Η μαρξιστική αριστερά προ των τειχών

Σχόλιο του Συγκάτοικου στην ανάρτηση "Οι Ελληνικές Εκλογές"
Στον τόπο αυτό που άνθησαν οι τέχνες και τα γράμματα, από αρχαιοτάτων χρόνων, τελευταία ανθεί το θέατρο του παραλόγου, κυρίαρχη δε μορφή στην υποκριτική, κατά την ταπεινή μου γνώμη, αναδεικνύεται η αριστερά.
Η κεντροαριστερά, επιρρεπής όπως πάντα στο τζόγο με τις μπλόφες και τις θεαματικές πιρουέτες, δοκίμασε με το σοσιαλιστικό της μανδύα, ν' ασκήσει πραγματική εξουσία και επί μακρόν (μέχρι να πεισθούν οι πάντες ότι αποτελεί το μόνο δρόμο για τη μετά θάνατον ζωή) με αποτέλεσμα από ανεξήγητη ζάλη, που μάλλον προήρθε από την πολυφαγία, να πέσει κάποια στιγμή στο έδαφος, φέρουσα συντριπτικά κατάγματα σε όλο της το σώμα, ενώ κατεστράφει ολοσχερώς η σκηνή του τσίρκου που έδινε την παράσταση και τραυματίσθηκε το σύνολο σχεδόν των θεατών, που πλήρωσε κανονικά εισιτήριο, με ομόλογα του ελληνικού δημοσίου τριακονταετούς διάρκειας.
'Εξω από το τσίρκο, διάσπαρτη αλλά πολύ κοντά και αρματωμένη ήταν η μαρξιστική αριστερά που απειλούσε να περάσει τα τείχη και να καταλάβει το τσίρκο, ζητούσε όμως για λόγους νομιμότητας (βασική της αρχή) την έγκριση των θεατών , αλλά εκείνοι το αρνούνταν με πείσμα, έτσι πέρναγε ο καιρός και παρά τους ηρωικούς της αγώνες η πόρτα του τσίρκου δεν άνοιξε ποτέ.
Μη γνωρίζοντας λοιπόν πως να περάσει τον καιρό της, έπαιζε διάφορα παιχνίδια μεταξύ των οποίων ήταν το προσφιλές σ' αυτήν κρυφτό, με ομάδες των 2-3 ατόμων ή και περισσοτέρων, ανάλογα με τις περιστάσεις, ώσπου αντίκρισε το πεσμένο τσίρκο και μένει κάγκελο! Τώρα, τι κάνουμε; Τόσο καιρό περιμέναμε αρματωμένοι τη μάχη, τώρα να καταλάβουμε το πεσμένο τσίρκο αμαχητί; Άστο να πάει στο καλό δεν είναι έντιμο, θα περιμένουμε να ξανασηκωθεί για να το καταλάβουμε όρθιο.
Εμπρός λοιπόν γενναία μου αριστερά, άρπαξε την ευκαιρία που έχασες κάποτε στο Γράμμο και στο Βίτσι, ευκαιρία που σου στέρησε αργότερα το παλάτι και η χούντα, εμπρός λοιπόν, να η εξουσία μπροστά σου γυμνή, αρπαξέ την, χωρίς άρματα, δεν χρειάζονται πλέον και δείξε και σε αυτήν και σ'εμάς τι εστί βερύκοκο, μέχρι να αναφωνήσουμε από ηδονή ''τι μου κάνεις μάνα μου'', εμπρός λοιπόν αν σου βαστάει!
Λοιπόν σύντροφοι και συντρόφισσες ας μιλήσουμε αντρίκια:
Η μαρξιστική αριστερά, ποτέ δεν ήθελε να κυβερνήσει, οπότε ούτε και τώρα αυτό θα συμβεί και αυτό το πετύχαινε και το πετυχαίνει μέσω των διασπάσεων (3 σύντροφοι-3 τάσεις-2 κόμματα).
Η στρατηγική αυτή της επιτρέπει να υπερασπίζεται το λαό εκ του ασφαλούς και ατσαλάκωτη.
Τώρα λοιπόν είναι μια ευκαιρία για το λαό και την ίδια να συνασπισθεί και να βγεί πρώτο κόμμα, να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση και στην ανάγκη συνασπισμού με άλλες προοδευτικές-δημοκρατικές δυνάμεις και να κάνει πράξη αυτά που τόσα χρόνια διαλαλεί, έτσι λαός και εξουσία θα αλληλογνωρισθούν από κοντά και που ξέρεις μπορεί και να κάνουν μόνιμο και νόμιμο το παιδικό τους φλέρτ.
Επειδή όμως ο γάμος είναι ο θάνατος του έρωτα και αυτή προτιμά το δεύτερο, θα προτιμήσει και αυτή τη φορά να παραμείνει φωνασκούσα στα κάγκελα.