Τέλος παιγνιδιού στην Εγγύς Ανατολή

του Thierry Meyssan

Ενώ οι μάχες δεν έχουν ακόμη τελειώσει στην εξεγερμένη περιοχή της Χομς και ενώ οι συριακές και λιβανικές αρχές δεν ανακοίνωσαν ακόμη τα αποτελέσματα των προσφάτων επιχειρήσεων εκκαθάρισης τους, ο Τιερί Μεϊσάν έκανε έναν πρώτο απολογισμό την Δευτέρα το βράδυ στο πρώτο κανάλι της ρωσικής τηλεόρασης.
Πληροφορίες από πρώτο χέρι που μοιραζόμαστε με τους αναγνώστες του Δικτύου Βολταίρου.

Για έντεκα μήνες, οι δυνάμεις της Δύσης και του Κόλπου οδηγούν μια εκστρατεία αποσταθεροποίησης στη Συρία. Αρκετές χιλιάδες μισθοφόροι διείσδυσαν στη χώρα. Προσλαμβάνονται από επιτηδείους της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ σε κοινότητες σουνιτών εξτρεμιστών, και ήρθαν να ανατρέψουν τον «αλουίτη σφετεριστή» Μπασάρ αλ-Άσαντ και να επιβάλουν μια δικτατορία ουαχαμπιτικής εμπνευσμένης. 
Διαθέτουν το πιο εξελιγμένο στρατιωτικό εξοπλισμό, συμπεριλαμβανομένων συστημάτων νυχτερινής όρασης, κέντρων επικοινωνίας και μαχητικά ρομπότ για αντάρτικο των πόλεων. Υποστηριζόμενοι κάτω από το τραπέζι από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, έχουν επιπλέον πρόσβαση στις απαραίτητες στρατιωτικές πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένων των δορυφορικών εικόνων των κινήσεων των συριακών στρατευμάτων, και υποκλοπών των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων.

Αυτή η επιχείρηση παρουσιάζεται ψευδώς στο δυτικό κοινό ως μια πολιτική επανάσταση που συνθλίβεται στο αίμα από μια αδίστακτη δικτατορία. 
Φυσικά, αυτό το ψέμα δεν είναι καθολικά αποδεκτό. 
Η Ρωσία, η Κίνα και τα αμερικανικά κράτη μέλη της ALBA το απορρίπτουν. Το καθένα από αυτά τα κράτη διαθέτει πράγματι τις ιστορικές εμπειρίες που τους επιτρέπουν να καταλάβουν γρήγορα τι διακυβεύεται. 
Οι Ρώσοι σκέφτονται την Τσετσενία, οι Κινέζοι το Ξινκιάνγκ (Xinkiang), και οι Αμερικανοί την Κούβα και τη Νικαράγουα. 
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, πέρα ​​από τις ιδεολογικές ή θρησκευτικές προβολές, οι μέθοδοι αποσταθεροποίησης της CIA ήταν όμοιες.

Ομάδα αντίπαλων στη συριακή κυβέρνηση, που ανήκουν στο νεφέλωμα που κοινώς αποκαλείται «Ελεύθερος Συριακός Στρατός».

Το πιο παράξενο σε αυτή την κατάσταση είναι να παρατηρήσουμε τα δυτικά μέσα ενημέρωσης να πείθουν τους εαυτούς τους ότι οι σαλαφιστές, οι Ουαχαμπιτές και οι μαχητές του νεφελώματος Αλ Κάιντα έχουν πάθος με τη δημοκρατία, ενώ οι τελευταίοι δεν έχουν σταματήσει να καλούν στα δορυφορικά κανάλια της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ  για σφαγή των αιρετικών Αλαουιτών και των παρατηρητών του Αραβικού Συνδέσμου. 

Δεν δίνουν σημασία στο γεγονός ότι ο Abdelhakim Belhaj (νούμερο 2 της Αλ Κάιντα και παρόν στρατιωτικός διοικητής της Τρίπολης, στη Λιβύη) ήρθε προσωπικά για να εγκαταστήσει τους άνδρες του στη βόρεια Συρία, και ότι ο Αϊμάν Αλ-Ζαουάχρι (νούμερο ένα της Αλ Κάιντα μετά από τον επίσημο θάνατο του Οσάμα Μπιν Λάντεν) κάλεσε για τζιχάντ στη Συρία, όχι, ο δυτικός τύπος συνεχίζει να διαδίδει το ρομαντικό όνειρο της φιλελεύθερης επανάστασης.

Το πιο γελοίο, είναι να ακούσεις τα δυτικά μέσα ενημέρωσης να επαναλάβουν δουλικά τις καθημερινές διαδόσεις ειδήσεων των Αδελφών Μουσουλμάνων της Συρίας για τα εγκλήματα του καθεστώτος και τα θύματά, κάτω από την υπογραφή του συριακού παρατηρητήριου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Και εκτός αυτού, από πότε ενδιαφέρεται αυτή η πραξικοπηματική Αδελφότητα για τα ανθρώπινα δικαιώματα;

ο Αϊμάν Αλ-Ζαουάχρι, αριθμός ένας της Αλ Κάιντα μετά από το επίσημο θάνατο του Οσάμα μπιν Λάντεν κάλεσε για τζιχάντ στο πλευρό της Δύσης για τη αποτροπή του συριακού καθεστώτος του κόμματος Μπάαθ.

Άσε που οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες έβαλαν στην σκηνή την μαριονέτα του «Συριακού Εθνικού Συμβουλίου», με πρόεδρο έναν καθηγητή της Σορβόννης και ως εκπρόσωπο την ερωμένη του πρώην επικεφαλής της DGSE (γαλλικές μυστικές υπηρεσίες), για να γίνουν οι  «τρομοκράτες» «δημοκράτες». Μέσα σε μια στιγμή, το ψέμα έγινε μιντιατική αλήθεια. Οι απαχθέντες, ακρωτηριασμένοι και δολοφονούμενοι  από την ουαχαμπιτική Λεγεώνα έγιναν στον τύπο θύματα του τυράννου. Οι στρατεύσιμοι όλων των θρησκειών που υπερασπίζονται τη χώρα τους ενάντια στην σεχταριστική επίθεση έγιναν Αλαουιτές στρατιώτες που καταπιέζουν τον λαό τους. Η αποσταθεροποίηση της Συρίας από ξένους έγινε επεισόδιο της «Αραβικής άνοιξης». Ο Εμίρης του Κατάρ και ο Σάουδας βασιλιάς, δύο απόλυτοι μονάρχες που δεν έχουν ποτέ οργανώσει εθνικές εκλογές στις χώρες τους και φυλακίζουν τους αντιφρονούντες  έγιναν οι πρωταθλητές της επανάστασης και της δημοκρατίας. Η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες, που μόλις δολοφόνησαν 160.000 Λίβυους κατά παράβαση της εντολής που έλαβαν από το Συμβούλιο Ασφαλείας, έγιναν  φιλάνθρωποι υπεύθυνοι για την προστασία του άμαχου πληθυσμού. Κλπ.

Ωστόσο, ο πόλεμος χαμηλής έντασης που διεξάγεται από το δυτικό τύπο και του Κόλπου και κρύβεται πίσω από αυτή τη μασκαράτα, τελείωσε με το διπλό βέτο της Ρωσίας και της Κίνας στις 4 Φεβρουαρίου 2012. 

Το ΝΑΤΟ και οι σύμμαχοι του διατάχθηκαν να παύσουν πυρ και να αποσυρθούν, ενώπιον του κινδύνου να πρέπει να αναλάβουν ένα περιφερειακό ή ακόμη παγκόσμιο πόλεμο.

Ο Πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ και ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ στις 7 Φεβρουαρίου στη Δαμασκό.

Στις 7 Φεβρουαρίου, μια μεγάλη ρωσική αντιπροσωπεία, αποτελούμενη από ανωτέρους αξιωματούχους των υπηρεσιών, έφτασε στη Δαμασκό όπου έγινε δεκτή από πλήθη που ζητωκραύγαζαν, βέβαια ότι η επιστροφή της Ρωσίας στη διεθνή σκηνή, σηματοδότησε το τέλος του εφιάλτη τους.

Η πρωτεύουσα, αλλά και το Χαλέπι, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, ήταν στολισμένες με τα χρώματα λευκό, μπλε, κόκκινο, και βάδιζαν πίσω από πανό γραμμένα στα κυριλλικά. 
Στο Προεδρικό Μέγαρο, η ρωσική αντιπροσωπεία εντάχθηκε στις αντιπροσωπείες άλλων χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, του Ιράν και του Λίβανου. 


Μια σειρά από συμφωνίες επιτεύχθηκαν για να επιστρέψει η ειρήνη. 
Η Συρία επέστρεψε 49 Τούρκους στρατιωτικούς εκπαιδευτές που είχαν συλληφθεί από τον συριακό στρατό. 
Η Τουρκία επενέβη για την απελευθέρωση των απαχθέντων Ιρανών μηχανικών και προσκυνητών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που κρατούνταν από τους Γάλλους (σημειωτέον, ο υπολοχαγός Tlass που τους φύλαγε για λογαριασμό της DGSE εκτελέστηκε.
Η Τουρκία διέκοψε κάθε υποστήριξη στον «Ελεύθερο Συριακό Στρατό», έκλεισε τις βάσεις της (εκτός από αυτή στη βάση του ΝΑΤΟ του Ιντσιρλίκ), και παρέδωσε τον διοικητή του, τον συνταγματάρχη Ριάντ ελ-Άσαντ (Riad el-Assad).
Η Ρωσία, η οποία είναι η εγγυήτρια των συμφωνιών θα έχει το δικαίωμα να επανενεργοποιήσει την πρώην Σοβιετική βάση παρακολούθησης στο Όρος Κασιούμ (Qassioum).

Την επόμενη μέρα, το υπουργείο εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών ενημέρωσε την εξόριστη συριακή αντιπολίτευση ότι δεν θα πρέπει να περιμένει πλέον στρατιωτική βοήθεια από τις ΗΠΑ. 

Συνειδητοποιώντας ότι πρόδωσαν τη χώρα τους για το τίποτα, τα μέλη του Συριακού Εθνικού Συμβουλίου προχώρησαν σε αναζήτηση νέων μεντόρων. 
Ένας από αυτούς έφτασε στο σημείο να γράψει στον Μπενιαμίν Νετανιάχου, ζητώντας του να εισβάλει στην Συρία.

Ανάπτυξη του λιβανικού στρατού κατά τις επιχειρήσεις του στα βόρεια της χώρας.

Μετά από μια περίοδο δύο ημερών που απαιτούνται για την εφαρμογή των συμφωνιών, οι εθνικοί στρατοί όχι μόνο της Συρίας, αλλά και του Λίβανου, εισέβαλαν στις βάσεις της Λεγεώνας Ουαχάμπι. 
Στο βόρειο Λίβανο, ένα τεράστιο οπλοστάσιο κατασχέθηκε στην Τρίπολη και τέσσερις δυτικοί αξιωματικοί αιχμαλωτίστηκαν στο Ακάρ σε ένα εγκαταλελειμμένο σχολείο που είχε μετατραπεί σε στρατιωτικό αρχηγείο της UNRWA. 

Στη Συρία, ο Στρατηγός Assef Shawkat αυτοπροσώπως συντόνισε τις επιχειρήσεις. 
Τουλάχιστον 1.500 μαχητές συνελήφθησαν, συμπεριλαμβανομένου ενός Γάλλου Συνταγματάρχη της τεχνικής υπηρεσίας επικοινωνίας της DGSE, και περισσότερο από χίλιους ανθρώπους σκοτώθηκαν. 

Σε αυτό το στάδιο δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστουν μεταξύ των θυμάτων πόσοι είναι μισθοφόροι, πόσοι οι Σύριοι που συνεργάζονταν με ξένες δυνάμεις, και πόσοι είναι οι αμάχοι που παγιδεύτηκαν στην πόλη σε εμπόλεμη κατάσταση.

Ο Λίβανος και η Συρία έχουν αποκαταστήσει την κυριαρχία τους σε όλη την επικράτειά τους.

Διάφοροι διανοούμενοι συζητούν εάν ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν έκανε λάθος προστατεύοντας την Συρία με το κόστος μιας διπλωματικής κρίσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες. 

Πρόκειται για λάθος ερώτημα. 

Με την ανασύσταση των δυνάμεων της για χρόνια και διεκδικώντας σήμερα την θέση της στη διεθνή σκηνή, η Μόσχα έθεσε τέρμα σε δύο δεκαετίες μονοπολικής παγκόσμιας τάξης μέσω της οποίας η Ουάσιγκτον μπορούσε να επεκτείνει την ηγεμονία της μέχρι να επιτύχει την παγκόσμια κυριαρχία. 

Η επιλογή δεν ήταν να συμμαχήσει είτε με την μικρή Συρία, είτε με τις ισχυρές Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά να μην αφήσει την πρώτη παγκόσμια δύναμη να καταστρέψει ένα επιπλέον κράτος ή να διαταράξει την ισορροπία των δυνάμεων και να δημιουργήσει μια δικαιότερη διεθνή τάξη στην οποία η Ρωσία θα έχει τον λόγο της.

Thierry Meyssan

Πηγή