O λαός ξεσηκώνεται, η ώρα του Tύπου να τεθεί επικεφαλής

 Γράφει ο Χρήστος Πασαλάρης

ΩΡΕ, δόλια πατρίδα, τι σου γράφει η μοίρα καθώς Φλεβάρη μήνα σπρώχνεσαι κλοτσηδόν στα μπουντρούμια της ξένης κατοχής, φτωχιά και πεινασμένη, άγνωστο για πόσα χρόνια!..

Aκοντιστής εκ Περισσού!

ΟΙ 300 της Βουλής, πολιορκημένοι από εκατοντάδες χιλιάδες λαού, καλούνται να πουν το ναι ή το όχι σε αυτό το... «κατεπείγον» Μνημόνιο που συνέταξαν τα ξένα αφεντικά και προσυπέγραψαν οι δικοί μας «προσκυνημένοι», υπό την ιδιότητά τους ως... «εκπροσώπων του λαού»! Τι θα επακολουθήσει είναι άγνωστο. Ισως η 12η Φεβρουαρίου του 2012 αποδειχθεί ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ...


ΦΙΛΟΣ στοχαστής και μελετητής της ιστορίας μου θύμισε προχθές, καθώς περιμέναμε τη συνεχώς και... θεατρικώς αναβαλλόμενη σύσκεψη των αρχηγών, την κακοδαιμονία της πατρίδας κατά Φεβρουάριο μήνα. Ιδού μερικές χτυπητές περιπτώσεις:

- ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 399 π.Χ. το τότε παρηκμασμένο πολιτικό σύστημα της Αθήνας καταδίκασε τον ανατρεπτικό Σωκράτη να πιει το κώνειο τάχα γιατί διέδιδε επικίνδυνες ιδέες!..

- ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 1829 οι κοτζαμπάσηδες του Μοριά καταδίκασαν και φυλάκισαν τον αδιάλλακτο Κολοκοτρώνη προκαλώντας τον δεύτερο εμφύλιο πόλεμο, αλλά και Φεβρουάριο του 1843 ο «γέρος του Μοριά» άφησε την τελευταία του πνοή.

- ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 1829 ο Καποδίστριας τόλμησε να ιδρύσει τον πρώτο τακτικό ελληνικό στρατό, για να δολοφονηθεί όμως τον Οκτώβριο του 1831 από τους φοροφυγάδες Μαυρομιχαλαίους.

- ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 1915 ξεκίνησε ο εθνικός διχασμός, με τον Βενιζέλο να έχει έλθει σε ρήξη με τον Κωνσταντίνο για τη συμμετοχή ή όχι της Ελλάδας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων.

- ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 1945 υπογράφτηκε η περιβόητη Συμφωνία της Βάρκιζας που οδήγησε στον μεγάλο εμφύλιο πόλεμο του 1946-49, αμέσως μετά τα «Δεκεμβριανά» του 1944, όταν λίγο πριν η πατρίδα είχε παραδοθεί επισήμως από τον Στάλιν στην Αγγλία.

- ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ του 1973 επί χούντας έγινε η πολυήμερη κατάληψη της Νομικής Σχολής από τους φοιτητές. Κατάληψη που ήταν και η πρώτη γνήσια αντιστασιακή ενέργεια.

- ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΙΑ: Φεβρουάριο του 1821 ο Υψηλάντης κήρυξε την επανάσταση στο Ιάσιο. Φεβρουάριο του 1822 η ξεσηκωμένη Ελλάδα ψήφισε την κατάργηση της δουλείας. Φεβρουάριο του 1914 η πατρίδα πήρε στην αγκαλιά της τα νησιά του Αιγαίου και Φεβρουάριο του 1930 οι Ελληνίδες κέρδισαν το δικαίωμα ψήφου στις δημοτικές εκλογές.

ΘΑ ΠΕΙΤΕ τώρα εσείς: Καλά είναι όλα αυτά τα σημαδιακά της ιστορίας, αλλά ακόμη καλύτερα θα ήταν να έχουν γίνει και διδάγματα. Δυστυχώς, η Ελλάδα του Φεβρουαρίου του 2012 δεν έχει να παρουσιάσει ούτε κάποιον Σωκράτη να τα βάζει με τους «τριάκοντα», ούτε κάποιον Κολοκοτρώνη να φωνάζει «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους», ούτε κάποιον Καποδίστρια να «μαντρώνει» τους φοροφυγάδες, ούτε κάποιον Βενιζέλο να τη διπλασιάζει, ούτε κάποιον Υψηλάντη να επαναστατεί, αλλά ούτε και νεολαίους αποφασισμένους «να κρεμάσουν την κάπα τους στην αλυγαριά»...

ΤΙ ΕΧΕΙ η Ελλάδα του 2012; Εχει έναν «πλαστικό» πρωθυπουργό, που, για λογαριασμό των δανειστών της, επιλέγει «το μη χείρον». Εχει μια χρεωκοπημένη πολιτική ηγεσία που κοκορεύεται ότι «σώζει την Ελλάδα»! Εχει μια Αριστερά φουσκωμένη στις δημοσκοπήσεις αλλά κολλημένη στο στείρο παρελθόν και ανίκανη να δώσει σίγουρες λύσεις. Και απέναντί τους έχουν τρία εκατομμύρια πολίτες στο όριο της φτώχειας, ένα και πλέον εκατομμύριο ανέργους, μισό εκατομμύριο νέους που ζητάνε δουλειά, εδώ ή στο εξωτερικό, αναρίθμητους αστέγους «νέας φουρνιάς» και άλλους τόσους καταθλιπτικούς να οδεύουν προς την αυτοκτονία.

ΕΧΟΥΝ μια Ελλάδα παραδομένη στο έγκλημα (συμβατικό και ηλεκτρονικό), βυθισμένη στην απόγνωση, έτοιμη να μαυρίσει στις εκλογές (αν ποτέ γίνουν) τους υπεύθυνους της κρίσης έτσι όπως δεν έχει μαυρίσει ουδέποτε στο παρελθόν, αλλά και να επαναστατήσει αμέσως μόλις εμπιστευθεί κάποιον αγνό, ασκητικό και αδιάφθορο επαναστάτη, που δεν φοβάται το θάνατο και δεν λατρεύει το χρήμα. Οπως ο Σωκράτης, ο Κολοκοτρώνης, ο Μακρυγιάννης... Και, από το... «σινάφι» μας, ο Φαρμακίδης, ο Πολυζωίδης, ο Γαβριηλίδης, ο Καβαφάκης, ο Καλαποθάκης, ο Καραγιώργης και τόσοι άλλοι... Αυτό για να μην ξεχνάμε τον, άλλοτε μεν λυτρωτικό ρόλο που έπαιξε η ελληνική δημοσιογραφία, άλλοτε δε αρνητικό έως επιζήμιο, όπως συμβαίνει στις μέρες μας. Ωρα όμως δεν είναι να ξαναβρεί ο ελληνικός Τύπος τον παλιό, καλό του εαυτό, τώρα που ο λαός ξεσηκώνεται;...
http://www.real.gr/