Τόνι Σίμσον: Η πυρηνική κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή έχει την πηγή της στο Ισραήλ

Γιάμαλη Αναστασία
http://www.avgi.gr
 O Τόνι Σίμσον, διευθυντής του Ιδρύματος Μπέρτραντ Ράσελ για την Ειρήνη, βρέθηκε στην Αθήνα στο πλαίσιο ημερίδας - αφιερώματος στον Λόρδο Μπάιρον και τον φιλελληνισμό. Μίλησε στην "Αυγή" της Κυριακής.


* Μια από τις βασικές αρχές του Ιδρύματος Μπέρτραντ Ράσελ για την Ειρήνη είναι η προάσπιση της κοινωνικής δικαιοσύνης. Σήμερα στην Ελλάδα βιώνουμε ένα κοινωνικό ολοκαύτωμα που υποβαθμίζει κάθε έννοια αξιοπρέπειας και εργασιακού κεκτημένου. Ποια η γνώμη σας; Πιστεύετε πως το κίνημα «Είμαστε όλοι Έλληνες» αποτελεί πολιτική πράξη ή μόνο πράξη αλληλεγγύης;
Θεωρώ πως είναι και τα δύο, άλλωστε χρειαζόμαστε και τα δύο μια τέτοια περίοδο. Υπάρχει μία πολιτική τρύπα, ένα κενό, που πρέπει να γεμίσει με θετικές πολιτικές κινήσεις. Στη Βρετανία υπάρχει ο Συνασπισμός Αντίστασης (Coalition of Resistance), που ξεκίνησε από μία έκκληση του Μίκη Θεοδωράκη και του Μανώλη Γλέζου και εξέδωσε ένα βιβλίο βασισμένο στην έκκλησή τους. Έγινε μια συνδιάσκεψη στα τέλη του 2011 αναφορικά με το αν υπάρχει εναλλακτική λύση. Γενικά τίθεται υπό συζήτηση το ζήτημα. Είναι απαράδεκτο στο όνομα της λιτότητας να καταστρέφονται ανθρώπινες ζωές. Αν το βάλουμε σε όρους Ευρωζώνης, η Ελλάδα αποτελεί ένα πολύ μικρό κομμάτι της οικονομίας της Ευρωζώνης δεν χρειάζεται να επιβάλλονται τέτοιου είδους περικοπές. Σαφώς χρειάζεται η αλληλεγγύη, αλλά και πολιτική βάση ώστε να επιχειρηματολογήσουμε κατά της λιτότητας.

* Πιστεύετε πως οδεύουμε προς μία περίοδο αναταραχών εντός Ευρώπης στο πλαίσιο μιας μάχης κατά της λιτότητας;
Θεωρώ πως οδεύουμε προς κάτι ευρύτερο. Είναι σαφές ακόμη και στη βόρεια Ευρώπη πως η λιτότητα δεν είναι λύση. Τα τεράστια ελλείμματα των τελευταίων ετών οφείλονται στη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, οπότε διογκώθηκαν. Τώρα, που υποτίθεται πως θέλουν να μειωθούν αυτά τα ελλείμματα, ζητούν από τους ανθρώπους να αποδεχτούν δρακόντειες περικοπές. Το κίνημα στη Βρετανία είναι αρκετά δυνατό. Στις 30 Νοεμβρίου έγινε μία μαζικότατη απεργία των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα που διοργανώθηκε από τα σωματεία. Είδαμε εκπαιδευτικούς, που ποτέ πριν δεν είχαν βγει στους δρόμους, να απεργούν διότι τους έκοβαν τη σύνταξη. Βγήκαν στον δρόμο οργανωμένα και πλέον τέτοια αναμένεται να είναι η ανταπόκριση του κόσμου. Νομίζω είναι η αρχή για την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, χρειαζόμαστε άλλωστε ένα μέτωπο αντίστασης σε ευρωπαϊκή κλίμακα.

* Το ίδρυμα που διευθύνετε υποστηρίζει την αποπυρηνικοποίηση της Μέσης Ανατολής. Ποια η γνώμη σας για την πίεση που ασκούν ΗΠΑ και Ισραήλ στο Ιράν αναφορικά με τα πυρηνικά του προγράμματα, πολλώ δε μάλλον λαμβάνοντας υπόψη πως είναι κοινό μυστικό πως και το Ισραήλ διαθέτει πυρηνικά;
Νομίζω ότι καλύψατε τα βασικά σημεία. Η πυρηνική κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή έχει την πηγή της στο Ισραήλ, με πάνω από  300 πυρηνικές κεφαλές περισσότερες από όσες υπάρχουν στη Βρετανία. Το Ισραήλ διαθέτει βόμβες υδρογόνου και ένα τρομακτικά εξελιγμένο οπλοστάσιο, γεγονός που δεν αναφέρεται συχνά. Θεωρώ πως οι απειλές κατά του Ιράν είναι εξαιρετικά ανησυχητικές και για εμάς στο Ιδρυμα Μπέρτραντ Ράσελ είναι σαφές πως πρόκειται για μια καμπάνια που αναπτύσσεται εδώ και αρκετά χρόνια. Πρέπει να θυμόμαστε πως Αμερικάνοι και Άγγλοι ήταν εκείνοι που ανέτρεψαν τον Μοσαντέκ το 1953 και στην συνέχεια τα ηνία πήρε ο Σάχης. Μία από τις πιο ανησυχητικές εξελίξεις σήμερα έχει να κάνει με τη Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ). Είχαμε εντυπωσιαστεί με το έργο του Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι, ο οποίος κρατούσε τα λουριά ώστε να μην κλιμακωθεί η πίεση κατά του Ιράν επί χρόνια, όταν όμως η θητεία του έφτασε στο τέλος της ο νέος γενικός γραμματέας άλλαξε στάση και η ΙΑΕΑ μοιάζει να πυροδοτεί την κατάσταση σε έναν βαθμό και αυτό είναι εξαιρετικά ανησυχητικό.

* Θεωρείτε πως οδεύουμε προς έναν πόλεμο ανάμεσα στο Ιράν και τις ΗΠΑ ή στο Ιράν και το Ισραήλ;
Σίγουρα λαμβάνει χώρα ένας πόλεμος στα λόγια. Πιστεύω πάντως πως, αν σκοπεύουν να πραγματοποιήσουν κάποια στρατιωτική επέμβαση κατά του Ιράν, είναι τρελοί. Το Ιράν είναι χαοτικά μεγάλο, τα εδάφη του είναι τόσο εκτενή και ο στρατός του ισχυρός. Πρέπει επίσης να θυμόμαστε πως ίσως το Ιράν πράγματι να διαθέτει πυρηνικό και βιολογικό οπλισμό. Οι συνέπειες από κάτι τέτοιο θα ήταν τρομακτικές, άρα δικαιολογημένα οι Αμερικανοί λειτουργούν με εκνευρισμό σε ό,τι αφορά τις απειλές που εξαπολύει το Ισραήλ κατά του Ιράν. Η κατάσταση είναι τόσο λεπτή ώστε ένας πόλεμος θα μπορούσε να ξεσπάσει απλά και μόνο από λάθος, οπότε, εκτός από το να διαδηλώνουμε κατά της λιτότητας, στην Ευρώπη θα πρέπει να έχουμε επίγνωση πού η ειρήνη στον πλανήτη μας απειλείται. Το 1962 είχαμε την κρίση των πυραύλων της Κούβας, 50 χρόνια μετά θα ρισκάρουμε άλλη μία σύγκρουση τέτοιας κλίμακας;


* Αιτήματα της Αραβικής Άνοιξης, την οποία υποστήριξε και το Ίδρυμα Mπέρτραντ Ράσελ, ήταν οι πολιτικές και οι κοινωνικές ελευθερίες. Τόσο στην Αίγυπτο όσο και στην Τυνησία οι πρόσφατες εκλογές είχαν αποτέλεσμα την επικράτηση ισλαμιστικών κομμάτων. Δεν θα μπορούσαν τα κόμματα αυτά να περιορίσουν τα αιτήματα της Αραβικής Άνοιξης για ελευθερία;
Πολύ δύσκολη ερώτηση. Το Ίδρυμα Ράσελ είναι σαφώς υπέρ της δημοκρατίας: δημοκρατίας στους χώρους εργασίας, στις χώρες της Μέσης Ανατολής. Έχει υπάρξει ένα ισχυρό δημοκρατικό αίσθημα στις χώρες της περιοχής, όπως ισχυρός ήταν και ο οπορτουνισμός εκ μέρους της Βρετανίας και της Γαλλίας, κυρίως σε ό,τι αφορά τη Λιβύη. Το ίδιο βλέπουμε να συμβαίνει τώρα με τη Συρία και σε αυτό το σημείο θα πρέπει να θυμόμαστε πως το Ιράν αποτελεί τον βασικότερο σύμμαχο της Συρίας και όποια μέτρα λαμβάνονται εναντίον της Συρίας στοχεύουν κατά του Ιράν. Δεν λέω πως δεν υπάρχουν δημοκρατικά αιτήματα και φιλοδοξίες στη Συρία και τη Λιβύη, σαφώς και υπάρχουν.Νομίζω πως αυτό που συμβαίνει είναι πως η Δύση επεμβαίνει με τρόπο που πυροδοτεί και καταστρέφει, γεγονός που είναι πολύ φανερό και στην περίπτωση της Συρίας τώρα. Ανησυχώ πολύ για παράδειγμα για κάποιους φίλους στην Τουρκία που βρίσκονται στη φυλακή και συνελήφθησαν τον Οκτώβριο, οι οποίοι ανήκουν σε ένα κόμμα που υποστηρίζει τη συμφιλίωση ανάμεσα σε Τούρκους και Κούρδους. Περίπου 7.000 άνθρωποι έχουν συλληφθεί στην Τουρκία τελευταία. Η Τουρκία είναι μόνιμο μέλος του ΝΑΤΟ, είναι δίπλα στη Συρία και συμμετέχει στις συζητήσεις για την επίλυση της συριακής κρίσης, όμως και στην Τουρκία υπάρχει ζήτημα δημοκρατίας, ακόμη και αν παρουσιάζεται στον αραβικό κόσμο ως παράδειγμα προς μίμηση, ενώ την ίδια στιγμή φυλακίζει τους πολίτες της γιατί διαδηλώνουν ειρηνικά για να βρεθεί λύση στο πρόβλημα με τους Κούρδους. Θα δούμε ποια θα είναι τα αποτελέσματα και στις δύο χώρες. Μέχρι τότε πρέπει να σεβαστούμε το εκλογικό αποτέλεσμα, δεν είναι παράνομο άλλωστε να είναι κανείς ισλαμιστής.