Της Ευαγγελίας Σιζοπούλου
17Νοεμβρίου 1973, ώρα 02:58 π.μ., λεωφόρος Πατησίων, Αθήνα… Η πύλη του Πολυτεχνείου πέφτει…Το χουντικό τανκ δεν δίστασε ούτε στη θέα δεκάδων φοιτητών που κρέμονταν από αυτήν. Δεν δίστασε ούτε και στη σκέψη ότι αυτοί οι ωραίοι «ελεύθεροι πολιορκημένοι» ήταν αδέρφια και είχαν αίμα ελληνικό στις φλέβες τους. Η πύλη έπεσε και το τανκ εκτέλεσε με τραγική…επιτυχία τις εντολές του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Πανικός, ποδοπατήματα, φωνές, βουητά, χιλιάδες φοιτητές να οδηγούνται εκτός του ηρωικού χώρου…Όμως κάτω από τις ερπύστριες, μια ματωμένη σημαία έγινε το ουσιαστικότερο σύμβολο εκείνου του αγώνα και εκείνης της γενιάς που όρθωσε το ανάστημά της στο δικτατορικό καθεστώς, απαιτώντας δημοκρατία και αξιοπρέπεια.
Μια ματωμένη σημαία που κανείς δεν κατάλαβε πώς «σώθηκε» από τις ερπύστριες και πώς «έφυγε» από το Πολυτεχνείο. Εκείνη η σημαία βρίσκεται κάθε χρόνο επικεφαλής της πορείας του Πολυτεχνείου προς την αμερικανική πρεσβεία. Βρίσκεται στην κατοχή της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ, η οποία τη φυγαδεύει με έναν ιδιαίτερο τρόπο, αφού η σημαία του Πολυτεχνείου αποτελεί χρόνια τώρα, το μήλον της Έριδος, μεταξύ των αριστερών φοιτητικών και νεολαιίστικων παρατάξεων. Μέχρι και ισχυρή ομάδα περιφρούρησης συνοδεύει την ομάδα των πεζοπόρων φοιτητών της ΠΑΣΠ (φοιτητική παράταξη του ΠΑΣΟΚ) για προστασία της σημαίας.
Κάνοντας αναζήτηση σε διάφορες πηγές προκύπτει ότι η ηρωική σημαία του Πολυτεχνείου που έχει πάνω της κηλίδες αίματος, έφτασε στην Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδος (ΕΦΕΕ) και στον πρώτο μεταπολιτευτικό πρόεδρό της Γιώργο Σταματάκη, της ΚΝΕ. Στην πρώτη πορεία του 1975 την κρατούσαν ο Στέφανος Τζουμάκας, ο Σταματάκης, ο γενικός γραμματέας Χρύσανθος Λαζαρίδης (ΚΚΕ Εσωτερικού) και ο πρόεδρος της τότε ΕΣΕΕ. Το 1976 πέρασε στα χέρια του Τζουμάκα της ΠΑΣΠ, μετέπειτα υπουργού του ΠΑΣΟΚ. Ουσιαστικά από εκείνη τη στιγμή η σημαία του Πολυτεχνείου πέρασε στα χέρια της ΠΑΣΠ. Τον Τζουμάκα διαδέχθηκε ο Χρήστος Παπουτσής που εξελέγη πρόεδρος της ΕΦΕΕ το 1978 μέχρι το 1980, οπότε η ΕΦΕΕ έπαψε να υπάρχει. Η σημαία στη συνέχεια βρέθηκε στα χέρια του Φώτη Χατζημιχάλη, ο οποίος με τη σειρά του την παρέδωσε το 1982 στον Γιάννη Τσαμουργκέλη. Από το 1982 η σημαία έπαψε να βρίσκεται στα γραφεία της ΕΦΕΕ και άρχισε να φυλάσσεται σε σπίτια στελεχών της ΠΑΣΠ. Το 1987 η σημαία βρέθηκε στα χέρια του Βασίλη Τόγια, ο οποίος το 1989 υπήρξε ο πρώτος εκλεγμένος γραμματέας της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ. Από τότε, η σημαία μεταφέρεται στην πορεία με πάσα μυστικότητα, αφού έγιναν πολλές προσπάθειες για να αποσπαστεί από την ΠΑΣΠ.
Τριγμοί στις σχέσεις ΠΑΣΟΚ - Νεολαίας
Τη σημαία τη ζητά εδώ και χρόνια το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο με σκοπό να την τοποθετήσει στο Μουσείο του, υποστηρίζοντας την άποψη άλλων νεολαιών, ότι αυτό το σύμβολο δεν ανήκει σε κόμμα ή σε κομματική νεολαία. Κάτι στο οποίο αντιδρά η Νεολαία ΠΑΣΟΚ, στις σχέσεις της οποίας με το κόμμα της υπήρξαν τριγμοί για αυτό το θέμα. Το ΠΑΣΟΚ υποστηρίζει ότι η Νεολαία του πρέπει να παραδώσει τη σημαία στη Βουλή για προστασία. Από πλευράς της η ΠΑΣΠ κοντραρίστηκε έντονα με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, σημειώνοντας ότι θα περιφρουρήσει τη σημαία-σύμβολο και θα την παραδώσει όταν συγκροτηθεί και πάλι Κεντρικό Συμβούλιο της ΕΦΕΕ. Η διαμάχη κρατάει χρόνια με το πιο πρόσφατο επεισόδιό της να σημειώνεται πριν από τρεις μέρες. Ο γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Καρχιμάκης τάχθηκε υπέρ της παράδοσης της σημαίας, σημειώνοντας ότι αυτή «δεν είναι λάφυρο και δεν χρειάζεται ούτε φανερούς ούτε μυστικούς νομείς».
Το κοινό… μυστικό των φοιτητών
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
ΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΟΝΤΑΣφοιτήτρια πριν από μερικά χρόνια στην Αθήνα κι έχοντας ενεργό εμπλοκή στο φοιτητικό κίνημα, δήλωσα παρούσα σε αρκετές πορείες του Πολυτεχνείου. Την πρώτη φορά, λίγες ώρες πριν την έναρξή της βρέθηκα στα γραφεία της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ και της ΠΑΣΠ στο κέντρο της Αθήνας. Πέρα από τον αναβρασμό και την έντονη κινητοποίηση που επικρατούσε ενόψει του μεγάλου γεγονότος, η συζήτηση κάποιων στελεχών της Νεολαίας επικεντρωνόταν σε μια…σημαία. Λίγα και μετρημένα λόγια που στα αφτιά όσων δεν γνώριζαν, έμοιαζαν περισσότερο με κωδικούς και όχι με λέξεις ουσίας και περιεχομένου. Λόγια και βλέμματα που μπέρδευαν ακόμα περισσότερο το ήδη μπερδεμένομυαλό, που για πρώτη φορά ερχόταν αντιμέτωπο με το πάθος και τη δύναμη του ελληνικού φοιτητικού κινήματος. «Η σημαία…», έλεγε κάποιος. «Ποιος;», ρωτούσε σιγανά ένας άλλος…«Όλα εντάξει;», αγωνιούσε ένας τρίτος. Και οι ματιές εκείνης της μυστικής συνεννόησης να συνεχίζονται.
Βρισκόσουν μέσα σε ένα κλίμα που δεν σε ενέπνεε να ρωτήσεις και να εκφράσεις τις απορίες σου. Που δεν σε άφηνε να βρεις τις λέξεις να ρωτήσεις το πιο απλό: «Μα, για ποια σημαία μιλάτε ρε παιδιά;». Αργότερα αποχωρώντας από τα γραφεία, ρώτησα έναν Ελλαδίτη συμφοιτητή μου για την…ακαταλαβίστικη εκείνη συζήτηση των συναγωνιστών του. Η απάντηση λιτή, χωρίς πολλά. «Για τη σημαία του Πολυτεχνείου. Τη ματωμένη. Την κρατάει εδώ και αρκετά χρόνια η Νεολαία του ΠΑΣΟΚ για να την προστατέψει. Κάθε χρόνο ανατίθεται σε ένα από τα μέλη της να τη μεταφέρει στην πορεία για να είναι επικεφαλής της. Άσε, είναι ολόκληρη ιστορία…». Άκουγα με προσοχή την απάντηση αλλά οι απορίες δεν είχαν λυθεί…ήθελα να ρωτήσω: «Τι εννοείς ματωμένη; Έχει αίμα των ηρωικών φοιτητών, γιατί την κρατάει η Νεολαία, γιατί να την προστατέψει κι από ποιους;». Τελικά, δεν ρώτησα τίποτα…είχα σκοπό να το ψάξω αργότερα μόνη μου. Εκείνη την ώρα, μου αρκούσε που βρισκόμουνα στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην πορεία του Πολυτεχνείου. Μου αρκούσε που έστω και με αυτόν τον τρόπο, αρκετά χρόνια μετά, βρέθηκα λίγο πιο κοντά σε εκείνα τα παιδιά που δεν λύγισαν ούτε μπροστά στο επιβλητικό χουντικό τανκ. Αυτό για την έφηβη ψυχή και καρδιά ήταν σπουδαίο και αρκετό.
Όσο για τη σημαία, την είδα αρκετή ώρα μετά…Είναι απίστευτο πως εκείνη ειδικά η ελληνική σημαία, σε κάνει να μην μπορείς να αρθρώσεις λέξη, παρά μόνο να βουρκώσεις. Τελικά, αυτό είναι το μεγαλείο του Ελληνισμού.
http://www.philenews.com/digital/
Οταν μπηκε το τανκ δεν υπηρχε κανεις στην πορτα, η σημαια πως ματωσε?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος την βρηκε την σημαια και που?
Εχει κανει κανεις ελεγχο αν υπαρχει οντως αιμα η απλως ειν μπογια?
Βαρεθηκαμε τα παραμυθια με το πολυτεχνειο τους.....γιατι δικο μας δεν ειναι.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι το Πολυτεχνείο ΜΑΣ Είναι κτήμα ολάκερης της Δημοκρατικής Ελληνικής Κοινωνίας
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι η μητέρα σου να μην γίνει η μητέρα του Κομνηνού και του Μυρογιάννη και να της πούν αυτό δεν είναι αίμα είναι πλαστικό.
Οχι εύκολα λόγια εκεί στην φωτιά φαίνεται η παληκαριά όχι στην βολή
....Η ιστορία μιας σημαίας
Την επομένη της εισβολής των τανκς στο Πολυτεχνείο κάποιοι βρήκαν μια ματωμένη σημαία και τη φυγάδευσαν στα γραφεία της εφημερίδας «Βραδυνή» στην Ομόνοια. Την παρέδωσαν μάλιστα στα χέρια του τότε εκδότη της εφημερίδας Τζώρτζη Αθανασιάδη.
Ο τρόπος διαφυγής της σημαίας από το Πολυτεχνείο παραμένει άγνωστος. Εκείνο που έχει γίνει γνωστό είναι ότι το 1974 (με τη μεταπολίτευση) η σημαία έφθασε στην ΕΦΕΕ και στον πρώτο πρόεδρό της Γιώργο Σταματάκη της ΚΝΕ. Στην πορεία της πρώτης επετείου του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο του 1975, τη σημαία κρατούσαν εκτός από αυτόν οι Στέφανος Τζουμάκας, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης (τότε στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτ. και σήμερα σύμβουλος του προέδρου της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά) και ο τότε πρόεδρος της ΕΣΕΕ (των σπουδαστών ΚΑΤΕΕ, μετέπειτα ΤΕΙ).
Το 1976 η σημαία πέρασε στα χέρια του κ. Τζουμάκα της ΠΑΣΠ, προέδρου στην ΕΦΕΕ. Από τον κ. Τζουμάκα η σημαία πέρασε στον κ. Παπουτσή, ο οποίος παρέμεινε πρόεδρος της ΕΦΕΕ ως το 1980.
Από εκεί και πέρα και ενώ το Κεντρικό Συμβούλιο δεν μπορούσε να συγκροτήσει προεδρείο, αλλά πάντως λειτουργούσε έως το 1995 που ουσιαστικά αυτοκαταργήθηκε οριστικά, η σημαία πέρασε διαδοχικά από τα χέρια του Φώτη Χατζημιχάλη, του Γιάννη Τσαμουργκέλη, του Βασίλη Τόγια και στην συνέχεια στα χέρια άλλων αγνώστων πλέον θεματοφυλάκων.
Το αίμα στη σημαία είναι από μιά γάτα που κρατούσε η Ηλένια Ασημακοπούλου στη αγκαλιά της. Το δύστυχο το ζώο δεν πρόλαβε να φύγει, και το κάθαρμα ο Γούνελας το πάτησε με το τανκ, μαζί με τη σημαία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαημένο τετράποδο, σε φάγαν οι φασιστάδες! :-(
Έλεος μπουχτίσαμε μέ τά τού πολυτεχνείου!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είναι νά θυμόμαστε τό πολυτεχνείο, τότε νά μήν ξεχνάμε καί τού Μακρυγιάννη. Αν είναι νά θυμόμαστε τή Μακρόννησο τότε νά μήν ξεχνάμε καί τόν Φενεό.
Αν είναι νά θυμόμαστε τά τάνκς τού Παπαδόπουλου, τότε νά θυμόμαστε τά κονσερβοκούτια τών συμμοριτών. Αν είναι νά καθυβρίζουμε τήν χούντα τού Παπαδόπουλου, τότε νά θυμόμαστε καί τίς σφαγές τού Βελουχιώτη. Αν είναι νά θυμόμαστε τήν εισβολή τών αστυνομικών τό 1973, τότε νά θυμόμαστε τήν εισβολή καί τίς βεβηλώσεις πού γίνονται στά Πανεπιστήμια από τότε μέχρι σήμερα από τούς αριστερούς.
Αν είναι νά θυμόμαστε τήν χούντα γιά τά κακά της νά τήν θυμόμαστε καί γιά τά καλά της. Παρέδωσε μηδενικό δημόσιο χρέος, τά ελληνικά εργοστάσια δούλευαν καί παρήγαγαν, η ανεργία στό μηδέν καί οι χουντικοί όλοι πέθαναν στήν ψάθα.
Αν είναι νά διδάσκουμε στά σχολεία γιά τό Πολυτεχνείο τότε νά μήν εξυμνούμε τήν περίοδο της τουρκοκρατίας.
Αν είναι νά κατηγορούμε τή βία τών συνταγματαρχών τότε νά κατηγορούμε καί τήν βία πού βιώνουμε από τήν αριστερά εδώ καί σαράντα χρόνια, μέ τή μορφή τής τρομοκρατίας, καταλήψεων, βεβηλώσεων, διαδηλώσεων, τσαμπουκάδων, δολοφονιών, ληστειών.
Αλήθεια γιά τά θύματα τής Μαρφίν θά γραφτεί κανένα δακρύβρεχτο άρθρο;
Ειδικά τέτοιες εποχές πού οι διάδοχοι τού Παπαδόπουλου έχουν οδηγήσει μέ τήν πολιτική τους τήν χώρα σέ αυτή τή φρικτή κατάσταση, ενώ οι ίδιοι κολυμπούν στό χρήμα, τέτοια άρθρα είναι άκαιρα.
Επιτέλους ούτε στό ελάχιστο έχουν ασχοληθεί όλοι οι ευαίσθητοι δημοκράτες μέ τά θύματα τής Κύπρου καί τών Σεπτεμβριανών. Ούτε μία πορεία στήν τουρκική πρεσβεία γιά τήν εθνοκάθαρση τού 1955, τού 1964 καί τού 1955.
Τό μόνο πού επιθυμούν είναι νά διατυμπανίζουν τήν αριστερίστικη ιδεολογία τους. Έχουμε φάει αριστερίστικη προπαγάνδα μέ τό κουτάλι. Παντού οι αφίσες τους, τά πανώ τους, τά ΠΑΜΕ τους, οι κραυγές τους, οι νεολαίες τους, οι βαμμένοι τοίχοι, οι τεμπονέρες, οι αλέξηδες, οι μάρτυρες, τά θύματα, η εργατική τάξη, οι κνίτες, οι κραυγές, τά ξεφωνητά, οι ύβρεις, η αλληλεγγύη στούς σκοπιανούς, τούς τούρκους, τούς πακιστανούς, τούς γύφτους, τούς αλγερινούς...
Τελικά μήπως δικαιώθηκε ο Παπαδόπουλος;
Ακρίτας (10:04μμ): "Είναι το Πολυτεχνείο ΜΑΣ"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκρίτα, δεν χρειάζονται κεφαλαία (που υποδηλώνουν κάποια ένταση). Τα πράγματα είναι ήρεμα κι απλά: Είναι το Πολυτεχνείο μας και είναι τα τανκς τους.
Ένας σωστός πατριώτης κάνει απολογισμό με εθνικά κριτήρια. Γι' αυτό λοιπόν κρίνω το καθεστώς της 21ης Απριλίου εθνωφελές και πολύ πιο άξιο από αυτό της Μεταπολίτευσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ μύθος του Πολυτεχνείου έχει ξεθωριάσει.
Νομίζω ότι δεν θα πρέπει να παρασυρόμαστε από την τραγική κατάσταση που έφεραν την πατρίδα μας οι πολιτικοί, για να εκθειάζουμε τη Χούντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αλήθεια ότι διοίκησαν και διαχειρίστηκαν πολύ πιο έντιμα από τους πολιτικούς το δημόσιο χρήμα και τον εθνικό πλούτο. Από την άλλη πλευρά όμως κατέλυσαν τη Δημοκρατία και δρούσαν παίρνοντας εντολές από έξω.
Αποτέλεσμα, η απώλεια της Κύπρου και οι χιλιάδες νεκροί.
Γι' αυτό είναι ύβρις σε εκείνους τους νεκρούς να επαινούμε τη Χούντα.
Φυσικά υπάρχει ένα θέμα.
Ότι η Χούντα του Ιωαννίδη, που άνοιξε διάπλατα την πόρτα στον Αττίλα, ήλθε με το Πολυτεχνείο, οι πρωταγωνιστές του οποίου δεν έκαναν τίποτα, ούτε για να ανατρέψουν τον Ιωαννίδη, ούτε για να ενημερώσουν τον λαό για την επερχόμενη καταστροφή.
Εκεί υπάρχει ένα ζήτημα, που κάποια στιγμή θα πρέπει να βρούμε το θάρρος να συζητήσουμε με ψυχραιμία.
Επίσης, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι το βαθύ κράτος της Αθήνας είναι αυτό που αποφασίζει να ηρωοποιεί πρόσωπα και καταστάσεις.
Αυτό συνέβη και στο Πολυτεχνείο, με υπερβολές.
Εν κατακλείδι, στο Πολυτεχνείο εκφράστηκαν χιλιάδες λαού, ζητώντας την πτώση της Χούντας, οι οποίοι δεν είχαν ούτε ηγεσία ούτε οργάνωση για να ανατρέψουν τον Ιωαννίδη και να αποτρέψουν την εισβολή στην Κύπρο.
Ούτως ή άλλως όμως, όλοι αυτοί οι ανώνυμοι, που ζήτησαν ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, πρέπει να απολαμβάνουν της τιμής όλων των Ελλήνων πολιτών, χωρίς υπερβολές και στρεβλώσεις.
Όσο για τους προβοκάτορες που έδρασαν εκεί μέσα, μακάρι να έλθει η στιγμή να μάθουμε τα ονόματά τους και να τους αποκαθηλώσουμε από το κάδρο των "ηρώων".
Γιατί οι άλλοι, οι επώνυμοι "ήρωες" του Πολυτεχνείου, έχουν από καιρό αποκαθηλωθεί από όλους μας, εκτός από μια διεφθαρμένη δράκα στελεχών και ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, που συνεχίζει να ποντάρει πάνω τους, για να συνεχιστεί το φαγοπότι.
Αυτά αδέλφια και να σταματήσουμε τον αλληλοσπαραγμό.
Tην μεραρχία απο την Κύπρο δεν την απέσυρε ο Ιωαννίδης, τις συζητήσεις Κεσσάνης-Αλεξανδρούπολης δεν τις έκανε ο Ιωαννίδης, την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ δεν την ύφανε ο Ιωαννίδης.Μην ξεχνάμε τι έγινε στην δίκη όταν ο Μανδηλαράς έιπε το όνομα του "Ασβού" και πώς το πλήρωσε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ιωαννίδης απλά έβαλε το κερασάκι στην τούρτα
Τα πραξικοπήματα κατά του Μακαρίου και τα σχέδια εισβολής έχουν μια ιστορία που ξεκινά απο το 1964
Οσοι θυμούνται το καταπληκτικό στιγμιότυπο απο την Δίκη της Χούντας (όπου ο νηφάλιος Ντεγιάννης εξερράγη και ο σκύλος της ΕΣΑ ήρεμος του απάντησε δεν θα μιλήσω Κε Πρόεδρε μην ανησυχείτε) θα καταλάβουν τι ήταν προγραμματισμένο να γίνει
Δεν ξέρω πόσοι ήταν στο Πολυτεχνείο στις 17 του Νοέμβρη του 1974.Ξέρω ότι ήσαν σίγουροι λιγότεροι απο αυτούς που προσέτρεξαν στο αεροδρόμιο να υποδεχτούν (και) τον Εθνάρχη και όλους τους "αντιστασιακούς" της Ευρώπης .
Δεν ξέρω να σας πώ την σχέση ξεσηκωμένων και κλεισμένων στα σπίτια. Τυχαία θα σας πώ ένα 4%.Απο αυτό το 4% μπορεί κάποιος να ζητήσει την ευθύνη;Αυτό το 4% το ορίζουμε ως η Γενιά του Πολυτεχνείου;
Ηταν μια αυθόρμητη ενέργεια, πηγή της οποίας ήταν η καταπίεση της φασιστικής δικτατορίας, πηγή της οποίας ήταν η διαστρέβλωση της λαικής εντολής κάθε φορά που ο Ελληνικός λαός έκλινε επι αριστερά, έτσι πρέπει να κριθεί
..Ξ. Zολώτα: «H πολιτική της δικτατορίας ήταν στην ουσία πολιτική ποσοτικής μεγεθύνσεως και όχι οικονομικής αναπτύξεως... Aλλά η δομή της οικονομίας δεν βελτιώθηκε σε βαθμό άξιο λόγου και οι αδυναμίες της όξυναν τα προβλήματα»...
Τα περί χρηστής διοίκησης και εντιμότητας τα ξέρει καλύτερα ο Τομ Πάπας,ο Ανδρεάδης,ο Ασλανίδης, ο Μπαλόπουλος, και άλλοι αστέρες του πενταγράμμου με τις "βολικές" μεταθέσεις, διορισμούς, "έξοδα" κ.λ.π.
Για τα περί διαπλοκής εκεί κιαν έγινε το μέγα πανηγύρι
Η Ιστορία δεν αποτελεί μέσο αναμόχλευσης παθών αποτελεί μέσο εξέλιξης ενός λαού μέσα απο την αυτοκριτική και τον διάλογο.Δεν εκφράστηκα για κανέναν με αντίθετες απόψεις με υποτιμητικούς προσωπικούς χαρακτηρισμούς.Δεν είμαι διχαστικός λοιπόν.Αν αφαιρέσεις ένα τμήμα της Ιστορίας ενός λαού διαγράφεις ένα κομμάτι απο το μέλλον του με αυτό τελειώνω.
Mια ακόμη λεπτομέρεια.Οταν κατελήφθη η Γεμανία κάτι που σήμαινε και το τέλςο του δευτέρου Παγκόσμίου πολέμου ο στρατηγός Πάττον βασίστηκε στον κορμό των Ες-Ες για να αναδιοργανωσει το Γερμανικό κράτος.Το ίδιο έπραξε και ο Εθνάρχης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κάτι ακόμα για τα περί μη ύπαρξης Βασανιστήριων.Είχα την τύχη να γνωρίσω τον Αντονι Μαρέκο με θητεία στην δίκη της Νυερεμβέργης απο τους ιδρυτές της διεθνούς Αμνηστείας και Πρόεδρο του Δικαστηρίου που καταδίκασε την Χούντα των Συνταγματαρχών.Η Χούντα μεταχειρίστηκε τις ίδιες μεθόδους που μεταχειριστηκαν οι δικτατορίες της λατινικής Αμερικής αυτό είπε.Αλλωστε όχι τυχαία ο Ασβός είχε εκπαιδευτεί στις ΗΠΑ και ήταν απο τους πρώτους Ευρωπαίους Πράκτορες
Ακρίτα, είπα για αληλλοσπαραγμό, χωρίς να ισοπεδώσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσφαλώς και πρέπει να αναδεικνύουμε τα γεγονότα της ιστορίας, έστω κι αν αυτά πονάνε, γιατί από αυτά διδασκόμαστε.
Αναφέρθηκα στον αλληλοσπαραγμό, όταν είδα σχόλια για κονσερβοκούτια κλπ.
Για τα βασανιστήρια που γράφεις, έχεις απόλυτο δίκιο και γι' αυτό σάπισαν στη φυλακή.
Για την Κύπρο, ναι το σχέδιο ήταν παλιό, όμως το εφάρμοσαν εκμεταλλευόμενοι την παρουσία του Ιωαννίδη στην εξουσία.
Όσο για την χρηστή διαχείριση των χουντικών, γράφω ότι ήταν πιο έντιμοι ή μάλλον λιγότερο διεφθαρμένοι από τους πολιτικούς, όχι ότι αναπτύχθηκε η οικονομία μας και ότι τα έκαναν όλα καλά.
Ίσα-ίσα, και τα σκάνδαλα που γράφεις ήταν υπαρκτά και το κυριώτερο, παρέδωσαν μια Κύπρο διαμελισμένη και μια Ελλάδα διχασμένη και ανυπόληπτη.
Παρ' όλα αυτά, όσον αφορά στην οικονομική διαχείριση και την ηθική, αν εξαιρέσουμε εκείνους που έπαιρναν εντολές απ΄ έξω, ήταν λιγότερο κακοί και λιγότερο ανεύθυνοι από τους πολιτικούς, που στούκαραν τη χώρα.
Κάποιοι από τους πρωταγωνιστές που ζουν ακόμα και οι συγγενείς τους, ζουν σε διάρια, πενόμενοι.
Ξέρουμε πολλούς πρωτοκλασάτους πολιτικούς που διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα να πένονται;
Ακρίτα, αν τελικά δούμε να εξελίσσεται το κακό σενάριο για την Ελλάδα και φθάσουμε σε σημείο να μην μπορούμε να υπερασπιστούμε την επικράτειά μας, τότε δυστυχώς θα κληθούμε να απαντήσουμε ποιοί ήταν πιο επικίνδυνοι και ποιοί έκαναν περισσότερο κακό στην Ελλάδα, οι χουντικοί ή οι πολιτικοί που μας κυβέρνησαν από το 1974 μέχρι σήμερα.
Σάββα υπάρχει μια συνέχεια.Δεν μπορούμε να αφαιρέσουμε δύο κρίκους της αλυσίδας και να τους συγκρίνουμε.Αλλωστε η σύγκριση μεταξύ ιστορικών περιόδων δεν είναι δυνατή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ οικονομική κρίση είναι παγκόσμια, η Ευρωζώνη καταρρέει, σενάρια μπορεί να υπάρξουν πολλά.Ολα θα κριθούν σε βάθος χρόνου.Υπομονή λοιπόν πίεση και αγώνας,η Ελλάδα μας δεν είναι μικρή, μικρή την έκαναν κάποιοι γιατί τους βόλευε.
@ skal
ΑπάντησηΔιαγραφήΣάββα, το σχόλιό σου 6:10 π.μ. με βρίσκει σύμφωνο. Κάποτε πρέπει να δούμε τα πράγματα ψύχραιμα και όχι όπως τα σερβίρει η αριστερά.
Αν όμως σκεφτείς καλά το σύνθημα "ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ", θα δεις ότι μόνο το ένα έλειπε, η ελευθερία. Ψωμί υπήρχε περισσότερο από τώρα και τα πανεπιστήμια τα έκτισε η χούντα. Μέχρι τότε υπήρχαν δύο μόνο, το Αθηνών και Θ/νίκης. Επίσης, γέμισε την χώρα με σχολεία. Πόσα υπήρχαν πριν και πόσα κτίστηκαν τότε;
Αυτοί που φώναζαν το σύνθημα και που σήμερα κυβερνούν, μας έκαναν να πούμε το ψωμί "ψωμάκι", κατέστρεψαν εντελώς την παιδεία υποβιβάζοντας το ρόλο του σχολείου και του δασκάλου (πότε άρχισαν ανήλικοι μαθητές να καταλαμβάνουν σχολεία με υποκίνηση της αριστεράς;) και μας έδωσαν "ελευθερία". Δηλαδή, μπορούμε να διαμαρτυρόμαστε χωρίς να κινδυνεύομε να μας κλείσουν μέσα, όπως επί Παπαδόπουλου, με την διαφορά ότι είτε τα λες, είτε δεν τα λες, το ίδιο σου κάνει.
Όχι, το Πολυτεχνείο δεν είναι ούτε δικό μου, διότι είναι ένας υπερτιμημένος αστικός μύθος, που συντηρείται για κομματικές σκοπιμότητες.
Άλλη ιστορία αυτοί που σκοτώθηκαν στο Πολυτεχνείο και άλλη το Πολυτεχνείο. Θλίβομαι για τα νεκρά παιδιά, όποια κι αν ήταν αυτά, αλλά από Πολυτεχνείο, τι να τιμήσω; Οι Αμερικάνοι έφτιαξαν τη χούντα Αμερικάνοι έκαναν και το Πολυτεχνείο για να τη ρίξουν. Λαλιώτης, Δαμανάκη και σια.
ΑπάντησηΔιαγραφή