17/6/13

Ο Ταγίπ μετά την εξέγερση

Του Σάββα Καλεντερίδη
Στο πάρκο Γκεζί και στην πλατεία Ταξίμ στην κυριολεξία γράφτηκε μια σημαντική σελίδα της νεότερης τουρκικής Ιστορίας. Το τουρκικό κράτος για πρώτη φορά υποχώρησε μπροστά στην αποφασιστικότητα των διαδηλωτών και απέσυρε τις δυνάμεις του από μια περιοχή που θεωρείται καρδιά της Κωνσταντινούπολης. Στο συγκεκριμένο χώρο επί 11 ημέρες οι συγκεντρωμένοι δημιούργησαν μια αυτόνομη περιοχή, εφαρμόζοντας τους δικούς τους νόμους και φωνάζοντας τα δικά τους συνθήματα, χωρίς να έχουν τον φόβο του εισαγγελέα.
Αυτό ήταν η πρώτη ήττα του Ερντογάν από τότε που εγκατέλειψε τα όνειρα να γίνει ένας καλός ποδοσφαιριστής ή έμπορος και ασχολήθηκε με την πολιτική!

Στις 11 προς 12 Ιουνίου το βράδυ ο Ερντογάν αποφάσισε να ανακαταλάβει την πλατεία Ταξίμ, ενώ ταυτόχρονα όρισε τη διεξαγωγή δύο μεγάλων συγκεντρώσεων οπαδών του κόμματός του, για να αποδείξει σε εχθρούς και φίλους, στο εσωτερικό και το εξωτερικό, ότι απολαμβάνει ακόμα της λαϊκής στήριξης και να σβήσει, με βάση τη δική του λογική, τις αρνητικές εντυπώσεις που έχουν δημιουργηθεί από τις μαζικές διαδηλώσεις του κόσμου στην Κωνσταντινούπολη, στην Αγκυρα, στη Σμύρνη και σε δεκάδες άλλες πόλεις της Τουρκίας.

Η συγκεκριμένη κίνηση του Ερντογάν, που υπάρχει πιθανότητα να μην πραγματοποιηθεί, αν επικρατήσουν δεύτερες σκέψεις, έχει χαρακτηριστεί αντίδραση χαμηλού πολιτικού βάθους και πάντως του ιδίου επιπέδου με το επιχείρημα που επικαλέστηκε για να αντιμετωπίσει τα επιχειρήματα των διαδηλωτών, «πήρα 50% στις εκλογές, ό,τι θέλω κάνω, δεν έχετε δικαίωμα να αμφισβητείτε τις επιλογές μου»!

Η στάση αυτή του Ερντογάν, η ρητορική που χρησιμοποιεί και οι πολιτικές θέσεις που επικαλείται για να υποστηρίξει τις θέσεις του στη διάρκεια της διαχείρισης αυτής της κρίσης, που είναι σε εξέλιξη, σε συνδυασμό με την επιχειρηματολογία που αναπτύσσει ο επί των εξωτερικών υπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου, με τον οποίο ταυτίζεται απολύτως ιδεολογικά, είναι ένα μείγμα θεολογικών, εθνικιστικών και κρατικιστικών αντιλήψεων, που θέτουν σε υποδεέστερη θέση τα ζητήματα της δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων, ξεθωριάζοντας το «μοντέλο» της μετριοπαθούς ισλαμικής δημοκρατίας και φέρνοντας τη Δύση προ μιας εν εξελίξει νέας πραγματικότητας.

Δηλαδή, αντί για ένα μοντέλο διακυβέρνησης, συγκερασμό της ισλαμικής πίστης και της δημοκρατίας, που θα καλούνταν να εφαρμόσουν οι χώρες από τις οποίες πέρασε η Αραβική Ανοιξη, στην Τουρκία εξελίσσεται ένα ιδιότυπο μοντέλο άσκησης πολιτικής με θρησκευτικά κριτήρια, στο οποίο η σουνιτική πλειονότητα, ελλείψει άλλου αξιόλογου σουνιτικού κόμματος, θα εδραιωθεί στην εξουσία σήμερα με ηγέτη τον Ερντογάν, αύριο με κάποιον άλλον, θα λαμβάνει στις εκλογικές αναμετρήσεις ποσοστά μεταξύ 45%-55% και θα εφαρμόζει τη δική της ατζέντα, θέτοντας σε μόνιμη βάση στο περιθώριο τα άλλα θρησκευτικά δόγματα αλλά και όλους όσοι πιστεύουν στη δημοκρατία και είναι αντίθετοι με αυτήν. Με άλλα λόγια, μιλάμε για μια δημοκρατικοφανή, λόγω εκλογικής διαδικασίας, ισλαμική σουνιτική δικτατορία, τους μηχανισμούς της οποίας βήμα προς βήμα χτίζουν ο Ερντογάν και η παρέα του.

Α, μια και μιλάμε για την παρέα του, να πούμε ότι αυτή περιορίζεται στον Αχμέτ Νταβούτογλου και στον Χακάν Φιντάν, διοικητή της ΜΙΤ, η οποία, με βάση σχέδιο νόμου, αναβαθμίζεται και αναλαμβάνει καθοριστικό -επιχειρησιακό- ρόλο στην αντιμετώπιση της εσωτερικής απειλής, ενώ της ανατίθενται και καθήκοντα διεξαγωγής κάθε είδους επιχειρήσεων στο εξωτερικό, κάτι που μέχρι τώρα, και για τον εσωτερικό εχθρό και για τον εξωτερικό, ήταν αποκλειστικό προνόμιο των ενόπλων δυνάμεων!

Χαρακτηριστικά, για να αντιληφθούν οι αναγνώστες μας αλλά και όσοι ενδιαφέρονται για το θέμα ότι η Τουρκία βαδίζει στα χνάρια του αυταρχικού κεμαλικού κράτους, με διαφορετική ιδεολογική βάση και μανδύα, θα αναφέρουμε ότι το νέο βαθύ κράτος, για να συνεγείρει και να συσπειρώσει τις συντηρητικές σουνιτικές μάζες που αρέσκονται να χρησιμοποιούν το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης ως ένα όχημα με το οποίο θα επικρατούν και θα ορίζουν σε κάθε τομέα τη ζωή των «άλλων», έκανε το εξής: Οταν είχαν κορυφωθεί οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και αμφισβήτησης του Ερντογάν και της κυβέρνησής του στην Ταξίμ και στις άλλες πόλεις της Τουρκίας, οι μηχανισμοί του κράτους διέδωσαν ότι «οι διαδηλωτές μπήκαν με τα υποδήματά τους σε τζαμί και ήπιαν μπίρες», θυμίζοντας τις προβοκάτσιες που οδήγησαν στα γεγονότα της 6ης/7ης Σεπτεμβρίου 1955, εκεί ακριβώς στην ίδια περιοχή!

Για την Ουάσινγκτον, που έχει επενδύσει πολλά στη «μετριοπαθή» Τουρκία, αλλά και για κάποιους στις Βρυξέλλες και στην Αθήνα, που πίστεψαν σ’ αυτό το μοντέλο, τα επεισόδια στην πλατεία Ταξίμ ήταν μια καλή ευκαιρία για να αντιληφθούν το νέο «θηρίο» που δημιουργούν στην περιοχή!
"δημοκρατία"

3 σχόλια:

  1. Προσπαθώ την κάθε φορά να βρω ένα συνδετικό σημείο μεταξύ των άρθρων του αρθογράφου για τις εξελίξεις στην Τουρκία το τελευταίο χρονικό διάστημα, αλλά εις μάτην.Κάθε φορά βρίσκομαι απέναντι σε μια νέα προσέγγιση η οποία και αρνείται σημαντικές παραμέτρους της προηγούμενης.

    Όμως αποτελεί μια καλή αφορμή για να ανακεφαλαιώνουμε τις όποιες γνώσεις διαθέτουμε επί των εξελίξεων στην Τουρκία , να καταθέτουμε τις όποιες πληροφορίες έχουμε και καταγράφουμε το δικό μας στίγμα. Η γόνιμη αντιπαράθεση αποτελεί και βασικό συστατικό στοιχείο της Δημοκρατίας ως πολιτεύματος αλλά και δομικό στοιχείο της δημοκρατικής προσωπικότητας του ανθρώπου.

    Η Πολιτική πορεία του Ταγίπ Ερντογάν είναι γνωστή, αποτελεί ανακάλυψη του Μόρτον Αμπράμοβιτς, πρώην πρέσβη των ΗΠΑ την εποχή που ήταν Δήμαρχος Κωνσταντινούπολης και ο οποίος ανέλαβε την πολιτική του προστασία από το Αμερικανικό Κατεστημένο.Αναγκαία παρέμβαση και επίκαιρη όταν ο αρθρογράφος τόλμησε να επισημάνει τα γεγονότα αυτά σε εκπομπή δημοκράτη δημοσιογράφου σε κανάλι της ΕΡΤ διακόπηκε πέραν της μία φοράς , αυτά γιατί η μνήμη είναι Χρέος .


    Φυσικά και ο Ταγίπ Ερντογάν θα εξυπηρετούσε τους Αμερικανικούς σχεδιασμούς στην περιοχή.Όταν μάλιστα ξέχασε την αποστολή του αυτή δύο δημοσιεύματα περί οκτώ λογαριασμών σε τράπεζες της Ελβετίας και περί έκλυτου βίου μελώντης Οικογενείας Ερντογάν στις ΗΠΑ τον προσγείωσαν ανώμαλα.Είναι ολοφάνερο πως ο Ταγίπ Ερντογάν συνέδεσε την Τουρκική Πολιτική με την Πολιτική το σταδιοδρομία και τα οφέλη που θα απεκόμιζε μέσω αυτής

    Τα επεισόδια της Πλατείας Ταξίμ αποτελούν δημιούργημα του ίδιου του Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος και λόγω εκπαίδευσης και λόγω καταγωγής αδυνατεί να κατανοήσει το αυτονόητο, ότι στα επεισόδια πρωτοστατεί η ίδια οικονομική άρθρωση η οποία και αυτός διαμόρφωσε.Πολύ πονηρά ο αρθρογράφος πίσω απο την "αυτονομία" της πλατείας καταγράφει ο Ταγίπ Ερντογάν έρχεται σε αντιδιαστολή με τις πνευματικές αρχές του μέντορα του Φετουλλάχ Γκουλέν και κατά συνέπεια τα ελεγχόμενα απο αυτόν στοιχεία του κρατικού μηχανισμού λειτουργούν αντίθετα προς τις πολιτικές του

    Φυσικά φαντάζει αδιανόητο να μιλούμε για σύγχρονου Δυτικού τύπου Δημοκρατία στην Μέση Ανατολή.Μέχρι και η Κουρδική οντότητα του Νοτίου Κουρδιστάν διαθέτει μια απόλυτη μοναρχία με διώξεις και εκτελέσεις δημοσιογράφων και με κινητοποίηση παρακρατικών μηχανισμών προκειμένου να κατασταλούν οι όποιες κινητοποιήσεις ομάδων που αντιδρούν σε ένα απόλυτα διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο καθεστώς.Είναι τοις πάσι γνωστόν πως μπροστά στην πραγμάτωση του οικονομικού οργασμού, μπροστά στα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα και στα οφέλη που απορρέουν απο αυτά για συγκεκριμένες ελίτ και χώρες, τα ανθρώπινα δικαιώματα , η εφαρμογή των δημοκρατικών αρχών δέν έχουν θέση.

    Η Μετριοπαθής έκδοση του Ισλάμ της Κοινότητας Γκουλέν , η οποία και επεβλήθη στην Τουρκία -και με την συγκατάθεση και των Κούρδων-, απέτυχε να καταστεί ως μοντέλο ανάπτυξης της των άλλων Ισλαμικών και Αραβικών κρατών για ένα και μόνο λόγο, γιατί απλά δεν έγινε αποδεκτή απο την Τουρκική Κοινωνία.Δεν είναι δυνατόν να εξάγεις μοντέλο πολιτικής διακυβέρνησης όταν δεν το αποδέχεται η ίδια σου η χώρα.Το γιατί δεν το αποδέχτηκε η Τουρκική κοινωνία επιγραμματικά οφείλεται στους Αλεβίτες και την σχέση τους με την Συρία και στο ιστορικό παρελθόν τους - θα χρειαστούν ανταλλάγματα μεγαλύτερα απο αυτά που παρασχέθηκαν στους Κούρδους και οι όποιοι υπο την πίεση ΗΠΑ,Ισραήλ και Νοτίου Κουρδιστάν βολεύτηκαν με νεφελώδης παροχές-, στην σύγκρουση της Συρίας η οποία παρήγαγε ένα νέο σύνδρομο Habur ,σε μια νέα γενιά η οποία δεν έχει καμιά σχέση με την Ιστορική πραγματικότητα της Τουρκίας , στην σχέση της με το ΝΑΤΟ και με το Ισραήλ .


    H Ουάσινγκτον δεν έχασε με τον Ταγίπ Ερντογάν επέτυχε τα όσα ήθελε να επιτύχει.Ως επιβάλλουν οι αρχές της Αγγλοσαξονικής διπλωματίας, μετά το πέρας της αποστολής έρχεται και το πολιτικό σκέλος του εν σε διατεταγμένη υπηρεσία πολιτικού ανδρός.

    Συνεχίζεται..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φυσικά μιας και αναφέρθηκε η επιχειρησιακή αναβάθμιση της ΜΙΤ , έχουν καταγραφεί οι επιτυχίες της, δεν νομίζω μια Υπηρεσία με τόσες γκάφες στο ενεργητικό της να χαίρει και διεθνής αναγνώρισης.

    Τέλος για να γίνουν κατανοητά όλα αυτά να προστεθεί πως άρχισε να ζεσταίνεται το μέτωπο στο Ανατολικό Κουρδιστάν με συγκρούσεις Κούρδων και Ιρανικού στρατού.Το PKK και το PJAK θα αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος της προσπάθειας για έλεγχο του Ιράν κάτι που ούτε και η Ρωσική διπλωματία το βλέπει με κακό μάτι.Το Ιράν τροφοδοτεί την δική του Ισλαμική τρομοκρατία αυτό να το έχουν υπόψιν όσοι μιλούν για ακραία ισλαμικά στοιχεία .



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μακάρι να το καταλάβουν και όσοι Ευρωπαίοι "χαιδεύουν" την Τουρκία ό,τι και να κάνει.
    Γιατί αποδεικνύεται ότιγια τα "κακομαθημένα παιδιά" φταίνε και αυτοί που τους επιτρέπουν να γίνονταιέτσι αλλά και αυτοί που τα ανέχονται.
    Η Τουρκία αποτελέι παράδειγμα προς αποφυγήν γι΄αυτό το θέμα.
    Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.