4/3/13

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΝΟΜΙΚΩΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ
το Νέστορος Νικηφορίδη
Τό Συμβούλιο τς πικρατείας μέ τίς σφαλμένες καί βιαστικές ποφάσεις τς πλειοψηφίας του, σχετικά μέ τά μέτρα φαρμογς το μνημονίου, καί στή συνέχεια λα τά διοικητικά δικαστήρια, καλονται νά πιστεύσουν καί νά μπεδώσουν βιωματικά καί πρακτικά να μύθο, δηλαδή τι πάρχει δημοσιονομική κρίση στήν λλάδα. Τοτο, προκειμένου νά κρίνουν γρήγορα καί (ξυπακούεται) μέ αστηρότητα τίς φορολογικές ποθέσεις.
Παρομοίως, θονται νά πιστεύσουν στόν διο μύθο, ερωλιγούρηδες λλοι νομικοί καθώς καί ο πολιτικοί-ποινικοί δικαστές. μύθος ατός καλλιεργεται πό τς προπαγάνδας τν ΜΜΕ, τ συνεργεί το πίστευτου φόρτου ργασίας τν δικαστν, πού δέν τούς πιτρέπει τήν πολυτέλεια τς πλήρους καί ντικειμενικς πολιτικο-κοινωνικς, καί  τς στοιχειώδους οκονομικς, νημερώσεως.
Πλήν μως, δέν πάρχει κανένας λόγος δημοσίου συμφέροντος γιά τήν λήψη μέτρων, φορολογικν, διοικητικν, ποινικν, σέ βάρος το μέσου το πτωχοτέρου λληνος, γιά την ντιμετώπιση τς λεγομένης δημοσιονομικς κρίσης.  Διότι στήν πραγματικότητα, νομικς καί πραγματικς, δέν πάρχει  "δημοσιονομική κρίση", πως θά καταστ φανερό πό τά κατωτέρω .
Καί βέβαια, λλο εναι τό πρόβλημα τς φοροδιαφυγς,  καί δή τν πλουσιοτέρων κ τν λλήνων, καί λλο ατό τς λεγομένης δημοσιονομικς κρίσεως. διαφορά εναι κρως σημαντική νομικς καί πολιτικς: Εναι δυσανάλογα καί ντισυνταγματικά ς ξαιρετικά ς μόνιμα, τά μέτρα πού ποσκοπον στήν φορομπηχτική πλήξη το μέσου λληνος κόμη καί το πτωχοτέρου λληνος (μειώσεις μέσων μικρν μισθν καί συντάξεων, χαράτσι  συνεισπραττόμενο μέ τόν λογαριασμό τς Δ.ΕΗ., φορολόγηση τς μέσης καί μικρς διοκτησίας νεξαρτήτως εσοδήματος,  κ.λ.π.) μέ πίκληση ατς τς ποτιθέμενης δημοσιονομικς κρίσεως. ν ντιθέτως, εναι συνταγματικά τά πείγοντα καί μόνιμα μέτρα πού στοχεύουν στήν σύλληψη φορολογητέας λης τν πλουσιωτέρων λλήνων καθώς καί σων, κομματικς ενοημένοι, χουν ποκτήσει παράνομο πλοτο, τρώγοντας καί τρώγοντας ... ετε τόν δημόσιο κορβαν παρανόμως νομοτύπως λλά δικαιολογήτως, ετε πό τίς σάρκες (π.χ. καταθέσεις) τν συμπολιτν τους.
Ειδικότερα: Εναι δύνατη πρόκληση παρξη  δημοσιονομικς "κρίσεως", διότι τό κράτος χει νομικς τήν πόλυτη κυριαρχική ξουσία γιά τήν κδοση χρήματος.  λλο εναι τό θέμα πού ντιμετωπίζουμε ς χώρα. Εναι ατό τς πραγματικς οκονομικς πιθέσεως, στήν ποία προσφάτως ναφέρθηκε κ. πουργός θνικς μύνης, καθώς καί ατό, προσθέτουμε μες, τς νθελληνικς δεολογικς καί διά τν ξένων ΜΜΕ πιθέσεως. Ατή μως πίθεση πιβάλλει τήν λληλεγγύη καί τήν συσπείρωση τν ντίμων λλήνων καί χι τήν οκονομική ξαθλίωση καί ξόντωσή  τους , πως πιχειρεται μέ τό παραμύθι  τς "δημοσιονομικς κρίσεως".
Καί  πάρχει καί να λλο θέμα, τι εναι προφανές τι χει πάρξει δικαιολόγητη  διασπάθιση το δημοσίου χρήματος, πότε τίθεται θέμα ποδόσεως εθυνν, καί δή θέμα πιστροφς τν δικαιολογήτως εσπραχθέντων. πιστροφς, πό λους σους "τά τρωγαν μαζί", πολιτικούς μή, φ' σον σώζεται δικαιολόγητος πλουτισμός τους –πού βεβαίως κατά κανόνα σώζεται.
Μάλιστα, για τήν ξίωση το κράτους γιά ατή τήν πιστροφή το δικαιολογήτου πλουτισμού, δέν δικαιολογεται ξαίρεση τν πουργν καί  εθύνη τους μόνο κατά τίς διατάξεις το νόμου περί εθύνης πουργν, διότι: Προκειμένου περί δικαιολογήτως πλουτήσαντος, καθώς καί προκειμένου περί δολίως καί παρανόμως ντιθέτως πρός τά χρηστά θη φεληθέντος, οαδήποτε τυχόν ξαίρεσή τους ς πουργν, παραβιάζει εθέως καί νευ λόγου δημοσίου συμφέροντος τήν ρχή τς σότητος (ντίθετα, κατ' ρχήν, πρός τίς περιπτώσεις δικοπρακτικς λόγω μελείας εθύνης, στίς ποες δύναται να ποστηριχθ τι  δικαιολογεται αξημένη προστασία τν πουργν πό κακόβουλες γωγές).  
σον φορ λοιπόν τήν κδοση χρήματος: Εναι βέβαια δυνατόν νά κχωρηθ κτέλεση τς δημοσίας πηρεσίας τς κδόσεως χρήματος σέ διωτικό φορέα πό τήν ποπτεία το Δημοσίου, σέ λλοδαπό φορέα, ργανο διεθνος ργανισμο στόν ποο μετέχει λλάδα. λλά τό τελευταο τοτο, μόνο πό τόν ρο τς δημοκρατικότητας καί τς μοιβαιότητας μεταξύ κρατν καί τς σκήσεως τς ν λόγ δημοσίας πηρεσίας μέ κριτήριο τό δημόσιο συμφέρον τς λλάδας, φο πρόκειται γιά δραστηριότητα "'κ το Συντάγματος". Τό δέ λεγόμενο "κδοτικό προνόμιο" φορ τό τι τάδε και χι λλη τράπεζα μπορε νά κδίδει χρμα, καί χι τι πάρχει οοδήποτε προνόμιο ναντι τς σχετικς ξουσίας το Δημοσίου.
Δέν τίθεται  θέμα αθαίρετης στω "λογικς" πιλογς μεταξύ τν διατάξεων τν παραγράφων το ρθρου 28 το Συντάγματος προκειμένου νά ερεθ ποιά βολεύει καλλίτερα γιά τό "ξεπούλημα" τν κυριαρχικν δικαιωμάτων τς λλάδας, λλά τίθεται θέμα τς κατά τό δυνατόν περισσότερο σωρευτικς φαρμογς τν προϋποθέσεών τους, πό τίς ποες καί μόνο δύναται νά λαμβάν χώρα συνταγματικς πιτρεπτή κχώρησις πό τό κράτος κυριαρχικν ρμοδιοτήτων του (κακς καί δοκίμως νομίζουμε, πό πόψεως πολιτειολογικς, γίνεται λόγος γιά κχώρηση "κυριαρχικν δικαιωμάτων", ποία προϋποθέτει κατάργηση το Συντάγματος πό ξένης δυνάμεως).
δημοσία πηρεσία κδόσεως χρήματος νήκει λοιπόν στόν πλέον σκληρό πυρνα τν κρατικν λειτουργιν, ερισκόμενη σέ μεση σύνδεση μέ τήν ρχή τς λαϊκς κυριαρχίας, φο ποσότητα καί ποιότητα το χρήματος πρέπει νά νταποκρίνονται στόν πλοτο το λαο καί το θνους καί στόν πραγματικό οκονομικό δυναμισμό του. λλωστε, ποιαδήποτε σχετική δέσμευση τς χώρας (π.χ. ς πρός τήν Ε.Κ.Τ.) δέν σχύει σέ περιστάσεις κτάκτου νάγκης πέρτερου δημοσίου κοινωνικο συμφέροντος - πέρτερου ναντι τς προστασίας το ερώ, πέρτερου ναντι τς παραμονς μας στό ερώ.
Εναι δυνατόν ς κ τούτου, πό τίς δη ζοφερές περιστάσεις τς παρούσης κρίσεως, καί πρός ντιμετώπιση τς φέσεως (βλ. "λάθος" το Δ.Ν.Τ. ), ετε νά κδοθον ερώ πό τήν Ε.Κ.Τ. ς σκοσα κατά μεταβίβαση ς συνταγματική ξουσία το λληνικο κράτους τήν δημοσία πηρεσία τς κδόσεως χρήματος, ετε νά κδοθον εθέως ερώ πό τήν λλάδα σέ περίπτωση ρνήσεως τς ΕΚΤ (νά σκήσ τίς κ το λληνικο Συντάγματος ρμοδιότητες κδόσεως χρήματος πού τς χουν νατεθ), ετε νά κδοθ θνικό νόμισμα λλο πό τό ερώ, ετε συμπληρωματικς πρός τό ερώ, προσωρινς, καί σέ συνενηση μέ τήν ΕΚΤ (ο κτακτες περιστάσεις το δημοσίου συμφέροντος τς λλάδος σοπεδώνουν τούς ποιους νομικούς φραγμούς τυχόν ρθώνει το δίκαιο τς ζώνης το ερώ), ετε καί κατ' ντικατάσταση το ερώ.
Δέν θά πρέπ μως νά πρόκειται γιά μιά κόμη πρόκληση καί φορμή κακοδιαχειρίσεως κ μέρους τν παχυλς βιβρωσκόντων πολιτικν βρωτν (διευκρίνιση: ατν που τρώγανε καί τρώγανε...),  λλά γιά κανοποίηση τς δη πιτακτικς νάγκης δημοσίου συμφέροντος - ατο, τς καλύψεως βασικν βιωτικν γαθν το λληνικο λαο (ατρική, νοσοκομειακή  καί φαρμακευτική περίθαλψη, διατροφή νέργων, παιδεία, μεταφορές, στέγαση στέγων, κ..), τήν ποία νάγκη προκάλεσε καλά σχεδιασμένη καί πολύμορφη πίθεση τν λεγομένων γορν. πίθεση ατή στοχεύει στήν διαρπαγή το δημοσίου καί διωτικο πλούτου τς λλάδος σέ συνεργασία μέ ποιους δοσίλογους μπόρεσαν νά στρατολογήσουν ο προστηθέντες τν "γορν". Γι' ατό καί θα διευκολυνθ ποκατάσταση τς ξουσίας κδόσεως χρήματος το κράτους το λληνικο λαο, φ' σον δέν μεληθ τι περαιτέρω πιστροφή το δικαιολογήτου πλουτισμο κ μέρους τν δικαιολογήτως πλουτησάντων ... 
Τέλος, κδοση χρήματος, εναι καί καθκον το Δημοσίου ναντι τν πολιτν του, ο ποοι χουν φυσική εθεία γώγιμη ξίωση πρός τοτο, εθέως κ το ρθρου 20 παρ. 2 το Συντάγματος. Διότι, δέν ποκλείεται πό τό Σύνταγμα λεγόμενη λαϊκή γωγή, ταν ποσκοπε στήν πραγμάτωση το δικαίου κράτους (δέν ρκε τό "κράτος δικαίου") στήν κανοποίηση το δημοσίου συμφέροντος τό ποο πλήττεται πό σοβαρές παραλείψεις πό σοβαρς σφαλμένες νέργειες τν ργάνων τς Πολιτείας.
νομική ατή θεώρηση,  εναι σχετη πρός τό τι λαϊκή γωγή παρέσκει στους "κρατιστές" (σέ περιόδους γενικς εημερίας καί λίγο-πολύ εμάρειας), καί πρός τό τι πάντα μερικοί, πό βίαιη διοσυγκρασία καί νοησία, πό δόλιο συμφέρον, προτιμον στήν θέση τς λαϊκς γωγς (actio popularis), τήν πανάσταση σων χουν κρηκτική διοσυγκρασία.
λλωστε τά νωτέρω δύναται νά πικαλεσθ παρεμπιπτόντως καί ποιοσδήποτε ποστηρίζει δικαστικς τήν ξίωσή του γιά τήν μή περαιτέρω μείωση μισθο του συντάξεώς του, τήν καταβολή σων χει στερηθ δη μέ ατό τό παραμύθι τς πάρξεως "δημοσιονομικς κρίσεως" –καί στήν πραγματικότητα γιά νά ξοφλήσει ατός καίτοι δέν φείλει, σα δέν κατέβαλλαν πί τη ο ς νω πλούσιοι φοροδιαφεύγοντες καί σα συνομολόγησαν ς χρέη το κράτους μας ο ενοημένοι πό τό θλιο φαγοπότι  τν δανεικν  (σως καί πολλν καταθέσεων)"κομματικοί ".
Εχς ργο θά εναι νά τά καταλάβουν ατά  σο γίνεται συντομώτερα ο δικαστές, οτως στε νά παύσουν νά συμπράττουν δικαιολόγητα, μέ τήν  ποδοχή το ξωπραγματικο μύθου περί "δημοσιονομικς κρίσεως" (ς κτάκτου καί ξαιρετικς περιστάσεως), σέ νομότυπα πλήν ντισυνταγματικά καί  δυσανάλογα φορολογικά, διοικητικά καί ποινικά μέτρα, σέ βάρος τς λληνικς κοινωνίας και δή σέ βάρος ατς ταύτης τς πιβιώσεως το μέσου καί το πτωχοτέρου, πλήν ντίμου καί κόμα φιλοτίμου, λληνος.  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.