26/2/12

«Ανθρωπιστικές διαδρομές» αναζητούν οι Δυτικοί στη Συρία

Την αρνητική στάση της Ρωσίας και της Κίνας επιχειρούν να παρακάμψουν οι Δυτικοί και οι άραβες φίλοι τους, προσανατολιζόμενοι στον στόχο της ανατροπής του καθεστώτος Μπασάρ Αλ Άσαντ στη Συρία. Η διεθνής διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε στην Τύνιδα αποτέλεσε ένα τέτοιο εγχείρημα, αν και καταδείχτηκαν οι διαφορετικές προσεγγίσεις στην αντιμετώπιση της συριακής κρίσης.
Του Μπάμπη Μπίκα


Αυτό που επιχειρείται τώρα είναι η κατάπαυση του πυρός και η πρόσβαση του πληθυσμού στην ανθρωπιστική βοήθεια στις περιοχές που έχουν πληγεί περισσότερο κατά την 11μηνη εξέγερση, η οποία έχει στοιχίσει τη ζωή σε έως και 9.000 ανθρώπους.

Οι Δυτικοί φαίνεται να επιχειρούν τη δημιουργία «ανθρωπιστικών διαδρόμων» μέσα στη Συρία, κάτι φυσικά που απαιτεί και τη σύμφωνη γνώμη της Δαμασκού. Διαφορετικά, η όποια διεθνής επέμβαση θα έχει στρατιωτικό χαρακτήρα, με άμεση συνέπεια την εμπλοκή της στην εμπόλεμη κατάσταση στη Συρία. Αυτό διακηρύττει η γαλλική διπλωματία διά στόματος του υπουργού Εξωτερικών Αλέν Ζιπέ. Όπως έλεγαν αξιωματούχοι που συμμετείχαν στη διάσκεψη της Τύνιδας, αυτή επικεντρώθηκε στην πρόσβαση στην ανθρωπιστική βοήθεια στις εμπόλεμες περιοχές, στην προώθηση από τους αντιπολιτευόμενους ενός σχεδίου μετάβασης και στον συντονισμό των κυρώσεων ώστε να αυξηθεί η πίεση στον Άσαντ.

Παράλληλα ακούστηκαν φωνές για εξεύρεση πολιτικής λύσης. Κατά τον πρόεδρο της Τυνησίας Μονσέφ Μαρζούκι, θα πρέπει να επιδιωχθεί πολιτική λύση, η οποία θα προσφέρει στον σύρο πρόεδρο τη δυνατότητα της ασφαλούς απομάκρυνσής του από την εξουσία, παρόμοιας με εκείνη που εφαρμόστηκε στην Υεμένη και παρείχε αμνηστία στον πρόεδρο Άλι Αμπντάλα Σάλεχ.

Προσπάθειες ενιαίας έκφρασης της αντιπολίτευσης
Αναφορικά με τις κατακερματισμένες δυνάμεις της αντιπολίτευσης που αντιμάχονται το καθεστώς Άσαντ, η διάσκεψη της Τύνιδας έκανε ένα ακόμη βήμα για τη συγκρότηση ενός ενιαίου αντικαθεστωτικού μετώπου ως του μοναδικού αποτελεσματικού μέσου κατά της Δαμασκού. Για τον λόγο αυτό το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο (ΣΕΣ) αναγνωρίστηκε μεν ως νόμιμος συνομιλητής της διεθνούς κοινότητας, χωρίς ωστόσο να πετύχει την αναγνώρισή του ως αποκλειστικού εκπροσώπου του συριακού λαού, αν και μέλη του έσπευσαν να ζητήσουν τον εξοπλισμό τους, στον άνισο αγώνα με τις δυνάμεις του καθεστώτος. Στο ΣΕΣ συμμετέχουν η Μουσουλμανική Αδελφότητα, η Διακήρυξη της Δαμασκού για τη Δημοκρατική Αλλαγή, οι Τοπικές Συντονιστικές Επιτροπές, η Γενική Επιτροπή της Συριακής Επανάστασης και κάποιες φυλές.

Ο επικεφαλής του ΣΕΣ Μπουρχάν Γκαλιούν εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για την έκβαση της διάσκεψης. Οι διαιρέσεις μεταξύ των αντιπολιτευόμενων φάνηκαν και από τη σπουδή να καθησυχάσει τους Κούρδους της Συρίας ότι θα έχουν μια θέση στη μετά Άσαντ Συρία, αναλαμβάνοντας τη δέσμευση να υπάρξει αποκεντρωμένη διακυβέρνηση και εθνική αναγνώριση της κουρδικής ταυτότητας.

Η άλλη συνιστώσα της συριακής αντιπολίτευσης είναι η Εθνική Συντονιστική Επιτροπή δεκατριών αριστερών πολιτικών δυνάμεων, τριών κουρδικών οργανώσεων και νεολαίων ακτιβιστών. Επικεφαλής της είναι ο βετεράνος της αντιπολίτευσης Χουσεΐν Αμπντούλ Αζίμ, ο οποίος τάσσεται κατά οποιασδήποτε ξένης στρατιωτικής επέμβασης (σε αντίθεση με το ΣΕΣ).

Τρίτος πόλος της αντιπολίτευσης είναι ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός, ο οποίος συγκροτήθηκε από στρατιωτικούς που εγκατέλειψαν τις καθεστωτικές δυνάμεις ασφαλείας. Βρίσκεται σε συνεννόηση με το ΣΕΣ.

Η «Σιιτική Ημισέληνος»
Παρατηρητές, αναλυτές και πολιτικοί συμφωνούν πως το καθεστώς του Άσαντ είναι καταδικασμένο, σημειώνει η γαλλική εφημερίδα Λιμπερασιόν, η οποία επισημαίνει τους δύο παράγοντες που θα κρίνουν την έκβαση της κρίσης στη Συρία. Ο ένας είναι η συνοχή του εσωτερικού μετώπου και οι συμμαχίες της καθεστωτικής ελίτ με τις αστικές δυνάμεις της μειονότητας των χριστιανών και της πλειοψηφίας των σουνιτών. Ο άλλος παράγοντας είναι οι εξωτερικοί σύμμαχοι, το Ιράν, το Ιράκ και ο Λίβανος, που συγκροτούν τη λεγόμενη «Σιϊτική Ημισέληνο». Μία νίκη του καθεστώτος θα ενδυνάμωνε αυτή τη «συμμαχία», που θα εκτεινόταν μέχρι τα σύνορα με το Αφγανιστάν και την κεντρική Ασία, θα αποτελούνταν από 130 με 150 εκατομμύρια κατοίκους, θα είχε την ικανότητα άντλησης 6 εκατομμυρίων βαρελιών πετρελαίου την ημέρα και θα στηριζόταν σε μια στρατιωτική δύναμη άνω των 2 εκατομμυρίων ανδρών. Μία τέτοια συμμαχία θα ανέτρεπε τις περιφερειακές ισορροπίες και θα αποτελούσε πηγή μόνιμης έντασης.
http://www.makthes.gr/news/world/84492/ 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.