Περίπου μία δεκαετία χρειάστηκαν οι μέτοχοι της Ακρόπολις Α.Ε. για να αφυπνίσουν από το «λήθαργο» την κρατική μηχανή και να λάβουν τις απαραίτητες αδειοδοτήσεις προκειμένου να κάνουν πραγματικότητα την ελληνική Silicon Valley.Τελικά κατάφεραν να ανέβουν τον γραφειοκρατικό Γολγοθά και σήμερα μπορούν να υλοποιήσουν το πάρκο Επιχειρήσεων υψηλής τεχνολογίας και έρευνας στις Αφίδνες, επένδυση ύψους 200 εκατ. ευρώ.
Ωστόσο, το φιλόδοξο project είναι πλέον καταδικασμένο να παραμείνει επί μακρόν μακέτα καθώς «λεφτά δεν υπάρχουν». Και όταν υπήρχαν αυτά δεν μπορούσαν να επενδυθούν...
«Τώρα είναι αργά»
«Επί μία δεκαετία προσπαθούσαμε να υπερπηδήσουμε τα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καταφέραμε αλλά πλέον δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στο «δια ταύτα» διότι η εξεύρεση χρηματοδότησης αποτελεί σήμερα άθλο. Όταν είχαμε χρήματα η κεντρική Διοίκηση δεν συνέδραμε, ενώ σήμερα που τα προβλήματα του παρελθόντος έχουν ξεπεραστεί, η ρευστότητα είναι ανύπαρκτη» σημειώνει στο Capital.gr ο πρόεδρος της Τεχνόπολη-Ακρόπολις, Νίκος Πενθερουδάκης.
Το 2007 νομοθέτημα του υπουργείου Περιβάλλοντος προέβλεπε ότι δεν είναι δυνατόν να ανεγερθεί στις Αφίδνες το τεχνολογικό πάρκο. Το 2008 νέο διάταγμα επέτρεπε την κατασκευή του «τεχνολογικού γκέτο» σε έκταση της τάξης των 216 στρεμμάτων, ενώ με απόφαση (239/2008) της Ολομέλειας του ΣτΕ εγκρίθηκε η δημιουργία της ειδικής ζώνης της Τεχνόπολης στο πλαίσιο του Προεδρικού Διατάγματος περί ζωνών προστασίας του ορεινού όγκου της Πάρνηθας.
Έστω και με «ρυθμούς χελώνας», η κρατική μηχανή προχώρησε στη χορήγηση των δεκάδων, αν όχι εκατοντάδων αδειών (ΣΧΟΠ κ.ο.κ.) που απαιτούνταν για την υλοποίηση του έργου. Μάλιστα πριν από μερικές ημέρες το υπουργείο Περιβάλλοντος ενέκρινε την περιβαλλοντική μελέτη του τεχνολογικού πάρκου, εξέλιξη που σε άλλες εποχές θα προκαλούσε ιδιαίτερη ευφορία στους επενδυτές.
Ωστόσο, οι άλλοτε πρόθυμες τράπεζες για τη χρηματοδότηση του project, σήμερα δεν δανειοδοτούν το έργο του οποίου εξάλλου η επιτυχία τίθεται πλέον εν αμφιβόλω εξαιτίας της ύφεσης.
Προ κρίσης οι απαιτούμενοι πόροι του έργου σχεδιαζόταν να προέλθουν από αναπτυξιακά προγράμματα, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τραπεζικό δανεισμό και ίδια κεφάλαια.
Πάντως, η εταιρεία θα προχωρήσει στην έκδοση της οικοδομικής άδειας και στην πολεοδόμηση του χώρου, ωστόσο η «επόμενη μέρα» του έργου αγνοείται.
Μακέτα
Το master plan του έργου προέβλεπε την ανέγερση σε έκταση 216 στρεμμάτων γραφειακών εγκαταστάσεων συνολικής επιφάνειας 110 χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων. Από αυτά σε 70 χιλιάδες τ.μ. θα στεγάζονταν οι ερευνητικές και επιχειρηματικές δραστηριότητες των επιχειρήσεων υψηλής τεχνολογίας, ενώ σε περίπου 30 χιλιάδες τ.μ. σχεδιαζόταν να αναπτυχθεί πανεπιστημιακό campus του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Η έκταση την οποία η Ακρόπολη-Τεχνόπολις είχε αγοράσει πριν από μερικά χρόνια προς 7 εκατ. ευρώ βρίσκεται στο 26ο χιλιόμετρο της Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας και εκεί βρισκόταν το ανενεργό ορυχείο αργίλου της ΑΓΕΤ-Ηρακλής.
Ο σχεδιασμός του έργου περιελάμβανε την αποκατάσταση του ανενεργού λατομείου, την δημιουργία στο 40% της έκτασης ζωνών πρασίνου και την υλοποίηση βιοκλιματικών κτηρίων.
Για την ώρα πάντως, οι περίπου 100 μέτοχοι (εταιρείες πληροφορικής, τηλεπικοινωνιών κτλ) της Τεχνόπολη-Ακρόπολις θα πρέπει να πληρώνουν κάθε χρόνο 20.000 ευρώ φόρο ακίνητης περιουσίας.
dimitris.delevegos@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
-1-
ΑπάντησηΔιαγραφήΒιομηχανικό «Δεν πληρώνω»
Λώρη Κέζα
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 16/11/2011, 11:45 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 16/11/2011, 11:42( Γνωμες. Το Βημα )
Τα πεντοχίλιαρα λοιπόν είναι «πετζετάκια». Αλλιώς μετράει το χαρτί ο κληρονόμος του Ομίλου Πετζετάκις, αλλιώς το μετρούν εκείνοι που χρωστούν 5.000 ευρώ στο Δημόσιο. Ας μην κρυβόμαστε, η σύλληψη ενός απαστράπτοντος βιομηχάνου για χρέη δίνει σε πολλούς τη χαρά της εκδίκησης. Το υπουργείο Οικονομικών θα μπαγλαρώσει κι άλλους επιφανείς εντός των ημερών. Στο κελί θα οδηγηθούν 13 επιχειρηματίες, μέλη του κινήματος «Δεν πληρώνω τα εκατομμύρια που χρωστώ». Πριν αρχίσουμε τις μαντεψιές για την τύχη του κ. Γιώργου Πετζετάκι, ας θυμηθούμε ποιοι και πόσοι είναι εκείνοι που χρωστούν. Προ πενταμήνου λοιπόν πληροφορηθήκαμε ότι ο αριθμός των οφειλετών με ληξιπρόθεσμα χρέη ανέρχεται στις 900.000 φυσικά και νομικά πρόσωπα. Τα χρωστούμενα, μαζεμένα ξεπερνούν τα 40 δισ. ευρώ. Το καλοκαίρι λοιπόν αποφασίστηκε να πηγαίνουν στο αυτόφωρο όσοι χρωστούν από 5.000 ευρώ και άνω. Αυτό είναι μια απολύτως ηθική επιλογή: ο κλέφτης είναι κλέφτης είτε αρπάξει μια φρατζόλα ψωμί είτε αρπάξει τον ετήσιο προϋπολογισμό ενός υπουργείου. Πρακτικά ακόμη κι ένα παιδί καταλαβαίνει ότι αυτό είναι μια μπούρδα: δεν υπάρχει μηχανισμός για να συλληφθούν κοντά ένα εκατομμύριο κόσμος, δεν υπάρχει χώρος ούτε καν για να προφυλακιστούν. Προσφάτως έγινε ένα κοσκίνισμα και αποφασίστηκε να κυνηγηθούν αυτοί που χρωστάνε στα αλήθεια, δηλαδή περισσότερα από 150.000 ευρώ. Μικραίνει ο στόχος όσον αφορά τον αριθμό των οφειλετών. Στα λεφτά όμως μένουμε κοντά στα ίδια. Γιατί από αυτούς που χρωστούν τα πολλά, 14.700 πρόσωπα, μπορούν να μαζευτούν περί τα 37 δισ. ευρώ. Σε νούμερα: το 1,6% των οφειλετών χρωστά το 90% των ληξιπρόθεσμων οφειλών. Οπότε σε μια πρώτη ανάγνωση καλά κάνει το υπουργείο και ψάχνει τα μεγάλα ψάρια. Στην πραγματικότητα τα μεγάλα ψάρια δεν θα πάθουν τίποτε. Όπως λένε έγκυροι νομικοί, από αυτούς που συμβάλλουν στη λήψη κυβερνητικών αποφάσεων, χρήμα δεν θα μπει στα κρατικά ταμεία, όχι άμεσα, ίσως όχι και μακροπρόθεσμα. Δηλαδή μπορεί να συλληφθούν βιομήχανοι και να γίνει ο σχετικός σαματάς στα μέσα ενημέρωσης όμως οι δικαστές δεν ενδιαφέρονται να τους κλείσουν στη φυλακή – θα κοιτάξουν να πάρουν τα
-2-
ΑπάντησηΔιαγραφήλεφτά. Οπότε στο ποινικό κομμάτι θα εξετάσουν αν υπάρχει κίνδυνος φυγής, θα βάλουν περιοριστικούς όρους, άντε και κανένα πενηντάρικο για εγγύηση. Στο διοικητικό κομμάτι είναι γνωστή η μέθοδος που θα ακολουθηθεί. Καταβολή του 20% για προσφυγή όπερ σημαίνει ότι η υπόθεση πάει στα 2 χρόνια. Άντε και καμιά αναβολή, θα πάει στα 5. Στο μεταξύ θα τρέχουν οι προσαυξήσεις αλλά κανενός επιχειρηματία δεν ιδρώνει το αφτί. Θα έχουν όλον το χρόνο να ξεπουλήσουν και να εμφανιστούν στο δικαστήριο πάμπτωχοι. Σε εκείνη τη φάση θα κατηγορηθούν για καταδολίευση, ότι δηλαδή επίτηδες πούλησαν τα πάντα για να μην δώσουν τα χρωστούμενα. Και τότε οι βιομήχανοι, με βουρκωμένα τα μάτια θα ισχυριστούν: «διέθεσα μέχρι και το σώβρακό μου για να δώσω δώρο Χριστουγέννων στους απολυμένους μου». Και θα συνεχίσουν να διάγουν τον πολυτελή βίο τους. Εν ολίγοις η πολιτική βούληση και οι υπουργικές αποφάσεις μπορούν να έχουν αποτέλεσμα μόνον εφόσον εκσυγχρονιστεί η νομοθεσία. Προς το παρόν δεν πρέπει να κάνει κανείς το λάθος να χρωστάει λίγα. Όσο περισσότερα τα χρέη, τόσο καλύτερη η μεταχείριση. Όσον αφορά το αυτόφωρο των βιομηχάνων, είναι μια περιπέτεια που θα την αφηγούνται με μεγάλο πάθος στις παρέες, σαν μια ιστορία από τον στρατό.
".. οι δικαστές δεν ενδιαφέρονται να τους κλείσουν στη φυλακή – θα κοιτάξουν να πάρουν.."?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα και οι του υπουργείου δικαιοσύνης δεν είναι μέσα στο κόλπο προστασίας για την αδιαφάνεια των ΠΕΛΕΚΕΩΝ της διαφθοράς?
Όταν η σήψη της βούλησης κυριαρχείται από το μικρόβιο του ερμαφρόδιτου της πολιτικομιξίας, ΠΟΤΕ δεν αυτοθεραπεύεται! χωρίς την ενίσχυση πολιτικής παιδείας και αντι-σωμάτων προστασίας!