Το πειραματόζωο των Βρυξελλών

Του Γιάννου Χαραλαμπίδη

• Η επιστροφή στη δραχμή και η Κούβα της Μεσογείου - Πώς δημιουργήθηκε η Χρυσή Αυγή, γιατί η Ελλάδα πρέπει να κτιστεί από το μηδέν και πώς η δημαγωγία οδηγεί τη χώρα σε καθεστώς ρακένδυτης Αλβανίας
• Ο ΑΝΤΙΚΤΥΠΟΣ της ελληνικής κρίσης στην Κύπρο και η επιλογές
  

Μακάρι η Ελλάδα να ήταν πανίσχυρη και να είχε τη δυνατότητα να σχίσει το μνημόνιο και να το πετάξει στη μούρη των πιστωτών της. Δυστυχώς, όπως έχει καταντήσει, είναι εντελώς αδύναμη και στο έλεος των χρεών και των δημαγωγικών δράσεων πολλών εκ των ηγετών της, ειδικώς των προσφάτως από τις κάλπες αναδειχθέντων.

Τήρηση συμφωνηθέντων και δανεικά
Εφόσον η Ελλάδα δεν σχηματίσει σταθερή και αξιόπιστη πολιτικά κυβέρνηση, και εφόσον δεν εφαρμόσει τους γενικούς άξονες του μνημονίου, δεν θα προχωρήσει να πάρει αποδέσμευση κονδυλίων από τη δανειοδότηση των 130 δις ευρώ. Αυτή ήταν η σαφής, εκβιαστική θα μπορούσε να πει κάποιος, θέση των αξιωματούχων της ΕΕ. Από τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο ώς τον Πρόεδρο της ΕΕ Χέρμαν Βαν Ρομπέι.

Και γενικότερα η στάση αυτή υιοθετείται από τη Γερμανία και άλλες χώρες, που υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα για λόγους δικής της αξιοπιστίας ως κράτος, αλλά και της ίδιας της ευρωζώνης, θα πρέπει να τηρήσει τα συμφωνηθέντα, εάν θέλει να συνδυαστεί η εξυγίανση και οι διαρθρωτικές αλλαγές με την ανάπτυξη, η οποία μπορεί να προκύψει μέσω των διαρθρωτικών προγραμμάτων τα οποία η Ελλάδα αδυνατεί να απορροφήσει, με αποτέλεσμα τα προκαθορισμένα ποσά να επιστρέφουν στους καθαρούς αιμοδότες του προϋπολογισμού, δηλαδή τους Γερμανούς για παράδειγμα και τους Ολλανδούς.

Επί μακρόν η Ελλάδα ζούσε με δανικά και οι πιστωτές της δεν μπορούν να τη στηρίζουν με δόσεις που χάνονται στη μαύρη τρύπα της οικονομίας της και στο κυκλικό έλλειμμα στο οποίο η χώρα είναι παγιδευμένη. Συνεπώς, τα όσα λέγονται από τους ηγέτες που είναι σφόδρα αντίθετοι με το μνημόνιο είναι ορθά, υπό την έννοια ότι μπορούν να υπάρξουν εναλλακτικές του μνημονίου επιλογές και δράσεις, οι οποίες όμως είτε δεν υπάρχουν είτε και αν υπάρχουν δεν είναι εντός της ευρωζώνης και της ΕΕ. Παραπέμπουν στην έξοδο της χώρας από το ευρώ.

Δραχμή και ανταγωνιστικότητα
Η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη, δηλαδή από το ευρώ, είναι όντως μια επιλογή, η οποία όμως θα οδηγήσει σε μια κατάσταση χειρότερη από την υφιστάμενη. Η δραχμή θα ακολουθήσει μια καθημερινή τάση διολίσθησης μέχρι να φτάσει σε μια σταθερή ισοτιμία με το ευρώ. Βεβαίως, με τον τρόπο αυτό μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι θα αυξηθεί η ελληνική ανταγωνιστικότητα και οι εξαγωγές.

Η επιλογή αυτή θα μπορούσε να λειτουργήσει σε χώρες που διαθέτουν πρώτες ύλες και υποδομές, πράγμα που δεν συμβαίνει στην Ελλάδα. Οπότε, στη βάση της χαμηλής συναλλαγματικής ισοτιμίας της δραχμής και η τιμή καθώς και η αγορά των πρώτων υλών θα είναι αυξημένη. Συνεπώς, ενδέχεται όχι μόνο να μην επιλυθεί το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας, αλλά να χειροτερεύσει.
Ούτως ή άλλως οι Έλληνες θα γίνουν πιο φτωχοί και εντός και εκτός συνόρων, πολύ φτωχότεροι απ' ό,τι είναι σήμερα. Τα σημερινά χρέη λόγω της δραχμής θα πολλαπλασιασθούν. Η Ελλάδα δεν θα γίνει Βουλγαρία, αλλά είναι πιθανόν να καταστεί μια ρακένδυτη Αλβανία του ΄90! Ούτε η οικονομία θα φτιάξει ούτε πολιτική σταθερότητα θα προκύψει. Η κατάσταση θα γίνει χειρότερη προφανώς και κοινωνικά.

Άλλωστε, επί τη βάσει ποιου οικονομικού μοντέλου θα λειτουργήσει; Επί του καπιταλιστικού, το οποίο καλώς ή κακώς ακόμη εφαρμόζεται; Εάν ναι, πώς θα ξαναβγεί στις αγορές; Εκτός και αν επιστρέψει σε μοντέλο υπαρκτού Σοσιαλισμού. Το μόνο τρανταχτό επί τούτου δείγμα είναι της Βορείου Κορέας! Ή της Κούβας. Διότι, ακόμη και η Κίνα λειτουργεί με βάση τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς.

Το φαινόμενο Χρυσή Αυγή
ΠΡΟΦΑΝΩΣ ο ελληνικός λαός, στις εκλογές της περασμένης Κυριακής, είχε θυμό και ήθελε να τιμωρήσει τον δικομματισμό, επιλέγοντας, όμως, κομματικούς σχηματισμούς χωρίς συγκροτημένη, αξιόπιστη πολιτική. Και το τραγικό είναι ότι απειλείται η κοινωνική συνοχή της Ελλάδας, η οποία εμφανίζει φαινόμενα τραγικά όπως της Χρυσής Αυγής, που είναι δημιούργημα της ελληνικής παρακμής.

Προκύπτει από:
1. Την αδυναμία του κράτους να παρέχει επαρκή ασφάλεια στους πολίτες του.
2. Την έλλειψη πολιτικής για την αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ρευμάτων, ένα ζήτημα που τυγχάνει της πλήρους εκμετάλλευσης από την άκρα αριστερά και την άκρα - άκρα δεξιά της Χρυσής Αυγής. Είναι, δε, εμφανές ότι ανεύθυνη μεταναστευτική πολιτική δεν βοηθά ούτε τους ξένους μετανάστες ούτε τους ντόπιους. Διότι, αφενός, εφόσον δεν υπάρχει εργασία οι ξένοι οδηγούνται στην παρανομία, αφετέρου αυξάνεται μεταξύ του ημεδαπού πληθυσμού η ξενοφοβία και οργανώσεις όπως αυτές της Χρυσής Αυγής.
3. Τα Σώματα Ασφαλείας έχουν χάσει την αξιοπιστία τους λόγω κακής εκπαίδευσης, αλλά και μιας άρρωστης ακρο-αριστερόστροφης κουλτούρας, που εκφράζεται κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, που επιτρέπει στους «επαναστάτες αναρχικούς αριστεριστές» να καταστρέφουν το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και τα Προπύλαια, και καίνε χορεύοντας τις Ελληνικές Σημαίες, χωρίς να μπορεί η Αστυνομία να τους συλλάβει.

Όταν ένας λαός δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα όσια και ιερά του, όταν δεν μπορεί να υπερασπιστεί το σύστημα αρχών και αξιών του, τους νεκρούς των αγώνων του, που με το αίμα τους έφτιαξαν το ελληνικό κράτος, είναι πρόδηλο ότι βρίσκεται σε σήψη. Και ότι η οικονομική κρίση είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Εφόσον, δε, η ίδια η πολιτεία αδυνατεί να παρέχει ασφάλεια, τον ρόλο της αυτό τον αναλαμβάνει αυτόβουλα η Χρυσή Αυγή! Στις γειτονιές των Αθηνών και των λοιπών πόλεων και χωριών της Ελλάδας. Ανάλογα με την Ελλάδα φαινόμενα επικρατούν και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, από τη Γαλλία ώς την Ολλανδία και την Αυστρία.

Λογιστικές αλχημείες των Βρυξελλών
ΠΩΣ η Ελλάδα να σχίσει τα μνημόνια και να διαγράψει τα χρέη της; Για να παράγει τι; Έχει πρόβλημα και στο εκπαιδευτικό της σύστημα, από τα σχολεία ώς τα πανεπιστήμια και στα ερευνητικά προγράμματα και τις υποδομές, καθώς και στους τομείς της παροχής υπηρεσιών. Η δημόσια υπηρεσία είναι δυσκίνητη, αντιπαραγωγική και πολυδάπανη. Οι Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας λαθροβιούν.

Η κτηνοτροφία και η γεωργία καταστράφηκαν, και οι παραγωγικές δυνάμεις της επαρχίας εξουδετερώθηκαν από τα κύματα της αστυφιλίας και της υδροκέφαλης Αθήνας. Ακόμη και αυτό το τουριστικό προϊόν είναι όμηρο της δικτατορίας των συνδικαλιστών, όπως επί μακρόν ήταν η κοινωνία και η οικονομία, η οποία συνιστούσε το τελευταίο σοβιετικό μοντέλο του δυτικού κόσμου, καθότι όλοι έτρωγαν από το κράτος, το οποίο, όμως, ζούσε με δανικά.

Όλοι οι συντελεστές ισχύος ενός σύγχρονου κράτους, από τις υποδομές, την ανταγωνιστικότητα, την έρευνα, την τεχνολογία, τη μειωμένη διαφορά, την ταχύτητα στη λήψη των αποφάσεων, την αξιοπιστία στις συναλλαγές, την παραγωγικότητα, την ασφάλεια, είναι στον πάτο. Πώς η Ελλάδα να αντέξει; Και πώς να προχωρήσει εμπρός, όταν τώρα την καταπλακώνουν τα χρέη και ένα μνημόνιο του οποίου το μίγμα ήταν λανθασμένο και πρωτίστως λογιστικό, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις ιδιομορφίες της Ελλάδας. Συνεπώς και οι Βρυξέλλες έχουν τις δικές τους ευθύνες.

Η κατάσταση στην Ελλάδα χειροτέρευσε διότι ακόμη και εκείνες οι μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να γίνουν, δεν γίνονταν, με αποτέλεσμα να αυξάνεται το χρέος και να ζητούνται περισσότερα μέτρα από την Τρόικα, που προκαλούσαν δυσμενέστερες συνθήκες, κοινωνικές αναταραχές, καθώς και οξύτερη πολιτική αστάθεια. Δηλαδή, φαύλος κύκλος! Από την άλλη, αληθές είναι ότι οι τεχνοκράτες της ΕΕ και η Γερμανία χρησιμοποίησαν την Ελλάδα ως πειραματόζωο, με την ανοχή βεβαίως της κυβέρνησης Παπανδρέου, η οποία αδυνατούσε να διαπραγματευτεί. Απλώς εκτελούσε.

Συμβούλιο Οικονομικής Σωτηρίας
Τώρα η Ελλάδα πάει σε εκλογές και θέλει νέα σοβαρή κυβέρνηση. Ο Έλληνας ψηφοφόρος μπορεί να είναι θυμωμένος, αλλά θα πρέπει να σκεφτεί ορθολογιστικά. Με το μυαλό. Για να οικοδομήσει το κράτος και την κοινωνία από την αρχή. Διαφορετικά, θα έρθουν και χειρότερα, τα οποία θα έχουν αντίκτυπο και στην Κύπρο, της οποίας η οικονομία και δη το τραπεζικό σύστημα συνιστούν συγκοινωνούντα δοχεία με το ελλαδικό.

Μέχρι τον Μάιο επιβάλλεται να γίνει ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Η Λαϊκή μόνο χρειάζεται 2,4 δις ευρώ. Η αγορές δεν μπορούν να τα προσφέρουν. Ούτε ο κράτος, το οποίο άλλωστε οφείλει να περιορίσει το έλλειμμα από το 6,7% στο 2,5% και να καταπολεμήσει το δημόσιο χρέος. Πώς όμως θα πετύχει; Διά μαγείας; Προφανώς, η Κυβέρνηση θα προχωρήσει σε νέα μέτρα και φόρους, με σαφή τον κίνδυνο να οδηγηθούμε σε κυκλικό έλλειμμα, σε περαιτέρω ύφεση και στον Μηχανισμό Στήριξης. Και τότε βεβαίως είναι που θα σφίξουν τα ζωνάρια.

Γι΄ αυτό θα επιμείνουμε στη σαφή θέση περί συγκλήσεως ενός Συμβουλίου για τη Σωτηρία της Οικονομίας, όπου κόμματα και διάφοροι φορείς, ακόμη και οι υποψήφιοι Πρόεδροι θα πρέπει να συμμετάσχουν, για να ληφθούν αποφάσεις δεσμευτικές. Για να μη μετατραπεί, όπως και στην Ελλάδα, η οικονομία και η ίδια η επιβίωση, ειδικώς ενόψει προεδρικών εκλογών, αντικείμενο τηλεοπτικών κοκορομαχιών και δημαγωγίας!