Ο πατέρας του βιετναμέζικου έθνους και ο άνθρωπος που κέρδισε τον πόλεμο του Βιετνάμ, ο Χο Τσι Μινχ ήταν στρατιώτης στην Έδεσσα κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο!...
Αυτό τουλάχιστον ανέφερε ο πρώτος πρέσβης του Βιετνάμ στην Ελλάδα, Μπιν Βου που επισκέφθηκε την Έδεσσα μετά από πρόσκληση του δημάρχου Δημήτρη Γιάννου, κατά τον εορτασμό της επετείου της 28ης Οκτωβρίου.
Συγκεκριμένα, όπως έγινε γνωστό, κατά τις επαφές που είχε ο Μπιν Βου με εκπροσώπους του δήμου, αλλά και της αντιπεριφέρειας Πέλλας, ο Χο Τσι Μινχ υπηρέτησε στον Γαλλικό στρατό και πέρασε από την Έδεσσα και την Σκύδρα.
Μάλιστα, στο πλαίσιο της αναζήτησης σχετικών πληροφοριών, ο πρέσβης επισκέφθηκε μαζί με τον δήμαρχο, τον βετεράνο Τρύφωνα Σιβένα (107 χρονών σήμερα), ο οποίος επιβεβαίωσε το γεγονός με μοναδικές λεπτομέρειες. Λίγο πριν την επιστροφή του, ο πρέσβης του Βιετνάμ φύτεψε συμβολικά μαζί με τον δήμαρχο Έδεσσας, το δέντρο της φιλίας των λαών, στην αυλή του παλιού γαλλικού νοσοκομείου (σημερινό ΚΑΠΗ & Δημόσια Βιβλιοθήκη) πάνω στην οδό που άνοιξαν οι γάλλοι στρατιώτες. Και αναχώρησε τελικά από την Έδεσσα υποσχόμενος ότι, όπως η Ελλάδα βοήθησε το Βιετνάμ στις δύσκολες στιγμές του, έτσι και το Βιετνάμ θα κάνει ό,τι είναι δυνατό για ξεπεράσει η χώρα μας την κρίση.
Αξίζουν τα πολλά εύγε μας ο βετεράνος (*) κ. Τρύφωνας Σιβένας (107 χρονών σήμερα, άρα γεννηθείς το 1905, να τα χιλιάσει!), ο οποίος επιβεβαίωσε το γεγονός με «μοναδικές λεπτομέρειες», όπως γράφεται στην ανάρτηση εδώ. Κατά Keegan, οι Γαλλο-Βρετανικές δυνάμεις έφτασαν στην Θεσσαλονίκη στις 03 Οκτ. 1915, άρα ο παππούς Τρύφωνας ήταν τότε μόλις 10 ετών και προφανώς ΔΕΝ μιλούσε και την Γαλλικήν. Εκτός κι αν θυμάται «με μοναδικές λεπτομέρειες», αυτά που άκουγε από τον παππού του, τον πατέρα του ή από τους θαμώνες του καφενείου, που ξεχώριζαν – με κάποια περιέργεια ίσως - τον Βιετναμέζο φαντάρο του Γαλλικού Εκστρατευτικού Σώματος, από τα σχιστά του μάτια και από το πολύ ρύζι που έτρωγε πρωΐ-μεσημέρι-βράδυ (λέω εγώ). Οι Γερμαναράδες, με συμμάχους την Αυστρο-Ουγγαρία, την Τουρκία και την Βουλγαρία (Κεντρικές Δυνάμεις) χάνουν τελικά τον πόλεμο από την Entente (Ελλάδα, Γαλλία, Βρετανία, Ρωσία, Ιταλία, Σερβία) και στις 29-Σεπ-1918 υπογράφεται η «Ανακωχή / Εκεχειρία της Θεσ/νίκης» και ο κ. Τρύφωνας είναι μόλις 13 ετών και θυμάται ... «με μοναδικές λεπτομέρειες» τον μετέπειτα ήρωα του Βιετναμικού λαού Χο Τσι Μιν, που έφευγε κλαίγοντας και με τις καλύτερες αναμνήσεις από την Έδεσσα και την Σκύδρα. Γύρω στους 5000 νεκρούς θυσίασε τότε η Ελλάδα στον πόλεμο αυτό. Σαν χώρα με το πλευρό των νικητών, πήραμε το Αιγαίο Πέλαγος, την Ανατολική Θράκη και την Σμύρνη. Μετά θέλαμε να πάρουμε και την Άγκυρα και το Βλαδιβοστόκ... οπότε μας έκοψαν τον βήχα οι Σύμμαχοί μας κι ακόμα τρέχουμε και θα τρέχουμε όπως φαίνεται στον αιώνα τον άπαντα, αμήν!
ΑπάντησηΔιαγραφή(*) Ποιου πολέμου άραγε βετεράνος; Πάντως ΟΧΙ του 1915-1918, που ο σύντροφος στρατιώτης Χο Τσι Μιν και όχι Μινχ, θα ήταν στην Ελλάδα πολεμώντας στο πλευρό της Entente.
Ναί, βετεράνος τοῦ 1940 ! Ἔφυγε γιὰ τὸ μέτωπο 40 ἡμέρες μετὰ τὸν γάμο του ! Καί, ναί, λόγῳ πείνας τὰ παιδιά συνωστίζονταν γύρω ἀπὸ τὰ μαγειρεῖα τοῦ Γαλλικοῦ στρατοῦ τὸ 1915-1918 στὴν Ἔδεσσα, τὰ πεινασμένα γιὰ νὰ βροῦν κάτι περισσότερο νὰ φᾶνε καὶ τὰ λίγα χορτᾶτα ἀπὸ παιδικὴ περιέργεια καὶ διάθεση γιὰ παρέα. Ὁ δὲ Χὸ Τσὶ Μίνχ ἦταν καὶ τότε ὄχι τυχαῖος λαοπλάνος καὶ δὲν μποροῦσε νὰ ἀφὴσει τέτοια εὐκαιρία γιὰ «διαφώτιση», ἔστω μὲ τὰ κουτσογαλλικὰ πού ὅλα τὰ παιδιὰ ὑπεχρεοῦντο στὸ σχολεῖο νὰ μαθαίνουν. Ἀλλὰ καὶ ὅταν ὑπηρετοῦσε τὴν στρατιωτική του θητεία ὁ Τρύφων Σιβένας εἶχε τὴν ἀμφίβολη καλὴ τύχη νὰ εἶναι στὸ ἰδιαίτερο γραφεῖο τοῦ στρατηγοῦ Δημητρίου Καμμένου, ἀρχηγοῦ τοῦ Δ' Σώματος Στρατοῦ, ὅταν ἐξέσπασε τὸ Κίνημα τοῦ 1935. Γνωρίζει πιπεράτες λεπτομέρειες καὶ ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ φιάσκο.
ΑπάντησηΔιαγραφή