Στο λάκκο...

Αναδημοσιεύω το σχόλιο ενός αναγνώστη  στην ανάρτηση Μένω ή φεύγω - Brain Drain Debate.
Νομίζω στο σχόλιο αναδεικνύονται οι ευθύνες του ιδιωτικού τομέα για την κατάσταση της χώρας μας.
Πώς καταλήξαμε να γίνουμε μόνο "καταναλωτές" της παγκοσμιοποίησης αντί "χρήστες";
Πώς καταλήξαμε να αγοράζουμε κρεμμύδια και λεμόνια Κίνας και τα δικά μας να σαπίζουν στο χώμα;
________________________________________________________
Tο 1988 μία ( Ελληνίδα ) φίλη μου τελειώνοντας Αμερικανικό πανεπιστήμιο στον τομέα του Marketing έιχε αποφασίσει να εγκατασταθεί στην Αμερική.
Το καλοκαίρι όμως της αποφοίτησής της ήρθε να το περάσει στην Ελλάδα... Έστειλε βιογραφικά σε 2 μεγάλες τότε ( για τα ελληνικά δεδομένα ) βιομηχανίες. Τη φώναξαν σε μία από αυτές και αφού είδε τον εμπορικό διευθυντή πέρασε και στο γραφείο του βιομήχανου και άρχισαν την κουβεντούλα.
Αρχισε η φίλη μου να μιλάει σε καποια χρονική στιγμη για εξαγωγές και ανταγωνισμό. Στο σημείο αυτό ο βιομήχανος γέλασε και της είπε ότι δεν έχει νόημα να κάνεις εξαγωγές με μειωμένο περιθώριο κέρδους όταν στη Ελλάδα απολαμβάνεις μεγάλα ποσοστα κέρδους και μπορείς να βγάλεις κάποιες εύκολες δουλειές μέσω πολιτικών γνωριμιών γιατί είχε γνωριμίες με όλα τα κόμματα...
Εντύπωση έκανε στη φίλη μου αυτή η θεώρηση του "ελληνικού επιχειρείν" από έναν άνθρωπο που έπρεπε να ξέρει το διεθνές περιβάλλον και τι ερχόταν, πολύ καλύτερα.
Προβληματισμένη, το απόγευμα μου είπε ότι "αυτοι κοιμούνται ορθιοι" και "νομίζουν ότι θα τη γλιτώσουν...."
Για να μην πολυλογώ, η φίλη μου έκατσε στην Αμερική, έφτιαξε μια ευτυχισμένη οικογένεια, έκανε περιουσία, γιατί στις εταιρείες που δούλευε έπαιρνε stock opions ( εκτός από τους καλούς μισθούς) , τα παιδιά της φοιτούν σε πανεπιστήμια και έχουν ελπίδες για το μέλλον.
Ο βιομήχανος μέσα σε λίγα χρόνια έκλεισε το εργοστάσιο χρεοκοπημένος... Αφησε περίπου 200 εργαζόμενους της επαρχίας στο δρόμο.
Ελπίζω αν ζεί να φτυαρίζει σκατά στο κολοχώρι του...
_________________________________________________