19/2/12

Τιμή στην ΕΛΔΥΚ και αυτοκριτική

Του Νίκου Παπαναστασίου
Εκδηλώσεις για την παρουσία της ΕΛΔΥΚ στην Κύπρο γίνονται αυτό τον καιρό. Και σωστά.
Η ΕΛΔΥΚ, ως το ελληνικό απόσπασμα που ήρθε στο νησί το 1960 στα πλαίσια των Συνθηκών Ζυρίχης και Λονδίνου, ήταν και παραμένει το ζωντανό σώμα που κάνει καθημερινά αισθητή την παρουσία της αιώνιας Ελλάδας στην Κύπρο, αλλά και στηρίζει σημαντικά την προσπάθειά μας για καλύτερη άμυνα, δεδομένης της συνεχούς απειλής από τον αιμοβόρο τουρκικό Αττίλα. Δόξα και τιμή στους δεκάδες Ελδυκάριους που έχυσαν το αίμα τους για την ελευθερία της Κύπρου. 
 
Δόξα και τιμή στους γενναίους της Δύναμης που προάσπισαν Θερμοπύλες στον τόπο μας. Δόξα και τιμή στους εκάστοτε αξιωματικούς και άντρες της ΕΛΔΥΚ για την προσφορά τους σ’ εμάς, στον κοινωνικό και ανθρωπιστικό αλλά και σε άλλους σημαντικούς τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Έδωσε όντως η ΕΛΔΥΚ, σε κάθε περίπτωση, όλο της το είναι και το αίμα της για την τάλαινα Κύπρο. 
 
Και το λογικό και επίκαιρο ερώτημα που προβάλλει την ώρα τούτη, είναι αν εμείς οι Κύπριοι, όλα αυτά τα χρόνια, φανήκαμε αντάξιοι της τεράστιας, ανιδιοτελούς και αφειδώλευτης προσφοράς της Ελληνικής Δύναμης προς εμάς. Αν φανήκαμε αντάξιοι των προσδοκιών και της θυσίας των παλικαριών της, που συνιστούν το λίπασμα λευτεριάς στην καμένη από τις ανομίες μας κυπριακή γη. 
 
Η απάντηση, δυστυχώς, είναι όχι. Όχι! Όχι! Δεν συμπεριφερθήκαμε πάντα, όπως άξιζε και άρμοζε και όπως οφείλαμε, προς τους Έλληνες στρατευμένους αδελφούς μας. Αντί αγάπης επιδείξαμε πλειστάκις προς αυτούς αποστροφή. Αντί συνεργασίας, μίσος και εκδικητικότητα! Αντί μάννα, τους ποτίσαμε χολή! Αντί ευχαριστώ, άκουσαν από μας άρες και αναθέματα!
 
Επί του προκειμένου, ας γράψουμε για μερικά «κτυπητά», προς γνώση ειδικά των μη γνωριζόντων:
1. Για τις προκλήσεις με μεγάφωνα και πέτρες έξω από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, μετά την έναρξη της τουρκικής ανταρσίας το 1963, γιατί δήθεν η Δύναμη δεν μας βοηθούσε για την αντιμετώπιση των ενόπλων καθαρμάτων του Ντενκτάς και της Άγκυρας. Κι αυτό, πότε; Τη στιγμή που ο Μακάριος και οι άλλοι υπεύθυνοι και ανεύθυνοι γνώριζαν από πρώτο χέρι ότι αξιωματικοί της ΕΛΔΥΚ ήσαν οι εκπαιδευτές των ομάδων Γιωρκάτζη, Σαμψών, Λυσσαρίδη και άλλων καπεταναίων ανά την κυπριακή επικράτεια. Ότι ήταν η ΕΛΔΥΚ, η Ελλάδα, που έδωσε όπλα για την προάσπιση του κυπριακού κράτους από τα γεννοφάσκια της ίδρυσής του.
 
2. Για τις βόμβες στη Λέσχη της ΕΛΔΥΚ από οργανωμένες γνωστές καταστάσεις, ο οποίες, μάλιστα, εντέχνως επέρριψαν στη συνέχεια την ευθύνη σε άλλους, για να αποπροσανατολίσουν το λαό και να προκαλέσουν διχόνοια και αναταραχή.
 
3. Για τη βιομηχανία ύβρεων, προπηλακισμών και προκλήσεων που «άνθησε» κατά την περίοδο 1964-67 -και όχι μόνοεναντίον της ΕΛΔΥΚ και παντός ελληνικού, με κύριο στόχο την ελληνική μεραρχία, που ήρθε στην Κύπρο και την κατέστησε απόρθητο φρούριο έναντι της τουρκικής απειλής. Επί τούτου, αναφορά μόνο στον αισχρό χαρακτηρισμό της ΕΛΔΥΚ και της μεραρχίας ως «κατοχικού στρατού»!
 
Αν για το 1974 -όταν η τουρκική βουλιμία και επιθετικότητα σάρωνε τα πάνταείμαστε περήφανοι για τους ηρωισμούς και αντιστάσεις πολλών μέχρις εσχάτων, στις κορυφαίες θέσεις δεν μπορούμε παρά να κατατάξουμε την ΕΛΔΥΚ. Γιατί η μάχη που έδωσε στις 16 Αυγούστου προασπιζόμενη το στρατόπεδό της και τη Σχολή Γρηγορίου, είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι εμπόδισε τις ορδές του Αττίλα να επεκταθούν νότια προς Μακεδονίτισσα και Λακατάμια, γεγονός που θα σήμαινε κλοιό της Λευκωσίας και κατάληψή της. Προάσπισαν γη και ελληνική αξιοπρέπεια οι Ελδυκάριοι μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός τους και δεκάδες άφησαν εκεί τα κουφάρια τους, για μας και για την τιμή της Ελλάδας. 
 
Καναδός αξιωματικός της Ειρηνευτικής Δύναμης, ο οποίος παρακολούθησε από κοντά τη «μάχη της ΕΛΔΥΚ», είχε επισημάνει τότε, σε έκθεσή του, ότι αυτή μόνο με μεγάλες μάχες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μπορούσε να συγκριθεί… Να απονείμουμε, λοιπόν, την πρέπουσα τιμή στην ΕΛΔΥΚ, στη ζωντανή αυτή παρουσία της Ελλάδας στην Κύπρο. Της αξίζει. Αλλά να κάνουμε και αυτοκριτική για την όλη συμπεριφορά μας προς αυτήν. Για όσα έπρεπε να κάνουμε γι’ αυτήν και δεν κάναμε. Για όσα κακά και τρισάθλια κάναμε κατά καιρούς σε βάρος της.
* Ο Νίκος Παπαναστασίου είναι δημοσιογράφος, ιστορικός ερευνητής. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.