Τραυματίσθηκε πολεμώντας στο Κιλκίς και οταν έμαθε στην Κοζάνη την απελευθέρωση της Μυτιλήνης πούλησε το ρολόγι του για να κεράσει τους φαντάρους !
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
akontogiannidis@yahoo.gr
Πώς να μήν θαυμάσει κανείς τους ανθρώπους εκείνους του πνεύματος που οταν τους καλεί η κινδυνεύουσα απο τους εχθρούς πατρίς, σπεύδουν εθελοντές να πολεμήσουν και να την υπερασπιστούν με την ίδια τους τη ζωή;
Ο λόγος για τον πολεμιστή λογοτέχνη μας και ακαδημαϊκό Στράτη Μυριβήλη, παλιό δημοσιογράφο της “ Ακροπόλεως”, την πολεμική δράση του οποίου θα παρουσιάσουμε.
Γεννημένος στην Μυτιλήνη, πήρε το ψευδώνυμό του απο το βουνό Μιριβίλι, στους πρόποδες του οποίου βρίσκεται το χωριό του η Σκαμνιά. Ο πατέρας του Χαραλάμπης Σταματόπουλος (πρώην Σταμάτογλου), ήταν δενδροφυτευτής όχι για συμφέρον -οπως έλεγε ο Στράτης- αλλά απο μεράκι. Ηταν μεγάλος πατριώτης. Οι Τούρκοι κάποτε τον συνέλαβαν και τον πέταξαν σε ένα βάραθρο και σώθηκε απο θαύμα. Αυτόν τον πατριωτισμό είχε μέσα του και ο Στράτης.
Η κήρυξη των Βαλκανικών πολέμων το φθινόπωρο του 1912 βρήκε τον Μυριβήλη να μάχεται για το ψωμί και για την μόρφωσή του στην Αθήνα.Ολοι οι Ελληνες βρίσκονται στο πόδι. Η Αθήνα δονείται απο ενθουσιασμό. Ο Βενιζέλος εγείρει τα πλήθη και ο Κωνσταντίνος προμαχεί του Στρατού. Ο Μυριβήλης, αγορεύοντας σαν τον Τυρταίο ξεσηκώνει τους συμπατριώτες του φοιτητές να πάνε να καταταγούν εθελοντές και να πολεμήσουν εναντίον των Τούρκων για να απελευθερώσουν την Ηπειρο και την Μακεδονία.
Την επομένη μια μεγάλη συντροφιά φοιτητών πάνε στην Στρατολογία να καταταγούν, αλλά δεν τους δέχονται γιατί είναι Τούρκοι υπήκοοι ! «Να πολεμήσουμε, - φώναξε με αγανάκτηση ο Μυριβήλης, για να γίνουμε κι εμείς Έλληνες υπήκοοι…». Ο στρατολόγος τους εξέφρασε την λύπη του λέγοντας οτι μόνο ο πρωθυπουργός μπορεί να λύσει το πρόβλημα.
Ο Μυριβήλης με την παρέα των φοιτητών σπεύδει στον πρωθυπουργό Βενιζέλο που τους δέχεται στο πολιτικό Γραφείο: «Κύριε Πρόεδρε, λέει ο Μυριβήλης, είμαστε φοιτητές, θέλουμε να πολεμήσουμε, αλλά επειδή είμαστε Τούρκοι υπήκοοι δεν μας δέχονται στο Στρατό, την στιγμή που επιτάσσουν για τον αγώνα ακόμα και τα άλογα ! Παρακαλούμεν να διατάξητε ο,τι πρέπει !»
Ο Βενιζέλος συγκινημένος απάντησε : “ Σήμερα κιόλας θα κάνω διαταγή. Πηγαίνετε !” Την άλλη μέρα πήγαν στα Παραπήγματα ( εκεί που σήμερα βρίσκεται το άγαλμα του Βενιζέλου και το Μέγαρο μουσικής) τους δέχτηκαν τους έδωσαν οπλα και στολή και καταταχθήκανε στο Στρατό όπως ήταν η επιθυμία τους.
Οι νεοσύλλεκτοι Μυτιληνιοί Τούρκοι υπήκοοι, “Τουρκομερίτες” τους έλεγαν στον Στρατό, κατέλαβαν σύντομα τα υψώματα της Μελούνας, μαζί με τον Νίκο Καζαντζάκη , τον Αιμίλιο Βεάκη τον Αργυρόπουλο και άλλους ανθρωπους των γραμμάτων και των τεχνών.
Ο Μυριβήλης με το γυλιό και το αμπέχονο και τον ενθουσιασμό του ελευθερωτή φαντάρου, περπάτησε σχεδόν όλη τη Μακεδονία παίρνοντας μέρος σε πολλές μάχες. Στις 20 Ιουνίου 1913 τραυματίσθηκε στο πόδι. Τον μετέφεραν στο νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Σε συνέντευξη που έδωσε το 1930 στην εφημερίδα “ Πατρίς” δήλωσε οτι είχε δύο τραύματα. Δυό σφαίρες. Απο τις οποίες, η μία βγήκε το 1929 κατόπιν εγχειρήσεως.” Φαντασθήτε, είπε, πως την φιλοξενούσα δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια κάτω από το πετσί μου”.
Οταν έμαθε ο πατέρας του, στη Σκαμνιά, τον τραυματισμό, έκλαψε απο υπερηφάνεια. Και όταν αγγέλθηκε επίσημα απο το Γενικό Επιτελείο η παρασημοφορία του, κέρασε ολόκληρο το χωριό στο καφενείο.
Πούλησε το ρολόϊ για τα κεράσματα
Ο Στράτης Μυριβήλης, βρισκόταν στην Κοζάνη όταν έμαθε την απελευθέρωση της πατρίδας του της Μυτιλήνης. Η συγκίνηση του, αλλά και ο ενθουσιασμός του ήταν τόσο μεγάλος, που πούλησε το ρολόγι του για να κάνει εορταστικό τραπέζι στους συμπολεμιστές του… Οι φαντάροι που οδήγησε στο ταβερνάκι για να τους κεράσει, υπέθεταν πως η Μυτιλήνη είναι κάποιο χωριό της Ηπείρου. Πίνοντας στην ταβέρνα τους διηγήθηκε, οτι η Μυτιλήνη είναι ένα μεγάλο όμορφο νησί. ΄Ηταν σκλαβωμένο και τώρα είναι ελεύθερο…
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Real News
Τς τς τς. Ο παλιοεθνικιστής, ο φασίσταρος, ο ρατσιστής!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά δέν τού είχαν πεί τότε γιά τήν ελληνοτουρκική φιλία; Ότι δέν διεκδικούμε τίποτα; Ότι πρέπει νά είναι πολυπολιτισμικός, ανεκτικός, ότι πρέπει νά κτίζουμε τζαμιά, νά μοιράσουμε τό Αιγαίο πού είναι θάλασσα ειρήνης; Ότι το Αιγαίο ανήκει στά ψάρια του καί η Ήπειρος στίς κατσίκες της; Ότι η Μακεδονία δέν είναι ελληνική; Ότι στήν Θράκη καταπιέζεται η τουρκική μειονότητα;
Οτι η οθωμανική διοίκηση αποτελούσε παράδεισο γιά τούς υπηκόους της οι οποίοι πλούτιζαν από τό εμπόριο; Δέν τού είχαν πεί γιά τό σχέδιο Αννάν πού βάζει εγγυήτρια τήν ΤΟυρκία στά ελληνικά εδάφη; Ότι κάνει πόλεμο ιμπεριαλιστικό αφού οι Τούρκοι κατείχαν τήν Θεσσαλονίκη γιά 500 χρόνια;
Καλά πού ήταν ο Σόρος, οι ΜΚΟ, ο Συνασπισμός τότε; Πού ήταν τό παρατηρητήριο Ελσίνκι, η ΕΛευθεροτυπία, ο Γιωργάκης; Νά καταγγείλουν τόν παλιοφασίστα γιά τό εθνικιστικό του μίσος;
Α ρέ μάνα. Γιατί δέν μέ γεννούσες 100 χρόνια νωρίτερα. Νά μήν ζήσω τόν βόθρο τής Ελλάδας τού 2011; Τότε πού μιλούσαν γιά Έλλάδα καί έκλαιγαν από τή συγκίνηση! Tότε πού άκουγαν εμβατήρια αντί νά βλέπουν τούρκικα σήριαλ.
Αντί γιά τήν Ρεπούση νά γνωρίσω τήν Πηνελόπη Δέλτα. Αντί γιά τόν Κωστάκη νά έχω τόν Ελευθέριο γιά πρωθυπουργό. Αντί γιά τόν εγγονό Πάγκαλο νά γνωρίσω τόν παππού Πάγκαλο. Αντί γιά τόν Σημίτη στά Ίμια νά έχω τόν Λεωνίδα Παρασκευόπουλο. Αντί γιά τόν δισεκατομμυριούχο Τσοχατζόπουλο νά γνωρίσω τόν Πλαστήρα πού πέθανε μέ 200 δραχμές στήν τσέπη!
Α ρέ μάνα!
ΠΡΩΤΟΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Τι τραγική αντίθεση με τις μέρες μας Θεέ μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι απελπιστική ανομβρία πνεύματος και ιδανικών...
Γιατί στερέψαμε σαν λαός;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κυβέρνηση Καραμανλή πρότεινε την Ερση Σωτηροπούλου με το "ζικ - ζακ στις νεραντζιές" - στα σχολεία- επειδή ήταν της κλίκας και άφησε απ έξω τον Στρατή και τον κάθε Στρατή και την Πηνελόπη και την κάθε Πηνελόπη!
Πώς στερέψαμε έτσι ρε παιδιά;
Πως τα καταφέραμε να έχουμε πρωθυπουργό τον Παπαδήμο και πρόεδρο τον Παπούλια;
Τι αμαρτίες πληρώνουμε την ατυχία μου;;.
"Τι αμαρτίες πληρώνουμε την ατυχία μου;;.
ΑπάντησηΔιαγραφή16 Νοεμβρίου 2011 1:22 π.μ."
Αμα στις αραδιασω θα διαβαζεις για μερες.Προς το παρων μελετησε ενα αρθρο που μετεφερα εδω χθες και γραφει μερικες απο τις αμαρτιες του λαου της χωρας αυτης,και λιγα λεει.
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/11/blog-post_4967.html
ange-ta, RTFM: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/06/homo-homini-lupus.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ θησαυρός που υπάρχει εδώ μέσα δεν έχει γίνει καν αντιληπτός, γιατί όλοι μεταχειρίζονται αναρτήσεις και σχόλια με δημοσιογραφικό τρόπο και ψάχνουν κάθε φορά για εύκολες, έτοιμες λύσεις-ατάκες σε όλα τα προβλήματα.
Από τον απλό αναγνώστη μέχρι και τον πιο ύποπτο-'κυβερνητική πηγή', όλοι πάνε πάνω από το κεφάλι αυτού που παράγει σκέψη και τού λένε "πες μου με μια λέξη την απάντηση". Αδυνατούν να καταλάβουν ότι μεταχειρίζονται τα προβλήματα σε λάθος επίπεδο και δεν θα μπορέσουν ΠΟΤΕ να κατανοήσουν έστω μια απάντηση αν δεν αποκτήσουν ένα ελάχιστο επίπεδο κατανόησης σε αυτά.
Ο λόγος για τον οποίο το κάνουν αυτό είναι απλός: ο εγωϊσμός τους, ο οποίος απαντά "δεν θέλω 'πρέπει'". Θέλουν με ευκολία να πάρουν μια πληροφορία και να λύσουν το πρόβλημα. Έλα όμως που δεν γίνεται έτσι! Γιαυτό έχουμε μάθει να λειτουργούμε επιφανειακά, να αγγίζουμε επιδερμικά το πρόβλημα, και να κάνουμε το ΕΘΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ θεωρώντας πως το πρόβλημα είναι ποτέ εφικτό να λυθεί από τον κολλητό με την απαραίτητη πληροφόρηση. Μπαίνουμε έτσι σε ένα φαύλο κύκλο illusion of control, ο οποίος είναι μεν επωφελής για το βιογραφικό τού κολλητού, αλλά καταστρέφει το μέλλον τής πατρίδας με την αισχρή και τιποτένια δικαιολογία "αυτό ήταν εφικτό να γίνει με τούς περιορισμούς που έβαλαν, ξέρεις πώς λειτουργούν αυτά". Σε στρατηγικής σημασίας ζητήματα όμως αυτό δεν είναι πλέον ανεκτό.
Όπως είχα πει και σε μια από τις πολλές, πολύ όμορφες συζητήσεις μου με τον Sterg εδώ μέσα, η μόνη επανάσταση που πρέπει να κάνουμε είναι μέσα μας. Όποιος δεν την κάνει, θα καταστραφεί.
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://nationalpride.wordpress.com/2011/11/16/%CE%BF-%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%85%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%85/#more-99228
Αυτη ειναι η αληθεια και οχι τα παραμυθια με τα οποια κατελαβαν την εξουσια καποιοι και ανεβηκαν με αυτα οικονομικο και κοινωνικο status στην ταλαιπωρη την χωρα μας και φανταστηκαν τα λαμογια οτι το τσαντιρι που εφτιαξαν ητανε πολυκατοικια ,και οτι ανεβηκαν σαν νεα ταξη εις βαρος των υπολοιπων.ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,ΤΑ ΑΡΧΙΛΑΜΟΓΙΑ ΑΠΟ 1981 ΚΑΙ ΜΕΤΑ.
ευχαριστώ όλους για τα λίνκ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνακόντα, είναι πολύ ωραία αυτά που λές για την επιφανειακή προσέγγιση, την επιδερμικότητα κλπ. Εγινε όμως του συρμού να μην παίρνει κανείς μέσα του τίποτα. Να μην ενδιαφέρεται για το πρόβλημα του άλλου, αν δεν αγγίζει τα συμφέροντά του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γόνιμη σκέψη, γεννιέται μέσα από τον πόνο και την αγωνία ή την συγκίνηση. Μόνο έτσι. Για να νιώσεις ένα πρόβλημα καινα προσεγγίσεις τη λύση του, πρέπει να έχει βγεί πρώτα στο δικό σου πετσί, αυτό ή κάποιο παρόμοιο.
Η διαδικασία είναι επώδυνη βέβαια, αλλά ..πρέπει να το λέει η καρδιά σου για να τη δεχτείς.
Ετσι νομίζω. Ελίνα
Ελίνα, με τις φράσεις
ΑπάντησηΔιαγραφή(α) "Εγινε όμως του συρμού να μην παίρνει κανείς μέσα του τίποτα."
(β) "Να μην ενδιαφέρεται για το πρόβλημα του άλλου, αν δεν αγγίζει τα συμφέροντά του."
μού δίνεις την ευκαιρία να αναφέρω τα εξής:
Το (α) καλύπτεται πλήρως από τα αναφερόμενα στο link. Δεν συνδέεται όμως απαραίτητα με το (β).
Το (β) έχει δύο σκέλη:
i. Το κατά πόσο όντως δεν αγγίζει τα συμφέροντά του: εγώ δεν σε γνωρίζω, δεν σε έχω δει ποτέ έστω και από απόσταση, αλλά δεν αυξάνεται η ευημερία μου αν είσαι δυστυχισμένη.
ii. Το κατά πόσο ο ενδιαφερόμενος έχει συμφέρον να ενδιαφερθεί για το πρόβλημα τού άλλου: αν, μπαίνοντας στη διαδικασία να βοηθήσεις τον άλλο να λύσει το πρόβλημά του σε αναβαθμίζει ποιοτικά ως άνθρωπο, εντελώς ανεξάρτητα από την όποια σχέση με τον άλλο, δεν είναι προς το συμφέρον σου να ενδιαφερθείς;
Τέλος, η σύνδεση των (α) και (β) είναι πρόβλημα.
Οσο το εγώ υπερισχύει του εμείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο η σκέψη δε παει να καεί το σπίτι του διπλανού εμένα τι με νοιάζει αρκει να μη καεί το δικό μου
Οσο λειτουργούμε σαν κουτόφραγκοι και όχι σαν Ελληνες.
Οσο αφήνουμε τα 400 χρόνια σκλαβιάς να ορίζουν το πεπρωμένο μας αναλύοντας δια λόγου και μόνο το « Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται
ζυγό δουλείας ας έχωσι, θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία» (Α. Κάλβος) τόσο θα αξίζουμε ότι περνάμε .