Οι ελληνικές εκλογές και το περιφερειακό ωστικό κύμα

Την προηγούμενη εβδομάδα τα ελληνικά και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης εστίασαν την προσοχή τους στα αποτελέσματα των ελληνικών βουλευτικών εκλογών. Διάφοροι αναλυτές επιχείρησαν να ερμηνεύσουν τις νέες, «χαοτικές» συνθήκες, οι οποίες επικρατούν στο ελληνικό πολιτικό πεδίο. Στο σύνολο τους, οι αναλύσεις επικεντρώθηκαν στις διάφορες πτυχές του όλου ζητήματος, τις οποίες επιχείρησαν να συνδυάσουν με τη γενική οικονομική κρίση στην Ευρωζώνη. Άποψη μας είναι ότι στις εκλογές της 6ης Μαΐου αναδείχθηκαν τρεις «νικητές», οι οποίοι θα στιγματίσουν τη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Ταυτόχρονα θεωρούμε ότι η μεγάλη νίκη των τριών «νέων» παραγόντων θα επιφέρει ένα μεγάλο, πολιτικού περιεχομένου, «ωστικό κύμα», το οποίο πρόκειται να επηρεάσει την ευρύτερη «γειτονιά» της Ελλάδας, τα Βαλκάνια, την Ανατολική Ευρώπη και φυσικά τη δική μας τη «γειτονιά», την Ανατολική Μεσόγειο.
Σε περίπτωση που η εσωτερική αστάθεια συνδυαστεί με μια στροφή στην «εθνικιστική ρητορική», η «ελληνική τραγωδία» ενδέχεται να προκαλέσει μεγάλες αναταραχές στην «ανατολική πτέρυγα» του Δυτικού (Νατοϊκού - Ευρωπαϊκού) Μπλοκ. Σύμφωνα με την ελληνική διπλωματία, η συγκεκριμένη εξέλιξη ενδέχεται να προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση στα ελληνοτουρκικά και την Ανατολική Μεσόγειο. Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα «καζάνι» που βράζει. Μια «ανάφλεξη» ενδέχεται να προκαλέσει ισχυρά ωστικά κύματα στα παράλια της Μικράς Ασίας, στα Βαλκάνια, στην Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο...

Ο μεγαλύτερος νικητής: Αποχή Την προηγούμενη Κυριακή, περίπου τέσσερεις στους δέκα Έλληνες απείχαν από την εκλογική διαδικασία. Ωστόσο, τα ελληνικά μέσα επέλεξαν να αποσιωπήσουν τη συγκεκριμένη εξέλιξη. Οι αναλύσεις επικεντρώθηκαν στα σενάρια που αφορούν τη νέα κυβέρνηση και τις μικροπολιτικές εξελίξεις. Παρ’ όλα αυτά, το ποσοστό αποχής είναι μεγάλο και σηματοδοτεί την απονομιμοποίηση-αποδόμηση του ελληνικού πολιτικού πεδίου – καθεστώς που εγκαινιάστηκε μετά το 1974. Τέσσερεις στους δέκα Έλληνες δεν εμπιστεύονται κανένα από τα πολιτικά κόμματα. Τέσσερεις στους δέκα Έλληνες δεν έχουν πειστεί για την αποτελεσματικότητα της εκλογικής διαδικασίας. Τέσσερεις στους δέκα Έλληνες γυρνούν την πλάτη τους στο πολιτικό κατεστημένο και απορρίπτουν το σύστημα. Σε συνδυασμό με τις πολιτικές δυνάμεις που μένουν εκτός του ελληνικού κοινοβουλίου, περίπου 47% των Ελλήνων δεν εκπροσωπούνται στη νέα βουλή. Από ό,τι φαίνεται, το εν λόγω γεγονός δεν προβληματίζει κανέναν πολιτικό ηγέτη. Τα ποσοστά του «κανένα» καλπάζουν και εκείνοι σωπαίνουν... Άκρως «ανησυχητική» εξέλιξη...

Η νίκη της Αριστεράς: Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) Δανειζόμαστε μια σημαντική επισήμανση από την ελληνική ειδησεογραφική ιστοσελίδα «left.gr»: «Για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση κόμμα της Αριστεράς κατάφερε να εκλέξει 52 βουλευτές. Μάλιστα, αν δεν υπήρχε το καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα, η Ν.Δ. από 108 θα είχε 70 βουλευτές και ο ΣΥΡΙΖΑ δέκα περισσότερους, δηλαδή 62. Στην Κοινοβουλευτική Ομάδα υπάρχουν 16 γυναίκες. Από τους 52, οι 38 εκλέγονται για πρώτη φορά». Όπως επισημαίνουν οι Έλληνες συνάδελφοι, η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές είναι ιστορικής σημασίας. Ύστερα από την παρουσία του για σχεδόν δύο δεκαετίες στα ελληνικά πολιτικά δρώμενα, το «μικρό κόμμα» της ελληνικής Αριστεράς ανοίγεται σε διάφορες ομάδες της ελληνικής κοινωνίας στα αστικά κέντρα και την περιφέρεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει χαρακτήρα. Το «μικρό κόμμα» των μαρξιστών διανοουμένων και πρώην συντρόφων του ΚΚΕ μετατρέπεται σε ένα μαζικό κόμμα και διεκδικεί δυναμικά την εξουσία. Το νέο «ταξίδι» των Ελλήνων «ευρω-μαρξιστών» ξεκινά μόλις τώρα.

Πριν από δύο δεκαετίες ήρθαν σε σύγκρουση με τους συντρόφους-υπερασπιστές της σταλινικής γραμμής και τάχθηκαν υπέρ μιας φιλοευρωπαϊκής, μαρξιστικής γραμμής. Στο πολιτικό και διπλωματικό πεδίο το μήνυμα τους ήταν ξεκάθαρο: πλουραλισμός, σεβασμός στη διαφορετικότητα και τις δημοκρατικές αξίες, ιδεολογική και υλική απαγκίστρωση από τον μιλιταρισμό, λύση διάφορων διπλωματικών προβλημάτων μέσα από τον περιφερειακό διάλογο κ.ά. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, οι «ευρω-μαρξιστές» αδυνατούν να εδραιώσουν μια συνολική πολιτική γραμμή. Σε μια περίοδο που το ΣΥΡΙΖΑ ανοίγεται στη μεσαία τάξη της ελληνικής κοινωνίας, η ηγεσία του καλείται να απαντήσει σε διάφορα καίρια ερωτήματα: Με ποια στρατηγική η Ελλάδα θα καταφέρει να παραμείνει στην Ευρωζώνη; Ποια θα είναι η κοινωνική πολιτική του κόμματος; Με ποιον τρόπο θα εξασφαλιστεί η «συμμαχία» του κόμματος με την ελληνική μεσαία τάξη; Θα «βάλει νερό στο ποτήρι του» ο ευρω-μαρξισμός ή θα επιδιώξει να πραγματοποιήσει μια εναλλακτική, νέα «ανάγνωση» του μαρξισμού; Και τέλος... Ποια είναι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την ανασυγκρότηση του ελληνικού κράτους και της πολιτικής σκηνής; Γιατί αποφεύγει να τοποθετηθεί για την ανάγκη της ουσιαστικής αποκέντρωσης του ελληνικού κράτους... Τα κρίσιμα ερωτήματα και οι προκλήσεις είναι πολλά...

Είσοδος της Χρυσής Αυγής στη Βουλή: Για ποια «έκπληξη» μιλάμε; Εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τις ταξικές και οικονομικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και φυσικά το μεγάλο μεταναστευτικό πρόβλημα της Ελλάδας. Βγήκαν από τα σύνορα της χώρας και «επικοινώνησαν» με διάφορες εθνικές ομάδες των Βαλκανίων, της Ευρώπης και της Κύπρου. Βγήκαν από τα κεντρικά τους γραφεία και εισήλθαν στα νέα, φτωχικά γκέτο της Αθήνας και των διάφορων ελληνικών αστικών κέντρων. Παρείχαν διάφορες «υπηρεσίες» σε ηλικιωμένους πολίτες και σε «απεγνωσμένους» άνεργους. Πρόβαλαν μια διαστρεβλωμένη ανάγνωση του μαρξισμού, δανείστηκαν όρους και ατάκες από το ιδεολογικό οπλοστάσιο του σοσιαλισμού και κάλυψαν τα ιδεολογικά κενά που άφησε πίσω της η ελληνική Αριστερά. Παράλληλα, διατήρησαν και τόνωσαν τα δεσμά τους με τα σώματα ασφαλείας και διάφορους κύκλους των ενόπλων δυνάμεων. Δημιούργησαν μια ισχυρή, «προσωποκεντρική» οργάνωση, κατέβηκαν στις εκλογές και εξασφάλισαν ένα αξιοσέβαστο αποτέλεσμα. Υπάρχουν πολλά ερωτήματα που καλείται να απαντήσει η Αριστερά, οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις και τα μέσα ενημέρωσης: Προς τι η αλαζονεία; Προς τι η σιωπή σε ό,τι αφορά τις μεγάλες αδυναμίες της ελληνικής Αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ.); Όλες οι αναλύσεις μιλούν για «έκπληξη». Ποια έκπληξη; Ο ταξικός αναβρασμός και το ξέπεσμα των πολιτικών καθεστώτων στην Ελλάδα και την Κύπρο είναι δεδομένα. Η Χρυσή Αυγή είναι κομμάτι αυτής της ιστορικής διαδικασίας. Το ίδιο συνέβηκε σε ολόκληρη τη «γειτονιά» μας. Βλέπε για παράδειγμα την πορεία των ισλαμιστικών κινημάτων... Το «πρόβλημα» μας δεν είναι η Χρυσή Αυγή... «Πρόβλημα» μας είναι η πτώση ενός ολόκληρου καθεστώτος... Η συγκεκριμένη οργάνωση αποτελεί απλώς μια πτυχή αυτού του «προβλήματος»... *

 Ο Νίκος Στέλγιας είναι ανταποκριτής της «Κ» στην Κωνσταντινούπολη
www.kathimerini.com.cy