Φαήλος Κρανιδιώτης
Ο Αναστάσι Βονσιάστσκι ήταν νεαρός εύελπις, όταν ξέσπασε η θύελλα της Οκτωβριανής Επανάστασης. Πολέμησε με τους Λευκούς και μετά την ήττα βρέθηκε στο Κονέκτικατ. Δεινός ιππέας και ξιφομάχος, αρετές άχρηστες στην ειρηνική ζωή της Μέκκας του καπιταλισμού. Ετσι ο ευσταλής Αναστάσι, που αντιπαθούσε τους κόπους της πολιτικής ζωής, έγινε… ζιγκολό. Παντρεύτηκε μια ζάπλουτη εσχατόγηρη, τη Μάριον Ρίαμ, και εξόδοις της ίδρυσε τη Ρωσική Φασιστική Οργάνωση, με έδρα την έπαυλη της μαντάμ και το ιδιόκτητό της γήπεδο γκολφ.
Εκεί μάζευε κι άλλους ξέμπαρκους Λευκούς εμιγκρέδες και τα πίνανε στην υγειά της γερομπεμπέκας Μάριον. Ρεμάλι και κηφήνας, ο «βοζντ», ο ζιγκολό «φύρερ», είχε πει όμως, μετά τις εκκαθαρίσεις του 1937, μια σοφή και διάσημη πλέον φράση: «Ο καλύτερος φασίστας είναι ο σύντροφος Στάλιν, γιατί κανένας φασίστας δεν έχει σκοτώσει τόσους κομμουνιστές όσους αυτός»! Ο φυγόπονος Αναστάσι πέρασε μερικά χρόνια στην αμερικανική ψειρού, λόγω επαφών με ναζί πράκτορες, και πέθανε το 1965, όμως είπε μια αλήθεια που επιβεβαιώνει η Ιστορία: βιολογικά ή και πολιτικά, κανείς δεξιός δεν «τρώει» τόσους αριστερούς όσους η ίδια η Αριστερά.
Ετσι και στην Ελλάδα οι έρμοι τροτσκιστές, αρχειομαρξιστές, κάτι ψιλά αναρχικοί κ.λπ., στον Μεσοπόλεμο και στην Κατοχή κυνηγήθηκαν και εξοντώθηκαν ανηλεώς, κυρίως από τους «ορθόδοξους» κομματικούς, την ΟΠΛΑ κι άλλα καλά παιδιά κι όχι τόσο από τις κατοχικές δυνάμεις και το εμφυλιακό κράτος.
Είτε στο όνομα της ριζοσπαστικοποίησης είτε στο όνομα της εμφάνισης εικόνας «καλού παιδιού», η Αριστερά τρώει μόνη της περισσότερα παιδιά της απ’ όσα οι αντίπαλοί της.
Σήμερα δεν τίθεται θέμα ενδοαριστερής βιολογικής εξόντωσης, προβλέπω όμως στο άμεσο μέλλον, μέσα στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ/Βίλα Αμαλίας, από πολιτική άποψη, να φάει η μύγα σίδερο κι οι συνιστώσες ατσάλι.
Μέσα στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον φανερό ότι υπάρχει η συνιστώσα «Τσίπρας Α.Ε.». Ο Αλέξης, ο καταληψίας του λυκείου του, δεν τα ’χει και πλάκα τα «επαναστατικά» γαλόνια. Εχει δε επίγνωση ότι όλοι αυτοί οι βαρεμένοι, που σέρνει πίσω της η Κουμουνδούρου σαν εξαρχειώτικο έρμα, είναι εμπόδιο να τον πάρουν στα σοβαρά οι νοικοκυραίοι κι ο διεθνής παράγοντας και να γίνει ένας νέος, έστω και ταπί και ψύχραιμος, Ανδρέας.
Ολη αυτή η ιστορία με τις καταλήψεις κι οι αλλεπάλληλες «αντιεξουσιαστικές» δηλώσεις βουλευτών και στελεχών, που εμφάνισαν εικόνα μεσοτοιχίας με τους μπαχαλάκηδες και την ανομία, τσαλάκωσαν άσχημα την κοινωνική απήχηση του κόμματος.
Μετά και τη νίλα του Αλέξη στην Αργεντινή, ήρθε κι έδεσε η εικόνα ότι αυτό το ρεμπέτ ασκέρ το πολύ πολύ να διαχειριζόταν κάναν κοινοβιακό καφενέ, αλλά σίγουρα όχι τη χώρα, την οικονομία της και σε καμία περίπτωση τα ζητήματα ασφάλειας, της λαθρομετανάστευσης συμπεριλαμβανομένης.
Ολα αυτά τα ξέρει ζεματισμένη η «Τσίπρας Α.Ε.», παρά τις κορόνες των Σκουρλέτηδων για παραποίηση των αναρχοαυτόνομων δηλώσεων του σούπερμαν Διαμαντόπουλου και τις συκοφαντικές ύβρεις για «Ακροδεξιά». Κατά βάθος το Δ.Σ. της Α.Ε. θα ήθελε να ποτίσει αριστερό ρετσινόλαδο τους ενδοκομματικούς ταραξίες. Απλά θα γίνει αργότερα.
Θυμηθείτε το και, όταν έρθει η ώρα, πάρτε φρέσκο πασατέμπο για να παρακολουθήσετε τη σφαγή των «αντιεξουσιαστικών νηπίων», που θα θεωρεί ο Αλέξης κι η σωματοφυλακή του ότι του κόβουν τον δρόμο για τις μεσοαστικές νοικοκυραίικες καρδιές και την εξουσία. Την τελευταία δεν θα τη δει ποτέ, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Η σφαγή θα γίνει όπως και μια άλλη ίσως στροφή, όπου οι χτεσινοί χαζοχαρούμενοι διεθνιστές θα ανακαλύψουν την πυρίτιδα και το έθνος. Κάποιος «σύντροφος» όλο και θα ’χει ψιθυρίσει ότι η Αριστερά στην Ελλάδα μία και μοναδική φορά έφτασε στο κατώφλι της εξουσίας: Οταν πήρε ή κατ’ άλλους καπηλεύτηκε τη σημαία του εθνικού αγώνα στην Κατοχή.
Πλην, όμως, ο εθνομηδενισμός είναι τόσο βαθιά ριζωμένος μέσα στην πλειοψηφία του κοινοβουλευτικού και στελεχιακού δυναμικού της Κουμουνδούρου, που μια τέτοια καπηλεία, γιατί καπηλεία θα είναι, θα προκαλέσει δυσανεξία και «αντιεθνικιστικές» εκρήξεις.
Αλλωστε, μια τέτοια στροφή δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει χωρίς αλλαγή και στο λαθρομεταναστευτικό, υπέρ των συμφερόντων της πλειοψηφίας, ήτοι των ξεχασμένων από τον ΣΥΡΙΖΑ Ελλήνων και των νόμιμων μεταναστών. Αυτό όμως θα ήταν έγκλημα καθοσιώσεως για την Αριστερά του Κολωνακίου και των Εξαρχείων. Θα σπάσουν πολλά φλιτζάνια με ντεκαφεϊνέ.
Αποτέλεσμα του φαγώματος των «συνιστωσών» θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να φάει οριστικά και τον εαυτό του. Πλίνθοι και κέραμοι. Εδώ είμαστε…
κυριακάτικη δημοκρατία
Ο Αναστάσι Βονσιάστσκι ήταν νεαρός εύελπις, όταν ξέσπασε η θύελλα της Οκτωβριανής Επανάστασης. Πολέμησε με τους Λευκούς και μετά την ήττα βρέθηκε στο Κονέκτικατ. Δεινός ιππέας και ξιφομάχος, αρετές άχρηστες στην ειρηνική ζωή της Μέκκας του καπιταλισμού. Ετσι ο ευσταλής Αναστάσι, που αντιπαθούσε τους κόπους της πολιτικής ζωής, έγινε… ζιγκολό. Παντρεύτηκε μια ζάπλουτη εσχατόγηρη, τη Μάριον Ρίαμ, και εξόδοις της ίδρυσε τη Ρωσική Φασιστική Οργάνωση, με έδρα την έπαυλη της μαντάμ και το ιδιόκτητό της γήπεδο γκολφ.Εκεί μάζευε κι άλλους ξέμπαρκους Λευκούς εμιγκρέδες και τα πίνανε στην υγειά της γερομπεμπέκας Μάριον. Ρεμάλι και κηφήνας, ο «βοζντ», ο ζιγκολό «φύρερ», είχε πει όμως, μετά τις εκκαθαρίσεις του 1937, μια σοφή και διάσημη πλέον φράση: «Ο καλύτερος φασίστας είναι ο σύντροφος Στάλιν, γιατί κανένας φασίστας δεν έχει σκοτώσει τόσους κομμουνιστές όσους αυτός»! Ο φυγόπονος Αναστάσι πέρασε μερικά χρόνια στην αμερικανική ψειρού, λόγω επαφών με ναζί πράκτορες, και πέθανε το 1965, όμως είπε μια αλήθεια που επιβεβαιώνει η Ιστορία: βιολογικά ή και πολιτικά, κανείς δεξιός δεν «τρώει» τόσους αριστερούς όσους η ίδια η Αριστερά.
Ετσι και στην Ελλάδα οι έρμοι τροτσκιστές, αρχειομαρξιστές, κάτι ψιλά αναρχικοί κ.λπ., στον Μεσοπόλεμο και στην Κατοχή κυνηγήθηκαν και εξοντώθηκαν ανηλεώς, κυρίως από τους «ορθόδοξους» κομματικούς, την ΟΠΛΑ κι άλλα καλά παιδιά κι όχι τόσο από τις κατοχικές δυνάμεις και το εμφυλιακό κράτος.
Είτε στο όνομα της ριζοσπαστικοποίησης είτε στο όνομα της εμφάνισης εικόνας «καλού παιδιού», η Αριστερά τρώει μόνη της περισσότερα παιδιά της απ’ όσα οι αντίπαλοί της.
Σήμερα δεν τίθεται θέμα ενδοαριστερής βιολογικής εξόντωσης, προβλέπω όμως στο άμεσο μέλλον, μέσα στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ/Βίλα Αμαλίας, από πολιτική άποψη, να φάει η μύγα σίδερο κι οι συνιστώσες ατσάλι.
Μέσα στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον φανερό ότι υπάρχει η συνιστώσα «Τσίπρας Α.Ε.». Ο Αλέξης, ο καταληψίας του λυκείου του, δεν τα ’χει και πλάκα τα «επαναστατικά» γαλόνια. Εχει δε επίγνωση ότι όλοι αυτοί οι βαρεμένοι, που σέρνει πίσω της η Κουμουνδούρου σαν εξαρχειώτικο έρμα, είναι εμπόδιο να τον πάρουν στα σοβαρά οι νοικοκυραίοι κι ο διεθνής παράγοντας και να γίνει ένας νέος, έστω και ταπί και ψύχραιμος, Ανδρέας.
Ολη αυτή η ιστορία με τις καταλήψεις κι οι αλλεπάλληλες «αντιεξουσιαστικές» δηλώσεις βουλευτών και στελεχών, που εμφάνισαν εικόνα μεσοτοιχίας με τους μπαχαλάκηδες και την ανομία, τσαλάκωσαν άσχημα την κοινωνική απήχηση του κόμματος.
Μετά και τη νίλα του Αλέξη στην Αργεντινή, ήρθε κι έδεσε η εικόνα ότι αυτό το ρεμπέτ ασκέρ το πολύ πολύ να διαχειριζόταν κάναν κοινοβιακό καφενέ, αλλά σίγουρα όχι τη χώρα, την οικονομία της και σε καμία περίπτωση τα ζητήματα ασφάλειας, της λαθρομετανάστευσης συμπεριλαμβανομένης.
Ολα αυτά τα ξέρει ζεματισμένη η «Τσίπρας Α.Ε.», παρά τις κορόνες των Σκουρλέτηδων για παραποίηση των αναρχοαυτόνομων δηλώσεων του σούπερμαν Διαμαντόπουλου και τις συκοφαντικές ύβρεις για «Ακροδεξιά». Κατά βάθος το Δ.Σ. της Α.Ε. θα ήθελε να ποτίσει αριστερό ρετσινόλαδο τους ενδοκομματικούς ταραξίες. Απλά θα γίνει αργότερα.
Θυμηθείτε το και, όταν έρθει η ώρα, πάρτε φρέσκο πασατέμπο για να παρακολουθήσετε τη σφαγή των «αντιεξουσιαστικών νηπίων», που θα θεωρεί ο Αλέξης κι η σωματοφυλακή του ότι του κόβουν τον δρόμο για τις μεσοαστικές νοικοκυραίικες καρδιές και την εξουσία. Την τελευταία δεν θα τη δει ποτέ, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Η σφαγή θα γίνει όπως και μια άλλη ίσως στροφή, όπου οι χτεσινοί χαζοχαρούμενοι διεθνιστές θα ανακαλύψουν την πυρίτιδα και το έθνος. Κάποιος «σύντροφος» όλο και θα ’χει ψιθυρίσει ότι η Αριστερά στην Ελλάδα μία και μοναδική φορά έφτασε στο κατώφλι της εξουσίας: Οταν πήρε ή κατ’ άλλους καπηλεύτηκε τη σημαία του εθνικού αγώνα στην Κατοχή.
Πλην, όμως, ο εθνομηδενισμός είναι τόσο βαθιά ριζωμένος μέσα στην πλειοψηφία του κοινοβουλευτικού και στελεχιακού δυναμικού της Κουμουνδούρου, που μια τέτοια καπηλεία, γιατί καπηλεία θα είναι, θα προκαλέσει δυσανεξία και «αντιεθνικιστικές» εκρήξεις.
Αλλωστε, μια τέτοια στροφή δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει χωρίς αλλαγή και στο λαθρομεταναστευτικό, υπέρ των συμφερόντων της πλειοψηφίας, ήτοι των ξεχασμένων από τον ΣΥΡΙΖΑ Ελλήνων και των νόμιμων μεταναστών. Αυτό όμως θα ήταν έγκλημα καθοσιώσεως για την Αριστερά του Κολωνακίου και των Εξαρχείων. Θα σπάσουν πολλά φλιτζάνια με ντεκαφεϊνέ.
Αποτέλεσμα του φαγώματος των «συνιστωσών» θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να φάει οριστικά και τον εαυτό του. Πλίνθοι και κέραμοι. Εδώ είμαστε…
κυριακάτικη δημοκρατία
Φαήλε, πάλι λες πράγματα ρε φίλε χωρίς να τα σκέφτεσαι και προκαλείς συνειρμούς. Π.χ.:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ο Αλέξης, ο καταληψίας του λυκείου του, δεν τα ’χει και πλάκα τα «επαναστατικά» γαλόνια."
Ναι, αλλά ο Τσίπρας αναδείχτηκε μέσα από αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Έτσι είναι φίλε, όσο κι αν αυτό ηχεί τρομακτικό και αποτρόπαιο στα καλοθρεμμένα αυτάκια Κηφισιωτών, Εκαλιωτών κλπ. Ο δικός σου ο λαπάς πώς ακριβώς αναδείχτηκε; Οέο; Αν δεν ξέρεις (ή δεν θες να ξέρεις) να σού τα θυμήσω. Κατ' αρχήν η αρχηγάρα σου είναι πέμπτη γεννιά από τούς Μπενάκηδες, το παλιότερο πολιτικό τζάκι στην Ελλάδα. Απ' αυτούς που όταν ήταν μικρά τούς πιάνανε οι καλεσμένοι το μαγουλάκι στα παιδικά πάρτι και τούς λέγανε: "φτου σου αγόρι μου, και υπουργός, και υπουργός". Μετά το βάλανε το παιδί στο φυτώριο τού κολλεγίου κι από κει το στείλανε ζούπιτο στη Βοστώνη. Κι όταν γύρισε το βάλανε φυτευτό στην ηγεσία τής ΟΝΝΕΔ. Παράλληλα έκανε και τη θητεία του (sic) στο ναυτικό (όντας στη διοίκηση τής ΟΝΝΕΔ) και κάθε απόγευμα εξοδούχος. Πόσο υπηρέτησε; 3 (ολογράφως τρεις) μήνες! Όταν εκείνη την εποχή, λόγω επιστράτευσης, η κανονική θητεία στο ναυτικό ήταν 32 (ολογράφως τριανταδύο) μήνες!! Αυτά είναι. Ή θα είσαι εθνικόφρονας μέχρι το μεδούλι ή δεν θα είσαι... Μετά, αποσύρθηκε ένας θείος του βουλευτής Μεσσηνίας και τού κληροδότησε την εκλογική του πελατεία. Οπότε στο πιτς φυτίλι έγινε και βουλευτής ο Αντώνης Σίγμα (εγγονός τής Πηνελόπης Δέλτα) ελέω κληρονομικής... δημοκρατίας.
Τα υπόλοιπα τα ξέρεις, λίγο υπουργός τού Μητσοτάκη, λίγο ΠΟΛΑΝ και μετά για 8 χρόνια αφασία. Άεργος. Κυριολεκτικά. Ούτε ένα ένσημο, έτσι για τα μάτια. Κοίταγε τούς τοίχους τού σπιτιού του και διαλογιζότανε. Άντε και κανά πολιτικό κουτσομπολιό με το δίκτυο 21 (λογικά, τις πρωτοχρονιές θα παίζανε αυτοδικαίως και κανά Black Jack) και τέλος. Μέχρι που τον ξέθαψε ο Καραμανλής και μετά τον έκανε και αρχηγό στο πόδι του για να μη τού φάει το κόμμα η χρουσούζα. Και τελικά, κάτι με Παπαδήμους, κάτι με συγκυβερνήσεις, ο σούπερ κάργα εθνικόφρονας Αντώνης έγινε και πρωθυπουργός. Πώς τα κατάφερε; Απλό, παραιτήθηκε από κάθε κρατική κυριαρχία και ασυλία. ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ ΚΙ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ. Ζήτω το έθνος Φαήλε!