Συρία: Η κατάληψη του Μπαμπ Αμρ σηματοδοτεί το τέλος της ένοπλης εξέγερσης

γράφει ο Pierre Khalaf (*) 

Η ανακατάληψη του Μπαμπ Αμρ από το συριακό στρατό ήταν αυστηρό κτύπημα  στους εξεγερμένους και αναστάτωσε τα σχέδιά τους που ήταν να δημιουργήσουν μια «συριακή Βεγγάζη», με γεωγραφική σύνδεση με το Λίβανο, και αποτελούσε προγεφύρωμα για ξένη επέμβαση, όταν θα πληρούνταν οι συνθήκες.

Μετά την πτώση του Μπαμπ Αμρ, τα συριακά στρατεύματα επιτέθηκαν ενάντια στην πόλη Kousair, δυτικά της Χομς,
που βρίσκεται 12 χιλιόμετρα από τα σύνορα με το Λίβανο. Είναι μέσα από αυτό το μεγάλο χωριό των 40.000 κατοίκων που περνούν όπλα, χρήματα και ξένοι μαχητές που εισέρχονται στη Συρία από το Λίβανο. Σύμφωνα με διάφορες έγκυρες πηγές, περίπου 3.000 μαχητές συγκεντρώνονται στο Kousair. Ο συριακός στρατός ξεκίνησε την επίθεσή του την Κυριακή 4 Μαρτίου από πλείονες άξονες, έτσι ώστε να κοπούν οι γραμμές ανεφοδιασμού των ανταρτών.

Φοβισμένοι και αποθαρρυμένοι, δεκάδες από αυτούς έφυγαν προς τον Λίβανο, όπου τους περίμενε ο στρατός του Λιβάνου. Οι άμαχοι που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τις μάχες πήραν άδεια εισόδου στο Λίβανο, ενώ οι μαχητές κυνηγήθηκαν. Την ώρα που γράφω το παρόν άρθρο (Δευτέρα πρωί), πενήντα περίπου ένοπλοι άνδρες είχαν συλληφθεί από το στρατό του Λιβάνου και ένα φορτηγό γεμάτο με όπλα είχε κατασχεθεί κοντά στην πόλη Kaa, βόρεια του Μπααλμπέκ.

Εν τω μεταξύ, ο Συριακός στρατός εξαπέλυσε επίθεση εναντίον του Rastan, όπου ένοπλες συμμορίες τρομοκρατούν τον πληθυσμό από τις αρχές Φεβρουαρίου, ισχυρίζοντας ότι είχαν «απελευθερώσει την πόλη».

Η Μάχη του Μπαμπ Αμρ σηματοδοτεί το σημείο καμπής της ένοπλης αναμέτρησης. Τα συριακά στρατεύματα κατέλαβαν αυτή τη συνοικία 50.000 κατοίκων μετά από δυο μόλις μέρες χερσαίας επέμβασης, μετά από τρεις εβδομάδες παρακολούθησης, επιτήρησης και ειδικών επιχειρήσεων προκειμένου να αποφύγουν, όσο το δυνατόν, θύματα μεταξύ των αμάχων, σύμφωνα με τις εντολές που δόθηκαν από τον Πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ. Μια από τις ειδικές αποστολές επέτρεψε να βάλουν υπνογόνο στα σάντουιτς που δρομολογούνταν στους εξεγερμένους, και να συλλάβουν δεκάδες μαχητές χωρίς μάχη. Μετά την ανάκριση των τελευταίων και τη συλλογή πολύτιμων πληροφοριών, εισήλθε ο στρατός στο Μπαμπ Αμρ σαν μαχαίρι στο βούτυρο.

Τα τακτικά στρατεύματα διέλυσαν μια αίθουσα διοίκησης και ελέγχου εξοπλισμένη με συσκευές προηγμένης τεχνολογίας, αμερικανικής και βρετανικής κατασκευής, που συνδέονταν με δορυφόρους. Περίπου 800 μαχητές συνελήφθηκαν κατά τη διάρκεια της επίθεσης και της επιχείρησης σκούπισμα που ακολούθησε, από τους οποίους περίπου 120 από διάφορες αραβικές εθνικότητες, συμπεριλαμβανομένων Λιβανέζων, Σαουδαραβών, Λίβυων και Ιορδανών. Υπάρχουν αναφορές και για συλλήψεις μαχητών ή «εκπαιδευτών» με ευρωπαϊκά διαβατήρια (γερμανικά, γαλλικά, βρετανικά και της Δανίας).

Ομάδες εξεγερθέντων κατέφυγαν στις συνοικίες Khalidiyé και Hamidiya, αλλά δεν αποτελούν πλέον πραγματικό κίνδυνο. Το κυνήγι θα διαρκέσει μερικές ημέρες και θα ολοκληρωθεί με την ολική καταστροφή τους.

Τα τακτικά στρατεύματα ανακάλυψαν σε διάφορες περιοχές της Χομς περίπου 120 πτώματα ανθρώπων που είχαν απαχθεί από τους ενόπλους μαχητές τους τελευταίους τρεις μήνες και εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες. Ανάμεσα τους πολλοί Χριστιανοί, Αλαουίτες αλλά και Σουνίτες μέλη του Μπάαθ ή απλά υποστηρικτές του προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ.

Ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός (ΕΣΣ), αναγνώρισε έμμεσα την ήττα μιλώντας  για «τακτική απόσυρση» για να «σώσει τους πολίτες » ή να ξεφύγει από «τη μηχανή καταστολής του καθεστώτος». Αυτά τα δύο ψευδή επιχειρήματα δεν αρκούν για να κρύψουν την αδυναμία αυτού του ψευτο-στρατού, που είχε υποσχεθεί να μετατρέψει το Μπαμπ Αμρ σε « Στάλινγκραντ». Φαίνεται ότι οι ηγέτες αυτής της πολιτοφυλακής είχαν διαβάσει την ιστορία ανάποδα.

Déclarations de Michel Aoun, leader maronite libanais, allié du Hezbollah

« Ce qui se passe en Syrie est lié à un processus de paix israélienne dans la région avec des conditions israéliennes et non pas la paix israélo-arabe.

La paix israélienne requiert l’effritement des forces voisines ainsi que la propagation de la pensée religieuse de manière à diviser les musulmans entre eux, et les chrétiens également. De la sorte, Israël aura isolé les communautés les unes des autres à l’intérieur d’États religieux qui deviendraient des États chauvins qui ressemblent à l’État sioniste.

Je crois que les réformes en Syrie seront concrétisées par le biais de l’adoption d’une nouvelle Constitution moderne, que les Syriens ont rédigée avec l’aide de constitutionnalistes occidentaux. Le texte comprend plusieurs aspects qui sont en commun avec la Constitution française. Le nouveau texte fondamental est respectueux des droits de l’homme et du pluralisme politique, ainsi que de la liberté d’opinion.

J’espère que les libertés qui ont été accordées ne mèneront pas au chaos. On sait que dès que l’on lève subitement la pression exercée sur un peuple, cela risque de créer le chaos.

La coalition internationale à laquelle fait face la Syrie n’est pas négligeable. Même durant la Seconde Guerre mondiale nous n’avons pas vu une telle coalition. La politique des deux poids deux mesures pratiquée par l’Occident est inconcevable. L’Occident brandit les slogans de la liberté, de la démocratie et des droits de l’homme. Lequel parmi ces États occidentaux reconnaît les droit des Palestiniens qui ont été déplacés hors de leur pays ? Ces nations qui semblent préoccupées par les droits de l’homme en Syrie ont pratiqué des politiques qui ont fait perdre au peuple palestinien ses droits en causant son malheur. Par conséquent, j’ai des doutes sur leurs intentions tout comme je doute fort qu’ils cherchent l’intérêt du peuple syrien.

La situation en Syrie aura inéluctablement des répercussions sur le Liban, Mais ce que je crains le plus, c’est l’arrivée des salafistes au pouvoir à Damas, d’autant que leur propension est universelle et non locale. Ils ne croient pas aux frontières des nations, mais à celle de la oumma, et, pour certains, c’est le monde entier qu’ils voudront convertir.

Le nombre de Syriens qui sont conscients du danger est bien plus élevé que ceux qui veulent se battre. Je crois que les combats que nous voyons actuellement constituent la dernière phase de la confrontation. Je ne dirai pas qu’il y aura par la suite une stabilité à cent pour cent, mais il n’y aura plus de grands affrontements. On pourra voir de petites cellules ici et là que les forces de l’ordre affronteront au cas par cas. Cependant, après la dernière bataille à Homs et à Edleb, la situation changera et on passera à une opération de nettoyage. »

New Orient News (Liban)
Αρχησυντάκτης : Pierre Khalaf (*)
Tendances de l’Orient No 73, 5 mars2012.

(*) Ερευνητής στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών και Αραβικών Μελετών της Βηρυτού.

Πηγή