού. Το Κουρδιστάν, που ορίζεται στα ιερά κείμενα ως λίκνο του πολιτισμού, ως επίγειος παράδεισος με τεράστιο πλούτο, βρίσκεται σήμερα σε αυτές τις λυπηρές συνθήκες, λόγω της στρατιωτικής κατοχής και των αποικιακών και οικονομικών πολιτικών εξωτερικών εξουσιών.    

Εκείνοι που εδραίωσαν τη πολιτική ηγεμονία στους Κούρδους κατέστρεψαν την οικονομία τους, πέρα από την απλή οικονομική αποικιοποίηση, φθάνοντας σε επίπεδο συγκρίσιμο με γενοκτονία. Ως εκ τούτου, φτάνει η ελάχιστη παραχώρηση για να εξασφαλιστεί η αφοσίωση αυτής της πεινασμένης κοινότητας που άλλωστε δεν διαθέτει ηγεμονικές δυνάμεις. Αυτοί οι άνθρωποι με καταστραμμένη βούληση μπορούσαν πιο εύκολα να ελεγχτούν. Εκείνοι που είναι αναγκασμένοι να εξαρτώνται από τους άλλους δεν μπορούν να είναι οι αγωνιστές και οι ιδρυτές μιας ελεύθερης και δημοκρατικής ζωής.    

  

Η δημιουργία μιας οικονομικής βάσης για την κοινωνία είναι μια βασική διάσταση για να επιτευχθεί μια ηθική και πολιτική κοινωνία. Συνεπώς, το πρώτο ζήτημα που πρέπει να αναπτυχθεί για την οικοδόμηση της δημοκρατικής αυτονομίας θα είναι η δημιουργία  μιας οικονομικά βιώσιμης κοινότητας που θα πετύχει την εξάλειψη της ανεργίας και της φτώχειας.    

Κανένα κοινωνικό, πολιτικό ή κοινοτικό σύστημα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το δικό του οικονομικό σύστημα. Η Δημοκρατική Αυτονομία πρέπει να θεσπίσει το δικό της οικονομικό μοντέλο ώστε να θεσμοθετήσει με μόνιμο τρόπο ένα σύστημα ελεύθερης και δημοκρατικής ζωής για τον κουρδικό λαό. Εάν η Δημοκρατική Αυτονομία θέλει να αποτελέσει τη βάση του δημοκρατικού έθνους, θα πρέπει πρώτα να δημιουργήσει ένα οικονομικό σύστημα.    

      

Τα οικονομικά προβλήματα ανακύπτουν όταν η κοινωνία παύει να είναι λειτουργική. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο καπιταλισμός προκάλεσε τη βαθύτερη κρίση που αντιμετώπισε ποτέ η κοινωνία. Για να εκφράσει αυτή την πραγματικότητα, ο ηγέτης του κουρδικού λαού Αμπντουλάχ Οτσαλάν, είχε δηλώσει ότι «ο καπιταλισμός δεν είναι οικονομικό μοντέλο είναι μοντέλο εναντίον της οικονομίας». Στη σημερινή του μορφή, ο καπιταλισμός βασίζεται στην αποσύνθεση της κοινωνίας και των οργανώσεών της. Τα κέρδη από χρηματοοικονομικές συναλλαγές που δεν συμμετέχουν στην πραγματική παραγωγή είναι, άλλωστε, ο καλύτερος δείκτης αυτής της πραγματικότητας.    

Ιστορικά, ο έλεγχος των γυναικών από τους άνδρες σηματοδότησε την αρχή των οικονομικών προβλημάτων. Λόγω του ταξικού συστήματος, της αστικοποίησης και της κρατικής εξουσίας, η κοινωνία βρέθηκε αποξενωμένη από τα οικονομικά ζητήματα και αντιμέτωπη με βαθιά διαρθρωτικά προβλήματα. Κοινωνικοποίηση και δημοκρατία είναι απαραίτητες για την οικονομία. Μια οικονομία που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας είναι εφικτή μόνο μέσω μιας δημοκρατικής οργάνωσης της. Σε αυτή τη βάση, η δημοκρατική κοινωνία αποτελεί επίσης μια οικονομική κοινωνία.  Όπως το είδαμε, η οικονομία δεν είναι μόνο ένα τεχνικό ζήτημα. Ως βασική δομή της κοινωνίας, είναι μια δραστηριότητα που χρονολογείται από τις ρίζες της ζωής μιας κοινωνίας. Να χωρίσεις τον άνθρωπο από την οικονομία είναι ήδη η αρχή της αλλοτρίωσης.    

Παρά το γεγονός ότι είχε την ευκαιρία να γίνει μια από τους πιο αναπτυγμένες οικονομίες και τους πιο ανεπτυγμένους πολιτισμούς παγκοσμίως, η κοινωνία του Κουρδιστάν ήταν το θύμα οικονομικής κατάρρευσης αφ ενός και  γενοκτονίας αφ ετέρου. Το γεγονός αυτό δείχνει μόνο του, πόσο σημαντικό είναι για την κοινωνία να γίνει οικονομικά βιώσιμη οργανώνοντας  την ελεύθερη και δημοκρατική ζωή στηριζόμενη στη δημοκρατική αυτονομία. Μέσω της οικονομικής συνεργασίας μπορεί να οικοδομηθεί μια νέα κοινωνία και ο πλούτος του Κουρδιστάν μπορεί να γίνει ένα οικονομικό πλεονέκτημα, όχι μόνο για τους Κούρδους, αλλά και για όλους τους λαούς της περιοχής, αναπτύσσοντας  την παραγωγή. Υπάρχει ανάγκη να καθιερωθεί ένα οικονομικό σύστημα στο οποίο ο καθένας θα έχει τη δική του επιχείρηση και θα εργάζεται για τα δικά του συμφέροντα, ένα σύστημα που δίνει προτεραιότητα στην απασχόληση των γυναικών και που βασίζεται στην λειτουργικότητα παρά στο κέρδος, ένα αντιμονοπωλιακό και αλληλεξαρτώμενο σύστημα. 

3.7- Οικολογική Διάσταση    

Οι λόγοι της οικολογικής κρίσης, που επιδεινώθηκε από την κοινωνική κρίση, χρονολογούνται πίσω στις ρίζες του πολιτισμού. Οι κρατικές εξουσίες και κυβερνούσες ιεραρχίες πάντα αρνήθηκαν τη κοινοτική σύνδεση στη βάση της δημιουργίας της κοινωνίας, αντικαθιστώντας την με μια άλλη προοπτική, η οποία αγνοεί επίσης τη σχέση ανάμεσα στη φύση και τη ζωή. Από τις απαρχές του πολιτισμού, όλες οι εξελίξεις δεν  αντιπροσώπευσαν παρά  μόνο μια προοδευτική αλλοτρίωση της φύσης, καταστρέφοντας το περιβάλλον και επιτείνοντας ακόμη περισσότερο την τάση προς τη δημιουργία ενός κόσμου όπου κάθε ζωή θα ήταν αδύνατη.    

Η τρέχουσα οικονομική και κοινωνική κρίση συνδέονται. Με σκοπό το κέρδος, κανείς δεν ρωτά τι μπορεί ο πλανήτης να αντέξει σε όρους πόλεων, πληθυσμού, εργοστασίων, οχημάτων μεταφοράς, συνθετικών υλικών, ή ρύπανσης του αέρα και των υδάτων. Η εξάπλωση των πόλεων, η ατμοσφαιρική ρύπανση, η καταστροφή του στρώματος του όζοντος, η σημαντική μείωση της βιοποικιλότητας, η καταστροφή των δασών, η μόλυνση των ποταμών, τα πανταχού παρόντα βουνά σκουπιδιών, η έλλειψη πόσιμου νερού, η μη φυσιολογική αύξηση του πληθυσμού, όλα αυτά μπορούν να προκαλέσουν μη αναστρέψιμες καταστροφές.    

Κανένα κοινωνικό σύστημα που δεν είναι ολοκληρωμένο με τη φύση δεν μπορεί να θεωρηθεί  ηθικό και δημοκρατικό. Υπάρχει διαλεκτική σχέση ανάμεσα στις φυσικές καταστροφές και το χάος που αντιμετωπίζει το καπιταλιστικό σύστημα. Το αποτέλεσμα της απληστίας  του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, με βάση τη μεγιστοποίηση του κέρδους και της βιομηχανικής επέκτασης εις βάρος της οικολογίας, καταστρέφουν την κοινωνία με πολλούς τρόπους (που οδηγούν στην ανηθικότητα, την ανεργία, τον πληθωρισμό, την πορνεία, κλπ.) και απειλεί επίσης την οικολογία όλων των έμβιων όντων. Αυτά τα παραδείγματα δείχνουν σαφώς ότι το μονοπώλιο έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα της κοινωνίας. Από την άλλη πλευρά, η οικολογική κοινωνία απαιτεί μια ηθική μεταμόρφωση. Η οικολογική προσέγγιση μπορεί να βοηθήσει να αλλάξει η ανήθικη εμφάνιση του καπιταλισμού. Αυτό μπορεί να λειτουργήσει μόνο με μια μεγαλύτερη οικολογική ερμηνεία. Αυτό το ζήτημα δεν μπορεί να επιλυθεί μέσω μιας περιβαλλοντολογικής προσέγγισης μόνο.    

Οι πρακτικές δυσκολίες της οικολογικής ζωής βρίσκονται στην ατζέντα σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα στην περιοχή μας. Στο Κουρδιστάν η οικολογική καταστροφή που πραγματοποιήθηκε στο όνομα οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών σκοπών έχει πλήξει σοβαρά την περιοχή και την κοινωνική δομή του. Πολλά χωριά και δάση καταστράφηκαν εξαιτίας των φραγμάτων. Άλλα έργα ανάπτυξης απειλούν ιστορικά κτίρια, χωρίς να ξεχάσουμε το πλημμύρισμα των βοσκότοπων. Στερούμενοι από νερό, πολλοί από αυτούς έχουν μετατραπεί σε έρημο. Χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα γεωργικής γης γέμισαν με νάρκες, κάνοντας αδύνατη την γεωργική παραγωγή. Η απαγόρευση εισόδου στα υψίπεδα, σκότωσε σχεδόν τη κτηνοτροφία. Τοξικά απόβλητα αποθηκεύονται στο Κουρδιστάν. Όλες αυτές οι πρακτικές έχουν αλλάξει το κλίμα, τη χλωρίδα και την πανίδα του Κουρδιστάν και οδηγούν σε αστάθεια. Όλες αυτές οι επιθέσεις εναντίον της περιοχής του Κουρδιστάν, δεν μπορούν να επιλυθούν παρά με μια οικολογική επανάσταση. Αυτές οι περιβαλλοντικές καταστροφές δεν περιορίζονται στην περιοχή μας μόνο, αλλά έχουν αντίκτυπο σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Μαζί με το Κουρδιστάν καίγεται,  δηλητηριάζεται και καταστρέφεται ο πλανήτης.    

Η περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση, η αγάπη για την πατρίδα και για τον πλανήτη είναι αλληλένδετες. Προκειμένου να ζήσουμε μια υγιή κοινωνική ζωή σε ένα υγιές περιβάλλον, χρειαζόμαστε μια κοινωνική συνείδηση σχετικά με περιβαλλοντικά. Είναι απαραίτητο να αντιταθούμε στην αστυφιλία που καταστρέφει  την οικολογική ισορροπία, στην κατασκευή φραγμάτων που αλλάζουν τη χλωρίδα και στο πλημμύρισμα των ιστορικών τόπων με αποτέλεσμα να εξαλειφθεί η ιστορική κληρονομιά του κουρδικού λαού. 

            

3.8- ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ    

Η διπλωματία είναι συνήθως μια δραστηριότητα που αναπτύχθηκε από τον λαό, τις κοινωνίες και διάφορες ομάδες ή κράτη για τα συμφέροντα τους. Η διπλωματία που βασίζεται στην έννοια της νεωτερικότητας και του κράτους-έθνους προορίζεται μόνο για την εδραίωση της εξουσίας. Η διπλωματία των κρατών-εθνών επιδιώκει τον συντονισμό των  δραστηριοτήτων των διαφόρων κρατών-εθνών σε όλο τον κόσμο. Σε απουσία αναγνώρισης από άλλα κράτη- έθνη ένα απομονωμένο κράτος-έθνος δεν μπορεί να επιβιώσει, ούτε για 24 ώρες. Ο λόγος για αυτό έγκειται στον ορθολογισμό του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. Χωρίς τη συναίνεση του λαού, κανένα από τα κράτη-έθνη δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ.    

Λαμβάνοντας υπόψη τα ιστορικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά του κουρδικού ζητήματος,  συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι η χώρα χωρίστηκε σε τέσσερα μέρη, η διπλωματία του δημοκρατικού και αυτόνομου Κουρδιστάν θα έχει σημαντικό αντίκτυπο στις γειτονικές κοινωνίες και χώρες, καθώς και στα άλλα τμήματα του Κουρδιστάν.

Θα πρέπει να διαδραματίσει ρόλο στην προώθηση της ειρήνης και της αδελφοσύνης στην περιοχή, να ενθαρρύνει την αύξηση του βιοτικού επιπέδου και του πλούτου. Οι διπλωματικές σχέσεις με τα έθνη και τους λαούς χωρίς κράτος, καθώς και με τις κοινωνικές ομάδες  που αγωνίζονται για την ελευθερία και τη δημοκρατία, θα αναπτυχθούν μέσα σε ένα πλαίσιο αμοιβαίας εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης. Η διπλωματία θα προστατεύει τα εθνικά συμφέροντα του κουρδικού λαού και της κουρδικής κοινότητας στη διασπορά και στις μεγάλες μητροπόλεις. 

Τέλος.

Πηγή: DTK (Εθνοσυνέλευση για μια Δημοκρατική Κοινωνία)
Μετάφραση από τα τουρκικά: Σύλλογος Κουρδικής Νεολαίας Γαλλίας ARJÎN - Simko Destan

Μέρος Α’ (Πρόλογος) 

Μέρος Β’ (Ιστορική Αναδρομή - Οι υποχρεώσεις που επιβάλλονται από την τρέχουσα κατάσταση και οι γενικές αρχές της δημοκρατικής αυτονομίας)

Μέρος Γ’ (Το οκτωδιάστατο μοντέλο του δημοκρατικού αυτόνομου καθεστώτος του Κουρδιστάν)

Πηγή μας