Oμφαλοσκοπήσεις

του Απόστολου Αποστολόπουλου
Μετά από δυο χρόνια ΠΑΣΟΚ/Παπανδρέου και ένα μήνα Παπαδήμου που βρισκόμαστε;
-Αβίαστα μπορούμε να πούμε ότι δεν έχει γίνει κανένα σοβαρό βήμα για την ενότητα της Αριστεράς. Η ενότητά της ενδιαφέρει διότι εμφανίζεται ως πολιτική δύναμη τουλάχιστον συνεπής αν όχι αποτελεσματική. Δεν έχει ούτε ιδεολογική ενότητα, ούτε πολιτική ούτε καν ενότητα δράσης.
Λες και δεν τρέχει τίποτα. Επειδή πολλοί πολύ αναφέρονται στον κόσμο, στο λαό, που μπορεί και πρέπει να κάνει ετούτο κι εκείνο και το άλλο, να πιέσει την κυβέρνηση, να ρίξει (ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ) τον Παπανδρέου, να αντισταθεί στο Μνημόνιο κλπ, θα μου επιτραπεί να πω ότι ο «κόσμος της Αριστεράς» δεν φαίνεται να καίγεται για την περίφημη ενότητα την οποία όλοι (ή σχεδόν) επικαλούνται αλλά κανείς δεν χαλάει τη ζαχαρένια του για να την κάνει πράξη. Οι ακτιβιστές δεν λείπουν αλλά ο κόσμος (της Αριστεράς αλλά και ο υπόλοιπος) παρακολουθεί (και μόνο παρακολουθεί, θεάται) περίσκεπτος (ή μήπως περίλυπος;)τα μη δρώμενα. (Κι αν γίνει κάποια απόπειρα συνεννόησης, ο ένας μας ξινίζει κι ο άλλος μας βρωμάει).
-Χαλασμός Κυρίου γίνεται, λένε, στο ΠΑΣΟΚ. Γνώμες, ύβρεις, προσβολές, καυγάδες καθημερινά. Ο «κόσμος του ΠΑΣΟΚ» ωστόσο, εκεί κολλημένος είναι. Βρίζουν, μουντζώνουν, πετάνε γιαούρτια, κάνουν διάφορα, το «Κίνημα» πέφτει στις δημοσκοπήσεις αλλά κανείς άλλος δεν φαίνεται να απορροφά την έκδηλη δυσαρέσκεια. Εκτός από τη ΔΗΜΑΡ του κ. Κουβέλη. Με άλλα λόγια οι (πρώην;)οπαδοί του ΠΑΣΟΚ καιροφυλακτούν, γύρω-γύρω όλοι, μπαίνουν στο δίπλα μαγαζί, μια πόρτα να τους χωρίζει, να γυρίσουν πίσω αν η ευκαιρία παρουσιαστεί.
-Για τη Δεξιά, (την επάρατο!), δεν θα μιλήσω, τι να πω, ο Τσίπρας με τα συγχαρητήρια στον Μιχαλολιάκο μοιάζει ανεξάρτητος μεμονωμένος, το πέρασαν άπαντες στο ντούκου, ελπίζουν προφανώς ότι δεν είναι πολιτική γραμμή, στρατηγική, αλλά έμπνευση της κακιάς ώρας, ξορκισμένη δια της σιωπής. Θα του τα σούρνανε για τα καλά, αλλά υπάρχει (τουλάχιστον) κι ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης και, σου λέει, δώσε τόπο στην οργή μπορεί και να μην το ξανακάνει. Μα μπορείς να κάνεις σοσιαλισμό με το Μιχαλολιάκο; Έλα θεούλη μου. Εδώ τα ρίξαμε κατακέφαλα στους άμυαλους Σπανιόλους, καιροσκόπους, οπορτουνιστές, (δήθεν κομμουνιστές), γιατί ενώθηκαν με κάποιους άλλους ροζ (δήθεν αριστερούς) όχι όμως για να ρίξουν τον καπιταλισμό (εδώ και τώρα; δεν διευκρινίζεται) αλλά για να τον βελτιώσουν. Άκου αυταπάτες. Από την άλλη ο Καμμένος «τρελός του χωριού» μιας Δεξιάς που (συγνώμη) «έμπλεξε τα μπούτια της» και ο αρχηγός παραπονιέται ότι τον «προδώσαν οι φίλοι του», νότιοι της Ευρώπης που υποσχέθηκαν αλλά δεν έδωσαν χέρι βοηθείας, λέει ιδιωτικώς. Για να σώσουν το χέρι τους και το τομάρι τους, προφανώς.
Τα σκυλιά γαυγίζουν αλλά το καραβάνι προχωράει, έλεγε ο Ζαχαριάδης ο αείμνηστος, η αποκατάστασή του ήταν ό,τι μας έλειπε για την ευόδωση του αγώνα, σήμερα. Το καραβάνι, λοιπόν, λέω κι αναρωτιέμαι, μήπως είναι το λεγόμενο «σύστημα», το καπιταλιστικό, εννοείται. Το εγχώριο και το εκτός συνόρων. Κάτι άλλο να προχωράει, δεν βλέπω. Κούτσα-κούτσα ασφαλώς, αλλά από το σημειωτόν…
Το εγχώριο «σύστημα» [το «κατεστημένο», που έλεγε ο άλλος αλησμόνητος], είναι πρόδηλο ότι δεν μπορεί να συνεχίσει όπως πριν. Το παράκανε, ξεφτιλίστηκε. Τώρα ψάχνεται. Πρέπει να αλλάξει και δεν είναι εύκολο. Λείπουν οι άνθρωποι, δεν έχουν και λύσεις της προκοπής. Αλλά και ουδείς τους ενοχλεί. Τα είπαμε μερικές αράδες παραπάνω. Το «σύστημα» έχει χρόνο. Θα βρει άκρη, τουλάχιστον θα το παλέψει. Ο Μανωλιός (όχι ο αδελφός του εσχάτως διορισθέντος Εκπροσώπου) έχει πλούσια γκαρνταρόμπα, κάτι θα ξετρυπώσει να φορέσει. Μα «ο βασιλιάς είναι γυμνός», ακούω τις αντιρρήσεις. Αλλά, στην Αγορά, μου φαίνεται, κυκλοφορούν κάποιοι αφηρημένοι που ξέχασαν κι αυτοί να ρίξουν κάτι επάνω τους, καθώς στριμώχνονται βιαστικοί για το πανηγύρι της αγανάκτησης, των εκλογών, της επανάστασης. Μερικοί, πάντα στοχαστικοί, διαβάζουν, σκυμμένοι, επιμελώς Μαρξ, ιδίως εκεί που λέει κάτι για φαντάσματα πάνω από την Ευρώπη. Βλέπουν πάνω για το φάντασμα, βλέπουν κάτω, μέσα στο βιβλίο, (πάντα για το φάντασμα), ίσως κάποια ώρα δουν και το καραβάνι μήπως προλάβουν να το πάρουν από πίσω, πεζοί κι αυτή τη φορά.
ΥΓ. Όσοι αμφιβάλλουν για τα γραφόμενα υπενθυμίζω μόνο ένα: Καρατομήθηκαν οι δυο αθλητικοί εισαγγελείς που κάτι πήγαν να κάνουν για το ποδόσφαιρο/χαρά του κάθε λαμόγιου. Ο υπουργός έβλεπε αλλού αλλά οι «αγνοί φίλαθλοι» που κοιτάζουν; Αλλά θα μου πείτε, τα φαντάσματα αυτού του είδους δεν ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Είναι προσηλωμένα στην Επανάσταση. Του άλλου είδους περιμένουν τις εκλογές.