ΕΚ ΒΑΘΡΩΝ

ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
Κεντρικό αίτημα των εκλογών ήταν και παραμένει η ανατροπή του διεφθαρμένου καθεστώτος. Έως ότου γίνει αυτό, η χώρα θα βυθίζεται σε ένα βαρέλι δίχως πάτο. Η κατάργηση του Μνημονίου είναι προϋπόθεση και  εργαλείο για την ανατροπή του διεφθαρμένου καθεστώτος. Δεν ήταν και δεν είναι στόχος η ανατροπή του καπιταλισμού, ή ο σοσιαλισμός.
Όσα κόμματα ή ομάδες, από τα αριστερά, έθεταν ζητήματα πέραν της ανατροπής του διεφθαρμένου καθεστώτος, αποδοκιμάστηκαν. Τα κόμματα ή ομάδες που μετέχουν αλλά αρνούνται ότι με εκλογές μπορεί να ανατραπεί το (καπιταλιστικό) σύστημα, δεν τόλμησαν να υποβαθμίσουν την λαϊκή αποδοκιμασία των θέσεών τους. Αντιθέτως η δική τους υποβάθμιση δεν ήταν μόνο αριθμητική αλλά ήταν και ποιοτική. Αυτά είναι, αρέσουν δεν αρέσουν, τα γεγονότα.
 Πολλοί στην Αριστερά ταυτίζουν την ψήφο με την ιδεολογική ένταξη και ανησυχούν για την άνοδο της Χρυσής Αυγής. Αλλά τώρα (ίσως όχι αύριο) έχει σπάσει στο μέγιστο βαθμό η σχέση ιδεολογίας/ψήφου. Όχι επειδή δεν υπάρχουν πια ιδεολογίες. Για την  πολεμική κατά των αντιπάλων εξακολουθούν να επιστρατεύονται ιδεολογικά όπλα: Η Χρυσή Αυγή κατηγορείται ως φασιστική ενώ επανεμφανίζονται αντικομμουνιστικά συνθήματα. Το «μυστικό» είναι ότι είμαστε μάρτυρες μιας διπλής χρεοκοπίας:
-Χρεοκόπησε ο κομμουνισμός επειδή ταυτίστηκε με την αποτυχία του «υπαρκτού» και τον «σταλινισμό» και καταρρέει, εκ των πραγμάτων, η ιδεολογία της Παγκοσμιοποίησης-ιδεολογία της αμερικανικής ελίτ, κατά τον Μπρεζίνσκι.
- Ταυτόχρονα, χρεοκόπησαν οι φορείς των ιδεολογιών, τα κόμματα και οι ηγεσίες. Οι μεν ως  ρουσφετολόγοι, ανίκανοι, ανενδοίαστα διεφθαρμένοι, οι δε ως δογματικοί και-αυτό είναι υπεραρκετό-ως αποτυχημένοι.
 Αποτέλεσμα: Όποιος θεωρείται έντιμος, συνεπής, δυναμικός, φαίνεται ικανός όσο και προσγειωμένος, συσπειρώνει και υπερψηφίζεται. Αυτά τα χαρακτηριστικά δεν έχουν δεδομένο, δεξιό ή αριστερό, πολιτικό/ιδεολογικό υπόβαθρο.
Η διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ ότι διεκδικεί την εξουσία ως εκπρόσωπος της Αριστεράς έχει μια αναπόφευκτη συνέπεια: οι καθημερινές του επιλογές θα διαμορφώνουν κάθε στιγμή το νέο ιδεολογικό/πολιτικό σώμα της Αριστεράς. Οι πράξεις, οι παραλείψεις, οι σιωπές και οι ρητές διακηρύξεις του, αυτό θα είναι σήμερα «η Αριστερά εν τω γίγνεσθαι». Κριτήριο, δηλαδή, δεν θα είναι κάποια, υποτίθεται ιερά, κείμενα αλλά η ορθότητα των αποφάσεων, δηλαδή η ανταπόκριση στις ανάγκες. Η ιστορική Αριστερά είναι βυθισμένη σε κρίση πολλών δεκαετιών και μόνο η ριζική υπέρβασή της μπορεί να τη βγάλει από το τέλμα, δημιουργώντας κάτι εντελώς νέο και διαφορετικό. Η πίστη στον Μαρξ ( και στον Λένιν ή τον Μάο) αντί να επαναστατικοποιεί συνειδήσεις,  κατάντησε θεολογικός σχολαστικισμός.
Οι σκληρές συνθήκες διαμόρφωσαν νέα συνείδηση στον κόσμο, χωρίς να προηγηθεί «υψηλή» καθοδήγηση. Η ορθότητα των επιλογών του ΣΥΡΙΖΑ θα διαμορφώσουν σχέσεις εμπιστοσύνης, θα έρθουν τα επόμενα βήματα και η επόμενη νέα συνείδηση. Οδικός χάρτης δεν υπάρχει.
Αντίστροφα η παραδοσιακή συντηρητική παράταξη, η ΝΔ, έχει στρωμένο δρόμο, αλλά όχι με ροδοπέταλα. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι ο μόνος προσφερόμενος ιδεολογικός δρόμος αλλά αυτός ήρθε στην Ελλάδα αφ’ ενός καθυστερημένα και αφ’ ετέρου τον άνοιξε άλλος-ο κ. Σημίτης, με παρακαταθήκη τον «σημιτισμό», δηλαδή όλους όσοι στελεχώνουν, σχεδόν δυο δεκαετίες, κυβέρνηση και κράτος και οδήγησαν στην καταστροφή. Όλοι μαζί, όπου και αν ανήκουν κομματικά, συγκροτούν και διαμορφώνουν το διεφθαρμένο σύστημα. Επιφανέστερος (και συνεπέστερος) εκπρόσωπος του νεοφιλελευθερισμού είναι, στο πλαίσιο της ΝΔ, η κ. Μπακογιάννη.
 Όπου δεν πίπτει Λόγος (και Νόμος) πίπτει ράβδος, λέει ο λαός. Μερικοί μόνο, από αυτούς που είχαν ήδη ξεπεράσει τα όρια των λεκτικών αντιδράσεων (γιαούρτια, μπουγελώματα κλπ), ψήφισαν Χρυσή  Αυγή. Κάνει, ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, λάθος όποιος νομίζει ότι οι βιαιοπραγίες είναι η μόνη δυνατή πολιτική επιλογή και τρόπος λειτουργίας της Χ.Α. Αντιθέτως, οι βιαιοπραγίες είναι πρακτικό προπαγανδιστικό εργαλείο επί του κοινωνικού εδάφους, εκτός Βουλής. Η προπαγάνδα (τώρα τη λένε «επικοινωνία») έχει πολλές όψεις και η συμπεριφορά της Χ.Α εντός Βουλής δεν είναι διόλου απίθανο να προκαλέσει αμηχανία. Το μέλλον της Χ.Α θα κριθεί κατά πολύ και από την τελική διαμόρφωση της  στάσης της Αριστεράς απέναντι στο κρίσιμο πρόβλημα της Μετανάστευσης και στα Εθνικά θέματα. Όπου λόγο (χώρο ύπαρξης) διεκδικούν και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ως εκπρόσωποι της λαϊκής, αλλά όχι ακραίας, Δεξιάς.
Το προσεχές χρονικό διάστημα, ως τις επόμενες εκλογές αλλά και μετά από αυτές, θα αναδιαμορφωθεί πλήρως το πολιτικό σύστημα, παρακολουθώντας, επιτυχώς ή ανεπιτυχώς, τη ρευστότητα στην κοινωνία. Όσα θεωρηθούν ως ανακολουθίες (κοινώς, κωλοτούμπες) θα είναι στην πραγματικότητα απόπειρες προσαρμογής, ειλικρινείς ή υποκριτικές.