Πολλαπλώς φορολογούμενοι

της Ελίνας Γαληνού
Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος, παραδέχτηκε ανοιχτά ότι οι φόροι στην Ελλάδα είναι αρκετά ...παράλογοι. Παράλληλα όμως, παραδέχτηκε ότι εδώ που έχουμε φτάσει, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της τρόικα, δεν έχουμε εναλλακτικές επιλογές ώστε να καταργηθεί το χαράτσι. Στο ίδιο μήκος κύματος φυσικά, κινείται και ο υπουργός Οικονομικών, προτάσσοντας ότι είναι αφάνταστα δύσκολο να βρεθούν ισοδύναμα μέτρα, ώστε να απαλλαγούμε απ΄αυτόν τον εξωφρενικό φόρο...
Τελικώς, αυτό το χαράτσι, που είναι από τα πλέον ληστρικά μέτρα που έχουν εφαρμοστεί στην ελληνική κοινωνία, παραμένει προς το παρόν, στο ύψος του. Παρ΄όλες τις διαβεβαιώσεις που ακούστηκαν από υπεύθυνα-υποτίθεται- στόματα, περί αντικατάστασής του από έναν ενιαίο φόρο ακινήτων, τα νέα τα μάθαμε. Δηλαδή δεν τελειώνουμε το 2012 μ΄αυτό το βάσσανο, αλλά συνεχίζεται και τον επόμενο χρόνο, απομυζώντας και τις τελευταίες εναπομείνασες οικονομίες των Ελλήνων πολιτών, κυρίως δε των ατυχών ιδιοκτητών ακινήτων...Το παράλογο, στο οποίο αναφέρθηκε και ο Διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος, στην περίπτωση του χαρατσιού, είναι ξεκάθαρο. Ενώ οι ιδιοκτήτες ακινήτων έχουν πληρώσει αυτόν τον φόρο μέσα στον ίδιο χρόνο, φορολογούνται για ολόκληρα τα ποσά ενοικίων που έχουν, καθώς στη δήλωση εισοδήματος δεν προβλέπεται αφαίρεση του χαρατσίου. Εν ολίγοις, πληρώνουμε φόρο για ένα ποσό, από το οποίο εισπράξαμε μόνο ένα μέρος καθαρά. Ούτε λογική υπάρχει φυσικά σ΄αυτό το σύστημα, ούτε δικαιοσύνη. Και παρ΄όλο που το μέτρο έχει αποδειχτεί αντισυνταγματικό, εγκαταστάθηκε για τα καλά...

Εν τέλει, ίσως έχουν δίκιο κάποιοι που προβλέπουν ότι αυτός ο ατιμωτικός φόρος, θα παραμείνει εσαεί, γιατί ...αποδείχτηκε πολύ βολικός στην είσπραξη ζεστού χρήματος. Βασικά, αυτή η καταλήστευση των ιδιοκτητών ακινήτων, δεν διαφέρει και πολύ εδώ που τα λέμε, από το κούρεμα των καταθέσεων που υπέστησαν οι Κύπριοι από τις τράπεζές τους. Μπορεί να διαφέρουν οι τρόποι και οι διαδικασίες, αλλά η ουσία μάλλον είναι ίδια. Η αρπαγή των καταθέσεών μας, βρίσκεται φαίνεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της τρόικα, ενώ οι εγχώριοι αρμόδιοι περί την Οικονομία, σκύβουν το κεφάλι στις προσταγές της. Αναγκαστικά; Την απάντηση την ξέρουμε. Θα μας πούνε ότι είναι το κόστος της επιλογής μας να παραμείνουμε στην ευρωζώνη. Με λίγα λόγια, αποδεικνύεται όλο και περισσότερο, ότι το κόστος αυτό της παραμονής μας στο ευρώ, ίσως κάποια στιγμή δεν καταφέρουμε να το πληρώνουμε. Και τότε;

Ομως, οι αρμόδιοι περί την Οικονομία μας, ακολουθούν πειθήνια το πρόγραμμα που έχει συμφωνηθεί με την τρόικα, καθυστερώντας μεν τις αποκρατικοποιήσεις και άλλες διαδικασίες προσοδοφόρες, εξαναγκάζοντας δε τους νοικοκυραίους να πληρώνουν πλέον πέραν των δυνατοτήτων τους. Από τη μια μειώνονται κατακόρυφα τα εισοδήματα του κόσμου, είτε από μισθούς και συντάξεις, είτε από εισοδήματα ενοικίων, είτε από κύκλους εργασιών που χάνονται, ενώ από την άλλη, μας επιβάλλονται συνεχώς αφαιμάξεις. Ηδη και οι πλέον συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, άρχισαν να σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Ισως να μην αργήσει η μέρα όπου όλος ο ελληνικός λαός θα αδυνατεί να ανταπεξέλθει σ΄αυτά που του ζητούν, γιατί απλούστατα, θα έχουμε χρεωκοπήσει όλοι σε ατομική βάση. Οταν λοιπόν δεν θα έχουμε ούτε ένα ευρώ στην τσέπη μας, τι νόημα θα έχει πια ο αγώνας παραμονής μας στο ευρώ; Οι ίδιοι αρμόδιοι που θεωρούν ότι μ΄αυτήν την πολιτική διασφαλίζουμε την θέση μας στην ευρωζώνη, κάπου δεν θα  έπρεπε να το σκεφτούν αυτό;