Μετά το Μνημόνιο, το Σκοπιανό είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που καλείται να αντιμετωπίσει ο πρόεδρος της ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο πια να αναλύσει κανείς τον Αντώνη Σαμαρά· ακόμη και ο πλέον καλόπιστος. Και δεν χρειά ζεται να καταλήξει σε συμπεράσματα αναζητώντας τα αίτια της δημιουργίας και περισσότερο της διάλυσης της Πολιτικής Άνοιξης, που οφείλεται αποκλειστικά στον ίδιο, διότι είναι μια παλιά ιστορία που πλήγωσε αρκετούς –ιδιαίτερα νέα παιδιά– που τον είχαν εμπιστευτεί. Εκείνη η πολιτική περιπέτεια, που συνδέθηκε με το θέμα των Σκοπίων, έδειξε έναν άνθρωπο τουλάχιστον αυτοκαταστροφικό. Δεν θα συμφωνήσω με όσους εκ των υστέρων υποστηρίζουν πως είναι και «επικίνδυνος».
Από το Μάιο του 2010 ο πρόεδρος της ΝΔ έδειξε δύο πρόσωπα: Το πρώτο ήταν το αντιμνημονιακό, που προφανώς το επέλεξε για να δημιουργήσει τη νέα βάση πάνω στην οποία θα ακουμπούσε για να αναλάβει την εξουσία. Μετά τους εκβιασμούς της τρόικας και την απαίτηση παράδοσης της υπογραφής του, την οποία έδωσε –αν και διαβεβαίωνε για το αντίθετο–, ο κ. Σαμαράς άλλαξε σταδιακά τις θέσεις του, φτάνοντας στο σημείο την Κυριακή να αντικαταστήσει τον πρώην συμμαθητή του στην κινδυνολογία και να αναλάβει ο ίδιος τη σκυτάλη από τον (απερχόμενο) πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ στον εκφοβισμό του λαού.
Αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων, διότι, αν ο κ. Παπανδρέου έχει μία δικαιολογία ως ο άνθρωπος που παρέδωσε τη χώρα στο μηχανισμό –άρα υποστηρίζει και την επιλογή του–, ο αρχηγός της ΝΔ δεν έχει καμία. Και, όπως ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά, δύο τινά συμβαίνουν όταν οι άνθρωποι αλλάζουν θέση από τη μια στιγμή στην άλλη. Ή βλέπουν ξαφνικά το... φως ή βρίσκονται υπό εκβιασμό για το παρελθόν τους. Οι φίλοι του ελπίζουν να συμβαίνει το πρώτο, που είναι επίσης προβληματικό.
Σε λίγες ημέρες φτάνει στην Αθήνα ο μεσολαβητής για το Σκοπιανό, Μάθιου Νίμιτς. Και στο τέλος Απριλίου ο άβουλος γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, προτίθεται να συγκαλέσει διεθνή διάσκεψη με τη συμμετοχή των εγγυητριών δυνάμεων – της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Βρετανίας.
Η άφιξη του κ. Νίμιτς δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι επίκειται επίλυση του προβλήματος της ονομασίας. Αλλά όσοι γνωρίζουμε το μεσολαβητή πιστεύουμε πως δεν θα αποφάσιζε το ταξίδι στην Αθήνα –και στα Σκόπια– εάν δεν είχε εξασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη και των πολιτικών αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου. Υποτίθεται ότι οι προτάσεις που κατά καιρούς έχουν κατατεθεί στο τραπέζι είναι «κόκκινη γραμμή» για τον κ. Σαμαρά... Μετά το Μνημόνιο, όπου το «όχι» έγινε «ναι», η επίσκεψη του κ. Νίμιτς είναι η δεύτερη πρόκληση για τον πρόεδρο της ΝΔ.
Στο Κυπριακό παρουσιαζόταν σκληρός. Σε ανύποπτο χρόνο είχε εκδώσει και ανακοίνωση, ως αρχηγός της ΝΔ, εναντίον της λύσης που διαπραγματεύεται ο πρόεδρος της Κύπρου, Δημήτρης Χριστόφιας. Τις προάλλες δέχτηκε πρόσκληση από τον πιο φανατικό υποστηρικτή του «ναι» στο φιλοτουρκικό Σχέδιο Ανάν και θα τον επισκεφθεί στη Λευκωσία. Η πρόσκληση του ΟΗΕ στην Αθήνα, σε διάσκεψη που στοχεύει να «κλείσει» άρον άρον το Κυπριακό, είναι η τρίτη πρόκληση για τον κ. Σαμαρά.
Με δεδομένη τη στάση του στο θέμα του Μνημονίου, όπου με ελάχιστη πίεση αναγκάστηκε να υποκύψει και να γίνει βασιλικότερος του βασιλέως (Παπανδρέου) και της τρόικας, δεν έχω ελπίδα ότι θα αντισταθεί στην επιβολή των αντεθνικών λύσεων που ετοιμάζονται για το Σκοπιανό και το Κυπριακό. Δυστυχώς, οι αντιστάσεις του καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι.
ΕΠΙΚΑΙΡΑ
Είναι εξαιρετικά δύσκολο πια να αναλύσει κανείς τον Αντώνη Σαμαρά· ακόμη και ο πλέον καλόπιστος. Και δεν χρειά ζεται να καταλήξει σε συμπεράσματα αναζητώντας τα αίτια της δημιουργίας και περισσότερο της διάλυσης της Πολιτικής Άνοιξης, που οφείλεται αποκλειστικά στον ίδιο, διότι είναι μια παλιά ιστορία που πλήγωσε αρκετούς –ιδιαίτερα νέα παιδιά– που τον είχαν εμπιστευτεί. Εκείνη η πολιτική περιπέτεια, που συνδέθηκε με το θέμα των Σκοπίων, έδειξε έναν άνθρωπο τουλάχιστον αυτοκαταστροφικό. Δεν θα συμφωνήσω με όσους εκ των υστέρων υποστηρίζουν πως είναι και «επικίνδυνος».
Από το Μάιο του 2010 ο πρόεδρος της ΝΔ έδειξε δύο πρόσωπα: Το πρώτο ήταν το αντιμνημονιακό, που προφανώς το επέλεξε για να δημιουργήσει τη νέα βάση πάνω στην οποία θα ακουμπούσε για να αναλάβει την εξουσία. Μετά τους εκβιασμούς της τρόικας και την απαίτηση παράδοσης της υπογραφής του, την οποία έδωσε –αν και διαβεβαίωνε για το αντίθετο–, ο κ. Σαμαράς άλλαξε σταδιακά τις θέσεις του, φτάνοντας στο σημείο την Κυριακή να αντικαταστήσει τον πρώην συμμαθητή του στην κινδυνολογία και να αναλάβει ο ίδιος τη σκυτάλη από τον (απερχόμενο) πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ στον εκφοβισμό του λαού.
Αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων, διότι, αν ο κ. Παπανδρέου έχει μία δικαιολογία ως ο άνθρωπος που παρέδωσε τη χώρα στο μηχανισμό –άρα υποστηρίζει και την επιλογή του–, ο αρχηγός της ΝΔ δεν έχει καμία. Και, όπως ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά, δύο τινά συμβαίνουν όταν οι άνθρωποι αλλάζουν θέση από τη μια στιγμή στην άλλη. Ή βλέπουν ξαφνικά το... φως ή βρίσκονται υπό εκβιασμό για το παρελθόν τους. Οι φίλοι του ελπίζουν να συμβαίνει το πρώτο, που είναι επίσης προβληματικό.
Σε λίγες ημέρες φτάνει στην Αθήνα ο μεσολαβητής για το Σκοπιανό, Μάθιου Νίμιτς. Και στο τέλος Απριλίου ο άβουλος γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, προτίθεται να συγκαλέσει διεθνή διάσκεψη με τη συμμετοχή των εγγυητριών δυνάμεων – της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Βρετανίας.
Η άφιξη του κ. Νίμιτς δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι επίκειται επίλυση του προβλήματος της ονομασίας. Αλλά όσοι γνωρίζουμε το μεσολαβητή πιστεύουμε πως δεν θα αποφάσιζε το ταξίδι στην Αθήνα –και στα Σκόπια– εάν δεν είχε εξασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη και των πολιτικών αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου. Υποτίθεται ότι οι προτάσεις που κατά καιρούς έχουν κατατεθεί στο τραπέζι είναι «κόκκινη γραμμή» για τον κ. Σαμαρά... Μετά το Μνημόνιο, όπου το «όχι» έγινε «ναι», η επίσκεψη του κ. Νίμιτς είναι η δεύτερη πρόκληση για τον πρόεδρο της ΝΔ.
Στο Κυπριακό παρουσιαζόταν σκληρός. Σε ανύποπτο χρόνο είχε εκδώσει και ανακοίνωση, ως αρχηγός της ΝΔ, εναντίον της λύσης που διαπραγματεύεται ο πρόεδρος της Κύπρου, Δημήτρης Χριστόφιας. Τις προάλλες δέχτηκε πρόσκληση από τον πιο φανατικό υποστηρικτή του «ναι» στο φιλοτουρκικό Σχέδιο Ανάν και θα τον επισκεφθεί στη Λευκωσία. Η πρόσκληση του ΟΗΕ στην Αθήνα, σε διάσκεψη που στοχεύει να «κλείσει» άρον άρον το Κυπριακό, είναι η τρίτη πρόκληση για τον κ. Σαμαρά.
Με δεδομένη τη στάση του στο θέμα του Μνημονίου, όπου με ελάχιστη πίεση αναγκάστηκε να υποκύψει και να γίνει βασιλικότερος του βασιλέως (Παπανδρέου) και της τρόικας, δεν έχω ελπίδα ότι θα αντισταθεί στην επιβολή των αντεθνικών λύσεων που ετοιμάζονται για το Σκοπιανό και το Κυπριακό. Δυστυχώς, οι αντιστάσεις του καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι.
ΕΠΙΚΑΙΡΑ
Όλα τα πολιτικά πρόσωπα,μαζί με τα κόμματα τους,θριματίζονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ακόμη περίεργη σύμπτωση είναι η απόφαση για τη συνταγματικότητα του μνημονίου και ο χρόνος που πάρθηκε.
Όπως ήταν τεχνητή η τραπεζική κρίση που μεταλάχθηκε σε κρίση χρέους κρατών,το ίδιο τεχνητή θα είναι και η πολιτική κρίση,η οποία έχει ήδη εκδηλωθεί αλλά όπως με το χρέος έτσι και τώρα την υποτιμούμε.
Και στην πολιτική επίσης,πρέπει να πάρουμε μέτρα απο τώρα,γιατί σε λίγο θα είναι πολύ αργά.
Με ανόητες μεταγραφές και κομματική προπαγάνδα δεν αντιμετωπίζεται η κατάσταση.
Σαμαρά,θα σε βάλουν να αναλάβεις την ευθύνη ακόμη και για τη δολοφονία του Κένεντυ έτσι όπως το πάς.
Σαν το χταπόδι θα σας βαράνε.
ΥΓ
Τον Παπανδρέου πολύ κακώς τον θεωρούμε ξοφλημένο,ακόμη και τώρα είναι ο μοναδικός που μπορεί να προκηρύξει Εθνικές εκλογές,αλλά και στην περίπτωση παραίτησης της κυβέρνησης Παπαδήμου,αυτός θα πάρει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης απο τον ΠτΔ.
Αγαπητέ κύριε Μιχάλη Ιγνατίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ευχαρίστηση παρακολουθώ της ανταποκρίσεις από τη χώρα της επιβουλής των δεινών μας, Αμερική η μπάρμπα Σαμ η η η.
Περιεκτικός κατανοητός, αλλά αγαπητός κυρίως ως ένας Έλληνας Κύπριος αδερφός.
Δυστυχώς έχεις δίκαιο ,όλα όσα μας αναφέρεις.
Βασιλικότερος του βασιλέως (Παπανδρέου) και της τρόικας,με δυο λέξεις όλη η ουσία,να είσαι καλά.-
ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΑΦΙΤΣΑΣ Πρώην Αστυνομικός.
Ηθελα να'ξερα, εκεινη την Τουρκια ποτε θα την υποβαθμισουν με τοσες δολοφινιες γυναικων, δηλητηριασμους τουριστων, επιθεσεις φανατικων Ισλαμιστων σε νυχτερινα κεντρα διασκεδασης, επιθεσεις Κουρδων ανταρτων κτλ.??? Μόνο την Ελλάδα ξέρουν να υποβαθμίζουν με τα επεισόδια μετά από κάθε διαδήλωση στην Αθήνα???? Τι βρώμικο παιχνίδι παίζουν οι όικοι αξιολόγησης. Πάντως, αν συνεχίσει η Τουρκία έτσι τον οικονομικό ανήφορο, μόνο ένα πράγμα μας σώζει. Ο ορυκτός μας πλούτος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυναφώς βλ. την ανάρτηση εδώ στην διεύθυνση http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/02/blog-post_561.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+InfognomonPolitics+%28InfognomonPolitics%29#.T0T0LvFmLh8
ΑπάντησηΔιαγραφήή στην διεύθυνση http://www.ifestosedu.gr/110dekaexaxronos.htm όπου υπάρχουν και άλλα σχόλια.
Η διαφορά μεταξύ διαχείρισης των υποθέσεων της εξουσίας και μιας ηγετικής στάσης είναι πολύ μεγάλη.
Στον Αντώνη, θα δοθούν ακόμη πολλές "ευκαιρίες" να ανασυνταχθεί και να σηκώσει την πεσμένη στο έδαφος σημαία της εθνικής ανεξαρτησίας. Γιατί εθνική ανεξαρτησία είναι η ελευθερία μας, είναι η ουσία της συλλογικής μας ύπαρξης και χωρίς αυτή άλλοι κυβερνούν και όχι εμείς. Για αυτήν εξάλλου πολλοί έδωσαν το αίμα τους (και αυτά ισχύουν για όλα τα έθνη).
Το τραγικό είναι ότι υπήρχαν μεγάλα περιθώρια μιας άλλης διαπραγμάτευσης πλην τελικά όλοι διολίσθησαν στην κινδυνολογία και στην πολιτική τρομοκρατία.
Το ιλαροτραγικό βέβαια είναι ότι μια διέξοδος χωρίς ολική καταστροφή γίνεται μέρα με την μέρα λιγότερο πιθανή.
Η υποβάθμιση των οικονομιών, πάει μαζί με τον εκμηδενισμό των πολιτικών δυνάμεων, της υπόστασης του κράτους και των θεσμών, και στο τέλος, του λαού ολόκληρου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποτέλεσμα; Περάστε κύριοι Γκαουλάιτερ να σώσετε τους αδιόρθωτους αφού οι ίδιοι δεν είναι ικανοί να σωθούν..
Ρολόι πάει η δουλειά μέχρι στιγμής.
Ελίνα
Ααπητοί κε Ακρίτα - Kε Καλεντερίδη
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα συμφωνήσω τελείως με τον τίτλο
Δεν πρόκειται περί πολιτικών. Πρόκειται περί επικίνδυνων ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΩΝ. Ερασιτέχνες είναι οι άνθρωποι όχι πολιτικοί