4/9/11

Απολύσεις στο Δημόσιο: Η ώρα των μεγάλων αποφάσεων για κόμματα και πολιτικούς

Τιμωρούνται οι Έλληνες και η Ελλάδα, για να μην απολυθούν οι πλεονάζοντες δημόσιοι υπάλληλοι!
του Σάββα Καλεντερίδη
Η Ελλάδα οδηγήθηκε στο γκρεμό, με κύρια ευθύνη των πολιτικών. Οι πολιτικοί, όμως, χρησιμοποίησαν σαν εργαλείο το δημόσιο, μέσω του οποίου εκμαύλισαν τους Έλληνες πολίτες, διορίζοντας πολύ περισσότερους απ' όσους μπορεί να "σηκώσει" η ελληνική οικονομία. Με τον τρόπο αυτό, ανεξάρτητα με το πού και σε ποιόν πρέπει να επιρριφθούν οι ευθύνες, ο υπερδιογκωμένος δημόσιος τομέας χρόνια τώρα γεννά τα ελλείμματα, τα οποία καλείται να πληρώσει ο ιδιωτικός τομέας.


Μία από τις συνέπειες της κρίσης είναι η ανεργία, η οποία τα τελευταία δυο χρόνια έχει υπερδιπλασιαστεί, ενώ αναμένεται να πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις τα επόμενα χρόνια.
Το θέμα είναι όμως ότι η ανεργία χτυπά μόνο τον ιδιωτικό τομέα, ενώ ο δημόσιος τομέας, που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας, παραμένει στο απυρόβλητο. Δηλαδή, εδώ και δυο χρόνια χάνουν τις δουλειές τους οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, ενώ οι υπηρετούντες στο Δημόσιο, απολαμβάνουν ασυλίας. Με άλλα λόγια, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα είναι πολίτες β΄ κατηγορίας, ενώ οι δημόσιοι υπάλληλοι παιδιά ενός ανώτερου θεού.
Ενώ συμβαίνουν αυτά, οι πολιτικοί όλων των κομμάτων δεν έχουν το θάρρος να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να πουν την αλήθεια κατάματα στον ελληνικό λαό. Και η αλήθεια είναι ότι χωρίς να μειωθεί κατά 200 χιλιάδες ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, η Ελλάδα δεν μπορεί να ορθοποδήσει και θα οδηγηθεί στον αργό θάνατο.
Επειδή λέγονται διάφορα και επειδή οι πολιτικοί και οι εργατοπατέρες επικαλούνται επιχειρήματα του τύπου, πώς είναι δυνατόν να απολύσουμε τόσο κόσμο, τί θα απογίνουν οι οικογένειές τους, να υπενθυμίσουμε ότι για να συνεχίσουν να διατηρούν την αργομισθία τους οι πλεονάζοντες δημόσιοι υπάλληλοι, χάνουν τη δουλειά τους καθημερινά πολλαπλάσιοι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, ενώ την ίδια στιγμή η οικονομία βυθίζεται ακόμα πιο βαθιά στην ύφεση και η χώρα στο βούρκο της χρεοκοπίας.
Η ευθύνη της απόφασης βαρύνει την κυβέρνηση, τους πολιτικούς και τα κόμματα στο σύνολό τους, τα οποία έχουν χρέος να σώσουν την Ελλάδα και να επανορθώσουν το κακό που έκαναν στους πολίτες και στο Έθνος όλα αυτά τα χρόνια,με τις καταστροφικές επιλογές τους.
Τα ψέμματα τελείωσαν.
Ήλθε η ώρα των μεγάλων αποφάσεων κύριοι.





Ακολουθεί σχετικό άρθρο της Καθημερινής
Σχέδιο απολύσεων και από το Δημόσιο
 Περισσότεροι από 7.500 θα ενταχθούν τελικά στο πρόγραμμα εργασιακής εφεδρείας

Του Βασιλη Ζηρα



Την ένταξη σε εργασιακή εφεδρεία, ένα μέτρο που διχάζει τους υπουργούς, από τα τέλη του 2010, περισσότερων από 7.500 εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα προωθεί άμεσα η κυβέρνηση.


Η αύξηση του αριθμού των απασχολουμένων που θα απολυθούν σταδιακά από το Δημόσιο θεωρείται από το οικονομικό επιτελείο και άλλα κυβερνητικά στελέχη ως το μόνο μέτρο που θα μπορούσε να πείσει την τρόικα και τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης να δεχθούν μια αλλαγή των στόχων για το έλλειμμα φέτος και το 2012. Αυτό, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, θα προτείνει τη Δευτέρα ο κ. Γιώργος Ζανιάς στην έκτακτη συνεδρίαση του Euroworking Group, των αναπληρωτών των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης στις Βρυξέλλες.
Προκειμένου να καλυφθούν οι μεγαλύτερες δανειακές ανάγκες που θα προκύψουν από το μεγαλύτερο έλλειμμα φέτος και τον επόμενο χρόνο, η ελληνική πλευρά θα προτείνει να καταβληθεί το νέο πακέτο βοήθειας των 109 δισ. ευρώ έως το τέλος του 2013 αντί έως τα μέσα του 2014. Η πρόταση βασίζεται στην εκτίμηση ότι με ελαφρά ηπιότερη δημοσιονομική προσαρμογή, ταχύτερη ανάκαμψη της οικονομίας και πιστή εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, η Ελλάδα θα μπορέσει να βγει νωρίτερα για δανεισμό στις αγορές.


Σύμφωνα με κορυφαία κυβερνητική πηγή, οι ανακοινώσεις για την ενεργοποίηση της εργασιακής εφεδρείας θα γίνουν εντός του Σεπτεμβρίου και σε αυτήν θα ενταχθούν περισσότεροι από τους 7.500 εργαζομένους φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, που προβλέπει το Μνημόνιο. Παλαιότερα, επί υπουργίας Παπακωνσταντίνου, είχε προταθεί ο αριθμός αυτός να φτάσει τους 10.000 εργαζομένους, αλλά η πρόταση προσέκρουσε στη σθεναρή αντίδραση άλλων υπουργών και τελικά απορρίφθηκε από τον πρωθυπουργό.


Πρόσφατα, όμως, η ειδική γραμματεία ΔΕΚΟ του υπουργείου Οικονομικών έστειλε επιστολή σε 160 επιχειρήσεις και οργανισμούς του δημόσιου τομέα με την οποία τους ζητεί να της δώσουν έως τις 9 Σεπτεμβρίου αναλυτικά στοιχεία για τον αριθμό των εργαζομένων τους, τις ειδικότητές τους, τις αμοιβές τους, τα προσόντα τους, τον τόπο διαμονής τους κ. λπ. Στους παραλήπτες της επιστολής περιλαμβάνονται και οι εισηγμένες επιχειρήσεις που βρίσκονται υπό δημόσιο έλεγχο.


Η κυβέρνηση επιχειρεί, λαμβάνοντας ένα τέτοιο μέτρο που εκπέμπει ισχυρό μήνυμα δέσμευσης στη δημοσιονομική εξυγίανση και την προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών, να απαντήσει σε αυτό που πρωτίστως της καταλογίζει η τρόικα, δηλαδή έλλειμμα πολιτικής βούλησης για την εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου. Επίσης, προσδοκά ότι θα είναι το ισχυρό χαρτί στη μείζονα διαπραγμάτευση με τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, που είναι χαλάρωση της δημοσιονομικής προσαρμογής το 2011 και το 2012, ώστε να «ανασάνει» η οικονομία που βυθίζεται στην ύφεση και μεγαλύτερη προσαρμογή τα επόμενα χρόνια έως το 2014, ώστε να επιτευχθεί ο τελικός δημοσιονομικός στόχος του Μεσοπρόθεσμου.



Απέτυχε


Το επιχείρημα του οικονομικού επιτελείου που ετέθη στους επικεφαλής της τρόικας ήταν ότι το Μνημόνιο προέβλεπε μια εμπροσθοβαρή δημοσιονομική προσαρμογή με στόχο να επιστρέψει η Ελλάδα στις αγορές το 2012. Αυτός ο στόχος απέτυχε. Οι αγορές χρήματος έμειναν κλειστές για την Ελλάδα, ενώ η οικονομία βυθίστηκε σε ύφεση μεγαλύτερη από αυτή που προέβλεψε η τρόικα. Νέα μέτρα, πέραν αυτών που έχουν αποφασιστεί, θα επιτείνουν την ύφεση. Σύμφωνα με αξιωματούχο του υπουργείου, οι εκπρόσωποι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δεν είναι αρνητικοί σε αυτή την προσέγγιση, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στις διαρθρωτικές αλλαγές.


Ωστόσο, τα στελέχη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Κομισιόν επέμειναν στους στόχους της δημοσιονομικής προσαρμογής. Εξάλλου, οι επικεφαλής της τρόικας δεν είχαν εξουσιοδότηση να παρακολουθήσουν την ελληνική πλευρά εκεί όπου ήθελε να οδηγήσει τη διαπραγμάτευση: σε αλλαγή των στόχων του Μεσοπρόθεσμου και μείωση της διάρκειας της χρηματοδότησης, αλλά όχι του ποσού. Με το διακύβευμα να είναι κάτι περισσότερο από μια διαφωνία επί των εκτιμήσεων και των προβλέψεων, εκ των πραγμάτων η διαπραγμάτευση οδηγήθηκε σε αδιέξοδο και η τρόικα αποχώρησε. Τον λόγο θα έχουν τώρα οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης.

Καθημερινή

14 σχόλια:

  1. Αν δεν κάνω λάθος δεν κυκλοφόρησε στα ΜΜΕ αντίδραση τον πανίσχυρων εβραϊκών οργανώσεων για την πρόκληση της Τουρκίας,
    αυτό με βάζει σε σκέψεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Δηλαδή, εδώ και δυο χρόνια χάνουν τις δουλειές τους οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, ενώ οι υπηρετούντες στο Δημόσιο, απολαμβάνουν ασυλίας."

    Σωστό, αλλά αν περιοριστούμε μόνο στο λογιστικό μέρος αυτού τού επιχειρήματος, σε πρώτη ανάγνωση θα κινδύνευε να χαρακτηριστεί σαν κοινωνικός αυτοματισμός. Στην πραγματικότητα όμως η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Ο αριθμός τών δημοσίων υπαλλήλων πρέπει να περιοριστεί πρώτα απ' όλα για να λειτουργήσει το δημόσιο (και αυτό θα έπρεπε να έχει γίνει όχι τώρα αναγκαστικά λόγω κρίσης, αλλά εδώ και πολλά χρόνια). Όταν για παράδειγμα σε διάφορες υπηρεσίες υπάρχει πλεονάζον προσωπικό λόγω υπεράριθμων ρουσφετολογικών προσλήψεων, και για να έχουν αντικείμενο απασχόλησης όλοι αυτοί η δουλειά ενός ατόμου σπάει στα τρία, αυτό από μόνο του δημιουργεί πρόσθετη γραφειοκρατία και καθυστερήσεις στη διεκπεραίωση υποθέσεων. Άρα δυσλειτουργία.

    Ακόμα χειρότερο είναι το γεγονός τής μονιμότητας και τής ατιμωρησίας. Αυτό το καθεστώς δημιουργεί κατά κανόνα γαϊδούρια, με τις λίγες εξαιρέσεις να παραμένουν εξαιρέσεις και να μη γίνονται ποτέ κανόνας. Οπότε σού λέει ο άλλος: "γιατί να δουλέψω; ο μλκας τής παρέας είμαι;" Γι αυτό ακριβώς όποιος συναλλάσσεται με το δημόσιο διαπιστώνει καθημερινά ότι κάποια απλή διεκπεραιωτική δουλειά (π.χ. μια πληρωμή τιμολογίου), που στον ιδιωτικό τομέα θα γινόταν σε 2-3 μέρες, στο δημόσιο παίρνει 2-3 βδομάδες (στην καλύτερη). Και βέβαια, πέρα απ' όλα τα άλλα, αυτό εξέθρεψε και το πελατειακό σύστημα γιατί για να τσιμπήσει τούς ψήφους τής (κάθε) οικογένειας ο (κάθε) βουλευτής ικανοποιούσε αιτήματα τού στυλ: "να τρουπώσει το παιδί στο δημόσιο για να μην τρέχει πίσω από τα πρόβατα"!

    Με όλα αυτά στο μυαλό, αποκτά ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα η διαπίστωση:
    "για να συνεχίσουν να διατηρούν την αργομισθία τους οι πλεονάζοντες δημόσιοι υπάλληλοι, χάνουν τη δουλειά τους καθημερινά πολλαπλάσιοι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, ενώ την ίδια στιγμή η οικονομία βυθίζεται ακόμα πιο βαθιά στην ύφεση και η χώρα στο βούρκο της χρεοκοπίας."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όσους και να απολύσει, δεν κερδίζει κάτι ουσιαστικό. Όπως έχω ξαναπεί, το πρόβλημα είναι η σύνδεση της αγοράς με το βαθύ κράτος. Οι επιχειρηματίες στραγγαλίζονται από φορολογία και χίλιους δυο άρρωστους ελεγχόμενους μηχανισμούς εάν δεν υποταχτούν στο σύστημα "επιδότηση/έργα δημοσίου με αντάλλαγμα μίζες και κομματικές προσλήψεις ατόμων που δεν μπορούν και δεν θέλουν να δουλέψουν". Όταν καταδικάζεις σε αποτυχία οποιαδήποτε υγιή κίνηση, που θα πάνε αυτοί που απολύεις; Πού θα πάνε οι νέοι μας, που έχουν 40% επίσημη ανεργία; Βαράμε τον μικροχρήστη ναρκωτικών και αφήνουμε τον μεγαλοκαταναλωτή-βαθύ κράτος, το οποίο δεν θα τολμήσει να ακουμπήσει κανείς, και τον μεγαλέμπορο ανέπαφους;

    Άντε μην αρχίσω να μιλάω πιο πολύ για το θέμα και σας τρελάνω με τα πολλά "Ινφογνώμων=manual. Τέλος." πρωΐ-πρωΐ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν σας προκαλεί εντύπωση που παρά τον τεράστιο αριθμό ΔΥ που έχουμε,οι περισότερες υπηρεσίες επικαλούντε έλειψη προσωπικού;

    Δείτε μόνο πόσες χιλιάδες εργαζόμενους έχει ο Δήμος Αθηνών και πείτε που είναι όλοι αυτοί.

    Επείσης δείτε και πόσοι εκπαιδευτικοί(μόνιμοι) εργάζοντε πέντε με δέκα ώρες την ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

    Επείσης,ας μας πεί κάποιος τον αριθμό των αστυνομικών,μυστικών και μή που χρειάστηκε η κυβέρνηση για να κάνει διακοπές ή να πάει σε ένα ταβερνάκι στην Αττική,και πόσα Εκατομύρια μας στοίχισαν οι διακοπές αυτές,και σε προσωπικό και σε χρήμα.

    Επείσης ας μας πεί κάποιος για το άλλο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Ιδιωτικός τομέας,που βλέπει όλους όσους έχουν κάποια προσόντα παραπάνω να τον εγκαταλείπουν για να μπούν στη μονιμότητα του Δημοσίου ακόμη και με λιγότερα χρήματα.

    ΥΓ
    Σάββα,άδικα περιμένεις,η κατάσταση πλέον είναι μή αναστρέψιμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έχουμε την ίδια αναλογία Δ.Υ. με την Αυστρία και τη Νορβηγία, χωρών με τον ίδιο περίπου πληθυσμό με εμάς και ΧΩΡΙΣ κρίση χρέους. Το χρέος της χώρας μας ΔΕΝ δημιουργήθηκε όμως εξαιτίας των μισθολογίων των Δ.Υ. (που όντως χρειάζονται ένα "κούρεμα" κι ενιαιοποίηση) αλλά εξαιτίας του αλόγιστου εξωτερικού δανεισμού, της τεράστιας φοροδιαφυγής (εξαιτίας της εισφοροδιαφυγής "βούλιαξαν" τα ασφ.ταμεία), της στήριξης του τραπεζικού τομέα με 110 δις Ευρώ από τις δύο τελευταίες κυβερνήσεις και τις κάθε λογής "ρεμούλες" που φόρτωσε στο κράτος ως χρέος η κομματοκρατία τα τελευταία 30 χρόνια. π.χ. ας θυμηθούμε τα επί Ανδρέα τραπεζικά θαλασσοδάνεια σε επιχειρηματίες για επενδύσεις (με την εγγύηση του δημοσίου) τα οποία είχαν προκαλέσει την κρίση χρέους του 1989. Έτσι, το να χρεώνουμε την κρίση χρέους στους Δ.Υ. να τους καθιστούμε "αποδιοπομπαίους τράγους" για την κρίση και να φωνάζουμε για την απόλυση 200.000 εξ αυτών, είναι αποπροσανατολιστικό ως προς την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ φύση του χρέους και τους τρόπους αντιμετώπισής του -που κατ'εμέ είναι μόνο μία: άρνηση αναγνώρισής του και κήρυξή του ως παράνομο κι επαχθές με συνακόλουθη στάση πληρωμών ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ/ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΥΣ.

    Ειλικρινά όμως Σάββα, δεν ανέμενα από σένα να ακούσω τη νεοφιλελεύθερη επιχειρηματολογία εναντίον των Δ.Υ. και τη ναζιστικού τύπου στοχοποίησή τους που χρησιμοποιείται σε καθημερινή βάση από "δημοσιογραφικά" φερέφωνα του κατοχικού καθεστώτος (π.χ.Μανδραβέλης, Παπαδημητρίου, Πρετεντέρης κτλ.) και "φωνές" γνωστές για τις διασυνδέσεις τους με ξένες κυβερνήσεις (κι όχι μόνο) και ιδίως με ληστρικούς "διεθνείς οργανισμούς" τύπου ΔΝΤ (π.χ.Μιράντα Ξαφά). Δεν ανέμενα να ταυτίζεται η άποψή σου με εκείνη κύκλων για τους οποίους γνωρίζουμε ποια πολύ συγκεκριμένα άνομα, αντεθνικά κι αντιλαικά συμφέροντα εξυπηρετούν.
    Μέχρι σήμερα Σάββα, θεωρούσα πως θα ήταν φάρσα αν μου έλεγαν να μπω να δω να βάζεις την υπογραφή σου σε ένα κείμενο το οποίο αρμόζει μόνο σε κονδυλοφόρους απαξιωμένων στη συνείδηση του ελληνικού λαού καθεστωτικών ΜΜΕ.
    Επίσης, δεν φανταζόμουν πως εσύ που έχεις στο παρελθόν υπηρετήσει λαμπρά την πατρίδα και το λαό μας, θα χρησιμοποιούσες τα ταλέντα σου υπέρ του κοινωνικού αυτοματισμού που απεργάζεται το καθεστώς.
    Νεοφιλελευθερισμός και πατριωτισμός είναι έννοιες ασύμβατες όσο κι αν το ΛΑΟΣ (με προσθήκη ολίγου λάιφσταιλ) προσπαθεί να μας πείσει περί του αντιθέτου και πίστευα Σάββα πως εσύ τουλάχιστον αυτό το γνώρίζες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είναι λάθος άποψη να θεωρούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι ο λόγος της οικονομικής κατάρρευσης. Θυμηθείτε άλλες εποχές που η Ελλάδα είχε διπλάσιο αριθμό δ/υ και η οικονομία της κάλπαζε!

    Ωστόσο θα σας πω δύο άλλα παραδείγματα:
    1. Ιαπωνία. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι δ/υ τεμπελιάζουν αφού οι Ιάπωνες είναι όλοι άρρωστοι με την εργασία. Και ωστόσο το χρέος της ξεπερνάει το 200%, Μια χώρα με βαρύ εξαγωγικό δυναμικό.
    2. ΗΠΑ. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει μεγάλο δημόσιο... Το αντίθετο! Χρέος: 100%

    Τέλος, είναι μύθος ότι ο δημόσιος τομέας της Ελλάδας είναι μεγάλος. Είναι στο ίδιο επίπεδο με αυτό ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ευρωπαϊκών κρατών. (από στοιχεία της Σ.Υ.)

    Επιπροσθέτως: Η ανεργία επιδεινώνει την κρίση, τόσο στα έξοδα της κεντρικής Κυβέρνησης (τα ασφαλιστικά ταμεία δεν έχουν έσοδα, επομένως αναγκάζεται η κυβέρνηση να τα χρηματοδοτεί) και προφανώς προφανέστατα τα έσοδα, αφού ούτε φόρους άμεσους και έμμεσους μπορεί να μαζέψει.

    Η πρόταση λιγότερο δημόσιο είναι λάθος πέρα για πέρα. Είναι το λάδι στη φωτιά!!!!!!!!!!!

    Η μεγάλη κρίση του 29 αντιμετωπίστηκε με εντυπωσιακή αύξηση των δημόσιων δαπανών και όχι με μείωση!

    Αντιγράφω απο τον Γκαλμπρέηθ:

    1. Η παραγωγή βιομηχανικών προϊόντων είχε ξεπεράσει την καταναλωτική ζήτηση. (κατά τον Ρίφκιν αυτή ήταν η μοναδική αιτία)

    2. Αιτία της κρίσης ήταν η κακή δομή των εταιρειών και όχι του δημοσίου, καθόσον:
    "από την δεκαετία του 20, η αμερικανική επιχείρηση είχε ανοίξει την φιλόξενη αγκαλιά της σε απίθανο αριθμό μεσαζόντων, δωροδοκούνταν, απατεώνων και τσαρλατάνων. Στη μακρά ιστορία αυτών των δραστηριοτήτων, ήταν ένα είδος πλημμυρίδας επιχειρηματικών κλοπών"

    Μήπως σας θυμίζει κάτι αυτή η πρόταση;;

    Μήν ψάχνετε να βρείτε αποδιοπομπαίους τράγους εκεί που δεν υπάρχουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ El Carnicero Rojo,

    Άρνηση του χρέους είναι ένα όνειρο.
    Εκείνο που επείγει να γίνει είναι να συσταθεί μια ομάδα δικηγόρων, με σοβαρή ιστορική γνώση και να κηρύξει μέρος του χρέους ώς παράνομο και καταχρηστικό.
    Για μένα και μόνο το γεγονός ότι έχουμε ένα κοινό νόμισμα, που μας αφαιρεί την δυνατότητα των συναλλαγματικών εργαλείων (λ.χ. υποτίμηση για να αυξηθούν οι εισαγωγές), αλλά πληρώνουμε τετραπλάσια επιτόκια είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος για κήρυξη μέρους του χρέους σε παράνομο και καταχρηστικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η άρνηση του χρέους και η κήρυξή του ως παράνομο κι επαχθές (βάσει του Διεθνούς Δικαίου) είναι ένα μόνο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση κι έγινε από τον Ισημερινό κι όχι μόνο. Ο Ισημερινός όμως ουδέποτε στερήθηκε το δικό του νόμισμα και άρα μπορούσε να χαράξει τη δική του οικονομική πολιτική, κάτι που δεν μπορούμε να πράξουμε όσο μένουμε εντός της Ευρωζώνης. Επομένως: Άρνηση και καταγγελία του χρέους, έξοδος από την Ευρωζώνη και υιοθέτηση εθνικού νομίσματος, εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων όσων κερδοσκόπησαν σε βάρος της χώρας και τιμωρία των φυσικών προσώπων που το έπαξαν, παραγωγική αναδιάρθρωση της οικονομίας με έμφαση στον πρωτογενή, δευτερογενή τομέα και στις εξαγωγές. Έτσι βγαίνει η οικονομία από την ύφεση και ο λαός από τη φτωχοποίηση, όχι με νεοφιλελεύθερες πολιτικές που δοκιμάστηκαν τα τελευταία 15 χρόνια και απέτυχαν ή με "σφαγές" κατηγοριών πολιτών (μία κάθε φορά όπως βολεύει προπαγανδιστικά), όπως υποστηρίζει εσχάτως και ο Σάββας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. El Carnicero Rojo
    στο άρθρο δεν είπα συνολικά την άποψή μου για το οικονομικό πρόβλημα της χώρας.
    Έθιξα το ζήτημα της βαθύτατης υποκρισίας όλων των κομμάτων, που παρατηρούν τη δημιουργία στρατιών ανέργων από τον ιδιωτικό τομέα, τη στιγμή που οι υπηρετούντες στον δημόσιο τομέα, μένουν στο απυρόβλητο.
    Έπειτα, κανείς δεν αρνείται ότι στο δημόσιο υπάρχει πλεονάζον προσωπικό, το οποίο, όπως λέει και ο Πιγκουίνος, όχι μόνο δεν έχει έργο, αλλά παρεμποδίζει με την παρουσία του και τους άλλους να δουλέψουν.
    Και ερωτώ, γιατί να υπάρχουν στο δημόσιο και να αμείβονται εις βάρος του κοινωνικού συνόλου οι 200 χιλιάδες πλεονάζοντες υπάλληλοι;
    Το ξέρω, είναι σκληρό να το λές, πολύ σκληρότερο να απολύεις κόσμο, όμως είναι ακόμα πιο σκληρό και ανήθικο ταυτόχρονα να προσποιείσαι τον υπερασπιστή των δικαιωμάτων των εργαζομένων και να κλείνεις τα μάτια στη διαφθορά, γιατί ας μη γελιόμαστε, είναι διαφθορά να αμείβεσαι χωρίς να προσφέρεις.
    Είναι διαφθορά να γλύφεις πολιτικούς για μια θέση στο δημόσιο, την οποίαν όταν την πιάσεις, γαντζώνεσαι σ' αυτήν, και δεν σε ενδιαφέρει τίποτε άλλο.
    Αυτά και τίποτε άλλο, με την επίγνωση της τραγικότητας της κατάστασης για απολυμένους, απολυθησομένους και ήδη ανέργους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σάββα, είναι πλασματικό το πλεόνασμα 200.000 υπαλλήλων (που δεν είναι άλλωστε τόσοι αλλά τους ανεβάζουν σε αυτό τον αριθμό επειδή είναι ο στόχος που έχουν θέσει στο πλαίσιο της γενικότερης συρρίκνωση του δημοσίου τομέα υπέρ ιδιωτών "επενδυτών") επειδή την ίδια στιγμή που σε κάποιες προνομιούχες υπηρεσίες υπάρχει υπερπληθώρα προσωπικού (για προφανείς κομματοκρατικούς λόγους) σε άλλες ΠΙΟ κρίσιμες για τον πολίτη, παρατηρείται τρομερή έλλειψη προσωπικού -κι όλοι όσοι έχουμε περάσει από το στράτευμα γνωρίζουμε τί συμβαίνει όταν "δεν υπάρχουν άτομα". Γι'αυτό λοιπόν είναι τουλάχιστον άστοχη η εστίαση στο καθαυτό πλεόνασμα προσωπικού του δημοσίου τομέα (που είναι μεγάλη, ξεχωριστή συζήτηση) κι όχι στη γενικότερη ανισοκατανομή του δυναμικού των Δ.Υ. ένεκα ρουσφετιού κι αναξιοκρατίας που γέννησε και συντηρεί αυτό το πλεόνασμα (το οποίο βάσει οργανογράμματος του δημοσίου είναι ανύπαρκτο). Επομένως η λύση είναι μετατάξεις των πλεοναζόντων Δ.Υ. και όχι απολύσεις παρά μόνο όταν δεν πληρούν τα προσόντα για να μεταταγούν σε υπηρεσίες με εξειδίκευση και έλλειψη προσωπικού. Και σε κάθε περίπτωση είναι άστοχη η παράθεση άρθρου της συγκεκριμένης εφημερίδας που γνωρίζουμε τί συμφέροντα εξυπηρετεί συνολικά -κι όχι μόνο ο διευθυντής της που οι παροικούντες τη Ιερουσαλήμ το γνωρίζαμε πολλά χρόνια πριν το αποκαλύψει τώρα το Wikileaks. Καλό είναι να μην δίνουμε πάσα στους γύπες του νεοφιλελευθερισμού -επειδή αυτό γίνεται όταν εξετάζουμε αποσπασματικά ένα οικονομικό ζήτημα και δεν το θέτουμε στο γενικότερο πλαίσιο. Γενικά βέβαια, η οικονομία "σηκώνει" πολύ συζήτηση -κι όχι μόνο ως προς τις τραγικές συνέπειες για το λαό μας. ΥΓ. Συγχαρητήρια για τη συνεχιζόμενη εκδοτική προσπάθειά σου, το πνεύμα της οποίας σαφώς δεν συνάδει με το πνεύμα του άρθρου ή του νεοφιλελευθερισμού γενικότερα -εξ'ού και η έκπληξή μου για τη θέση που έλαβες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. El Carnicero Rojo
    δεν στραβώνω με την κριτική που κάνεις εσύ ή και κάποιος άλλος.
    Ίσα-ίσα, νομίζω ότι η κριτική είναι η μήτρα της εξέλιξης.
    Και σε ό,τι μας αφορά, δεν λέω ότι τα γνωρίζουμε όλα.
    Όμως, αυτό που επί της ουσίας με εξοργίζει, είναι η υποκρισία.
    Γιατί, ας μη γελιόμαστε, ανεξάρτητα με το πόσοι περισσεύουν στο δημόσιο, δεν είναι κοινωνικά δίκαιο να πληρώνουν την κρίση -άσχετα με τον ποιος φταίει γι' αυτήν- μόνο οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα.
    Επί της ουσίας, αυτή είναι η ένστασή μου.

    5 Σεπτεμβρίου 2011 3:26 μ.μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ skal,

    Όση αλήθεια υπάρχει στο "όλοι μαζί τα φάγαμε" άλλη τόση αλήθεια υπάρχει στο " υπάρχουν 200.000 υπεράριθμοι"!!!

    ακόμα πόσο σωστό ακούγεται αυτό που λες: "αφού απολύονται οι ιδιωτικοί υπάλληλοι να απολύονται και οι δημόσιοι".

    Ασε, που όπως προείπα αυτή η θέση είναι λάδι στη φωτιά. Όλα θα πάνε απο το κακό στο χειρότερο, όπως πάνε απο το 2004 και μετά, από το κακό στο χειρότερο, όταν
    1. μπήκαμε στο Ευρώ ξυπόλητοι στ αγκάθια
    2. κάναμε Ολ. Αγώνες που δεν άφησαν ούτε δίφραγκο.
    3. Δανείσαμε τις τράπεζες, για να σώσουμε εμείς την ΕΕ και τις ΗΠΑ.
    4. Και έχουμε βγάλει Κυβέρνηση Τσολάκογλου

    @ El Carnicero Rojo,

    Αυτό είναι επανάσταση και για να γίνει προέχει ένα συνειδητοποιημένο κίνημα που απουσιάζει παντελώς.

    Και ωστόσο όταν μιλάμε για επαχθές χρέος, πάλι μιλάμε πάντα για μέρος του υπάρχοντος χρέους και όχι για όλο.
    Αυτό έγινε και στον Ισημερινό και στην Αργεντινή και στις ΗΠΑ και στη Ρωσία και στο Ιράκ.

    Αν αυτό θέλουμε πρέπει κάποιος να ξεκινήσει! Να πάει στα δικαστήρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να διαμαρτυρηθεί για την κλοπή που μας γίνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Είμαστε στην εποχή που τα ΜΜΕ πουλάνε το παραμύθι «υπεράριθμοι δημόσιοι υπάλληλοι και μεγάλο χρέος» και «ο καημένος ο ιδιωτικός τομέας».
    Όποιος δεν αναφέρει μαζί με το παραπάνω παραμύθι ποιοι, που και πόσοι είναι αυτοί οι «υπεράριθμοι» είναι ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ-ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙ.
    Από τους 768.009 δημόσιους οι 43.743 είναι άνω των 60 χρονών και μπορούν να φύγουν άμεσα με σύνταξη και να λυθεί το πρόβλημα.
    Το ΠΑΣΟΚ, που ελέγχει τα ΜΜΕ συστηματικά, θέλει να διώξει εκατοντάδες χιλιάδες ΔΥ για να προσλάβει λίγες περισσότερες χιλιάδες δικά της παιδιά, ώστε να αναγεννηθεί το «νέο-καθαρό ΠΑΣΟΚ».

    Η γραφειοκρατία είναι καθαρό δημιούργημα του ιδιωτικού τομέα. Ο ιδιωτικός τομέας έκανε τόσες πολλές απάτες που το δημόσιο αναγκάστηκε να διογκώσει τους ελέγχους για να τους σταματήσει, π.χ. κόβανε τις κολόνες για να μεγαλώσει η καφετέρια => γκρεμιζόταν η πολυκατοικία, έχουμε το πρόβλημα του γεμίσματος των πεζοδρομίων με καλώδια από ηλ. παιχνίδια και τηλεοράσεις => πάρε μια ηλεκτροπληξία.
    Οι απατεωνιές του ιδιωτικού τομέα ξεπερνάνε και την φαντασία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Dimitris D

    Επειδή προφανώς αναφέρεσαι με βάση την ευημερία των αριθμών,να σου ξεκαθαρίσω ότι εμένα,όπως και τους περισότερους μας ενδιαφέρει πόσοι πληρώνοντε και πόσα απο το δημόσιο ταμείο,και όχι πόσοι μπορούν να χαρακτηριστούν ΔΥ,γιατί αν το μετρήσεις έτσι θα δείς και εσύ ότι τα νούμερα που εμφανίζεις δεν έχουν καμία σχέση με την ουσία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.