της Εύας Καραμανώλη
Αποζημίωση 580.000 ευρώ καλείται να καταβάλει το
Ελληνικό Δημόσιο στην συζυγό και τον γιο του Παναγιώτη Παπαναστασίου,
κυβερνήτη του μοιραίου Σινούκ που τον Σεπτέμβριο του 2004 έπεσε στη
θαλάσσια περιοχή της Σιθωνίας Χαλκιδικής με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή
τους ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Πέτρος, 11 συνοδοί του και το 6μελές
πλήρωμα του ελικοπτέρου . Το ελικόπτερο, ξεκίνησε από την Αθήνα και μετέφερε τον Πατριάρχη και την συνοδεία του στο Άγιος Όρος για προσκύνημα.
Σύμφωνα με το πόρισμα της επιτροπής πραγματογνωμόνων δεν υπάρχουν ευθύνες για την πτώση του Σινουκ. Συγκεκριμένα αναφέρεται στο πόρισμα ότι δεν προέκυψε ότι υφίσταται συγκεκριμένη παράνομη πράξη ή παράλειψη σχετικά με την επιθεώρηση και συντήρηση του επίμαχου ελικοπτέρου, ούτε ότι τα μέλη του πληρώματος και οι ενέργειες τους συντελέσαν στην πτώση του.
Ως πιθανή αιτία της πτώσης, εκτιμάται η απώλεια πίεσης στο δεύτερο υδραυλικό σύστημα ελέγχου πτήσεως, σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες που είχαν ως αποτέλεσμα το ελικόπτερο να περιέλθει σε ασυνήθη κατάσταση πτήσεως.
Αποζημιώσεις «μαμούθ» καλείται να πληρώσει το ελληνικό Δημόσιο για το
τραγικό αεροπορικό δυστύχημα στη Σιθωνία Χαλκιδικής, όταν η πτώση του
στρατιωτικού ελικοπτέρου Σινούκ στοίχισε τη ζωή του Πατριάρχη
Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής Πέτρου Ζ', των 11 ατόμων της συνοδείας
του και των 6 μελών του πληρώματος.
Περίπου οκτώ χρόνια μετά την τραγωδία της 11ης-9-04 και ύστερα από αλλεπάλληλες έρευνες και πορίσματα δικαστική απόφαση δικαιώνει την οικογένεια του άτυχου 36χρονου τότε κυβερνήτη του ελικοπτέρου επιδικάζοντας (στη γυναίκα και στον γιο του) αποζημίωση λόγω ψυχικής οδύνης ύψους περίπου 700.000 ευρώ μαζί με τους τόκους.
Η δικαστική απόφαση ανοίγει, πάντως, τον ασκό του Αιόλου για το Δημόσιο, καθώς θεωρεί ότι υπάρχει αντικειμενική ευθύνη του για αποζημίωση, ανεξάρτητα από το αν υπήρξε ή όχι κάποια συγκεκριμένη υπαιτιότητα οργάνων του, που εδώ δεν αποδείχθηκε. Και κρίνει ότι το Δημόσιο είναι υποχρεωμένο να αποζημιώνει λόγω ψυχικής οδύνης τους συγγενείς όλων των θυμάτων λόγω πτώσης αεροπλάνου ή ελικοπτέρου των Ενόπλων Δυνάμεων, γιατί η διενέργεια στρατιωτικής πτήσης αποτελεί από τη φύση της ιδιαίτερη πηγή κινδύνων αναγκαίων για την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος. Γεγονός που σημαίνει ότι το Δημόσιο πρέπει να βάλει «βαθιά το χέρι στην τσέπη» για αποζημίωση συγγενών σε πολλές ακόμα τραγωδίες για την ψυχική οδύνη τους, ανεξάρτητα από το εάν έχουν δοθεί άλλου είδους ποσά για συντάξεις, εφάπαξ βοηθήματα, ειδικές χρηματικές αρωγές κ.λπ. Η δικαστική απόφαση ανοίγει τον δρόμο για τη δικαίωση συγγενών και των υπολοίπων θυμάτων της τραγωδίας στη θαλάσσια περιοχή της Σιθωνίας.
Η Επιτροπή Πραγματογνωμόνων δεν μπόρεσε να διακριβώσει τα ακριβή αίτια της πτώσης του ελικοπτέρου, ούτε εντόπισε κάποια παράνομη πράξη ή παράλειψη από όργανα του Δημοσίου (κατά την πτήση, τις επιθεωρήσεις συντήρησης του ελικοπτέρου κ.λπ.). Με δεδομένο ότι δεν υπήρξε ευθύνη μελών του πληρώματος για την τραγωδία, το Δημόσιο υποστήριζε ότι δεν ευθύνεται προς αποζημίωση, αφού δεν υπάρχει παράνομη διοικητική πράξη, παράλειψη ή υλική ενέργεια, καθώς και ότι η συγκεκριμένη πτήση δεν ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνη και δεν εξυπηρετούσε κρατικό σκοπό, αλλά είχε χαριστικό χαρακτήρα.
Στρατιωτική πτήση
Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθήνας (όπου παραπέμφθηκε η υπόθεση από το αντίστοιχο της Θεσσαλονίκης - Πολυγύρου Χαλκιδικής) απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς του Δημοσίου, κρίνοντας ότι υπάρχει αντικειμενική ευθύνη του και ότι επρόκειτο για στρατιωτική πτήση που από τη φύση της αποτελούσε ιδιαίτερη πηγή κινδύνων αναγκαίων για την εξυπηρέτηση κρατικού σκοπού και συνακόλουθα του δημοσίου συμφέροντος, αφού η αποστολή αφορούσε στην ασφαλή μεταφορά του Πατριάρχη και της συνοδείας του στο Αγιον Ορος, είχε καθαρά προσκυνηματικό χαρακτήρα και σχετιζόταν με τον ρόλο του Πατριαρχείου για τη διατήρηση και διάδοση της Ελληνορθόδοξης θρησκευτικής πίστης σε χώρες της Αφρικής.
Το Δημόσιο προσπάθησε να μειώσει τις αποζημιώσεις επειδή καταβλήθηκαν στη χήρα ειδική σύνταξη, καθώς και εφάπαξ βοηθήματα και χρηματικές αρωγές ύψους περίπου 200.000€ κατά την 6ετία μετά την τραγωδία.
Το σκεπτικό της δικαστικής απόφασης
Η ψυχική οδύνη της συζύγου και του παιδιού
Το δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη τα οικονομικά αυτά στοιχεία και ότι την ψυχική οδύνη της επέτεινε η διαδικασία αναγνώρισης της ταυτότητας του διαμελισμένου πτώματος στο νεκροτομείο, επιδίκασε αποζημίωση 180.000€ συν τόκους υπερημερίας 4 ετών. Επίσης επιδίκασε αποζημίωση 400.000€ (συν τόκους) στο ανήλικο παιδί που ήταν μόλις 2,5 ετών κατά την πτώση και στερήθηκε αιφνιδίως την πατρική στοργή και φροντίδα σε πολύ μικρή ηλικία, με συνέπεια να κλονιστεί έντονα ο συναισθηματικός του κόσμος και να επηρεάζεται η ψυχική του κατάσταση, αφού όσο μεγαλώνει και σχηματίζει ώριμη πνευματική προσωπικότητα θα αισθάνεται εντονότερα τον ψυχικό πόνο από την έλλειψη του πατέρα του.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ
http://www.imerisia.gr/
Σύμφωνα με το πόρισμα της επιτροπής πραγματογνωμόνων δεν υπάρχουν ευθύνες για την πτώση του Σινουκ. Συγκεκριμένα αναφέρεται στο πόρισμα ότι δεν προέκυψε ότι υφίσταται συγκεκριμένη παράνομη πράξη ή παράλειψη σχετικά με την επιθεώρηση και συντήρηση του επίμαχου ελικοπτέρου, ούτε ότι τα μέλη του πληρώματος και οι ενέργειες τους συντελέσαν στην πτώση του.
Ως πιθανή αιτία της πτώσης, εκτιμάται η απώλεια πίεσης στο δεύτερο υδραυλικό σύστημα ελέγχου πτήσεως, σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες που είχαν ως αποτέλεσμα το ελικόπτερο να περιέλθει σε ασυνήθη κατάσταση πτήσεως.
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΤΗΣΗ-Αποζημιώσεις «μαμούθ» για την πτώση του Σινούκ στη Σιθωνία
Περίπου οκτώ χρόνια μετά την τραγωδία της 11ης-9-04 και ύστερα από αλλεπάλληλες έρευνες και πορίσματα δικαστική απόφαση δικαιώνει την οικογένεια του άτυχου 36χρονου τότε κυβερνήτη του ελικοπτέρου επιδικάζοντας (στη γυναίκα και στον γιο του) αποζημίωση λόγω ψυχικής οδύνης ύψους περίπου 700.000 ευρώ μαζί με τους τόκους.
Η δικαστική απόφαση ανοίγει, πάντως, τον ασκό του Αιόλου για το Δημόσιο, καθώς θεωρεί ότι υπάρχει αντικειμενική ευθύνη του για αποζημίωση, ανεξάρτητα από το αν υπήρξε ή όχι κάποια συγκεκριμένη υπαιτιότητα οργάνων του, που εδώ δεν αποδείχθηκε. Και κρίνει ότι το Δημόσιο είναι υποχρεωμένο να αποζημιώνει λόγω ψυχικής οδύνης τους συγγενείς όλων των θυμάτων λόγω πτώσης αεροπλάνου ή ελικοπτέρου των Ενόπλων Δυνάμεων, γιατί η διενέργεια στρατιωτικής πτήσης αποτελεί από τη φύση της ιδιαίτερη πηγή κινδύνων αναγκαίων για την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος. Γεγονός που σημαίνει ότι το Δημόσιο πρέπει να βάλει «βαθιά το χέρι στην τσέπη» για αποζημίωση συγγενών σε πολλές ακόμα τραγωδίες για την ψυχική οδύνη τους, ανεξάρτητα από το εάν έχουν δοθεί άλλου είδους ποσά για συντάξεις, εφάπαξ βοηθήματα, ειδικές χρηματικές αρωγές κ.λπ. Η δικαστική απόφαση ανοίγει τον δρόμο για τη δικαίωση συγγενών και των υπολοίπων θυμάτων της τραγωδίας στη θαλάσσια περιοχή της Σιθωνίας.
Η Επιτροπή Πραγματογνωμόνων δεν μπόρεσε να διακριβώσει τα ακριβή αίτια της πτώσης του ελικοπτέρου, ούτε εντόπισε κάποια παράνομη πράξη ή παράλειψη από όργανα του Δημοσίου (κατά την πτήση, τις επιθεωρήσεις συντήρησης του ελικοπτέρου κ.λπ.). Με δεδομένο ότι δεν υπήρξε ευθύνη μελών του πληρώματος για την τραγωδία, το Δημόσιο υποστήριζε ότι δεν ευθύνεται προς αποζημίωση, αφού δεν υπάρχει παράνομη διοικητική πράξη, παράλειψη ή υλική ενέργεια, καθώς και ότι η συγκεκριμένη πτήση δεν ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνη και δεν εξυπηρετούσε κρατικό σκοπό, αλλά είχε χαριστικό χαρακτήρα.
Στρατιωτική πτήση
Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθήνας (όπου παραπέμφθηκε η υπόθεση από το αντίστοιχο της Θεσσαλονίκης - Πολυγύρου Χαλκιδικής) απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς του Δημοσίου, κρίνοντας ότι υπάρχει αντικειμενική ευθύνη του και ότι επρόκειτο για στρατιωτική πτήση που από τη φύση της αποτελούσε ιδιαίτερη πηγή κινδύνων αναγκαίων για την εξυπηρέτηση κρατικού σκοπού και συνακόλουθα του δημοσίου συμφέροντος, αφού η αποστολή αφορούσε στην ασφαλή μεταφορά του Πατριάρχη και της συνοδείας του στο Αγιον Ορος, είχε καθαρά προσκυνηματικό χαρακτήρα και σχετιζόταν με τον ρόλο του Πατριαρχείου για τη διατήρηση και διάδοση της Ελληνορθόδοξης θρησκευτικής πίστης σε χώρες της Αφρικής.
Το Δημόσιο προσπάθησε να μειώσει τις αποζημιώσεις επειδή καταβλήθηκαν στη χήρα ειδική σύνταξη, καθώς και εφάπαξ βοηθήματα και χρηματικές αρωγές ύψους περίπου 200.000€ κατά την 6ετία μετά την τραγωδία.
Το σκεπτικό της δικαστικής απόφασης
Η ψυχική οδύνη της συζύγου και του παιδιού
Το δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη τα οικονομικά αυτά στοιχεία και ότι την ψυχική οδύνη της επέτεινε η διαδικασία αναγνώρισης της ταυτότητας του διαμελισμένου πτώματος στο νεκροτομείο, επιδίκασε αποζημίωση 180.000€ συν τόκους υπερημερίας 4 ετών. Επίσης επιδίκασε αποζημίωση 400.000€ (συν τόκους) στο ανήλικο παιδί που ήταν μόλις 2,5 ετών κατά την πτώση και στερήθηκε αιφνιδίως την πατρική στοργή και φροντίδα σε πολύ μικρή ηλικία, με συνέπεια να κλονιστεί έντονα ο συναισθηματικός του κόσμος και να επηρεάζεται η ψυχική του κατάσταση, αφού όσο μεγαλώνει και σχηματίζει ώριμη πνευματική προσωπικότητα θα αισθάνεται εντονότερα τον ψυχικό πόνο από την έλλειψη του πατέρα του.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ
http://www.imerisia.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.