Το πολυνομοσχέδιο είναι πια νόμος του κράτους, αλλά κατά πιθανότητα θα ανακυκλώσει και θα επιδεινώσει το αδιέξοδο, όπως συνέβη με τα προηγούμενα πακέτα μέτρων. Η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης βυθίζει την οικονομία στον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Το αποτέλεσμα δεν είναι μόνο ο πολλαπλασιασμός των οικονομικών και κατ’ επέκταση κοινωνικών ερειπίων. Είναι και οι συνεχείς αποκλίσεις από τους δημοσιονομικούς στόχους. Η Ελλάδα θυμίζει σκύλο που κυνηγάει την ουρά του. Μόνο που σε κάθε γύρο πληρώνει βαρύ κόστος.
Η ελληνική κοινωνία έχει φτάσει στα όριά της. Τα δραματικά γεγονότα της Τετάρτης και της Πέμπτης δείχνουν ότι ο κίνδυνος κοινωνικής ανάφλεξης είναι άμεσος και μεγάλος. Οι δηλώσεις αρκετών βουλευτών του ΠΑΣΟΚ ότι είναι η τελευταία φορά που ψηφίζουν τέτοια μέτρα, δείχνει να βάζει ένα τέλος στον επαναλαμβανόμενο εκβιασμό «ψηφίστε αλλιώς δεν θα πάρουμε τη δόση και θα χρεοκοπήσουμε».
Οταν σε λίγους μήνες η τρόικα θα επανέλθει με ασφυκτικές πιέσεις για νέα μέτρα, ο κόμπος θα έχει φτάσει στο χτένι. Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να μακροημερεύσει ακόμα κι αν καταφέρει να επιβιώσει μέχρι τότε. Η πίεση από βουλευτές και υπουργούς προς τον πρωθυπουργό να αναλάβει «πολιτικές πρωτοβουλίες» είναι πια ασφυκτική και ενδεικτική ότι επίκεινται εξελίξεις.
Από την πλευρά της, η τρόικα αντιλαμβάνεται την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας με όρους βίαιης απαξίωσης. Προσπαθεί να μετατρέψει την Ελλάδα σε χώρα ευκαιριών για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Στο πλαίσιο αυτό απαιτεί αφενός τη μαζική εκποίηση σε πολύ χαμηλές τιμές δημόσιων ακινήτων και επιχειρήσεων (λόγω της κρίσης θα ξεπουλήσουν και οι ιδιώτες) κι αφετέρου τη δραστική μείωση του κόστους εργασίας.
Η Ελλάδα, όμως, δεν πρόκειται να γίνει ανταγωνιστική με βάση το κόστος εργασίας. Δίπλα της έχει χώρες με χαμηλότερους μισθούς. Το οικονομικό μέλλον της Ελλάδας είναι στην αξιοποίηση των σημαντικών συγκριτικών πλεονεκτημάτων της. Η απάντηση στον κίνδυνο ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας δεν μπορεί, βεβαίως, να είναι μόνο η αξιοποίηση των λιμναζουσών αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας. Πρέπει να συνδυαστεί ταυτοχρόνως αφενός με δράσεις δημοσιονομικής εξυγίανσης κι αφετέρου με γενναία αναδιάρθρωση του χρέους.
Ο τρόπος που η κυβέρνηση Παπανδρέου επιχειρεί τη μείωση του ελλείμματος είναι αποδεδειγμένα αποτυχημένος. Τα οριζόντια μέτρα είναι εύκολα στην εφαρμογή τους, αλλά έχουν δύο αλληλένδετα μειονεκτήματα: πρώτον, αφαιρούν διαθέσιμο εισόδημα κυρίως απ’ αυτούς που πληρώνουν φόρους, με αποτέλεσμα να τροφοδοτούν την ύφεση. Δεύτερον, είναι κοινωνικά άδικα, με αποτέλεσμα να κάνουν πιθανότερη την κοινωνική ανάφλεξη.
Η δημοσιονομική εξυγίανση πρέπει να επιτευχθεί με στοχευμένες παρεμβάσεις και στο επίπεδο της περικοπής δαπανών και στο επίπεδο της αύξησης εσόδων. Η από μηδενική βάση αναθεώρηση κάθε δαπάνης δεν θα εξοικονομούσε μόνο πόρους. Θα οδηγούσε και σε μια παραγωγική ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα. Η χρησιμοποίηση νέων πολιτικών και επιχειρησιακών εργαλείων για τη φορολόγηση του πλούτου που έχει προκύψει από συστηματική φοροδιαφυγή θα αύξανε σημαντικά τα έσοδα, χωρίς να συρρικνώσει τη ζήτηση, επειδή συνήθως αυτός ο πλούτος είναι παρκαρισμένος. Σ’ ένα μεγάλο ποσοστό, μάλιστα, είναι παρκαρισμένος σε ξένες τράπεζες. Το τρίτο σκέλος είναι η αναδιάρθρωση του χρέους. Συζητάμε πάντα μόνο για αναδιάρθρωση υπό την ομπρέλα της Ευρωζώνης κι όχι για μονομερή απόφαση της Αθήνας. Από μόνη της η αναδιάρθρωση δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα, αλλά χωρίς αναδιάρθρωση το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί.
Η ελληνική πλευρά πρέπει να υπενθυμίσει στη σημερινή σύνοδο κορυφής τη βασική αρχή: μια αναδιάρθρωση χρέους έχει νόημα μόνο εάν καθιστά αυτό το χρέος βιώσιμο. Εάν είναι μικρότερη, η κρίση ανακυκλώνεται, οι Αγορές παραμένουν κλειστές και ένα νέο πιο μεγάλο κούρεμα καθίσταται αναπόφευκτο. Αυτή είναι η ουσία. Ο τρόπος και η μορφή της αναδιάρθρωσης είναι σημαντικά, αλλά δευτερεύοντα ζητήματα. Η απόφαση της 21ης Ιουλίου 2011 αναθεωρείται πριν καν εφαρμοστεί, επειδή ακριβώς ήταν κατώτερη της ανάγκης.
Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους έχει κόστος για τις ευρωπαϊκές τράπεζες και επιδεινώνει την αστάθειά τους, γεγονός που περιπλέκει τη λύση. Εκτός αυτού, είναι ξεκάθαρο ότι η ελληνική κρίση δεν σφραγίζεται, επειδή είναι η κορυφή του παγόβουνου. Το παγόβουνο είναι η κρίση του ευρώ. Εάν η ελληνική κρίση δεν λυθεί οριστικά θα προκαλέσει αναπόφευκτα καταστροφικό ντόμινο. Το ευρωπαϊκό ιερατείο το γνωρίζει, αλλά μοιάζει ανίκανο αφενός να συμβιβάσει τα αντιτιθέμενα εθνικά συμφέροντα κι αφετέρου να υπερβεί τις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες του.
Η διπλή αυτή ανικανότητά του εκ των πραγμάτων συνδυάζεται με το γεγονός ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι ολοένα και πιο ανίκανη να κυβερνήσει έστω και στοιχειωδώς τη χώρα. Ο συνδυασμός αυτός εγγράφει στην ατζέντα το ενδεχόμενο της ανεξέλεγκτης κατάρρευσης παρότι κανείς δεν την επιθυμεί.
http://www.kathimerini.gr
Έχω την αίσθηση ότι ο Σταύρος Λυγερός είναι ένας έγκριτος και αξιόπιστος δημοσιογράφος. Γι’ αυτό μου δημιουργεί τουλάχιστον δύο (2) απορίες το άρθρο του :
ΑπάντησηΔιαγραφή-----------
1.- Λέει σχετικά με την δραστική μείωση του κόστους εργασίας :
«Από την πλευρά της, η τρόικα αντιλαμβάνεται την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας με όρους βίαιης απαξίωσης. Προσπαθεί να μετατρέψει την Ελλάδα σε χώρα ευκαιριών για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Στο πλαίσιο αυτό απαιτεί αφενός τη μαζική εκποίηση σε πολύ χαμηλές τιμές δημόσιων ακινήτων και επιχειρήσεων (λόγω της κρίσης θα ξεπουλήσουν και οι ιδιώτες) κι αφετέρου τη δραστική μείωση του κόστους εργασίας.»
Αναμφίβολα η τρόϊκα δεν έχει καμία απολύτως πρόθεση διατήρησης ή επίτευξης καμίας κοινωνικής δικαιοσύνης. Αυστηροί τεχνοκράτες είναι οι άνθρωποι, ρομποτάκια εισπράξεων, αυτών που εμείς αποδεχτήκαμε ότι τους χρωστούμε.
ΟΜΩΣ, αν δεν κάνω λάθος, όπως αποδείχτηκε και στην Βουλή με την επιστολή προς την Λαγκάρντ που ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ να καταθέσει στα πρακτικά ο ΥΠ.ΟΙΚ. μετά το σφυροκόπημα και την επιμονή του Τσίπρα, εκείνη που υπογράφει ως Professor, το κατάπτυστο άρθρο 37 που δίνει την χαριστική βολή στις εργασιακές σχέσεις εννοείται υπέρ των εργοδοτών, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ.
Ας μας πουν οι «προφέσορες» της «κυβέρνησης» ΠΟΙΟΙ ΤΟΥΣ ΤΟ ΥΠΑΓΟΡΕΥΣΑΝ.
Και γιατί δεν πειράζουν ούτε λεπτό των μεγαλο-φοροφυγάδων. Για να μην ανοίξουν στόματα, και λογαριασμοί, και τελικά οι φυλακές ίσως ;
------------
2.- Σχετικά με την κυβέρνηση και τις ικανότητες, επιδιώξεις της :
«... η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι ολοένα και πιο ανίκανη να κυβερνήσει έστω και στοιχειωδώς τη χώρα. Ο συνδυασμός αυτός εγγράφει στην ατζέντα το ενδεχόμενο της ανεξέλεγκτης κατάρρευσης παρότι κανείς δεν την επιθυμεί.»
Όσο θεωρούμε ως βάση όποιας συζήτησης το δεδομένο της προσπάθειας της «κυβέρνησης» να κυβερνήσει την χώρα με αποτελεσματικότητα και το Εθνικό συμφέρον κατά νου, θα πέφτουμε πάνω σε υφάλους.
Αμφιβάλλω αν «δεν επιθυμεί κανένας» την ανεξέλεγκτη κατάρρευση, όταν οι πράξεις των επικεφαλής δείχνουν ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. Ιδιαίτερα οδυνηρή η διαπίστωση, θυμάμαι όμως κάποιον οικονομολόγο λίγο μετά την υπογραφή του Μνημονίου, τον Μάη του 2010, και τα αρχικά «οικονομικά μέτρα», που είχε πει ότι «πρωτοετής φοιτητής της ΑΣΟΕΕ που έχει καταναλώσει ένα μπουκάλι βότκα δεν θα επέλεγε αυτό το οικονομικό πρόγραμμα».
Δεν ξέρουν, δεν μπορούν, ή αυτό ακριβώς που επιδιώκουν είναι και αυτό που έχουν επιφέρει ; Απλά δεν υπολόγισαν τις αντιδράσεις και πλέον τους κατέλαβε ο ΦΟΒΟΣ. Κατάλαβαν ότι αυτήν την φορά Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΡΕΠΟΥΣΑΣ ΤΙΜΩΡΙΑΣ.
Ρίκα, σχετικά με το πρώτο ερώτημά σου, είχε σήμερα ρεπορτάζ το ΠΑΡΟΝ, σύμφωνα με το οποίο όταν αρπάχτηκε η Λούκα Κατσέλη με τον Βενιζέλο για το άρθρο 37, τού πέταξε: "...η τρόικα ποτέ δεν ζήτησε το άρθρο 37, αυτό είναι δικιάς σου έμπνευσης. Περνάς τη γραμμή ορισμένων εργοδοτών. Κάνεις ρουσφέτι σε 4-5 επιχειρηματίες, τραπεζίτες και εκδότες..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ακριβώς τα αναφέρει το ρεπορτάζ τής εφημερίδας και περιμένω να δω αν θα υπάρξει κάποια διάψευση ή έστω επιστολή στην εφημερίδα (και τι θα λέει)...
Για να δούμε τι θα δούμε, Πιγκουΐνε. Δεν μπορεί και να μας σφάζουν, και να μας δουλεύουν. Πάντως, αν δεν κάψουμε τις φιδοφωλιές εντός του οίκου μας, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ξεφορτωθούμε τις ύαινες που την/μας έχουν περικυκλώσει. Είναι σαφές ότι κρύβονται τα ερπετά πίσω από την έτσι κι αλλιώς παράνομα ευρισκόμενη εδώ (δεν ψηφίστηκαν ποτέ οι αηδίες τους με τις 180 απαραίτητες ψήφους, ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΛΑ ΑΥΤΟ) τρόικα για να «περάσουν» ότι προλαβαίνουν εις βάρος μας. Ακόμα και να το διαψεύσουν το ρεπορτάζ που αναφέρεις με τους γνωστούς γλωσσικούς ακροβατισμούς τους που δεν πείθουν πλέον κανέναν, ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΤΙ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΠΕΙΘΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι να ξέρουν ότι κρατάμε την αναπνοή μας μέχρι την μέρα που θα δούμε τους πρώτους εξ αυτών ΜΕ ΧΕΙΡΟΠΕΔΕΣ.
Υ.Γ. Ο ξαδελφούλης σου ο Happy Feet τι κάνει, κρύβεται ακόμα στον βυθό από τον δορυφόρο ή αναδύθηκε ; Για τον άλλον τον κλέφτη πετρών δεν ρωτώ, μάλλον είναι πασοκοπιγκουΐνος. Έτσι είναι τα σόγια.
Πιγκουινε και Ρίκα θα σας απογοητεύσω
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά απο αυτά τα έλεγαν εδώ και 30 χρόνια αλλά εμείς κωφεύαμε.Δυστυχώς κανείς δεν έχει το θάρρος να βγει σήμερα και να το ομολογήσει και δυστυχώς ήρθαν τα χειρότερα.
Γράφει ο Κος.Λυγερός "Από την πλευρά της, η τρόικα αντιλαμβάνεται την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας με όρους βίαιης απαξίωσης. Προσπαθεί να μετατρέψει την Ελλάδα σε χώρα ευκαιριών για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο."
Δεν είστε δίκαιος Κε.Λυγερέ σε αυτό.Δεκαετίες τώρα όλα τα προγράμματα για την αναδιάρθρωση και την ανάταξη της Ελληνικής Οικονομίας, η Ελλάδα μας,η Ελληνική Κοινωνία,η Ελληνική πολιτειακή και πολιτιακή ηγεσία τα πέταξε στον κάλαθο.Φυσικό επακόλουθο λοιπόν η βίαιη προσαρμογή
Ακρίτα, καλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαμία απογοήτευση. Αναφέρεις την μια διάσταση του προβλήματος, μια άρρωστη κοινωνία που δεν ήθελε να μαθαίνει και να σέβεται την Αλήθεια, δεν ήθελε να εργαστεί, δεν ήθελε να σκέφτεται, δεν ήθελε να έχει απαιτήσεις για την Ζωή της, να συμμετέχει στα κοινά, να έχει αξιοκρατία, μια κοινωνία που ήθελε να έχει δικαιώματα χωρίς να αναλαμβάνει υποχρεώσεις. Παθογένειες δεκαετιών που πρέπει να ξεριζωθούν σε μία νύχτα.
Δεν ξέρεις πόσες φορές έχω σκεφτεί ότι ο ΓΑΠ, ενώ νομίζει ότι μας βλάπτει, μας έκανε μεγάλο καλό που δεν όρισε την ΑΟΖ, απλά γιατί αν παίρναμε τώρα τα ΔΙΣ του ορυκτού πλούτου, πολλές μούντζες θα ξαναγίνονταν χειροκροτήματα, και πολλοί θα επανέρχονταν στον παλιό κακό εαυτό τους, χοροπηδηχτά ανθρωπάκια με σημαιούλες και ηλίθιες κραυγές. Ναι, μια μειοψηφία ίσως τα έλεγε, κι άλλη μια μειοψηφία τα άκουγε, θυμάμαι την μητέρα μου προβληματισμένη και αρνητική όταν είχαμε πάρει τους Ολυμπιακούς Αγώνες που είχαν γεμίσει οι δρόμοι της Αθήνας με αλαλάζοντες χαρωπούς πολίτες αλλά ΚΑΙ όταν μπήκαμε στο Ευρώ, θεωρούσε ότι ήταν η αρχή του τέλους της Ελληνικής Οικονομίας. Όμως τότε υπήρχε ο κίνδυνος να κατηγορηθεί κάποιος ως κυνικός, μίζερος ακόμα και ανθέλληνας, αν αρνιόταν να χαρεί με αυτές τις «Εθνικές Επιτυχίες».
Από την άλλη, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με πολλά ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ.
Την καταστροφική ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ αυτής της κοινωνίας, που, εννοείται, δεν έχει αλλάξει ακόμη, ΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ και ότι αυτή εκπροσωπεί, δηλ. τους εντολείς του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού τοκογλυφικού κανιβαλικού συστήματος, και ΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ που δεν δίνει δεκάρα για έννοιες όπως Ανάπτυξη, Κοινωνική Δικαιοσύνη, Πατριωτισμό, Εθνικό συμφέρον, Πρόοδο, Πολιτισμό, Παιδεία, Αξιοκρατία και Πειθαρχία.
(συνεχίζω)
(συνέχεια...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαζί με το εγχώριο σύστημα, συμπορευόμενο και συνένοχο, το ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΩΝ ΜΜΕ. Για παράδειγμα πρόλαβα νωρίτερα και άκουσα τον Γιώργο Παπαδάκη στον ΑΝΤ1 να ρωτάει τον Χρυσοχοΐδη, ο οποίος μιλούσε για μια Ολλανδική επένδυση, ένα Ολλανδικό εργοστάσιο που άνοιξε κάπου στην Ελλάδα, και αναφερόμενος σχετικά με τις εργασιακές σχέσεις : «πως θα έχουμε ανάπτυξη με την τρόικα να διαλύει τις εργασιακές σχέσεις ;» (!) κάπως έτσι, αν θυμάμαι την ακριβή στιχομυθία. Και αναρωτήθηκα, αν εγώ, μια πανηλίθια πολίτης αυτής της χώρας υποπτεύομαι ότι η διάλυση των εργασιακών σχέσεων δεν είναι αποκλειστική ευθύνη της τρόικας, πως γίνεται να μην έχει πέσει στην αντίληψη ενός έγκριτου δημοσιογράφου της πρωϊνής ζώνης ; Ίσως δεν το αντιλήφθηκε, ίσως είμαι εγώ λάθος, να μην τον αδικώ, αλλά .... Άλλο παράδειγμα, τις προάλλες ο άλλος έγκριτος δημοσιογράφος Γ. Οικονομέας διαπίστωνε ότι οι Έλληνες έχουμε «τον εμφύλιο στο DNA μας» (!) Απορώ πως δεν έχω σπάσει ακόμα την TV. Ευτυχώς που δεν έχω τον χρόνο να τους παρακολουθώ επιστάμενα.
Άρα τι κάνουμε ; Με το απλό μυαλό μου θεωρώ ότι είμαστε υποχρεωμένοι να χτυπάμε ένα σύμπτωμα την φορά. Αναγκαστικά. Γι’ αυτό μου ανάβουν τα λαμπάκια σχετικά με το άρθρο 37 που μας το πασάρουν σαν άμεση επιταγή της τρόικας (άραγε αληθεύει ότι Η ΜΗ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΜΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 180 ΨΗΦΟΥΣ ΚΑΘΙΣΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΑΚΥΡΟ ;;; Αληθεύει ότι για τον ίδιο λόγο Η ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΨΗΦΙΣΤΕΙ ΑΚΟΜΗ ;;) ενώ στην πραγματικότητα είναι εγχώρια αμαρτωλή εντολή. Ας πούμε ότι είναι το πιο φρέσκο από τα εγκλήματα, μέχρι να σκεπαστεί από το επόμενο, και το επόμενο, και τα λοιπά. Μέχρι την ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ που θα ξυπνήσουμε και θα αρχίσουμε να σκεφτόμαστε, να συμπεριφερόμαστε και να πράττουμε ΕΛΛΗΝΙΚΑ.
Προς το παρόν, ας κυκλοφορούμε με τα λαμπάκια αναμμένα, δεν θα χρειαστεί να στολίσουμε και Χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Το ότι πολλά μέλη της ελληνικής κοινωνίας σε διάφορους χώρους, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να φτάσουμε ως εδώ, είναι μια πικρή αλήθεια. Και δεν είχαν κάνει λίγα δα, στους συνανθρώπους τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κακό είναι ότι όσοι τα φοβόμαστε και προσπαθούσαμε με τις δυνάμεις μας να προλάβουμε κάτι, στάθηκε αδύνατο, γιατί η λαμογιά είχε γερά πλοκάμια και πάντα υπερτερούσε.
Οι έντιμοι τρώγανε ξύλο μονίμως από αυτους. Τώρα θα ξαναφάνε ξύλο εξ αιτίας τους. Ελίνα
Ακρίτα, αυτά που λες είναι σωστά και τα έχουμε πει πολλές φορές μέχρι τώρα μέσα εδώ. Το θέμα είναι ότι τα άτομα δεν χαμπαριάζουν τίποτα και ακόμα και την ώρα τής χρεωκοπίας συνεχίζουν απτόητοι τις πολιτικές λαμογιές (με μεγάλο οικονομικό αντίκρυσμα). Κι αν θυμηθούμε και τα Τ+3 - Τ+10 κλπ, τότε στην καλύτερη γι αυτούς περίπτωση θα πρέπει να τούς στείλουμε στη Μισράτα (στα Desert Body-Line)...
ΑπάντησηΔιαγραφήΡίκα, δεν είναι μόνο το ΠΑΣΟΚ που καταρρέει, αλλά όλο το σύστημα ΠΑΣΟΚ. Αρκεί να ρίξεις μια ματιά στις κυκλοφορίες τους, στις τηλεθεάσεις τους, αλλά και στον ασφυκτικό περιορισμό τών διαθέσιμων κρατικών εργολαβιών από τις οποίες τρέφονταν όλα αυτά τα χρόνια... (Υ.Γ. το ξαδερφάκι δε μασάει, μια χαρά είναι. Μπορεί να έκανε μεγάλη βουτιά, αλλά αναδύθηκε και πάλι, σαν την Ελλάδα ένα πράμα!)
Ελίνα, μη το δένεις το τελευταίο που έγραψες. Η πόλωση "δεξιά εναντίον αριστεράς" κάπου υποχωρεί μπροστά στην πόλωση "αλητοελίτ εναντίον όλου τού ελληνικού λαού". Και θα δούμε ποιός θα φάει το πιο πολύ ξύλο. (Εσύ δεν ρίχνεις σφαλιάρες με τα γραπτά σου τόσο καιρό;)
Μακάρι να αναδυθούμε σαν το ξαδερφάκι σου Πιγκουΐνε, μετά την μεγάλη μας βουτιά, αρκεί να πάψουν να μας πετούν πέτρες στο κεφάλι. Καταρρέει σίγουρα το σύστημα πασοκ, αλλά γιατί έχω την αίσθηση ότι αντί να πέσει στον γκρεμό, πέφτει στο κεφάλι μας ; Όπως ωραία είπε η Ελίνα, η λαμογιά έχει γερά πλοκάμια και υπερτερεί. Ένα κόβουμε, δύο φυτρώνουν, σαν την Λερναία Ύδρα, και δεν υπάρχει κανείς Ηρακλής στο υπάρχον πολιτικό σύστημα. ΣΗΜΕΡΑ πρέπει να πέσει η κυβέρνηση της ντροπής, αλλά από ΠΟΙΟΝ ; Δεν υπάρχει κανείς να ανακόψει την πορεία της απώλειας. Κανείς ορατός, τουλάχιστον όχι αυτήν την στιγμή. Άρα, σε κάθε διάσταση της ζωής μας, όπως είπε κι ο Ακρίτας, «φυσικό επακόλουθο η βίαιη προσαρμογή». Σε όλα, Οικονομία, Πολιτική, Κοινωνία. Προκειμένου να πεθάνουν τα ψέμματα και οι παθογένειες, ας γίνει ότι είναι να γίνει.
ΑπάντησηΔιαγραφή