Του Χριστόδουλου Κ. Γιαλλουρίδη
Ηνέα Τουρκία υπό τους Ερντογάν, Γκιουλ και Νταβούτογλου αναπτύσσει εδώ και δυο περίπου χρόνια έναν καλά σχεδιασμένο και συστηματικά προετοιμασμένο ρόλο για την Άγκυρα, στον εξαιρετικά ευαίσθητο γεωπολιτικά χώρο της Μέσης Ανατολής, και όχι μόνο.
Περί τα τέλη του 2009 και τις αρχές του 2010, η Τουρκία διέρρηξε τις μέχρι τότε σχέσεις στρατηγικού άξονα με το Ισραήλ, που ανέτρεχαν στα μέσα της δεκαετίας του ’90 και προσέφεραν πολλαπλά οφέλη εσωτερικά και διεθνώς στην ίδια, κάνοντας ταυτόχρονα ένα μεγάλο και εμφανές, διαδηλωτικό άνοιγμα προς τη Μέση Ανατολή και ειδικότερα, σε πρώτη φάση, προς τους Παλαιστίνιους, προς τους οποίους και εκδήλωσε την ενεργό μαχητική στήριξή της, στη διάρκεια της περίφημης απόπειρας εισβολής, διά θαλάσσης, στη Γάζα, που έγινε γνωστή διά του περιστατικού του «Μάβι Μαρμαρά».
Το αιματηρό αυτό επεισόδιο, αποτέλεσε την αφετηρία εκδήλωσης της νέας στρατηγικής της Άγκυρας στη Μέση Ανατολή, και εφαρμογής του στρατηγικού δόγματος Νταβούτογλου, για την οικοδόμηση ενός νεο-οθωμανικού imperium στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, που περιλαμβάνει και το Ιράν, τον Καύκασο, και φτάνει μέχρι την Αδριατική.
Η νέα τουρκική ηγεσία, φρόντισε στο μεταξύ να εμπεδώσει την πολιτική κυριαρχία της στο εσωτερικό της χώρας, ανατρέποντας συθέμελα τον Κεμαλισμό ως δομή εξουσίας αλλά και ιδεολογίας, και να προχωρήσει με σχέδιο, στην εμπέδωση πολιτικών επιρροής, στα νέα συστήματα που αναδύονται, στην ταραγμένη και αγνώστου πολιτικής πορείας Εγγύς Ανατολή. Η Τουρκία, φρόντισε και είναι παρούσα ως ένας από τους σημαντικούς παράγοντες διαμόρφωσης των νέων δομών εξουσίας στη Λιβύη, ο δραστήριος Αχμέτ Νταβούτογλου επηρεάζει μαζί με τις Μεγάλες Δυνάμεις, κυρίως τη Γαλλία τη διαμόρφωση του νέου πολιτικού συστήματος στη μετα-Καντάφι εποχή, διασφαλίζοντας έτσι τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα της Τουρκίας στην περιοχή, κυρίως όμως, εμπεδώνει για τη χώρα του διεθνώς, την εικόνα του παράγοντα που μπορεί να παίξει αποτελεσματικά και αποφασιστικά, καθοριστικό ρόλο στις κρίσιμες εξελίξεις σε αυτή την περιοχή του κόσμου.
Ταυτόχρονα, η Τουρκία αναπτύσσει, έναν εμφανώς διεμβολιστικό ρόλο στις εξελίξεις στη Συρία, και στο διαμορφούμενο, μαζικό κίνημα ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ, στηρίζοντας κατά τρόπο προκλητικό την εμφανιζόμενη ως ηγεσία των αντικαθεστωτικών με τους οποίους διαπραγματεύεται το μέλλον της χώρας, σε επίσημες συσκέψεις που λαμβάνουν χώρα εντός τουρκικού εδάφους. Η Τουρκία στηρίζει τους αντικαθεστωτικούς σήμερα, οικονομικά, πολιτικά, με τη συνδρομή και της Σαουδικής Αραβίας, αφού προηγήθηκε τα τελευταία χρόνια μια στενή σχέση με το καθεστώς Άσαντ.
Το σημαντικό σε αυτή την περίπτωση, συνίσταται στο γεγονός ότι η πτώση του καθεστώτος Άσαντ, μαζί με την ανατροπή που επήλθε στη Λιβύη, - ανατροπές που δεν μοιάζουν με τις αλλαγές καθεστώτος, στην Τυνησία και την Αίγυπτο, όπου οι νέες ηγεσίες, αποτελούν ουσιαστικά συνέχεια των προηγούμενων-, θα επιφέρουν ένα ντόμινο εξελίξεων στο συνολικό πολιτικό σκηνικό των καθεστώτων της Μέσης Ανατολής.
Η Τουρκία, στοχεύει να παίξει το ρόλο του ηγεμόνα στο νέο Μεγάλο Παιχνίδι της Μέσης Ανατολής, ενώ οι Μεγάλες Δυνάμεις, φοβούνται μια ενδεχόμενη ανατροπή στη Συρία, παρακολουθούν όμως αμήχανοι και χωρίς εμπεριστατωμένο σχέδιο την ανατρεπτική πορεία των πραγμάτων.
Ο παράγοντας που πήρε ήδη θέση και ανησυχεί τα μέγιστα με τις εξελίξεις στη Συρία, είναι το Ισραήλ, που φοβάται την ανατροπή ενός καθεστώτος με το οποίο μπορεί να έχει αντιθέσεις, αλλά ξέρει με ποιον έχει να κάνει - ο «διάβολος που γνωρίζεις»- ενώ μια ισλαμική σουνιτική επικράτηση σε αυτή τη χώρα θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα επιπρόσθετο πρόβλημα ασφάλειας για το Τέλ Αβίβ.
Το σημαντικότερο πρόβλημα όμως, που πρέπει να ενδιαφέρει την Ελλάδα και την Κύπρο, είναι η διαγραφόμενη ανάδειξη της Τουρκίας σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων σε αυτή την ευαίσθητη και γεωπολιτικά κρίσιμη περιοχή του κόσμου, πράγμα που θα επηρεάσει αρνητικά τα συμφέροντα της Ελλάδας και της Κύπρου, ότι δηλαδή μια τέτοια εξέλιξη θα έχει, μεσο-μακροπρόθεμα αρνητικές επιπτώσεις στο Κυπριακό και τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις.
* Ο Χριστόδουλος Κ. Γιαλλουρίδης είναι καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
http://www.philenews.com/digital/
Ηνέα Τουρκία υπό τους Ερντογάν, Γκιουλ και Νταβούτογλου αναπτύσσει εδώ και δυο περίπου χρόνια έναν καλά σχεδιασμένο και συστηματικά προετοιμασμένο ρόλο για την Άγκυρα, στον εξαιρετικά ευαίσθητο γεωπολιτικά χώρο της Μέσης Ανατολής, και όχι μόνο.
Περί τα τέλη του 2009 και τις αρχές του 2010, η Τουρκία διέρρηξε τις μέχρι τότε σχέσεις στρατηγικού άξονα με το Ισραήλ, που ανέτρεχαν στα μέσα της δεκαετίας του ’90 και προσέφεραν πολλαπλά οφέλη εσωτερικά και διεθνώς στην ίδια, κάνοντας ταυτόχρονα ένα μεγάλο και εμφανές, διαδηλωτικό άνοιγμα προς τη Μέση Ανατολή και ειδικότερα, σε πρώτη φάση, προς τους Παλαιστίνιους, προς τους οποίους και εκδήλωσε την ενεργό μαχητική στήριξή της, στη διάρκεια της περίφημης απόπειρας εισβολής, διά θαλάσσης, στη Γάζα, που έγινε γνωστή διά του περιστατικού του «Μάβι Μαρμαρά».
Το αιματηρό αυτό επεισόδιο, αποτέλεσε την αφετηρία εκδήλωσης της νέας στρατηγικής της Άγκυρας στη Μέση Ανατολή, και εφαρμογής του στρατηγικού δόγματος Νταβούτογλου, για την οικοδόμηση ενός νεο-οθωμανικού imperium στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, που περιλαμβάνει και το Ιράν, τον Καύκασο, και φτάνει μέχρι την Αδριατική.
Η νέα τουρκική ηγεσία, φρόντισε στο μεταξύ να εμπεδώσει την πολιτική κυριαρχία της στο εσωτερικό της χώρας, ανατρέποντας συθέμελα τον Κεμαλισμό ως δομή εξουσίας αλλά και ιδεολογίας, και να προχωρήσει με σχέδιο, στην εμπέδωση πολιτικών επιρροής, στα νέα συστήματα που αναδύονται, στην ταραγμένη και αγνώστου πολιτικής πορείας Εγγύς Ανατολή. Η Τουρκία, φρόντισε και είναι παρούσα ως ένας από τους σημαντικούς παράγοντες διαμόρφωσης των νέων δομών εξουσίας στη Λιβύη, ο δραστήριος Αχμέτ Νταβούτογλου επηρεάζει μαζί με τις Μεγάλες Δυνάμεις, κυρίως τη Γαλλία τη διαμόρφωση του νέου πολιτικού συστήματος στη μετα-Καντάφι εποχή, διασφαλίζοντας έτσι τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα της Τουρκίας στην περιοχή, κυρίως όμως, εμπεδώνει για τη χώρα του διεθνώς, την εικόνα του παράγοντα που μπορεί να παίξει αποτελεσματικά και αποφασιστικά, καθοριστικό ρόλο στις κρίσιμες εξελίξεις σε αυτή την περιοχή του κόσμου.
Ταυτόχρονα, η Τουρκία αναπτύσσει, έναν εμφανώς διεμβολιστικό ρόλο στις εξελίξεις στη Συρία, και στο διαμορφούμενο, μαζικό κίνημα ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ, στηρίζοντας κατά τρόπο προκλητικό την εμφανιζόμενη ως ηγεσία των αντικαθεστωτικών με τους οποίους διαπραγματεύεται το μέλλον της χώρας, σε επίσημες συσκέψεις που λαμβάνουν χώρα εντός τουρκικού εδάφους. Η Τουρκία στηρίζει τους αντικαθεστωτικούς σήμερα, οικονομικά, πολιτικά, με τη συνδρομή και της Σαουδικής Αραβίας, αφού προηγήθηκε τα τελευταία χρόνια μια στενή σχέση με το καθεστώς Άσαντ.
Το σημαντικό σε αυτή την περίπτωση, συνίσταται στο γεγονός ότι η πτώση του καθεστώτος Άσαντ, μαζί με την ανατροπή που επήλθε στη Λιβύη, - ανατροπές που δεν μοιάζουν με τις αλλαγές καθεστώτος, στην Τυνησία και την Αίγυπτο, όπου οι νέες ηγεσίες, αποτελούν ουσιαστικά συνέχεια των προηγούμενων-, θα επιφέρουν ένα ντόμινο εξελίξεων στο συνολικό πολιτικό σκηνικό των καθεστώτων της Μέσης Ανατολής.
Η Τουρκία, στοχεύει να παίξει το ρόλο του ηγεμόνα στο νέο Μεγάλο Παιχνίδι της Μέσης Ανατολής, ενώ οι Μεγάλες Δυνάμεις, φοβούνται μια ενδεχόμενη ανατροπή στη Συρία, παρακολουθούν όμως αμήχανοι και χωρίς εμπεριστατωμένο σχέδιο την ανατρεπτική πορεία των πραγμάτων.
Ο παράγοντας που πήρε ήδη θέση και ανησυχεί τα μέγιστα με τις εξελίξεις στη Συρία, είναι το Ισραήλ, που φοβάται την ανατροπή ενός καθεστώτος με το οποίο μπορεί να έχει αντιθέσεις, αλλά ξέρει με ποιον έχει να κάνει - ο «διάβολος που γνωρίζεις»- ενώ μια ισλαμική σουνιτική επικράτηση σε αυτή τη χώρα θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα επιπρόσθετο πρόβλημα ασφάλειας για το Τέλ Αβίβ.
Το σημαντικότερο πρόβλημα όμως, που πρέπει να ενδιαφέρει την Ελλάδα και την Κύπρο, είναι η διαγραφόμενη ανάδειξη της Τουρκίας σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων σε αυτή την ευαίσθητη και γεωπολιτικά κρίσιμη περιοχή του κόσμου, πράγμα που θα επηρεάσει αρνητικά τα συμφέροντα της Ελλάδας και της Κύπρου, ότι δηλαδή μια τέτοια εξέλιξη θα έχει, μεσο-μακροπρόθεμα αρνητικές επιπτώσεις στο Κυπριακό και τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις.
* Ο Χριστόδουλος Κ. Γιαλλουρίδης είναι καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
http://www.philenews.com/digital/
>>Η Τουρκία, στοχεύει να παίξει το ρόλο του ηγεμόνα στο νέο Μεγάλο Παιχνίδι της Μέσης Ανατολής, ενώ οι Μεγάλες Δυνάμεις, φοβούνται μια ενδεχόμενη ανατροπή στη Συρία, παρακολουθούν όμως αμήχανοι και χωρίς εμπεριστατωμένο σχέδιο την ανατρεπτική πορεία των πραγμάτων.<<
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό πού αυτά τα 2 συμπεράσματα;
Ο καθένας μπορεί να στοχεύει όπου θέλουν τα όνειρά του, αλλά μπορεί να το πετύχει; Ποιά είναι τα στοιχεία που μπορούν να μας δώσουν έστω μια ένδειξη ικανότητας της Τουρκίας να κάνει τα όνειρά της, αν είναι αυτά, πραγματικότητα;
Η μη ύπαρξη σχεδίου από τις Μεγάλες Δυνάμεις από πού προκύπτει;
Αχ, αχ, αχ...
Ας κάνω μια προβοκατόρικη (επειδή χτυπάει την ουσία) ερώτηση: πού βρίσκει τόσο χρήμα η Τουρκία για να χρηματοδοτήσει ένα τέτοιο όνειρο;
Οι παρατηρήσεις του κου Γιαλλουρίδη θεωρώ ότι δεν είναι ρεαλιστικές,ενώ πολύ σοβαρά θέματα τα προσπερνά αβροχή
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο που προκύπτει ότι η πολιτική Νταβούτογλου είναι επιτυχημένη; Μήπως απο την πολιτική μηδενικών προβλημάτων που διαλύθηκε λίγο καιρό μετά την δημοσίευσή της; Απο που είναι πετυχημένη η Τουρκική πολιτική στην Λιβύη απο το βέτο μήπως για την μη επέμβαση στην Λίβύη ή μήπως απο την άρνηση της Γαλλίας να προσκαλέσει την Τουρκία για τον προγραμματισμό της επιχείρησης στην Λιβύη.
Η Τουρκία πράγματι έχει την δ/νση του χερσαίου στρατηγείου του ΝΑΤΟ,ερωτήθηκε λοιπόν απο την Τούρκικη πολιτική ηγεσία εαν μπορεί να επέμβει στην Συρία και ο Τούρκος Α/ΓΕΣ απήντησε όχι και ούτε θα είναι ποτέ έτοιμοι εκτός και εαν των επιχειρήσεων ηγείται άλλη χώρα,αλλα κανένας δεν θα ηγηθεί διότι η Συρία δεν έχει πλουτοπαραγωγικές πηγές και θα συρθεί σε επέμβαση που θα της προκαλέσει εξευτελισμό απο την αδυναμία της Τούρκικης πολεμικής μηχανής.
Θυμάσθε πως βγήκε απο το γραφείο του Άσαντ ο Νταβούτογλου σαν δαρμένη γάτα και παρά τις απειλές της Τουρκίας ο Άσαντ εξακολουθεί να σκοτώνει κόσμο και η Τουρκία να εξευτελίζεται επειδή δεν πραγματοποιεί τις απειλές της,αλλά είναι συχνό φαινόμενο στην Τουρκία να απειλή ενω γνωρίζει ότι δεν μπορεί να τιμωρήσει κανένα.Θυμάσθε τις απειλές στην Κύπρο προ της εισόδου της στην Ε/Ε δεν έκανε τίποτα,η αυτοαναίρεση είναι κανώνας γι αυτούς.
Τα χρήματα τα βρίσκουν απο την Σαουδική Αραβία απο το ίδρυμα Φετουλάχ Γκουλσέν και για τα επενδυτικά τους απο επενδυτικές εταιρείες οι οποίες όταν κρίνουν ότι δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα άλλο θα τραβήξουν τα χρηματά τους και θα μπεί η Τουρκία πάλι στο ΔΝΤ.