Η Ευρώπη βρίσκεται σε εξέλιξη αποσύνθεσης. Τα μηνύματα είναι σαφή. Δεν πρόκειται μόνο για τον «αμαρτωλό» Νότο. Η Γερμανία εκτιμάται ότι θα την βγάλει φέτος οριακά με θετικό πρόσημο ανάπτυξης (γύρω στο 0,5%), αλλά ο μειωμένος ρυθμός ανάπτυξης της Κίνας θα μειώσει τις παραγγελίες γερμανικών μηχανών και μαζί με τις αναμενόμενες μειωμένες πωλήσεις της αυτοκινητοβιομηχανίας της το 2013 η Γερμανία θα έχει εκτός απροόπτου και πάλι αρνητικό πρόσημο, όσον αφορά την ετήσια μεταβολή του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της. Γι’ αυτούς που ακόμη δυσπιστούν ο γνωστός νομπελίστας Ν. Ρουμπινί, η «Κασσάνδρα» της παγκόσμιας οικονομίας, παρατάσσει πρόσθετα επιχειρήματα: σβηστή η μηχανή στις ΗΠΑ, μειωμένη ταχύτητα ανάπτυξης στις «αναδυόμενες αγορές» και σκηνικό μεγάλου πολέμου με εμπλοκή των ισχυρών του κόσμου, που εκτιμάται ότι θα προκαλέσει πρόσθετη αστάθεια λόγω της διατάραξης των ενεργειακών ροών και των τιμών των ενεργειακών πρώτων υλών. Ήδη το εμπάργκο στο Ιράν εμφανίζει τις πρώτες αρνητικές συνέπειες, ενώ οι εξελίξεις στη Συρία μόνο αισιοδοξία δεν εκπέμπουν.
Ιρλανδία, Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Κύπρος έχουν πάρει ήδη την άγουσα, έτοιμα να ακολουθήσουν κάποια βαρύγδουπα ονόματα. Η Ευρώπη με λοκομοτίβα τη Γερμανία και μηχανοδηγό τη Μέρκελ έχει μόνο μια προοπτική: την αποτυχία. Το ευρώ έχει οριστικά πολύ κοντινή ημερομηνία λήξης και οι Γερμανοί (και όχι μόνον αυτοί) έχουν αρχίσει να αναζητούν λύσεις για την «μετά ευρώ» εποχή. Εμείς τι κάνουμε; Πέραν του αν θα κλείσει το κανάλι της Βουλής, τί άλλο σοβαρό μας απασχολεί; Το πρόβλημα περικοπής των δαπανών το λύσαμε γρήγορα και επιτυχώς: πλαφόν στις συντάξεις, μειώσεις στα εφάπαξ. Άλλωστε πρέπει να πληρωθούν και οι δεκάδες νεοτοποθετηθέντες Γενικοί Γραμματείς στα Υπουργεία μια και αρκετοί από αυτούς δεν κατάφεραν να ψηφιστούν βουλευτές. Τη λέξη «ανάπτυξη» δεν την προφέρει σχεδόν κανείς πια από το κυβερνητικό στρατόπεδο μετά τις εκλογές. Για μείωση του αριθμού των βουλευτών επίσης δεν μιλάει κανείς τους. Ορισμένοι πολιτικοί «κολοσσοί» του συστήματός μας ήθελαν μάλιστα να λειτουργήσει η Βουλή με θερινά τμήματα. Τόσο απλά είναι τα πράγματα στην Ελλάδα του 2012.
Η Ελλάδα δεν αντέχει άλλους αυτοακρωτηριασμούς. Σε περίπτωση που δεν δεχθούν οι «εταίροι» μας αλλαγή συνταγής με παράλληλη επιμήκυνση, η Ελλάδα πρέπει να ακολουθήσει δικό της πρόγραμμα κηρύσσοντας στάση πληρωμών και παραμένοντας στο ευρώ (τουλάχιστον όσο χρονικό διάστημα αυτό θα εξακολουθεί να υφίσταται ως κοινό νόμισμα). Τυχόν έλλειψη εσωτερικής ρευστότητας μπορεί να αντιμετωπιστεί με έκδοση ειδικών αξιογράφων, που θα έχουν υποχρεωτική συναλλακτική ισχύ και σταθερή «ισοτιμία» με το ευρώ και θα μπορούν να λειτουργήσουν ουσιαστικά ως δεύτερο (εθνικό), συμπληρωματικό, νόμισμα αποκλειστικά εντός της Ελλάδος. Για την ποσότητα των ειδικών αξιογράφων που θα κυκλοφορούν στην αγορά θα πρέπει να ισχύσει ένας εθνικός μηχανισμός, παραλλαγή του “currency board”, ενός διεθνούς θεσμού για την εξασφάλιση νομισματικής σταθερότητας και την πτώση του πληθωρισμού, που έχει λειτουργήσει σε αρκετές χώρες του κόσμου μεταξύ των οποίων και στη Βουλγαρία όπου λειτουργεί επιτυχώς από τον Ιούλιο 1997 μέχρι και σήμερα μετά από συμφωνία με το ΔΝΤ.
Εμείς δεν χρειάζεται να κάνουμε συμφωνία με το ΔΝΤ εφόσον θα πρόκειται για δικό μας εσωτερικό μέτρο προκειμένου η ποσότητα κυκλοφορίας των ειδικών αξιογράφων να λειτουργήσει συμπληρωματικά και να μη οδηγήσει σε ανισορροπίες και πληθωριστικές πιέσεις στην εσωτερική μας αγορά όσο χρονικό διάστημα θα κριθεί αναγκαία η παράλληλη κυκλοφορία τους με το ευρώ. Το σκεπτικό είναι, η ποσότητα τους, που θα κριθεί ότι είναι αναγκαία να κυκλοφορεί για να καλύψει το υπάρχον έλλειμμα σε ευρώ, να αυξομειώνεται αυστηρά και μόνο ανάλογα με τις αυξομειώσεις της κυκλοφορίας ευρώ στην Ελλάδα. Να καλύπτει δηλαδή για ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα (π.χ. μέχρι το 2014 ή 2015) αυστηρά μόνο αυτό το έλλειμμα σε ευρώ που θα είναι αναγκαίο προκειμένου να μην υφίσταται κρίσιμο ταμειακό κενό.
Όμως πέραν αυτού πρέπει να υπάρξει ειδική φροντίδα για το αύριο. Η Ελλάδα σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να ασχοληθεί άμεσα και με σοβαρότητα με τις προοπτικές αναστήλωσης της οικονομίας της μετά το ευρώ σχεδιάζοντας στρατηγικές πορείας εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και με βασικούς άξονες, αφενός την προστασία της εγχώριας παραγωγής, αφετέρου τη διεύρυνση της παραγωγικής της βάσης με σκοπό την υποκατάσταση των εισαγωγών και τη δυναμική αύξηση των εξαγωγών, με σαφείς στόχους και προτεραιότητες, αξιοποιώντας το όποιο συγκριτικό πλεονέκτημα διαθέτει.
Γεώργιος Ε. Δουδούμης
Οικονομολόγος – Συγγραφέας
gdoudoumis@yahoo.com
Μακάρι να είχαμε το θάρρος,να πάρουμε εμείς οι ίδιοι,και μάλιστα έγκαιρα,τη δύσκολη απόφαση της στάσης πληρωμών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς,οι άποψη μου περί διάλυσης του ευρώ,και της εξόδου της χώρας μας απο το ευρώ με δική μας επιλογή,δεν ήταν δημοφιλής και αρεστή.
Τώρα,γυμνοί και λεηλατημένοι θα οδηγηθούμε εκ των πραγμάτων και πάλι εκεί,με σαφώς πιο δυσμενείς συνθήκες.
Είναι πλέον θέμα χρόνου,να επιχειρήσουν να μας σύρουν ακόμη και σε πόλεμο που δεν είναι δικός μας.