Είναι από το τρίτο γράμμα και περιγράφει τα συναισθήματα με τα οποία η Κύπρος περίμενε το 1974 τη βοήθεια της Ελλάδας, όταν έγινε η εισβολή και την πικρή διάψευση. Την περιμέναμε μέσ’ απ’ τους καπνούς και τις φλόγες της κοιλάδας των Κέδρων, Την περιμέναμε απ’ το ξάγναντο του Τρίπυλου, την περιμέναμε βουτηγμένοι ως το λαιμό στη θάλασσα της Κερύνειας, συγκρατούσαμε το ξεψύχισμά μας να μας προφτάξει. Φυλλομετρούσαμε την Ιστορία της. Φυλλομετρούσαμε σαν ευαγγέλιο την Ιστορία της -«να εδώ κ’ εδώ κ’ εδώ»- και την περιμέναμε, κι «όχι, δεν μπορεί να μην έρθει», λέγαμε κι «όχι, δεν γίνεται να μην έρθει», λέγαμε κι όπου να’ ναι άκου την με τους Σπαρτιάτες της και τα «Υπό σκιάν» και τα «Μολών λαβέ» και τον «Αέρα», κι όπου να’ ναι άκου την! Και πραγματικά μια νύχτα έφτασε το μήνυμα πως η Ελλάδα ήρθε. Τι νύχτα ήταν εκείνη, μητέρα, τι αντίλαλος ήταν εκείνος, τι βουητό ήταν εκείνο που σάρωσε το νησί! Αγκαλιαστήκαμε κλαίγοντας και πηδούσαμε και φιλιόμαστε και νοιώθαμε ρίγη να μας περιλούουν και τα στήθια μας φούσκωναν να διαρραγούν κ’ η καρδιά μας χτυπούσε να της ανοίξουμε να βγει. οι χαροκαμένοι ξέχασαν τα παιδιά τους και τους αδελφούς και τους πατέρες κ’ έκλαιγαν για την Ελλάδα πια, κ’ έχασκαν μ’ ένα γελόκλαμα. Κ’ έλεγαν οι δάσκαλοι «Είδατε;» Και λέγαμε όλοι «Είδατε;» Ώσπου την άλλη μέρα πέσαμε ως το βυθό ώσπου την άλλη μέρα πέσαμε πέρα απ’ το βυθό, ώσπου την άλλη μέρα βούλιαξε το Τρίπυλο, ώσπου την άλλη μέρα πισωπάτησε σιωπηλό το Τρόοδος να βρει βράχο να καθίσει, ώσπου την άλλη μέρα γούρλωσε τα μάτια η Αίπεια, ώσπου την άλλη μέρα γούρλωσαν τα μάτια οι Σόλοι και το Κούριο κ’ οι αγχόνες της Λευκωσίας γιατί η Ελλάδα δεν ήρθε, γιατί ήταν ψεύτικο το μήνυμα, ψέμα η Ελληνική μεραρχία στην Πάφο, γιατί μας είπαν ψέμα οι ουρανοί και ψέμα οι θάλασσες και ψέμα τα χελιδόνια και ψέμα η καρδιά και ψέμα οι Ιστορίες μας, ψέμα, όλα ψέμα. Είχε λέει, άλλη δουλειά η Ελλάδα, κάτι πανηγυρισμούς, κ ήμαστε και μακριά και δεν μπορούσε, λέει, λυπόταν, δεν το περίμενε, ειλικρινά λυπόταν, ειλικρινά λυπόταν πάρα πολύ. Κ’ οι δάσκαλοί μας έσκυψαν ντροπιασμένοι, και τα «Εγχειρίδια» έσκυψαν ντροπιασμένα κ’ οι δάσκαλοί μας τρέμουν τώρα πια, και τα «Εγχειρίδια» τρέμουν τώρα πια όσο πλησιάζουν τα περί Θερμοπυλών και τα περί Σαλαμίνος… Δεν κάνω ποίηση, μητέρα, έχω αντίγραφα.
Ακρίτα, ξύσε κι άλλο την πληγή κι ας τρέχει το αίμα...έτσι κι αλλιώς δάκρυα δεν απόμειναν για τους φίλους, τους συμμαθητές, τους συναδέλφους, τους Έλληνες που έπεσαν πολεμώντας τον προαιώνιο εχθρό.
Christos υπάρχουν οι Εγκλωβισμένοι, οι Αγνοούμενοι,οι Εκτοπισμένοι, όσοι Επεσαν όπως σωστά αναφέρεις.
Υπάρχουν όμως και οι θιασώτες της Ελληνοτουρκικής Φιλίας, οι Οπαδοί του Δόγματος "η Κύπρος είναι μακριά και οι Κύπριοι δεν είναι Ελληνες", οι Υποστηρικτές της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, οι Λάτρες του Οθωμανικού Πολιτισμού και οι Δεξαμενές Σκέψης που τον εκθειάζουν, οι Λακέδες που παρέδωσαν την Κύπρο μέσα απο την πολυποίκιλη δράση τους,οι Θαυμαστές σχεδίων λύσης τύπου Ατσενσον και Ανάν και οι Υπέρμαχοι της Ιδέας ότι πλέον μεταξύ Λαών Ελλάδας-Κύπρου-Τουρκίας δεν υπάρχουν συγκρουσιακά συμφέροντα.
Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για όλους αυτούς.
επί + σκέψης γεννά δηλαδή πολύ σκέψη και όταν η γλώσσα είναι Σοφή και οχι σύνθεση μουγκρισμάτων με δανικές λέξεις όπως όλες οι άλλες .
Το καλό θα μπορούσε να είναι με την παιδεία μας αν θα θέλαμε να λάμψει ο πολιτισμός πάλι είναι η διδαχή των νοημάτων πάντα μαζί με την σοφή ορθογραφία μας.
Οι ξένοι ανοίγουν λεξικά και καταλαβαίνουν λατρεύοντάς μας εμείς ψέλνουμε ή μιλάμε ένα θησαυρό που δεν γνωρίζουμε και πόσο πολύ αποτελεσματικός είναι.
Δυστυχώς, Ακρίτα, εχεις απόλυτο δίκιο. Υπάρχουν αυτοί οι αφελείς που πιστεύουν σ`αυτό το ηλίθιο παραμύθι της Ε/Τ φιλίας. Τώρα, για τη βοήθεια που περίμενε τότε η κύπρος από την Ελλάδα και η οποία δεν έφτασε ποτέ,ΝΑΙ ήταν ΠΡΟΔΟΣΙΑ, ας μου επιτραπεί όμως να πω πως, κάποια παλικάρια,αεροπόροι και λοκατζήδες, έκαναν το καθήκον τους κι έτρεξαν μέσα στην νύχτα, με τα σαράβαλα τα ΝΟΡΑΤΛΑΣ και παρά τις βολές που δέχονταν από φίλια όπλα, καθώς πλησίαζαν τη "Μακεδονίτσσα", να βοηθήσουν τ`αδέρφια τους. Ήταν χιλιάδες εκείνοι που λαχταρούσαν τότε να κάνουν το ίδιο, ΔΕΝ ήταν η Ελλάδα που ξέχασε την Κύπρο, ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟΤΕ ΚΥΒΕΡΝΟΥΣΑΝ τη χώρα.
Ας μου επιτρέψει ο κύριος Θεοδόσιος να επεκτείνω λίγο το σχόλιό του, προτρέποντας τους αναγνώστες αυτού του ιστολογίου, να βρουν και να διαβάσουν το άρθρο του κυρίου Αλ.Αλεξανδρή, στο Αντίβαρο (Δεκ.2007) με τίτλο "Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ".
Ζητώ συγγνώμη, γιατί εκ παραδρομής,ο συγγραφέας του άρθρου "Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ" από Αλεξ. Αγγελής ( που είναι το σωστό )έγινε Αλέξ. Αλεξανδρής.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ). - Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.
Είναι από το τρίτο γράμμα και περιγράφει τα συναισθήματα με τα οποία η Κύπρος περίμενε το 1974 τη βοήθεια της Ελλάδας, όταν έγινε η εισβολή και την πικρή διάψευση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην περιμέναμε μέσ’ απ’ τους καπνούς και τις φλόγες της κοιλάδας των Κέδρων,
Την περιμέναμε απ’ το ξάγναντο του Τρίπυλου,
την περιμέναμε βουτηγμένοι ως το λαιμό
στη θάλασσα της Κερύνειας,
συγκρατούσαμε το ξεψύχισμά μας να μας προφτάξει.
Φυλλομετρούσαμε την Ιστορία της.
Φυλλομετρούσαμε σαν ευαγγέλιο την Ιστορία της
-«να εδώ κ’ εδώ κ’ εδώ»-
και την περιμέναμε,
κι «όχι, δεν μπορεί να μην έρθει», λέγαμε
κι «όχι, δεν γίνεται να μην έρθει», λέγαμε
κι όπου να’ ναι άκου την με τους Σπαρτιάτες της
και τα «Υπό σκιάν» και τα «Μολών λαβέ» και τον «Αέρα»,
κι όπου να’ ναι άκου την!
Και πραγματικά μια νύχτα έφτασε το μήνυμα πως η Ελλάδα ήρθε.
Τι νύχτα ήταν εκείνη, μητέρα,
τι αντίλαλος ήταν εκείνος,
τι βουητό ήταν εκείνο που σάρωσε το νησί!
Αγκαλιαστήκαμε κλαίγοντας και πηδούσαμε
και φιλιόμαστε και νοιώθαμε ρίγη να μας περιλούουν
και τα στήθια μας φούσκωναν να διαρραγούν
κ’ η καρδιά μας χτυπούσε να της ανοίξουμε να βγει.
οι χαροκαμένοι ξέχασαν τα παιδιά τους
και τους αδελφούς και τους πατέρες
κ’ έκλαιγαν για την Ελλάδα πια,
κ’ έχασκαν μ’ ένα γελόκλαμα.
Κ’ έλεγαν οι δάσκαλοι «Είδατε;»
Και λέγαμε όλοι «Είδατε;»
Ώσπου την άλλη μέρα πέσαμε ως το βυθό
ώσπου την άλλη μέρα πέσαμε πέρα απ’ το βυθό,
ώσπου την άλλη μέρα βούλιαξε το Τρίπυλο, ώσπου την άλλη μέρα πισωπάτησε
σιωπηλό το Τρόοδος να βρει βράχο να καθίσει,
ώσπου την άλλη μέρα γούρλωσε τα μάτια η Αίπεια,
ώσπου την άλλη μέρα γούρλωσαν τα μάτια οι Σόλοι και το Κούριο
κ’ οι αγχόνες της Λευκωσίας
γιατί η Ελλάδα δεν ήρθε,
γιατί ήταν ψεύτικο το μήνυμα,
ψέμα η Ελληνική μεραρχία στην Πάφο,
γιατί μας είπαν ψέμα οι ουρανοί και ψέμα οι θάλασσες
και ψέμα τα χελιδόνια και ψέμα η καρδιά
και ψέμα οι Ιστορίες μας,
ψέμα, όλα ψέμα.
Είχε λέει, άλλη δουλειά η Ελλάδα,
κάτι πανηγυρισμούς,
κ ήμαστε και μακριά και δεν μπορούσε, λέει,
λυπόταν, δεν το περίμενε,
ειλικρινά λυπόταν,
ειλικρινά λυπόταν πάρα πολύ.
Κ’ οι δάσκαλοί μας έσκυψαν ντροπιασμένοι,
και τα «Εγχειρίδια» έσκυψαν ντροπιασμένα
κ’ οι δάσκαλοί μας τρέμουν τώρα πια,
και τα «Εγχειρίδια» τρέμουν τώρα πια
όσο πλησιάζουν τα περί Θερμοπυλών και τα περί Σαλαμίνος…
Δεν κάνω ποίηση, μητέρα,
έχω αντίγραφα.
ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ
Ακρίτα, ξύσε κι άλλο την πληγή κι ας τρέχει το αίμα...έτσι κι αλλιώς δάκρυα δεν απόμειναν για τους φίλους, τους συμμαθητές, τους συναδέλφους, τους Έλληνες που έπεσαν πολεμώντας τον προαιώνιο εχθρό.
ΑπάντησηΔιαγραφήChristos υπάρχουν οι Εγκλωβισμένοι, οι Αγνοούμενοι,οι Εκτοπισμένοι, όσοι Επεσαν όπως σωστά αναφέρεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν όμως και οι θιασώτες της Ελληνοτουρκικής Φιλίας, οι Οπαδοί του Δόγματος "η Κύπρος είναι μακριά και οι Κύπριοι δεν είναι Ελληνες", οι Υποστηρικτές της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, οι Λάτρες του Οθωμανικού Πολιτισμού και οι Δεξαμενές Σκέψης που τον εκθειάζουν, οι Λακέδες που παρέδωσαν την Κύπρο μέσα απο την πολυποίκιλη δράση τους,οι Θαυμαστές σχεδίων λύσης τύπου Ατσενσον και Ανάν και οι Υπέρμαχοι της Ιδέας ότι πλέον μεταξύ Λαών Ελλάδας-Κύπρου-Τουρκίας δεν υπάρχουν συγκρουσιακά συμφέροντα.
Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για όλους αυτούς.
Σοφία η των ονομάτων επίσκεψης
ΑπάντησηΔιαγραφήεπί + σκέψης γεννά δηλαδή πολύ σκέψη και όταν η γλώσσα είναι Σοφή και οχι σύνθεση μουγκρισμάτων με δανικές λέξεις όπως όλες οι άλλες .
Το καλό θα μπορούσε να είναι με την παιδεία μας αν θα θέλαμε να λάμψει ο πολιτισμός πάλι είναι η διδαχή των νοημάτων πάντα μαζί με την σοφή ορθογραφία μας.
Οι ξένοι ανοίγουν λεξικά και καταλαβαίνουν λατρεύοντάς μας εμείς ψέλνουμε ή μιλάμε ένα θησαυρό που δεν γνωρίζουμε και πόσο πολύ αποτελεσματικός είναι.
Αριστόβουλος
Δυστυχώς, Ακρίτα, εχεις απόλυτο δίκιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν αυτοί οι αφελείς που πιστεύουν σ`αυτό το ηλίθιο παραμύθι της Ε/Τ φιλίας.
Τώρα, για τη βοήθεια που περίμενε τότε η κύπρος από την Ελλάδα και η οποία δεν έφτασε ποτέ,ΝΑΙ ήταν ΠΡΟΔΟΣΙΑ, ας μου επιτραπεί όμως να πω πως, κάποια παλικάρια,αεροπόροι και λοκατζήδες, έκαναν το καθήκον τους κι έτρεξαν μέσα στην νύχτα, με τα σαράβαλα τα ΝΟΡΑΤΛΑΣ και παρά τις βολές που δέχονταν από φίλια όπλα, καθώς πλησίαζαν τη "Μακεδονίτσσα", να βοηθήσουν τ`αδέρφια τους. Ήταν χιλιάδες εκείνοι που λαχταρούσαν τότε να κάνουν το ίδιο, ΔΕΝ ήταν η Ελλάδα που ξέχασε την Κύπρο, ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟΤΕ ΚΥΒΕΡΝΟΥΣΑΝ τη χώρα.
Ας μου επιτρέψει ο κύριος Θεοδόσιος να επεκτείνω λίγο το σχόλιό του, προτρέποντας τους αναγνώστες αυτού του ιστολογίου, να βρουν και να διαβάσουν το άρθρο του κυρίου Αλ.Αλεξανδρή, στο Αντίβαρο (Δεκ.2007) με τίτλο "Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ".
ΑπάντησηΔιαγραφήΖητώ συγγνώμη, γιατί εκ παραδρομής,ο συγγραφέας του άρθρου "Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ" από Αλεξ. Αγγελής ( που είναι το σωστό )έγινε Αλέξ. Αλεξανδρής.
ΑπάντησηΔιαγραφή