Τραγική η απορία της κας Ερατώς Μαρκουλλή

ΦΑΝΟΥΛΛΑ ΑΡΓΥΡΩ
Αναφέρομαι στις δηλώσεις της υπ.΄Εξωτερικών κας Ερατώς Μαρκουλλή 23.8.2012 για την απόφαση του βρετανικού Κακουργοδικείου για τον Τ/κ Ασίλ Ναδίρ. Η κα Μαρκουλλή χαρακτήρισε «γελοία» την αναφορά περί έντιμου βίου για τον Ναδίρ.  Στην συνέχεια διερωτήθηκε «πότε ο Ναδίρ θα καταδικαστεί για τα εκατοντάδες εγκλήματα, που έχει διαπράξει σε βάρος των ελληνοκυπρίων εκτοπισμένων».Για την πρώτη δήλωση θα έλεγα ότι θα ήταν καλύτερο για την κυρία υπουργό να ασχολείτο με την ουσία, που δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι ο κλεφταποδόχος Ναδίρ καταδικάστηκε τελικά,ως ΚΛΕΦΤΗΣ από το βρετανικό Κακουργοδικείο έστω και για 10 από τις 60συν  κατηγορίες που του είχαν προσαχθεί το 1993…  Και ας ελπίζουμε η απόφαση θα
κρατήσει και δεν θα ανατραπεί με την έφεση που θα κάνει.


Όμως είναι την δεύτερη της δήλωση που θέλω να σχολιάσω εκτενέστερα. Καταρχήν για να καταδικαστεί ένας πρέπει πρώτα να δικαστεί. Και για να δικαστεί θα πρέπει  κάποιοι να τον ενάγουν. Το να έρχεται μια υπουργός των Εξωτερικών μιας ημικατεχόμενης χώραςσήμερα να διερωτάται κάτι τέτοιο είναι όχι γελοίο αλλά τραγικότατο! 

Τι περίμενε δηλαδή η κα Μαρκουλλή, να … ενάγουν οι Άγγλοι τον Ναδίρ για τα εγκλήματα που διέπραξε σε βάρος των εκτοπισμένων μας;  Μα αυτό όφειλε η δική μας πλευρά, οι  δικές μας διαδοχικές
κυβερνήσεις της Δημοκρατίας, το δικό της υπουργείο να αναλάβει πριν χρόνια. Και αν γνώριζε η κυρία Μαρκουλλή το τι πρέπει να υπάρχει στο αρχείο του υπουργείου της, θα έπρεπε να κρατήσει τουλάχιστον το στόμα της κλειστό.  Ακούστε λοιπόν πως είχαν τα πράγματα πριν 23- 30 χρόνια.

Τον Ιούνιο του 1993 ο τολμηρός Βρετανός δημοσιογράφος KevinCahill έγραψε μεταξύ άλλων
στο έντυπο Business Age τα ακόλουθα, τα οποία διατηρώ στο αρχείο μου, έχοντας ζήσει όλη την άνοδο και πτώση του κλέφτη Ναδίρ στο Λονδίνο.


«Ενημερωνόμαστε επίσης ότι η Κυπριακή Βουλή διεξάγει τη δική της έρευνα για όπλα προς το Ιράκ, όπως γίνεται με την έρευνα Σκότ στο Λονδίνο (1993) … Στις 27 Φεβρουαρίου 1983 η κυπριακή κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα έπαιρνε δικαστικά μέτρα εναντίον της Πόλυ Πέκ και του Ναδίρ, για την παράνομη κατοχή και χρήση κλεμμένων περιουσιών…. Η απειλή είχε βάση… Ο αξιωματούχος που εξέδωσε την ανακοίνωση το 1983 ήταν ο Σωτήρης Γιωργαλλής[ο τότε υπεύθυνος Τύπου της Υπάτης Αρμοστείας της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Λονδίνο]. Μας είπε την περασμένη εβδομάδα ότι δεν έγινε τίποτα. Δεν γνώριζε γιατί. Όμως πηγή σε ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο μας είπε περισσότερα. “Η απειλή για δράση σταμάτησε μετά την απευθείας επέμβαση της Πρωθυπουργού Μάργκαρετ Θάτσερ. Η Μάργκαρετ Θάτσερ είπε ότι θα δυσκόλευε τις κινήσεις για μια διευθέτηση του κυπριακού προβλήματος.” Το γιατί η Μάργκαρετ Θάτσερ ήθελε να μεσολαβήσει εκ μέρους του Ναδίρ το 1983 δεν είναι γνωστό. Ποιός θα της ζήτησε να το κάνει;…».

(Ήταν ο ξαφνικός θάνατος από καρδιακή προσβολή του Τούρκου Πρωθυπουργού
Τουργκούτ Οζάλ στις 17 Απριλίου 1993, που σφράγισε τελικά την απόφαση του Ναδίρ να φύγει από την Βρετανία. Ο προστάτης του είχε φύγει. Ο Ναδίρ ήταν σίγουρος ότι ο Οζάλ αν ζούσε, θα κατάφερνε να αποσύρει τις κατηγορίες εναντίον του).

Τον καιρό εκείνο έκανα σχεδόν καθημερινές ανταποκρίσεις για την υπόθεση Ναδίρ-Πόλυ Πέκ στο Ράδιο Πρώτο’ και στην εφημερίδα ‘Σημερινή’ (οι συνάδελφοι Λάζαρος Μαύρος και Σάββας Ιακωβίδης θυμούνται) .Σε μια συγκέντρωση στο Λονδίνο ο τότε Ύπατος Αρμοστής της Κύπρου στο Λονδίνο Τάσος Παναγίδης σε συνομιλία μας, μου ζήτησε να «χαμηλώσω τουςτόνους» στις ανταποκρίσεις μου για το θέμα αυτό. Κάτι που δεν μπορούσα να κατανοήσω όταν οι βρετανικές εφημερίδες βοούσαν κυριολεκτικά εμείς να μην μπορούμε να μεταδίδουμε τα γεγονότα και έρευνές μας για το θέμα. Αρνήθηκα βέβαια να «συμμορφωθώ» εφόσον με οδηγία του κ. Κ. Χατζηκωστή είχα ήδη διεξάγει για λογαριασμό της Σημερινής και εκτενή έρευνα στον Έφορο Εταιριών στο Λονδίνο για όλες τις εταιρίες Ναδίρ… Αργότερα, όταν διάβασα το ειδησεογραφικό του Κέβιλ Κάχιλ, κατάλαβα ότι μάλλον θα ήταν «πακέτο» η προτροπή Τ. Παναγίδη με την προηγούμενη «διαταγή» της  Μ. Θάτσερ να μην κινήσει η κυπριακή κυβέρνηση αγωγή εναντίον του Ναδίρ…
Έκτοτε η προτροπή των Βρετανών πολιτικών  καλά κράτησε μέχρι σήμερα. Αυτή είναι η τραγική απάντηση στην κωμικοτραγική απορία της κυρίας Ερατώς Μαρκουλλή…