Συμμεριζόμενος την αγανάκτηση κυβερνητικών στελεχών για τις κακοήθειες περί «χούντας», θεωρώ χρέος μου να πω δυο λόγια επί του θέματος για να τους υποστηρίξω και, μέσα από αυτούς, την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, όπως πολύ σωστά λένε.
Σύμφωνα με το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο λεξικό της εποχής μας (http://el.wikipedia.org/wiki/Δικτατορία):
«Ο όρος δικτατορία με την σύγχρονη χρήση της αναφέρεται στην απόλυτη εξουσία ενός ηγέτη ή ομάδας (δικτάτορα) που κυβερνά χωρίς να περιορίζεται από τους νόμους, το σύνταγμα, ή άλλους κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες του κράτους.»
Μα υπάρχει κανένας άνθρωπος στη χώρα μας με τέτοιες εξουσίες; Ο Πρωθυπουργός, για παράδειγμα,
-Θα κυβερνούσε ποτέ αγνοώντας, πόσο μάλλον παραβιάζοντας σκοπίμως, το Σύνταγμα;
-Θα στερούσε, μέσω της ομάδας του ή άλλων εξαρτώμενων από την κυβέρνηση δημόσιων λειτουργών, τις απαραίτητες πληροφορίες από τη Δικαστική Εξουσία ούτως ώστε να ασκήσει το λειτούργημά της;
-Θα επέτρεπε ποτέ την άσκηση ψυχολογικού πολέμου στους πολίτες της Χώρας με σκοπό την αλλοίωση της συνταγματικά κατοχυρωμένης ως το θεμέλιο του πολιτεύματος λαϊκής κυριαρχίας;
-Θα κρασπεδοποιούσε τις αρχές της αξιοκρατίας και της διαφάνειας τοποθετώντας φίλους και συγγενείς πάνω από το Δημόσιο Συμφέρον;
-Θα απαξίωνε θεσμούς του κράτους όπως, π.χ. το Διπλωματικό Σώμα, αντικαθιστώντας το με εργολάβους εξωτερικής πολιτικής;
-Θα επέτρεπε σε αντιδημοκρατικά στοιχεία του βαθέος κράτους να ελέγχουν τη διαδικασία λήψης και υλοποίησης πολιτικών αποφάσεων, ακόμα και σε κρίσιμες υπηρεσίες;
Τι φαντασία Θεέ μου…
«Κύριο χαρακτηριστικό της δικτατορίας είναι η συγκέντρωση της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας στο πρόσωπο του δικτάτορα, η οποία συνδυάζεται και με έλεγχο επί της δικαστικής εξουσίας.»
Εμείς έχουμε συγκέντρωση της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας σε ένα πρόσωπο, π.χ. του Πρωθυπουργού; Όχι βέβαια! Ακόμη και να την είχαμε, η Δικαστική Εξουσία στη Χώρα μας δεν είναι εντελώς ανεξάρτητη από τον Πρωθυπουργό;
Σε λίγο θα μας πουν ότι υπάρχουν και Ανώτατοι Δικαστικοί Λειτουργοί που επισκέπτονται μέλη της κυβέρνησης στο σπίτι τους! Ήμαρτον…
«Μάρτυρες δικτατοριών στην Ελλάδα είναι οι περισσότεροι «αναγκαστικοί νόμοι» και τα περισσότερα «νομοθετικά διατάγματα». Οι όροι αυτοί υποδηλώνουν ακριβώς ότι ο νόμος δεν έχει ψηφιστεί από δημοκρατικά εκλεγμένο Κοινοβούλιο.»
Μα υπάρχει νομοθέτημα ή άλλο εγκεκριμένο από τη Βουλή των Ελλήνων κείμενο το οποίο υπήρξε προϊόν εξαναγκασμού; Εκβίασε ποτέ κανένας τους βουλευτές;
Στο τέλος θα μας πουν ότι έχει ψηφιστεί καίρια σημασίας νομοθέτημα το οποίο συντάχτηκε από Αγγλικό δικηγορικό γραφείο!
Και επειδή έχουμε ξεπεράσει τα όρια του καλόπιστου διαλόγου σε αυτό τον τόπο, ποιος θα τολμήσει να ξεστομίσει ότι δεν έχουμε δημοκρατικά εκλεγμένο Κοινοβούλιο; Δεν έγιναν εκλογές σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία; Διαμαρτυρήθηκε έστω και ένας για κάποια παρατυπία; Δεν υπήρξαν ξεκάθαρες προεκλογικές δεσμεύσεις μέσω συγκεκριμένων προγραμμάτων, βάσει των οποίων εκφράστηκε η λαϊκή κυριαρχία; Άλλαξε κανείς έστω και ένα σημαντικό σημείο από το πρόγραμμα του κυβερνώντος κόμματος, πράγμα το οποίο θα δημιουργούσε ζητήματα αλλοίωσης της λαϊκής κυριαρχίας και, συνεπώς, νομιμοποίησης της κυβέρνησης; Ακόμα και να υπήρξε κάποια ανεπαίσθητη αλλαγή, ε δεν υπήρξε και στροφή 180 μοιρών! Πείτε μου έστω και ένα σύνθημα που συνόψιζε το κυβερνητικό πρόγραμμα που δεν ίσχυσε!
Η κακοήθεια κάποιων φαντάζομαι ότι θα τους οδηγήσει στο σημείο να ισχυριστούν ότι θα μπορούσε να υπάρξει μέχρι και εξαναγκασμός για συμφωνία των πολιτικών δυνάμεων και των πολιτών σε «αναγκαστικά» νομοθετήματα…
«Ο όρος δικτατορία συνήθως δεν χρησιμοποιείται από τους ίδιους τους δικτάτορες για να περιγράψουν την μορφή διακυβέρνησής τους.»
Ταινίες επιστημονικής φαντασίας…
«Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας ψηλός με πράσινα μάτια που μίλαγε και έγραφε περί πατριωτικού καθήκοντος, το άκουσαν κάτι εχέμυθοι σκοτεινοί τύποι, το μαρτύρησαν στο Μαξίμου και από τότε έγινε σλόγκαν για να καλυφθεί η δικτατορία με το πέπλο του πατριωτισμού.»
Πολύ James Bond 007 βλέπουν μερικοί…
«Οι δικτάτορες συνήθως αποκτούν την εξουσία μέσω πραξικοπήματος ή κατάργησης του ισχύοντος συντάγματος.»
Μα το Σύνταγμά μας δεν ισχύει κανονικότατα; Ποιος θα τολμούσε να το παραβεί χωρίς να υποστεί ακαριαία τις συνέπειες; (από ποιόν;)
Θα πέρναγε από το μυαλό κάποιου πολιτικού, πόσο μάλλον του Πρωθυπουργού, να το καταργήσει στην πράξη; Ακόμα και κάτι τέτοιο να υπήρχε, ως μακρινό ενδεχόμενο, να συμβεί άθελά του από κάποιο νομοθέτημα ή άλλη ενέργειά του, υπάρχει ποτέ πιθανότητα να μην επανερχόταν στη Συνταγματική νομιμότητα αν έστω ένας επιφανής συνταγματολόγος τον ενημέρωνε; Έχει υπάρξει κάποια τέτοια φωνή;
Η αρρωστημένη φαντασία μερικών είναι τόσο μεγάλη που αναρωτιέμαι αν θα φτάσει στο σημείο να τους ωθήσει να ονειρευτούν συνταγματολόγο Αντιπρόεδρο και Υπουργό Οικονομικών που θα ζητήσει την ψήφιση, π.χ. του Μνημονίου 2, από 180 βουλευτές για να αποφύγει τις ευθύνες από την ψήφιση του Μνημονίου 1 με λιγότερες…
Πώς θα πάμε μπροστά αν δεν σοβαρευτούμε; Είναι δυνατόν να κάνουμε κουβέντα για ζητήματα περί χούντας;
Ο δρόμος τον οποίον οφείλομεν να διανύσωμεν είναι μακρύς και θα παραμείνει επίπονος, το τέλος του, όμως, κατοχυρώνει ένα λαμπρόν μέλλον δια την πατρίδαν μας.
Ministre plénipotentiaire
Σύμφωνα με το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο λεξικό της εποχής μας (http://el.wikipedia.org/wiki/Δικτατορία):
«Ο όρος δικτατορία με την σύγχρονη χρήση της αναφέρεται στην απόλυτη εξουσία ενός ηγέτη ή ομάδας (δικτάτορα) που κυβερνά χωρίς να περιορίζεται από τους νόμους, το σύνταγμα, ή άλλους κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες του κράτους.»
Μα υπάρχει κανένας άνθρωπος στη χώρα μας με τέτοιες εξουσίες; Ο Πρωθυπουργός, για παράδειγμα,
-Θα κυβερνούσε ποτέ αγνοώντας, πόσο μάλλον παραβιάζοντας σκοπίμως, το Σύνταγμα;
-Θα στερούσε, μέσω της ομάδας του ή άλλων εξαρτώμενων από την κυβέρνηση δημόσιων λειτουργών, τις απαραίτητες πληροφορίες από τη Δικαστική Εξουσία ούτως ώστε να ασκήσει το λειτούργημά της;
-Θα επέτρεπε ποτέ την άσκηση ψυχολογικού πολέμου στους πολίτες της Χώρας με σκοπό την αλλοίωση της συνταγματικά κατοχυρωμένης ως το θεμέλιο του πολιτεύματος λαϊκής κυριαρχίας;
-Θα κρασπεδοποιούσε τις αρχές της αξιοκρατίας και της διαφάνειας τοποθετώντας φίλους και συγγενείς πάνω από το Δημόσιο Συμφέρον;
-Θα απαξίωνε θεσμούς του κράτους όπως, π.χ. το Διπλωματικό Σώμα, αντικαθιστώντας το με εργολάβους εξωτερικής πολιτικής;
-Θα επέτρεπε σε αντιδημοκρατικά στοιχεία του βαθέος κράτους να ελέγχουν τη διαδικασία λήψης και υλοποίησης πολιτικών αποφάσεων, ακόμα και σε κρίσιμες υπηρεσίες;
Τι φαντασία Θεέ μου…
«Κύριο χαρακτηριστικό της δικτατορίας είναι η συγκέντρωση της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας στο πρόσωπο του δικτάτορα, η οποία συνδυάζεται και με έλεγχο επί της δικαστικής εξουσίας.»
Εμείς έχουμε συγκέντρωση της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας σε ένα πρόσωπο, π.χ. του Πρωθυπουργού; Όχι βέβαια! Ακόμη και να την είχαμε, η Δικαστική Εξουσία στη Χώρα μας δεν είναι εντελώς ανεξάρτητη από τον Πρωθυπουργό;
Σε λίγο θα μας πουν ότι υπάρχουν και Ανώτατοι Δικαστικοί Λειτουργοί που επισκέπτονται μέλη της κυβέρνησης στο σπίτι τους! Ήμαρτον…
«Μάρτυρες δικτατοριών στην Ελλάδα είναι οι περισσότεροι «αναγκαστικοί νόμοι» και τα περισσότερα «νομοθετικά διατάγματα». Οι όροι αυτοί υποδηλώνουν ακριβώς ότι ο νόμος δεν έχει ψηφιστεί από δημοκρατικά εκλεγμένο Κοινοβούλιο.»
Μα υπάρχει νομοθέτημα ή άλλο εγκεκριμένο από τη Βουλή των Ελλήνων κείμενο το οποίο υπήρξε προϊόν εξαναγκασμού; Εκβίασε ποτέ κανένας τους βουλευτές;
Στο τέλος θα μας πουν ότι έχει ψηφιστεί καίρια σημασίας νομοθέτημα το οποίο συντάχτηκε από Αγγλικό δικηγορικό γραφείο!
Και επειδή έχουμε ξεπεράσει τα όρια του καλόπιστου διαλόγου σε αυτό τον τόπο, ποιος θα τολμήσει να ξεστομίσει ότι δεν έχουμε δημοκρατικά εκλεγμένο Κοινοβούλιο; Δεν έγιναν εκλογές σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία; Διαμαρτυρήθηκε έστω και ένας για κάποια παρατυπία; Δεν υπήρξαν ξεκάθαρες προεκλογικές δεσμεύσεις μέσω συγκεκριμένων προγραμμάτων, βάσει των οποίων εκφράστηκε η λαϊκή κυριαρχία; Άλλαξε κανείς έστω και ένα σημαντικό σημείο από το πρόγραμμα του κυβερνώντος κόμματος, πράγμα το οποίο θα δημιουργούσε ζητήματα αλλοίωσης της λαϊκής κυριαρχίας και, συνεπώς, νομιμοποίησης της κυβέρνησης; Ακόμα και να υπήρξε κάποια ανεπαίσθητη αλλαγή, ε δεν υπήρξε και στροφή 180 μοιρών! Πείτε μου έστω και ένα σύνθημα που συνόψιζε το κυβερνητικό πρόγραμμα που δεν ίσχυσε!
Η κακοήθεια κάποιων φαντάζομαι ότι θα τους οδηγήσει στο σημείο να ισχυριστούν ότι θα μπορούσε να υπάρξει μέχρι και εξαναγκασμός για συμφωνία των πολιτικών δυνάμεων και των πολιτών σε «αναγκαστικά» νομοθετήματα…
«Ο όρος δικτατορία συνήθως δεν χρησιμοποιείται από τους ίδιους τους δικτάτορες για να περιγράψουν την μορφή διακυβέρνησής τους.»
Ταινίες επιστημονικής φαντασίας…
«Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας ψηλός με πράσινα μάτια που μίλαγε και έγραφε περί πατριωτικού καθήκοντος, το άκουσαν κάτι εχέμυθοι σκοτεινοί τύποι, το μαρτύρησαν στο Μαξίμου και από τότε έγινε σλόγκαν για να καλυφθεί η δικτατορία με το πέπλο του πατριωτισμού.»
Πολύ James Bond 007 βλέπουν μερικοί…
«Οι δικτάτορες συνήθως αποκτούν την εξουσία μέσω πραξικοπήματος ή κατάργησης του ισχύοντος συντάγματος.»
Μα το Σύνταγμά μας δεν ισχύει κανονικότατα; Ποιος θα τολμούσε να το παραβεί χωρίς να υποστεί ακαριαία τις συνέπειες; (από ποιόν;)
Θα πέρναγε από το μυαλό κάποιου πολιτικού, πόσο μάλλον του Πρωθυπουργού, να το καταργήσει στην πράξη; Ακόμα και κάτι τέτοιο να υπήρχε, ως μακρινό ενδεχόμενο, να συμβεί άθελά του από κάποιο νομοθέτημα ή άλλη ενέργειά του, υπάρχει ποτέ πιθανότητα να μην επανερχόταν στη Συνταγματική νομιμότητα αν έστω ένας επιφανής συνταγματολόγος τον ενημέρωνε; Έχει υπάρξει κάποια τέτοια φωνή;
Η αρρωστημένη φαντασία μερικών είναι τόσο μεγάλη που αναρωτιέμαι αν θα φτάσει στο σημείο να τους ωθήσει να ονειρευτούν συνταγματολόγο Αντιπρόεδρο και Υπουργό Οικονομικών που θα ζητήσει την ψήφιση, π.χ. του Μνημονίου 2, από 180 βουλευτές για να αποφύγει τις ευθύνες από την ψήφιση του Μνημονίου 1 με λιγότερες…
Πώς θα πάμε μπροστά αν δεν σοβαρευτούμε; Είναι δυνατόν να κάνουμε κουβέντα για ζητήματα περί χούντας;
Ο δρόμος τον οποίον οφείλομεν να διανύσωμεν είναι μακρύς και θα παραμείνει επίπονος, το τέλος του, όμως, κατοχυρώνει ένα λαμπρόν μέλλον δια την πατρίδαν μας.
Ministre plénipotentiaire
Η ψεύτρα κοκκινοσκουφίτσα βαρέθηκε τον ατελείωτο θαυμασμό και τα μη δικαιούμενα χειροκροτήματα των μικρών, αλλά και μεγάλων παιδιών, και μεταμφιέστηκε σε λύκο, αφού πρώτα τον σκότωσε. Το παραμύθι άλλαξε πλοκή αλλά δεν μας το είπε κανείς. Και λοιπόν ; Δεν είναι εκνευριστικό να είμαστε εμείς τόσο αθώοι ; Ο καλός, αθώος, εξαπατημένος, καταληστευμένος και έκπληκτος Λαός. Ο κυρίαρχος Λαός. Σαν τον λύκο που έπεσε στην καλοστημένη παγίδα, στην αληθινή εκδοχή του παραμυθιού τουλάχιστον. Δεν είμασταν ποτέ κυρίαρχοι, τουλάχιστον όμως είχαμε διαλείμματα ψευδαίσθησης. Και τώρα τι ; Δεν κουμπώνουν πια οι λέξεις με τις έννοιες γι’ αυτό και κυκλοφορούμε όλοι γυμνοί, διάφανοι και συγχυσμένοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Σύνταγμα, η Δημοκρατία, η Νομιμότητα. Μαχαίρια στην καρδιά μας αυτές οι έννοιες, τόσο άδειες που καταντούν αστείες. Ας καταφύγουμε λοιπόν σε έναν χωρίς προηγούμενο μηδενισμό. Εμείς, τα κορόϊδα. Χωρίς εμάς, αυτοί δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης. Απίστευτο είναι το θύμα να πληρώνει τα όπλα του θύτη, και τον θύτη τον ίδιο. Κι όμως, το κάνουμε. Άρα δεν είμαστε μόνο θύματα, φλερτάρουμε με την γελοιότητα πλέον. Νομίζουμε ότι με τις μούτζες θα γίνει κάτι. Νομίζουμε ότι το τέρας που εκθρέψαμε με την αδιαφορία και την χαλαρή πολιτική μας συνείδηση θα κατανοήσει το δίκιο μας και θα μας αποκαταστήσει.
Πολιτική συνείδηση και Δίκαιο, άλλα δύο χαλασμένα κουμπιά ευθυνόμενα για την γύμνια μας. Ευτυχώς που είναι καλοκαίρι. Πλατεία γυμνιστών το Σύνταγμα, η Banana Beach της Αθήνας. Αθήνα γυμνή, Ελλάδα γυμνή. Αλλοίμονο, ποιος είπε ότι έχουμε χούντα ; Οι κακές οι γλώσσες διαδίδουν φήμες. Είμαστε πολύ έξυπνοι για να το ξαναπάθουμε αυτό. Πάντα είμασταν έξυπνοι, μάγκες και πολύ γενναίοι. Δυστυχώς, και πολύ αθώοι.
Αναρωτιέμαι, η Ανάσταση νεκρών συμπεριλαμβάνει και τους λύκους ; Ή θα πορεύεται η γελοία κοκκινοσκουφίτσα προσποιούμενη ότι είναι Εμείς ; Όχι τίποτα άλλο, αλλά δεν μας πάει το φωτοστέφανο. Ξεμείναμε και από μάγουλα, φάγαμε την μεγάλη φάπα στο ένα, γυρίσαμε και το άλλο, τι άλλο να κάνουμε, να εφευρίσκουμε διαρκώς καινούργια ; Δεν γίνεται. Είμαστε πολύ καλοί άνθρωποι οι Έλληνες, πολύ ευγενικοί τελικά, και πολιτισμένοι. Πολύ ανεκτικοί. Σχεδόν ηλίθιοι. Έτσι μας φέρονται τουλάχιστον, χωρίς καμία αμφιβολία. Άρα, αφού μας φέρονται έτσι, δεν έχουμε το άλλοθι του ηλίθιου, και του πανηλίθιου, και όλων των συναφών πλασμάτων, αν φερθούμε ανάλογα ; Ότι κακή πράξη κάνουμε, δεν θα αθωωθούμε, δεδομένου ότι είμαστε ηλίθιοι ; Ότι καλή πράξη κάνουμε έτσι κι αλλιώς δεν θα αγιοποιηθούμε, το φωτοστέφανο δεν είναι της μόδας. Σαν την ΑΟΖ.
Επιθυμώ πολύ να μας ευχηθώ κάτι, αλλά δεν βρίσκω. Είναι πλέον επικίνδυνες οι ευχές, σαν χάπια υπνωτικά. Ξυπνητήρι μας είναι πλέον οι πράξεις, και ξέρουμε καλά τι πρέπει να κάνουμε.
Σώπα καλέ που έχουμε χούντα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαμία΄χούντα. Ολα γίνονται με απόλυτη διαφάνεια.
"Θα σας κόψω τους λαιμούς και με την άδειά σας..."
Δεν το λέμε "καρκίνο" αλλά "πάθηση των κυττάρων"
Ζήτω η επικοινωνιακή πολιτική (τρομάρα τους)
Ζήτω οι πρωθυπουργεύοντες και προεδρεύοντες που το παίζουν ηγέτες. Ελίνα