15/5/12

Παραγωγικότητα ή.... δουλεία;

της Ελίνας Γαληνού
Μια από τις βασικές κατηγορίες τις οποίες εισέπραξε η Ελλάδα από τους ξένους εταίρους της, ήταν η απουσία παραγωγικότητας. Σ΄αυτό συνέκλιναν και οι εκτιμήσεις διαφόρων οικονομολόγων, οι οποίες κατά κάποιο τρόπο, ήταν σωστές. Η οικονομία της χώρας μας, παρουσίαζε εδώ και αρκετά χρόνια, παραγωγική απαξίωση σε πολλούς τομείς.
Και θεωρείται ότι μια χώρα, χωρίς προιόντα και βασιζόμενη μόνο σε εισαγωγές, καθίσταται ευάλωτη σε πάσης φύσεως επιθέσεις που στοχεύουν στην εκμετάλλευσή της.
Οι λόγοι για τους οποίους η Ελλάδα κατέληξε "νεκρή παραγωγικά", είναι πολλοί. Η καλλιέργεια της νοοτροπίας του "έτοιμου", του "δεν αξίζει τον κόπο", δεν ήταν τελικά τυχαίο φαινόμενο. Συνέβαλαν σ΄αυτό πολλοί παράγοντες, με τις έμμεσες ευλογίες του κράτους, το οποίο φρόντιζε να στραγγαλίζει κάθε δημιουργική δραστηριότητα, μέσω των γραφειοκρατικών λαβυρίνθων και της πολυνομίας του. Τώρα, ύστερα από τρείς περίπου δεκαετίες, επιχειρείται με ρυθμούς fast-truck μια βίαιη αποδόμηση των πάντων. Το δυστύχημα όμως είναι ότι με τέτοιες τακτικές, οι ζημιές θα είναι περισσότερες από τα κέρδη, όπως συμβαίνει συνήθως στις επιθετικές κατεδαφίσεις, όπου οι μηχανικοί μέσα στη βιασύνη τους να γκρεμίσουν ένα κτίσμα, ξεχνούν την αντιστήριξη του διπλανού...Και το αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών, μετριέται σε σωρούς από ερείπια.
Κάπως έτσι συμβαίνει και τώρα. Από το ένα άκρο, προσπαθούν να μας περάσουν στο άλλο, εν ριπή οφθαλμού αν είναι δυνατόν. Καμία πρόβλεψη για προσαρμογή. Καμία προνοητικότητα για τον συσχετισμό μεταρρυθμίσεων-ανθρωπίνων αντοχών μέσα στο εργατικό δυναμικό της χώρας. Η τρόικα επέμεινε μέχρι αίματος στο θέμα του κατώτατου μισθού, απαιτώντας να κατέβει όσο το δυνατόν χαμηλότερα. Μας είπαν ότι το κλείδωσαν στα 560 ευρώ και...πολύ μας ήταν! Φυσικά, η κυβέρνηση "εθνικής σωτηρίας" έσκυψε το κεφάλι ενδίδοντας...προκειμένου να αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητά μας. Μισθοί-χαρτζιλίκι, ωράρια-λάστιχο και συλλογικές συμβάσεις τέλος. Στο εξής, κάθε εργοδότης θα είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει με τους εργαζόμενούς του....
Τα ξέρουμε αυτά, αλλά από τότε που κυρώθηκαν μέσα στα πλαίσια της συμφωνίας για τη νέα δανειακή, είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε και πολλά ενδιαφέροντα σχόλια, όχι μόνο εκ μέρους εγχωρίων φωνών. Το δυσάρεστο είναι ότι όλες οι φωνές, επιβεβαιώνουν την δίκαιη αγανάκτησή μας, όσον αφορά τον νέο εργασιακό μεσαίωνα. Το παρήγορο όμως είναι ότι συγκλίνουν όλοι στη διαπίστωση πως οι χώρες με χαμηλό εργατικό κόστος, δεν είναι απαραίτητα ανταγωνιστικές. Αντίθετα, πολύ ανταγωνιστικότερες έχουν αποδειχτεί χώρες που εφαρμόζουν καλούς όρους εργασίας, όπου τα συμφέροντα των εργαζομένων προστατεύονται με τρόπο ορθολογικό βέβαια. Διότι όσο παράλογες είναι οι δεσμεύσεις εργοδοτών για υψηλές αμοιβές ακόμα και αναντίστοιχες με την παραγωγή και τις ανάγκες της αγοράς, άλλο τόσο παράλογο είναι να περιμένεις αποδοτικότητα από εργαζόμενους που τελούν υπό καθεστώς...δουλείας. Και αυτήν την εποχή, αφ΄ής στιγμής εφαρμόστηκε η απόλυτη ελευθερία στην αγορά εργασίας, χιλιάδες παραδείγματα μας βεβαιώνουν αυτήν την αλήθεια...Οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά, με πλήρη απασχόληση (απεριορίστου χρόνου συνήθως), θα παίρνουν 560 ευρώ ! Οι μερικής απασχόλησης, περίπου τα μισά! Αν υπολογίσει κανείς τα ναύλα ή τη βενζίνα που χρειάζεται για τη μετακίνησή του προς και από την εργασία, μπορεί να βάζει και από την τσέπη του εν τέλει...Φανταστείτε με τι καρδιά θα δουλεύουν στο εξής οι νέοι άνθρωποι, που είναι και πάνω στην αιχμή της δημιουργικότητάς τους. Είναι σαν να τους τσακίζεις τα φτερά, πρίν ακόμα τ΄ανοίξουν...
Αλλά ακόμα και αν υποθέσουμε ότι οι δανειστές και οι τρόικες, ουδόλως ενδιαφέρονται για αυτά τα ζητήματα, τουλάχιστον ας βρεθεί κάποιος να τους απαντήσει ότι η παραγωγικότητα με τη δουλεία, είναι εντελώς άσχετες έννοιες. Για να μην πούμε δε, εντελώς αντίθετες και μεταξύ τους. Και είναι απαράδεκτο να επικαλούνται κάποιοι υποψήφιοι διακυβέρνησης, ότι " με τους όρους που επιβλήθηκαν στην αγορά εργασίας, αυξήσαμε την ανταγωνιστικότητά μας". Ας μετρήσουν τα λουκέτα, που είναι αποτέλεσμα μισθών  και εισοδημάτων πείνας, για να το καταλάβουν καλύτερα...

5 σχόλια:

  1. "Μια από τις βασικές κατηγορίες τις οποίες εισέπραξε η Ελλάδα από τους ξένους εταίρους της, ήταν η απουσία παραγωγικότητας......Οι λόγοι για τους οποίους η Ελλάδα κατέληξε "νεκρή παραγωγικά", είναι πολλοί."

    Και ένας βασικός λόγος είναι η είσοδός μας στην ΕΟΚ, αγαπητοί μας εταίροι. Ιδίως την πρώτη μαγική δεκαετία που έκλεισαν οι περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις (ανταγωνιστικές τών Γερμανικών, Γαλλικών κλπ στην εγχώρια αγορά), όπως ΠΙΤΣΟΣ, ΙΖΟΛΑ, ΧΡΩΠΕΙ κλπ. Για να μη θυμηθούμε τις επιδοτήσεις με τις οποίες δελεάζατε τις δουλικές ηγεσίες μας (και αυτοί με τη σειρά τους τούς Έλληνες αγρότες) για το ξερίζωμα τών ελαιοδέντρων μας π.χ. (τής μεγάλης μας ευλογίας δηλαδή), προς όφελος τών Ιταλών και Ισπανών... Και τώρα ζητάτε και τα ρέστα ακόμα και γι αυτό;

    Αυτό ας είναι ένα ακόμα μάθημα για όποιον ενδιαφέρεται να κυβερνήσει και να πάει να διαπραγματευθεί με τούς "εταίρους" μας. Ότι οι ντιρεκτίβες τής Ε.Ε. (ιδίως τής σημερινής παγκοσμιοποιημένης Ε.Ε.) δεν είναι ιερό βιβλίο. Και όποιος συμφωνεί χωρίς διαπραγμάτευση και τις ακολουθεί ευλαβικά, το πιθανότερο είναι μετά να τον βγάλουν οι ίδιοι στη σέντρα, όταν κάτι πάει στραβά (όπως καλή ώρα το μνημόνιο)... Πάρτε για μια ακόμα φορά το μάθημά σας κύριοι κυβερνώντες. Ή θα μάθετε να αντιστέκεστε ή αλλοιώς οι εταίροι μας θα σάς έχουν σαν εταίρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό Πιγκουίνε, ξέρεις ότι ήταν η πρώτη φάση, στην οποία μπορούσαμε αρκετά να αντισταθούμε. Μια ένσταση είχε προβάλει η Ελλάδα το 1984, όταν συζητείτο η ένταξη Ισπανίας και Πορτογαλίας στην ΕΟΚ, για το θέμα αποζημιώσεών μας στα αγροτικά προιόντα, επειδή μπαίνανε στην ΕΟΚ χώρες που θα μας έσπαγαν ανταγωνιστικά σε ομοειδή προιόντα.
    Το πετύχαμε και πήραμε αποζημιώσεις. Ομως δεν τις αξιοποιήσαμε. Μπορούσαμε εν μέρει να διατηρήσουμε ένα μέρος των παραγωγών μας, αν όχι όλες. Ομως ο Ανδρέας Παπανδρέου, έτρεξε με χίλια την αποδόμηση-θα τα είδες αυτά κι΄από το βιβλίο μου.
    Η επόμενη φάση, ήταν με το ευρώ, όπου το χρήμα κυκλοφορούσε ελεύθερα μέσα στις χώρες και καθένας, μπορούσε να το παράγει σε μια χώρα καινα το βγάζει αλλού, χωρίς κυρώσεις ή περιορισμούς.
    Εκεί τότε, με την είσοδό μας στην Ευρωζώνη, έπρεπε να αναθεωρηθούν κάποιες ντιρεκτίβες. Π.χ, όταν η Γερμανία πετυχαίνει πώληση εξοπλισμών με την Ινδία ας πούμε και εις αντάλλαγμα, μπορεί να πριμοδοτήσει εξαγωγές ινδικής ζάχαρης, μπλοκάρει τη δική μας εγχώρια παραγωγή ζάχαρης, κόβοντάς της μερίδιο αγοράς. Δεν είναι αυτό μια αδικοπραξία εις βάρος μιας χώρας;
    Οταν όμως ασχολείται κανείς με το πώς θα εξαγοράζει ψήφους, πώς θα ρουμπώνει αντιδραστικούς ή πώς θα κοροιδεύει επικοινωνιακά τον κόσμο, πού να τα σκεφτεί αυτά;
    Και ποιός τον άφηνε θα μου πείτε, να εκλεγεί αν είχε τέτοιες ιδέες;
    Τώρα όμως, φρονώ ότι πρέπει να πέσουν πολλά πάνω στο τραπέζι, και να μιλήσουμε με ανοιχτά χαρτιά στην Ευρώπη...
    Αλλά...εμείς έχουμε πάλι εκλογές!
    Μπλέξαμε με δαίμονες φίλε μου δυστυχώς.
    Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απο εδώ και πέρα,που η εισαγωγή θα είναι ασύμφορη,θα αναγκαστούμε να παράγουμε.

    Ανθρώπους έχουμε,πόρους έχουμε,χρήματα ούτε για αστείο,νά'ναι καλά τα σαίνια της Βουλής....

    Στην ανάγκη Ελίνα,τι να κάνουμε,θα παράξουμε,αφού η μοίρα μας καταδίκασε να σταματήσουμε να καταναλώνουμε μόνο,ας είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ελίνα, πράγματι, επειδή εκείνη τη δεκαετία έλλειπα απ' την Ελλάδα, είχα μια γενικά θολή εικόνα για το συγκεκριμένο ζήτημα. Και γι αυτό σού είχα ζητήσει το βιβλίο, πράγμα που με βοήθησε να συμπληρώσω τα κομμάτια τού παζλ. Ευχαριστώ και πάλι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μη σκάς Πιγκουίνε, κι΄εγώ που ζούσα εδώ στην Ελλάδα τότε όπως και οι γονείς μου ή άνθρωποι μεγαλύτεροι με τους οποίους κουβέντιαζα, είχαν αρκετά κενά ως προς εκείνη την εποχή, πια το θέμα αποδόμησης βιομηχανίας. Η εντύπωση που είχε περάσει στην κοινή γνώμη ήταν εξαιρετικά "λαικιστική",όπως θα είδες και στα κείμενα του βιβλίου.
    Ειλικρινά όταν πήρα εκείνες τις συνεντεύξεις, ανακάλυψα πλευρές εντελώς αθέατες και έπεσα από τα σύννεφα.
    Κυρίως όμως, ανησύχησα πάρα πολύ προφητικά για το πώς μεθοδεύεται επιτυχώς μια αποδόμηση.
    Και δεν είχα άδικο γι΄αυτό που ερχόταν...
    Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.