Λήσταρχοι στον καιρό της χρεοκοπίας επί Τρικούπη, με απύθμενο θράσος αλλά και φοβερό χιούμορ!

Ληστής ντυμένος παπάς, παρήγγειλε κι έφαγε γλυκά στην πλατεία της Λαμίας και έστειλε τον λογαριασμό στο διπλανό κατάστημα όπου καθόταν ο διοικητής του αποσπάσματος που τον κυνηγούσε…

Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
akontogiannidis@yahoo.gr

Το 1893, τη χρονιά της χρεοκοπίας επι Τρικούπη, η επαρχιακή Ελλάδα μαστιζόταν από τους ληστές και η Πολιτεία έστελνε τακτικά στρατιωτικά αποσπάσματα για να τους καταδιώξουν, χωρίς όμως ουσιαστικά αποτελέσματα. Ο αριθμός των καταζητούμενων ληστών σ’ όλη τη χώρα ξεπερνούσαν τις τρεις χιλιάδες και όσοι μετέβαιναν στην επαρχία, είχαν ισχυρά συνοδεία για να είναι ασφαλείς. Βουλευτές, έμποροι, τσελιγκάδες και κτηματίες, ήταν οι στόχοι των ληστών από τους οποίους ζητούσαν λύτρα. Ακόμα και ο τότε πρωθυπουργός Σωτήριος Σωτηρόπουλος, είχε απαχθεί από τον λήσταρχο Λαφαζάνη στα Φιλιατρά και απελευθερώθηκε αφού κατέβαλε λύτρα!
Ονόματα διασήμων λήσταρχων ακούγονταν και προκαλούσαν φόβο και τρόμο ! Τσεκουραίοι, Τσανάκας, Λαφαζάνης, Αρβανίτης, Σαλμάς, Πατσαβούρας, Στραβοτσάγουλος, Σκοτίδας, Τσουλής, Παπακυριτσόπουλος! Οι δύο τελευταίοι συνέπραξαν και κατέστρωσαν ένα απίστευτο σε σύλληψη σχέδιο. Θα ανατίναζαν τη σιδηροδρομική γραμμή απ’ όπου θα περνούσε η αμαξοστοιχία προς Φάρσαλα με τον άγγλο ναύαρχο Σέϋμουρ. Θα τον αιχμαλώτιζαν και θα ζητούσαν λύτρα. Για καλή τύχη όλων, ο ναύαρχος προτίμησε να πάει στα Τέμπη με άμαξα και όχι με τραίνο κι έτσι ματαιώθηκε η ομηρία του και η περιπέτεια της Ελλάδος, όπως τότε με τη σφαγή στο Δήλεσι…
Ο Παπακυριτσόπουλος,(επικηρυγμένος με 20.000 δρχ.) γεννήθηκε στο χωριό Αμούρι κοντά στο Λιανοκλάδι. ΄Ηταν τολμηρός ληστής, αλλά και θρασύτατος. Κάποτε, τον Μάη του 1894, για να εξευτελίσει τα στρατιωτικά αποσπάσματα, που πήγαν στη Λαμία για να τον συλλάβουν, σοφίστηκε το εξής τέχνασμα.
Μπήκε στο κεντρικό ζαχαροπλαστείο στην πλατεία της Λαμίας ντυμένος ιερέας με μαύρη γενειάδα, ενώ απέναντι κάθονταν οι άνδρες του αποσπάσματος, με τον διοικητή τους να πίνει καφέ. Κάθισε, παρήγγειλε και έφαγε διάφορα γλυκίσματα. Στο τέλος, πριν αποχωρήσει, φώναξε τον υπηρέτη του ζαχαροπλαστείου και του έδωσε μία επιστολή με την εντολή να την εγχειρήσει στον ανώτερο επόπτη του μεταβατικού αποσπάσματος ταγματάρχη Νικολαϊδη. Έγραφε στην επιστολή ο Παπακυριτσόπουλος:
« Κύριε Νικολαϊδη, έφαγα εν γλύκισμα εις το ζαχαροπλαστείον. Εις υγείαν σου. Πλήρωσέ το ! Παπακυριτσόπουλος». Ουδείς κατάλαβε ότι ο ιερέας ήταν ο… Παπακυριτσόπουλος μεταμφιεσμένος !
Τρείς μέρες μετά, στις 5-9-1894, ο εισαγγελέας Λαμίας Λεωνίδας Ροζάκης από τη Σπάρτη και ο ανακριτής Γεώργιος Αγγελής από τη Λειβαδιά, περιόδευαν στην Υπάτη, κι έψαχναν για να συλλάβουν τον Παπακυριτσόπουλο. Μόλις το έμαθε εκείνος, αγρίεψε ! Έστησε ενέδρα με τους ληστές Καρακώστα, Καμπιά, Αρβανίτη στη γέφυρα του Βαγιωρέματος στη θέση Καναπίτσα στο Λιανοκλάδι. Μόλις πέρασε η άμαξα, τους έπιασε, αφού ο στρατιώτης και οι δύο χωροφύλακες που τους συνόδευαν το έβαλαν έντρομοι στα πόδια.
Με ομήρους τους δύο δικαστικούς, κυνηγημένος και περικυκλωμένος από ισχυρές δυνάμεις ταμπουρώθηκε στο Παλιόκαστρο. Η εντολή της κυβέρνησης και του νομάρχη προς τα αποσπάσματα ήταν, να σκοτώσουν τους ληστές. Η ζωή και η ασφάλεια των ομήρων ερχόταν σε δεύτερη μοίρα!.. Στη διάρκεια της μάχης σκοτώνονται οι Καρακώστας και Αρβανίτης. Τότε ο Παπακυριτσόπουλος φωνάζει στα αποσπάσματα να σταματήσουν να πυροβολούν γιατί θα εκτελέσει τους ομήρους. Οι στρατιώτες όμως συνέχισαν να πυροβολούν ακολουθώντας τις εντολές και αδιαφορώντας για την ζωή των ομήρων.
Ξαφνικά πέφτει νεκρός και ο τρίτος ληστής Καμπιάς. Ο Παπακυριτσόπουλος που έμεινε μόνος, ορμά οργισμένος με το γιαταγάνι του, κτυπά στο κεφάλι και σκοτώνει τον Ροζάκη. Και καθώς γυρίζει για να κτυπήσει και τον Αγγελή, δέχεται μια σφαίρα και πέφτει νεκρός. Την ίδια τύχη έχει και ο Αγγελής που τον χτύπησε κατά λάθος σφαίρα στρατιώτη.
Την επομένη, το κεφάλι του 30χρονου Παπακυριτσόπουλου σαν τρόπαιο περιφερόταν από ευζώνους, στους δρόμους και τις πλατείες της Λαμίας. Και ο κοσμάκης ευτυχής και ικανοποιημένος από την εκτέλεση του λήσταρχου, έριχνε τον οβολό του στο αναποδογυρισμένο καπέλο, σαν ευχαριστώ! Η πόλη της Λαμίας τίμησε τους δύο δικαστικούς, δίδοντας τα ονόματά τους σε κεντρικό δρόμο, γιατί θυσιάστηκαν για το καθήκον προς την κοινωνία. Οδός Ροζάκη - Αγγελή.