Το τρίο Στούτζες

Στον δικό μας σβέρκο έπεφταν οι φάπες τους                                   

Εμείς οι παλιότεροι περάσαμε πολλές ώρες παιδικού ξεκαρδιστικού γέλιου παρακολουθώντας τους τρεις γκαφαδόρους κωμικούς που έμειναν στην ιστορία με το όνομα The Three Stooges. Η ταχύτητα με την οποία έπεφταν από τη μία γκάφα στην άλλη (και από τη μία φάπα στην άλλη) οι Moe, Larry & Curly ήταν ιλιγγιώδης. Μπορείτε να τους βρείτε στο YouTube και να θυμηθείτε τα παιδικά σας χρόνια.
 
Αλλά δεν χρειάζεται ούτε καν να ψάξετε στο Διαδίκτυο. Τα τελευταία χρόνια ζούσαν ανάμεσά μας, προβεβλημένοι, ένδοξοι, επιφανείς. Τις γκάφες τους δεν τις έκαναν ο ένας στον άλλο – αλλά επάνω μας. Στον δικό μας σβέρκο έπεφταν οι φάπες τους.
 
Έχω την εμπιστευτική πληροφορία ότι οι καταχθόνιες δυνάμεις που μας υπονομεύουν, μας καταδυναστεύουν και μας ψεκάζουν είχαν υποκαταστήσει τους τελευταίους κυβερνήτες Ελλάδας και Κύπρου με το αναστημένο γκαφατζήδικο τρίο. Για σκεφτείτε καλά: Ο Κώστας Καραμανλής, ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Δημήτρης Χριστόφιας τι σας θυμίζουν; Ποιοι κοινοί και ατάλαντοι άνθρωποι θα μπορούσαν μέσα σε λίγα χρόνια να κάνουν τόσα λάθη, τόσες γκάφες, τόσες χοντράδες; Χρειάζεται μεγάλο ταλέντο για να διαλύσεις δύο χώρες.
 
Δεν είναι ανάγκη να απαριθμήσω εδώ τα καμώματά τους. Όλοι τα ξέρουμε. Οι δύο ευτραφείς του κωμικού τρίο μοίραζαν αφειδώς λεφτά (που δεν είχαν), ξεχείλωσαν τον δημόσιο τομέα, έκαναν κοινωνική πολιτική με δανεικά, πολλαπλασίασαν το χρέος και στις εθνικές καταστροφές έδειξαν απόλυτη αδράνεια. Ο ένας τους, ως ευσυνείδητος κομμουνιστής, άφησε τις τράπεζες ασύδοτες –μέσα στο μαύρο χρήμα– και μετά κλαψούριζε. Κατάντησε την Κύπρο έτσι, που να μη βρεθεί ούτε μία χώρα, ούτε μία παράταξη να την υπερασπιστεί και να τη στηρίξει.
 
Ο τρίτος, ο λιγνός, ξεκίνησε με το «λεφτά υπάρχουν» κι άρχισε να μοιράζει, μέχρι που κάποιος του ψιθύρισε πως «δεν υπάρχει σάλιο». Ακολούθησε ένα ρεσιτάλ από γκάφες, που θα απασχολήσει μελλοντικά τους ιστορικούς του θεάματος. Ήταν ο πιο επιτυχημένος «όρθιος κωμικός» (stand-up comedian, στην αγαπημένη του γλώσσα).
 
Σε δύσκολους καιρούς παγκόσμιας κρίσης, όπου γύρω μας πλήθαιναν τα αρπακτικά, οι αιώνιοι αντίπαλοι του Ελληνισμού απήγαγαν τους σωστούς μας ηγέτες (θα τους βρούμε, άραγε κάποτε, σε μακρινό πλανήτη;) και τους αντικατέστησαν με τρεις ταλαντούχους, αλλά καταστρεπτικούς κωμικούς. Πρόσθεσαν στην επίσημη θεατρολογική ορολογία, δίπλα στον όρο φαρσοκωμωδία, και το νέο είδος φαρσοτραγωδία. Όπου η κατάληξη του έργου είναι τέτοια, που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των πρωταγωνιστών, στο τέλος αποκλείεται να γελάσεις.

Νίκος Δήμου

lifo