29/10/11

Σπιθαμιαίοι

Του Παντελή Σαββίδη
Καθώς μιλούσα προχθές με συνάδελφό μου, με αφορμή τις παρελάσεις για την 28η Οκτωβρίου που δεν πραγματοποιήθηκαν, θυμήθηκα τους στίχους του Δάντη από την Κόλαση: «Το πιο φωτεινό σημείο της κόλασης προορίζεται γι αυτούς που σε στιγμές κρίσης ήθελαν να είναι ουδέτεροι».
Για να αποφύγω, τουλάχιστον το πιο φωτεινό σημείο, σκέφθηκα να γράψω το παρακάτω σχόλιο.
Η χώρα και η κοινωνία μας δεν βρίσκονται απλώς σε κρίση. Είναι μετέωροι στο κενό. Πέρασαν το Ρουβίκωνα. Ή θα δώσουν τη μάχη και θα σωθούν ή θα τους συντρίψει ο αντίπαλος. Και οι αντίπαλοι είναι πολλοί.
Τα μεγάλα προβλήματα της χώρας είναι πολλά. Αλλά το μέγιστο είναι η πολιτική εξουσία. Όταν θέλεις να ελέγξεις ή να αποδομήσεις μια κοινωνία, ελέγχεις ή ευνουχίζεις την ηγεσία της. Πολιτική, κοινωνική, πνευματική. Και στην Ελλάδα όλες αυτές οι ηγεσίες είναι ευνουχισμένες.
Με αφορμή την ακύρωση των παρελάσεων θα αναφερθούμε σήμερα στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της χώρας και θα σχολιάσουμε την σπιθαμιαία συμπεριφορά της.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, παρέστη στις εκδηλώσεις της Θεσσαλονίκης και ως γνωστόν δεν μπόρεσε να πείσει με την παρουσία του την κοινωνία της πόλης ώστε μαζί να αποτίσουν τιμή σε έναν θεσμό που υποτίθεται πως πρέπει να παραμένει ψηλά στη συνείδηση του έθνους. Και εννοώ τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας. Η κριτική που ο πρόεδρος δέχεται από την κοινωνία δεν πρέπει να τον αφήνει αδιάφορο. Πρέπει να τον ανησυχήσει.
Σέβομαι το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας και τον κ. Παπούλια ως προσωπικότητα. Αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι ανασταλτικός παράγοντας στην κριτική προσέγγιση της παρουσίας του στη Θεσσαλονίκη.
Ήταν λάθος του κ. Παπούλια η ανακοίνωση που εξέδωσε η προεδρία για τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης. Ο πρόεδρος δεν αντιδικεί με το λαό. Τον ενώνει. Ακόμη και όταν νοιώθει ότι η λαϊκή συμπεριφορά μπορεί να αδικεί τον ίδιο. Εκεί βρίσκεται το μεγαλείο του θεσμού και η επιτυχία του λειτουργού του. Να συλλαμβάνει τις λεπτές αποχρώσεις των γεγονότων, να τις αναλύσει, να τις συνθέτει και να λειτουργεί ενοποιητικά.
Ο κ. πρόεδρος δεν μας ικανοποίησε στο σημείο αυτό με την συμπεριφορά του.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως κομματικοί παράγοντες θα τον καθησυχάσουν λέγοντας πως πρόκειται για μικρό μέρος της κοινωνίας και πως η πλειονότητα δεν συμφωνεί. Πέραν του γεγονότος ότι το μέρος της κοινωνίας που αντιδρά ή αποδέχεται τις αντιδράσεις δεν είναι μικρό, ο πρόεδρος είναι στοιχείο ενότητας και όχι διαίρεσης. Είναι ο μόνος ρόλος που έχει. Ας τον επιτελέσει αποτελεσματικά.
Μετά την αντίδραση του κόσμου στην παρέλαση, η εκδήλωση έπρεπε να πάρει άλλη μορφή. Ποια, θα το επισημάνουμε παρακάτω. Η λαϊκή αντίδραση ήταν κατά των πολιτικών. Όχι κατά του στρατού ή του ιστορικού γεγονότος.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έπρεπε να επιμείνει να γίνει η παρέλαση. Διότι τότε ένας ευαίσθητος και υψηλά ιστάμενος στη συνείδηση της κοινωνίας θεσμός, όπως οι Ένοπλες Δυνάμεις, θα ερχόταν σε αντίθεση με την κοινωνία. Πως;
Οι Ένοπλες Δυνάμεις με την παρέλασή τους ενώπιον της πολιτικής ηγεσίας θα της απέδιδαν τιμές. Την ίδια στιγμή από την απέναντι πλευρά ο συγκεντρωμένος λαός θα αποκαλούσε αυτήν την ίδια ηγεσία προδότες.
Δεν θα αποτελούσε αυτή η εξέλιξη μια διάσταση μεταξύ λαού και Ενόπλων Δυνάμεων;
Και καλά, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων.
Αλλά τόσο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όσο και οι Ένοπλες Δυνάμεις, δεν υπάρχουν εν ονόματι του λαού; Μπορούν να έρχονται σε αντίθεση με τη βούλησή του όταν αυτή εκφράζεται τόσο κραυγαλέα;
Μια δήλωση του προέδρου που θα ισορροπούσε την ιστορική στιγμή με τη λαϊκή αντίδραση και την ανάγκη να διατηρηθεί συντεταγμένη η πολιτεία θα ήταν αυτό που θα περιμέναμε από τον κ. Παπούλια. Αλλά δεν το είδαμε.
Ο Υπουργός Άμυνας αποδεικνύεται γραφική περίπτωση. Ολίγιστος και σπιθαμιαίος. Αλλοπρόσαλλες και υπερφίαλες δηλώσεις ενός κηπουρού που ξαφνικά ετέθη επικεφαλής ενός ύψιστου θεσμού της κοινωνίας.
Το πρόσωπο που τίθεται επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων πρέπει να απολαμβάνει κύρους και στις Ένοπλες Δυνάμεις και στην κοινωνία και στο εξωτερικό. Η περίπτωση του σημερινού υπουργού όχι μόνο δεν ικανοποιεί τίποτε από όλα αυτά αλλά μετά την αποκάλυψη των τεραστίων αδυναμιών του είναι πλέον και επικίνδυνο, να συνεχίσει να παραμένει επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν είναι παίγνιον κανενός. Είναι ένας θεσμός του ελληνικού κράτους που χρήζει σεβασμού. Και ο σεβασμός αυτός αντανακλάται και στο πρόσωπο που τίθεται επικεφαλής. Μπορεί σήμερα ο υπουργός άμυνας να διεκδικεί αυτόν τον ρόλο; Ασφαλώς όχι.
Πήγε, εκπροσωπώντας τον πρωθυπουργό, στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου και ο τηλεοπτικός φακός τον συνέλαβε να επιχειρεί να αντιδικήσει ή να χειροδικήσει με διαμαρτυρόμενο πολίτη εν είδη οπαδού ποδοσφαιρικής ομάδας.
Την επομένη, φοβούμενος τις αντιδράσεις δεν παρέστη στη μαθητική παρέλαση. Αυτός, που ως υπουργός άμυνας θα πρέπει όχι μόνο να παραμένει ψύχραιμος αλλά να μπορεί να αντιμετωπίσει πολύ δυσκολότερες στιγμές και καταστάσεις από την αγανάκτηση που θα εκδηλώσουν κάποια σχολιαρόπαιδα.
Και κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης που ματαιώθηκε ενώπιον του προέδρου περιέφερε μια συμπεριφορά και ένα ύφος αλαζονικό. Αποκρουστέα περίπτωση δημοσίου ανδρός.
Ο πρωθυπουργός, τον οποίο εκπροσώπησε, θα έπρεπε ήδη να του έχει ζητήσει την παραίτηση. Δεν το έκανε όμως. «Όμοιος ομοίω αεί πελάζει…»
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός προτίμησε να προεδρεύσει συσκέψεως της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς» αντί να παραβρεθεί στις εκδηλώσεις όπως συνηθίζετο επι πολλά χρόνια. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα το οποίο θα εξετάσουμε άλλη στιγμή.
Ο Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων. Άλλη θλιβερή περίπτωση δημοσίου υπαλλήλου. Εγκατέλειψε το στράτευμα τη στιγμή που θα έδινε τη μάχη. Γιατί μια μάχη ήταν και η παρέλαση του στρατού μπροστά στην κοινωνία της πόλης. Αν είχε στρατιωτικό και όχι δημοσιοϋπαλλικό σθένος ο κ. Αρχηγός θα αποχαιρετούσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και θα ζητούσε να παρελάσει ο στρατός με τον ίδιο επικεφαλής. Και θα καταχειροκροτείτο απο τον κόσμο. Αλλά που τέτοιο στρατιωτικό σθένος από ηγεσίες που συνωθούνται στα πολιτικά γραφεία για να πάρουν το επόμενο αστέρι. Δεν αντιλαμβάνονται ότι περνούν στη χλεύη των συναδέλφων τους και της κοινωνίας και πως εκείνο που μένει τελικά δεν είναι τα αστέρια αλλά η υπόληψη που απολαμβάνει κανείς κατά τη διάρκεια της ζωής του αλλά και μετά το θάνατό του;
Κύριε Αρχηγέ, το ότι δεν παρήλασε ο στρατός την ημέρα της εθνικής επετείου αποτελεί λόγο παραίτησης.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ελληνική κοινωνία χρειάζεται τεράστιες αλλαγές. Ούτε ότι οι αλλαγές αυτές έχουν τεράστιο πολιτικό κόστος. Αλλά υπάρχει ένα μέτρο, μια αίσθηση μέτρου που όταν δεν λαμβάνεται υπόψη όχι μόνο οι αλλαγές αλλά και οι κοινωνίες τελματώνουν.
Η σημερινή κυβέρνηση βρίσκεται σε τρομερή δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα. Δεν θέλω να την κρίνω για τα πεπραγμένα της. Αλλά αυτή η δυσαρμονία της επιβάλλει ως εθνικό καθήκον να ζητήσει μόνη της την αλλαγή της.
Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται μια νέα αρχή. Ακόμη και αν μεγάλο μέρος της πολιτικής που θα ακολουθήσει μια νέα κυβέρνηση θα είναι ίδιο με της σημερινής, η κυβερνητική αλλαγή θα δώσει μια δημιουργική ανακούφιση στην κοινωνία, αρκεί να πληροί ορισμένες προϋποθέσεις.
Αν οι κυβερνώντες δεν είναι μια ομάδα καιροσκόπων που κατέλαβαν την εξουσία στο κόμμα τους και την καπηλεύθηκαν στην Ελλάδα, ας δώσουν μια εκτονωτική διέξοδο στην ελληνική κοινωνία.
Και κάτι τελευταίο. Εκείνο που ενόχλησε περισσότερο δεν είναι ότι γίναμε φτωχότεροι. Αλλά ότι διασυρθήκαμε διεθνώς, πολλές φορές με ευθύνη κυβερνητικών. Ούτε την υπόληψη της κοινωνίας και της ελληνικής πολιτείας δεν μπορούν να διασφαλίσουν. Είναι δυνατόν να έχουν το θράσος να κυβερνούν;

11 σχόλια:

  1. http://youtu.be/81nuWQAJats
    Κοντογιώργης - «Θυμός σε βαθμό εξέγερσης» - 29.10.11

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εξαιρετικό το άρθρο του κ. Σαββίδη.

    Με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1986, αφαιρέθηκε από τον Ανώτατο Άρχοντα το δικαίωμα να παύει την κυβέρνηση και να προκηρύσσει εκλογές, όταν διαπιστώνεται δυσαρμονία κυβερνήσεως με το λαϊκό αίσθημα. Έτσι, ο ΠτΔ είναι μόνο κατ' όνομα ρυθμιστής του πολιτεύματος.

    Το παραπάνω δικαίωμα, το οποίο είχε ο Ανώτατοι Άρχων σε όλα τα παλαιότερα Συντάγματα, μεταφέρθηκε στον πρωθυπουργό, καθιστώντας αυτόν στην ουσία ρυθμιστή του πολιτεύματος.

    Γράφω τα παραπάνω, επειδή πολλές φορές γράφεται/ακούγεται το ερώτημα γιατί ο ΠτΔ δεν κάνει κάτι, γιατί δεν προκηρύσσει εκλογές κλπ. Διότι δεν έχει αυτό το δικαίωμα πια. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να παραιτηθεί, προκαλώντας -ίσως- εκλογές και σίγουρα δείχνοντας ότι διαφωνεί με το να κυβερνά την χώρα μία κυβέρνηση που έχει την πλειοψηφία του λαού εναντίον της.

    Βλέπε και «Γ. Παπανδρέου: «Δεν παραιτούμαι» Β. ΕΧΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ;"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νέο παγκόσμιο νόμισμα, μεγάλο κραχ ή πόλεμος;
    Οκτωβρίου 29, 2011 — Λουκάς
    GEOPOLITICS & DAILY NEWS
    http://gdailynews.wordpress.com/2011/10/29/%CE%BD%CE%AD%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BF-%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%87-%CE%AE-%CF%80%CF%8C/#more-28755

    ΥΓ
    Και μη μου πειτε οτι τα παραπανω δεν σας τα εχω γραψει επανειλημμενα στο παρελθον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. «....θυμήθηκα τους στίχους του Δάντη από την Κόλαση: «Το πιο φωτεινό σημείο της κόλασης προορίζεται γι αυτούς που σε στιγμές κρίσης ήθελαν να είναι ουδέτεροι».»

    Αλήθεια είναι. Το πιο φωτεινό σημείο της Κόλασης, ήτοι το πιο σκοτεινό σημείο της αβύσσου. Γιατί δεν υφίσταται ουδετερότητα σε στιγμές κολοσσιαίας καταστροφής, όποιος παριστάνει τον ουδέτερο, στην ουσία είναι χειρότερος κι από τον καταστροφέα. Η ευθύνη ενός ανθρώπου μπροστά σε ένα έγκλημα, στην πράξη του εγκλήματος, ισούται με την ευθύνη του εγκληματία όταν ο δεδομένος άνθρωπος παραλείπει να αντιδράσει. Πολύ περισσότερο όταν έχει την δύναμη να αντιδράσει, ακόμα δε περισσότερο όταν προσποιείται ότι αντιδρά.

    Που αναφέρομαι : είναι σαφές σε όλους ότι η κυβέρνηση κάνει τα πάντα για να καταστρέψει την Ελλάδα, δείχνει μίσος, αναλγησία και προκλητικότητα άνευ προηγουμένου. Οι μικρούληδες της αντιπολίτευσης παλεύουν να μας πείσουν ότι υφίσταται «εμφύλιος», γελοιοποιούνται με την υποκρισία, τον πανικό τους και τα συστημικά τεχνάσματά τους δήθεν εναντίον του συστήματος.

    Ο άνθρωπος που μου ήρθε στο μυαλό, φωτιά να πέσει να με κάψει αν τον αδικώ, όμως δεν τον αδικώ, και έχει καταστεί προφανής η θέση του, είναι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο άνθρωπος που είχε την μοναδική ευκαιρία, είχε δύο ολόκληρα χρόνια, που του δόθηκαν από 800.000 ανθρώπους μετά την πρωτοφανή ήττα του κόμματος του στις βουλευτικές εκλογές, να καθαρίσει το κόμμα που ανέλαβε, και να καθαρίσει την πολιτική σκηνή από την στυγνή κυβέρνηση που καταστρέφει το Έθνος με όποιον τρόπο μπορεί και όσο πιο γρήγορα μπορεί. Κάθε μέρα παραμονής της στην εξουσία έχω την αίσθηση ότι μας πάει μήνες πίσω, μην πω χρόνια. Γιατί έχει την δύναμη να το κάνει, χωρίς να σκέφτεται στιγμή το ΜΕΤΑ. Το μετά το δικό μας, αλλά και το μετά το δικό της/τους ....

    Ο άνθρωπος αυτός, ο ενσαρκωτής του ΘΕΣΜΟΥ του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αρνήθηκε να ανεβεί στο τραίνο της Ιστορίας, του σφύριξε μια, δυο, τρεις, τον περίμενε, γύρισε, ξαναγύρισε, αλλά τώρα πια πιστεύω έφυγε... Προτίμησε να κάθεται και να ακούει τα άλογα που χλιμιντρίζουν, γι’ αυτό και στο τέλος το μόνο που θα του απομείνει να κάνει, θα είναι να «προσεύχεται» στα χαρακώματα. Του αρέσει φαίνεται το φως της Κόλασης, γι’ αυτό και επέλεξε την ουδετερότητα, την αναμονή της καταστροφής της Ελλάδας, περιοριζόμενος σε λογάκια, ανακοινωσούλες, και ταυτόχρονη νομιμοποίηση του καταστροφικού «κυβερνητικού έργου» και την παροχή χρόνου σε αυτό. Περιμένοντας τι ; να γίνει πρωθυπουργός σε καμμένη γη ; ούτε αυτό δεν πρόκειται να γίνει.

    Κρίμα σε όσους πίστεψαν σε αυτόν, και έχασαν πολύτιμο χρόνο αναζήτησης εναλλακτικών. Πολύ κρίμα. Για την Ελλάδα μας, που κοιτά στο άγνωστο με βλέμμα θολό. Ίσως να είναι καλύτερα έτσι, το άγνωστο κρύβει πολλές φορές υπέροχα δώρα. Όπως είχα πει παλιότερα, να περάσει ο επόμενος, κι ας μην είναι ορατός ούτε αναμενόμενος. Όπως λέει και το τραγούδι «You went and saved the best for last». Η Ιστορία μας φυλάει ίσως το καλύτερο για το τέλος. Μην απογοητευτούμε μόνο και αρνηθούμε να πιστέψουμε σε αυτό και να το διεκδικήσουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ρικα
    > Ο άνθρωπος που είχε την μοναδική ευκαιρία, είχε δύο ολόκληρα χρόνια, που του δόθηκαν από 800.000 ανθρώπους μετά την πρωτοφανή ήττα του κόμματος του στις βουλευτικές εκλογές, να καθαρίσει το κόμμα που ανέλαβε<

    Και να σκεφτεις οτι ο ανθρωπος που αναφερεσαι δεν βγηκε αρχηγος στο κωμα του απο ψηφους δεξιους-ΝΔ, αλλα απο ανθρωπους που πηγανε εθελοντικα να ψηφισουν αφου πρωτα αναγκαστηκαν, για πρωτη και τελευταια φορα ,να γραφτουνε (για μια και επωδυνη ημερα μονο) στην ΝΔ ισα για να παρει ποδι η κορη του εξαποδω.Βγηκε απο ξενους στο κωμα του και μονο για αυτο τον σκοπο ψηφιστηκε και να μη παριστα τον καποιον ο κυριος-ασημαντος.Οι Ελληνες ειναι ΜΟΝΟΙ τους απο πολιτικη αποψη αλλα θα το παλαιψουν ακομα μια φορα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ναί, αυτήν την εντύπωση έχω και εγώ. Είμαστε μόνοι μας από πολιτική άποψη.
    Σκέφτομαι τα λόγια του Μαζάουερ στο άρθρο του στη Νιού Γιόρκ Τάιμς, το καλοκαίρι.
    "Οι Ελληνες πιστεύω ότι και τούτη τη φορά, θα δείξουν στους μανδαρίνους της Ευρώπης, τον πραγματικό δρόμο για την Δημοκρατία. Είναι ο μόνος κατάλληλος λαός να το κάνει..."
    Χάνουμε κάτι να το πιστέψουμε;
    Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τι να πει κανείς, Sterg, με τι ασχολούμαστε τέτοιες ώρες, τέτοιες μέρες. Αναγκαστικά. Οι θεσμοί είναι υπό κατάληψη, από τους πλέον ακατάλληλους ανθρώπους. Αυτό που λες είναι αλήθεια, ξέρω ανθρώπους εκτός ΝΔ που στήθηκαν στις ουρές να ψηφίσουν να φύγει η κυρία, και γιατί πίστευαν τότε στον ΑΣ, δεν ξέρεις πόσες φορές έχω ευχαριστήσει μέσα μου εκείνον που έθεσε ως όρο δικαιώματος ψηφοφορίας την εγγραφή στο κόμμα, αλλιώς θα είχα χάσει πολύτιμο χρόνο και πίστη.

    Γλύτωσα την ταλαιπωρία γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να εγγραφώ στη ΝΔ όπως και σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα, λέω, σε αρκετά κοπάδια έχω συμμετάσχει ερήμην μου, ας μην το κάνω και συνειδητά. Βέβαια στις επαναληπτικές Δημοτικές Εκλογές την έκανα την βλακεία και την ψήφισα την μεγάλη ελπίδα της Πατρίδας, ψηφίζοντας υποψηφίους που ούτε για 5΄ δεν θα τους άντεχα δίπλα μου, λέω ένας χρόνος είναι, δεν έχει προλάβει ακόμα να καθαρίσει το κόμμα, του τελείωσε το ΑΖΑΧ, δεν χτύπησε το ξυπνητήρι, είχε πονοκέφαλο, ξέρεις, τις ατελείωτες γελοίες δικαιολογίες που πολλές φορές πιστεύουμε, και εκ των υστέρων αναρωτιόμαστε τι μας συνέβη. Ήταν και η υπόσχεση η αντιμνημονιακή, ήμουν και είμαι κατά της αποχής, ήμουν και εφορευτική επιτροπή άρα αναγκαστικά εκεί, δεν υπήρχαν και εναλλακτικές στην 2η ψηφοφορία, είπα αφού τον είχε στηρίξει επί ΠΟΛ.ΑΝ. ο μεγάλος Ελύτης, αφού σήμερα τον εχθρεύονται τόσο ο καρατζατούμπας και η κυρία, δεν μπορεί να είναι λίγος... κι όμως αποδείχτηκε ότι ΕΙΝΑΙ. Θεατής και ψηφοφόρος της καταστροφής (μεσοπρόθεσμο, Τζαμί, κλπ). Ας είναι. Το πάθημα, μάθημα. Καήκαμε απ’ τον χυλό, τώρα θα φυσάμε και το γιαούρτι.

    Ας προσεύχονται όλοι μαζί στα χαρακώματα (στο λαιμό μου ‘χουν κάτσει και τα χαρακώματα και τα άλογα), ο ίδιος ο Σαμαράς και οι άνθρωποι που ΕΠΕΛΕΞΕ να είναι πρωταγωνιστές στο κόμμα του, Σπηλιωτόπουλος, Χατζηδάκης, Μητσοτάκης, Μπενάκη, Γιαννάτου, Δένδιας, Μαρκόπουλος, Μεϊμαράκης, Παυλόπουλος, Μητσοτάκης, Λυκουρέντζος, Κεφαλογιάννη, Χατζηγάκης, Παναγιωτόπουλος, Καραμανλής, ο σύμβουλος που υποσχέθηκε on air στον Alexis να του αποκαλύψει την ταυτότητα του αρθρογράφου του διαδικτύου, και οι λοιποί φανταστικοί θρησκευόμενοι υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Δεν μας παρατάνε λέω εγώ που θα ασχοληθούμε. Άντε γεια. Θα την βρούμε την άκρη μόνοι μας, αυτοί μας έχουν ανάγκη, όχι εμείς εκείνους.

    Αν είναι κάτι που δεν έχει αδιέξοδα, αυτό είναι η ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Έστω υπό συνθήκες δυσβάσταχτες. Ίσως ειδικά τότε, δηλ. τώρα.

    Αρκετά με τις βλακείες, πάω σε σοβαρά θέματα, η Αρμένικη μουσική που πρότεινες εχθές είναι καταπληκτική. Η ΜΟΥΣΙΚΗ είναι σπουδαία υπόθεση, δεν είναι απλά συνοδευτικοί ήχοι σε διάφορες δραστηριότητες. Έχει δύναμη θεραπευτική, γι’ αυτό και η πρόσφατη ανάπτυξη της Μουσικοθεραπείας, αν και οι ρίζες της πάνω πολύ πίσω στον χρόνο. Η Μουσική ως Ενέργεια. Γι’ αυτό και αν θέλει κάποιος να επισπεύσει τον ηθικό εκμαυλισμό μιας κοινωνίας, αρκεί να βαφτίσει τα σκυλάδικα ως «πολιτιστικά κέντρα» και να αφήσει τους επαναλαμβανόμενους ήχους και στίχους χαμηλής ενεργειακής και γνωσιακής ποιότητας να κάνουν την δουλειά τους. Απλά είναι τα πράγματα, και όλα σχετικά με την σημερινή παρακμή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν θα χάσουμε αν το πιστέψουμε αυτό Ελίνα, ότι μπορούμε να βρούμε τον δρόμο προς την Δημοκρατία, χωρίς ψευδαισθήσεις και για πρώτη ίσως φορά, και να τον δείξουμε και στους υπόλοιπους λαούς που λυγίζουν και εκείνοι κάτω από την καταστροφή. Όσοι είμαστε ακόμα όρθιοι, αυτό έχουμε χρέος να κάνουμε, γιατί πολλοί έχουν λυγίσει. Οφείλουμε να στηρίξουμε τον εαυτό μας, και εκείνους που έχουν πέσει, και να διώξουμε το πολιτικό σύστημα που ανερυθρίαστα και προκλητικά εγκληματεί εις βάρος της Ζωής μας και της Ελληνικής κοινωνίας. Και να μην ξεχάσουμε να τους τιμωρήσουμε σκληρά για όσα δεινά μας επέφεραν, τα τελευταία 37 τουλάχιστον χρόνια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η ανάλυση του κ.Κοντογιώργη και του κ. Γλέζου είναι οι μόνες που μέσα από τα συμβατά ΜΜΕ απηχούν την πραγματικότητα.
    Ας μην τους φοβόμαστε, γιατί στηρίζονται στον ΦΟΒΟ.
    ΑΛΛΑ!
    Δείτε τις φωτόγραφίες τους ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΜΕΝΟΙ!
    Απελευθέρωσαν τις Δυνάμεις Του Χάους και τώρα φοβούνται τις Πεταλούδες.
    Απλά θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία.
    ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΧΑΤΗΡΙ ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΞΥΠΝΗΣΕ
    ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΡΕΜΟΥΝ!
    ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΜΑΖΕΨΟΥΝ ΤΑ ΑΣΥΜΑΖΕΥΤΑ ΤΗΣ ΒΡΩΜΙΑΣ ΠΟΥ ΕΣΠΕΙΡΑΝ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ.
    Λίγο Ακόμα Να Ιδούμε τις Αμυγδαλιές Ν' Ανθίζουν και τα Μάρμαρα ΜΑΣ
    (ας μην δώσουμε τα σπλάχνα της Γής μας να στολίσουν τον ακραίο Κινέζικο Καπιταλισμό)

    ΘΑ ΛΑΜΨΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σαββίδη ζωγράφισες! Δεν ξέρω βέβαια πώς θα το δουν το άρθρο σου οι υπερκείμενες αρχές, αλλά από εμένα: Σέβας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.