Αντιμέτωποι με το φάσμα της κατάρρευσης

Tου Σταυρου Λυγερου

Οι επικείμενες προγραμματικές δηλώσεις της τριμερούς κυβέρνησης Σαμαρά θα δώσουν το στίγμα των προθέσεών της, αν και οι χθεσινές συναντήσεις με την τρόικα το προδιαγράφουν σε μεγάλο βαθμό. Τα γεγονότα έχουν διαψεύσει παταγωδώς τις διαδοχικές προβλέψεις - διαβεβαιώσεις ότι τα Μνημόνια θα εξασφάλιζαν τον αναγκαίο χρόνο και θα επιτύγχαναν τη δημοσιονομική εξυγίανση και την ανάταξη της οικονομίας. Δεδομένου ότι το ναυάγιο είναι προφανές και αναμφισβήτητο, η τρόικα ισχυρίζεται ότι δεν φταίει η συνταγή της, αλλά ο τρόπος που εφαρμόζεται. Οι δανειστές έχουν τη δυνατότητα να προβάλλουν αυτόν τον ισχυρισμό. Δεν την έχουν, όμως, όσοι όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν υπεύθυνοι για την εφαρμογή της συνταγής. Τα στελέχη της κυβέρνησης Παπανδρέου και σε μικρότερο βαθμό της κυβέρνησης Παπαδήμου οφείλουν να απαντήσουν με σαφή τρόπο σ’ αυτό το κρίσιμο ερώτημα. Εάν θεωρούν ότι φταίει η πολιτική του Μνημονίου ας το δηλώσουν καθαρά. Εάν αντιθέτως θεωρούν αυτή την πολιτική επιβεβλημένη θα πρέπει να ομολογήσουν τη δική τους ευθύνη και να εγκαταλείψουν την πολιτική σκηνή. Δεν έκαναν, βεβαίως, τίποτα από τα δύο. Ακόμα προσπαθούν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι και η συνταγή είναι σωστή και ότι οι ίδιοι έπραξαν το καθήκον τους! Εάν, όμως, ισχύουν και τα δύο, πώς εξηγείται το εξόφθαλμο ναυάγιο; Εξ αρχής έχουμε υποστηρίξει ότι και η συνταγή είναι λάθος και ο «μάγειρας» που την εφάρμοσε κακός. Οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου έχουν βαρύτατες ευθύνες για τις πράξεις και τις παραλείψεις τους. Ο κατάλογος μακρύς. Προ ημερών, μάλιστα, πληροφορηθήκαμε ότι ακόμα και όταν υπέγραφαν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, οι αθεόφοβοι προσλάμβαναν υπέρμετρο αριθμό συμβασιούχων! Η στήλη τούς έχει ασκήσει την πιο έντονη κριτική, αλλά πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η ύφεση είναι το αποτέλεσμα κυρίως της πολιτικής που υπαγορεύει η τρόικα. Δεδηλωμένος στόχος της πολιτικής του Μνημονίου δεν είναι μόνο η δραστική μείωση του ελλείμματος. Είναι και η εσωτερική υποτίμηση, η οποία υποτίθεται ότι θα αποκαταστήσει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Η εσωτερική υποτίμηση, όμως, επιτυγχάνεται μέσω της ύφεσης. Με άλλα λόγια, αυτό που συμβαίνει δεν είναι μια απροσδόκητη παρενέργεια. Είναι το λογικό αποτέλεσμα της συνταγής των δανειστών. Ανεξαρτήτως, όμως, του πώς κατανέμει ο καθένας τις ευθύνες, το γεγονός είναι ότι η Ελλάδα έχει ήδη χρεοκοπήσει. Η κυβέρνηση Σαμαρά θα εκπέμψει κάποια αισιοδοξία, αλλά έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα το μόνο που προσφέρουν οι δανειακές συμβάσεις είναι να μεταθέσουν για λίγο αργότερα το αναπόφευκτο. Η αγορά χρόνου, όμως, κοστίζει πανάκριβα, επειδή αποσα θρώνει τον παραγωγικό ιστό και έχει υποθηκεύσει χρήσιμη για την ανασυγκρότηση δημόσια περιουσία. Εκτός από την καλλιέργεια ψευδαισθήσεων, η ασκούμενη πολιτική στρώνει τον δρόμο για μία ανεξέλεγκτη χρεοκοπία - κατάρρευση. Εάν συμβεί αυτό θα αναπτυχθούν δυναμικές, οι οποίες μεταξύ των άλλων θα καταστήσουν αναπόφευκτη και την έξοδο από την Ευρωζώνη. Με το σύνολο του ελληνικού χρέους πια να υπάγεται στο βρετανικό δίκαιο, η χώρα έχει μετατραπεί σε έρμαιο των δανειστών της.